Γράφει ὁ Ἐλευθέριος ἈνδρώνηςἌν οἱ νέοι πού ἀντιδροῦν γιά τά Τέμπη ἀναλωθοῦν στίς καταδίκες καί δέν ἀποκτήσουν πολιτικοποιημένη σκέψη, τότε τίποτα δέν πρόκειται νά ἀλλάξει πρός τό καλύτερο.
Τραγωδία στά Τέμπη: Ἀπό τή μιά ἄκρη τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας ὡς τήν ἄλλη, ὁ λαός φαίνεται νά περνάει σέ μιά φάση ἀφύπνισης, ἀφοῦ μετά τήν τραγωδία τῶν Τεμπῶν ἡ ὀργή καί ἡ ἀγανάκτηση τοῦ λαοῦ ἀναζωπυρώνεται συνεχῶς ἀπό τήν προκλητική στάση τῶν πολιτικῶν. Διαδηλώσεις τέτοιας μαζικότητας καί τόσο κοινῆς ἀποδοχῆς ἔχουμε νά δοῦμε στή χώρα ἀπό τήν ἐποχή... τῶν μνημονίων.
Ὅμως, δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε πῶς μετά τήν κορύφωση τῆς δράσης του, τό λαϊκό ρεῦμα τῶν «ἀγανακτισμένων» ξεθύμανε μῆνα μέ τόν μῆνα, χρόνο μέ τόν χρόνο, μέχρι πού τό πολιτικό σύστημα κατάφερε νά ἁπλώσει καί πάλι τά πλοκάμια του καί νά ἐγκλωβίσει τόν λαό ξανά στόν φαῦλο κύκλο τῶν αὐτόκλητων «σωτήρων» πού ἔρχονταν στήν ἐξουσία μόνο καί μόνο γιά νά διαιωνίσουν ἔτι περεταίρω τό πελατειακό κράτος διαφθορᾶς καί συστηματικῆς ἐκποίησης τῆς χώρας.
Εἶναι βέβαιο πώς οἱ διαδηλώσεις γιά τά Τέμπη τρομάζουν τό πολιτικό σύστημα, εἰδικά μετά ἀπό μιά μακρόχρονη περίοδο πού οἱ πλατεῖες εἶχαν ἀδειάσει καί οἱ καναπέδες εἶχαν γεμίσει. Ἐκεῖνο τό περίφημο «μένουμε σπίτι», ἀπό σύνθημα ὑγειονομικῆς φύσεως κάποιοι φρόντισαν νά τό μετατρέψουν ὑποσυνείδητη στάση ζωῆς, ἀφοῦ ἄλλωστε αὐτός ἦταν ὁ στόχος ἐξ' ἀρχῆς.
Ἡ τραγωδία τῶν Τεμπῶν δέν ξεγύμνωσε μόνο τίς ἐγκληματικές πολιτικές της παρούσας κυβέρνησης, ἀλλά ξεμπρόστιασε μέ τόν πλέον τραγικό τρόπο τήν διαφθορά ὁλόκληρου τοῦ κυρίαρχου πολιτικοῦ συστήματος. Ἡ ἐφιαλτική ἔκρηξη πού φώτισε τόν οὐρανό τῶν Τεμπῶν ἐκείνη τή μοιραία νύχτα, ἀποκάλυψε σέ μιά στιγμή καί ὅλες τίς φρικτές πτυχές ἑνός γκροτέσκου κράτους πού δέν διστάζει νά βάζει τό κέρδος πάνω καί ἀπό τό αἷμα ἀθώων.
Ἡ πολιτική τῆς πανδημίας, «γέννησε» τήν τραγωδία τῶν Τεμπῶν
Στόν καιρό τῆς πανδημίας, πέρα ἀπό ἐλάχιστες συλλογικές προσπάθειες νά ἀνατραπεῖ τό σκηνικό ἐκμετάλλευσης τοῦ λαοῦ καί ὠμῆς παραβίασης τῶν ἐλευθεριῶν, ὅπως ἦταν ὁ ἡρωικός ἀγῶνας τῶν ὑγειονομικῶν ἤ τό ξέσπασμα διαδηλώσεων στή Νέα Σμύρνη, δέν ὑπῆρξε καμία σοβαρή ἀντίδραση. Μήν ξεχνοῦμε πώς μέ πρόσχημα τήν πανδημία, ἡ κυβέρνηση βρῆκε τό ἀπόλυτο «πάτημα» γιά νά ἀποδομήσει πλήρως τή συλλογική δράση τοῦ πολίτη, ἀφοῦ οἱ συγκεντρώσεις ἀπαγορεύτηκαν, οἱ συνευρέσεις σέ σπίτια ποινικοποιήθηκαν καί ὁ δημόσιος χῶρος ἔγινε ἄβατο.
Ὁ πολίτης, μαζί μέ ὅλα τά οὐσιαστικά δικαιώματα τοῦ, σβήστηκε ἀπό τόν χάρτη τῆς Πολιτείας μέ τήν πρόφαση τοῦ «κατεπείγοντος». Στήν ἀντίληψη αὐτοῦ τοῦ ἀπάνθρωπου κράτους, ὁ Ἕλληνας ἔπαψε νά εἶναι μιά ἐνεργή,ἐνεργῆ πολιτική ὀντότητα καί ἔγινε μιά ἀπρόσωπη μονάδα πού ἀντί δικαιοσύνης, στήν «καλύτερη» περίπτωση τοῦ προτείνουν ἕνα ξεροκόμματο ἀποζημίωσης, ἀντί γιά ἀξιοπρεπῆ διαβίωση τοῦ προτείνουν ἕνα ψηφιακό συσσίτιο, ἀντί γιά ἀσφαλῆ μετακίνηση τοῦ προτείνουν νά δεχτεῖ νά παίζει κορώνα - γράμματα τή ζωή του κάθε φορά πού χρησιμοποιεῖ ἕνα ΜΜΜ.
