Ἕλληνες, ἀντισταθῆτε μὲ ὅποιον ἰσχυρὸ τρόπο μπορεῖτε. Τέρμα οἱ εὐγένειες, γιατὶ δουλεύει τὸ τσόκαρο τῆς Μαρουσάρας.

Πολυξένη Ρέρρα

Ἕλληνες, ἀντισταθῆτε μὲ ὅποιον ἰσχυρὸ τρόπο μπορεῖτε. Τέρμα οἱ εὐγένειες, γιατὶ δουλεύει τὸ τσόκαρο τῆς Μαρουσάρας.
Ἕλληνες, σφίγξτε τὶς γροθιές σας, φύγετε ἀπὸ τὴν πλαδαρότητα, ἀπολέστε τὸν σεβασμὸ τῆς ἐξουσίας.
Ἡ κατρακύλα μεγάλη.

Δὲν τὴν σταματάει τὸ χαλικάκι, παρὰ μόνον ἡ ὀργὴ τοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν ἀπέχει ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Οἱ ξένοι μᾶς βλέπουν ζιζάνια πάνω στὴν γῆ καὶ θέλουνε νὰ μᾶς ἐξολοθρεύσουν, εἴτε μὲ τὴν πείνα εἴτε μὲ τὴν στέρηση.
Ἐξεγέρθητε. Μὴ ὑπνῆτε.
Διάβηκε ἡ ὥρα.
Μήπως εἶναι καὶ ἀργά.
Θυμούμαι αυτήν την γυναίκα, τη γιαγιά μου που με εδίδαξε με την ζωή της και τον λόγο της το πατρώον σέβας.
Μ᾽ έμαθε ν᾽ ανάβω το καντήλι, να θυμιάζω, να ανάπτω κερί μπροστά στα εικονίσματα και να προσεύχωμαι στον όρθρο και στο δείλι. Μου υπέδειξε τις μετάνοιες σαν προσευχή που την δέχεται ο Θεός.
Με δίδαξε ότι αν τρεις Κυριακές δεν ακούσουμε τον εξάψαλμο, σταματάμε να είμαστε χριστιανοί.
«Σήκω, παιδί μου, ο παπάς πέρασε, ανέβηκε στην Παναγία· μη ξεχνάς ότι και την προηγούμενη Κυριακή τον χάσαμε τον εξάψαλμο.»
Μ᾽ έμαθε να τον ακούω όρθιος και σεβίζων, υποκλινόμενος.
Την ώρα που διαβαζότανε το Ευαγγέλιο έβαζε κερί στο μανάλι, γιατί πίστευε ότι το Ευαγγέλιο είναι η διαθήκη που άφησε ο Χριστός στον κόσμο,
και στην σύνταξη και ανάγνωση των διαθηκών, που γινότανε πάντοτε το εσπέρας, όλοι βαστούσαν κερί, για να βλέπη ο συντάκτης.
Μ᾽ έμαθε πως το «Δόξα Πατρί» είναι η μεγαλύτερη δοξολογία και ιστάμενος όρθιος να σταυροσημειούμαι.
Μ᾽ έμαθε την Μεγάλη Σαρακοστή, εισερχόμενος στον ναό, να κάνω τρεις μετάνοιες, για τον προηγιασμένο Άρτο που βρίσκεται στην αγία Τράπεζα.
Μου υπέδειξε, περνώντας μπροστά από κάθε εκκλησία, να σταυροσημειούμαι και να επικαλούμαι τον Άγιο της εκκλησιάς.
Όπου και να βρίσκωμαι, την ημέρα των Θεοφανείων να την τιμώ όπως την Κυριακή του Πάσχα.
Μου διηγήθηκε ότι πολλοί ευλαβείς άνθρωποι είδαν τα ξημερώματα της εορτής της Μεταμορφώσεως το άκτιστον Φώς .
Μου υπέδειξε την Κυριακή να μη γονατίζω, γιατί οι άγιοι Κολλυβάδες τους δίδαξαν ότι η Κυριακή είναι Πάσχα.
Μ᾽ έμαθε το πρόσφορο το καλοζυμωμένο να το προσφέρω στην εκκλησία όχι με γυμνά τα χέρια, αλλά σε άσπρη καθαρή πετσέτα.
Μ᾽ έμαθε όταν φτιάχνω τα κόλλυβα, να ᾽χω κερί και λιβάνι. Μου υπέδειξε στο Ιερό που διακονώ, ποτέ τα ενδύματά μου να μην αγγίξουνε την αγία Τράπεζα, γιατί -όπως έλεγε- είναι ο θρόνος του Θεού.
Κι έτσι δώνω συχώριο σε όλους τους παππούδες και τις γιαγιάδες που μου είπαν: «ΠΡΌΣΕΧΕ ΤΟΥΣ ΜΟΡΦΩΜΈΝΟΥΣ.
ΑΠΌ ΑΥΤΟΎΣ ΘΑ ΧΑΛΆΣΕΙ Ο ΘΕΌΣ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ».
«Τα υπέρμετρα των δαιμόνων εισιν» έλεγε ο όσιος Αμφιλόχιος ο Πάτμιος.
Οδήγησέ τον τον άλλον στην στράτα του Θεού και ο Θεός θα τον κατευθύνη και θα τον διδάξη. Όχι μεγαλοστομίες.
Εμείς μένουμε σ᾽ αυτά που διδαχθήκαμε από τους προγόνους μας, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι οι ακολουθίες, το κερί και το λιβάνι και το καντήλι που ανάβει μπροστά στα άγια εικονίσματα.
Και πιο πέρα δεν πηγαίνω.
Αν θέλη, ας με πάη ο Θεός.
Κύριε, βοήθα. Θόλωσαν τα νερά και δεν βλέπουμε την ομορφιά του βυθού της θάλασσας. Κύριε, συγκράτησε τους μεγαλοδιανοούμενους. Φρενάρισε το κακό που μας βρίσκει τα τελευταία χρόνια.
Και εμείς, λάτρεις σου αμετάθετοι και αμετακίνητοι.
Μακαριστος Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης / Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου. 2018
«Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου...»
π. Σεραφείμ Ρόουζ († 2 Σεπτεμβρίου 1982)