Μέσα στίς συνθῆκες τῆς πανδημίας ἑπωάστηκε στή συνείδηση τοῦ κόσμου ἡ νοοτροπία τοῦ «ἀκαταδίωκτου», πού ξεκίνησε ἀπό τούς «εἰδικούς» καί στή συνέχεια ἐπεκτάθηκε ἀκόμα καί σέ ἐξόφθαλμες ὑποθέσεις φρικτῶν σεξουαλικῶν ἐγκλημάτων, στά ὁποῖα κυριάρχησαν πότε οἱ συγκαλύψεις ἐνόχων καί πότε οἱ ποινές - χάδι. Ἡ ἀτιμωρησία καί ἡ ἀνοχή στή διαφθορά, ἔγινε ὑπερ - νόμος, πάνω ἀπό ὅλους τούς νόμους. Ἀκόμα καί ἡ σκόπιμη ἀπόκρυψη ἤ σύγχυση πληροφοριῶν γιά τόν ἀριθμό θυμάτων (καί ἀγνοουμένων) πού βλέπουμε σήμερα, ἦταν μιά κυβερνητική τακτική πού «θριάμβευσε» στήν καταμέτρηση τῶν θανάτων ἀπό (ἤ μέ) κορωνοϊό, ἤ στό πόσοι πέθαναν ἐκτός ΜΕΘ ἤ στό πόσοι πέθαναν ἀπό κορωνοϊό ἐνῶ εἶχαν ἐμβολιαστεῖ ἤ στό πόσοι ἔλαβαν τό σκεύασμα καί παρουσίασαν κάποια θανατηφόρα παρενέργεια.
Ἀκόμα καί ἡ ἀναίσχυντη ἐντολή γιά σφραγισμένα φέρετρα, πού δόθηκε ἀπό τό ὑπουργεῖο Ὑγείας γιά τά θύματα τῶν Τεμπῶν, ἔχει καταβολή τήν ἄθλια πολιτική τῶν σφραγισμένων φέρετρων μέ σελοφάν, πού χωρίς κανένα ἐπιστημονικό ἔρεισμα ἐπέβαλλε ἡ κυβέρνηση γιά τούς νεκρούς ἀπό κορωνοϊό.
Αὐτή ἡ νοσηρή πολιτική νοοτροπία, ἔδειξε τό διεστραμμένο πρόσωπο τῆς σέ ὅλο της τό «μεγαλεῖο», στόν καιρό τῆς πανδημίας. Ἄλλα τότε ὁ περισσότερος κόσμος, ἀκόμα καί οἱ νέοι δέν ἐντόπισαν τό ποῦ μᾶς ὁδηγεῖ αὐτή ἡ καταβαράθρωση τῆς Δημοκρατίας. Λίγο ἡ προπαγάνδα, λίγο ὁ φόβος, λίγο ἡ προσωπική βολή, λίγο ὁ ὠχαδερφισμός, λίγο ἡ ἔμφυτη ροπή τοῦ λαοῦ μᾶς πρός τίς ἀλληλοκατηγορίες, ὅλα λειτούργησαν κατευναστικά καί ἀποπροσανατολιστικά.
Ἄν ἡ σήψη τῆς κομματοκρατίας ἔστρωσε τό ἔδαφος ὥστε τά συντρίμμια τῶν τρένων στά Τέμπη νά γίνουν ὁμαδικός τάφος γιά δεκάδες ἀνθρώπους, εἶναι ἡ ἴδια μορφή σήψης πού ἔκανε τά ἐρείπια ἑνός κατεστραμμένου ΕΣΥ νά γίνουν πύλες τοῦ θανάτου γιά χιλιάδες ἀνθρώπους. Τά Τέμπη δέν εἶναι τό πρῶτο προδιαγεγραμμένο ἔγκλημα, ἄλλα ἕνας ἀκόμη κρίκος μιᾶς σειρᾶς ἐγκλημάτων πού ἔγιναν στόν βωμό τοῦ κέρδους.
Πώς θά ἐκφραστεῖ στό δια ταῦτα ὅλη αὐτή ἡ ἀγανάκτηση;
Ἔστω καί πολύ καθυστερημένα, ἡ κοινωνία φαίνεται νά ἀφυπνίζεται καί νά ἀρχίζει νά κοιτᾶ τή συνολική εἰκόνα γιά τά χάλια τῆς Ἑλλάδας. Ἄραγε ὅμως, θά μεταφραστεῖ σέ κάποιο ἁπτό ἀποτέλεσμα ὅλη αὐτή ἡ ἀγανάκτηση ἤ θά ἔχουμε ἄλλη μία ἐπιτυχημένη προσπάθεια χειραγώγησης τοῦ λαϊκοῦ αἰσθήματος;
Ἐδῶ εἶναι τό οὐσιαστικό ἐρώτημα. Ἡ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στούς θεσμούς, θά λειτουργήσει ὡς ἐφαλτήριο γιά νά διεκδικήσουμε ἕνα δίκαιο κράτος ἤ ὡς θρυαλλίδα γιά νά ἐπικρατήσει τό πολιτειακό χάος; Μήπως ἡ ἀποχή ἐκτιναχθεῖ σέ τέτοια ἐπίπεδα ὥστε οἱ ἐκλογές νά καταντήσουν στό τέλος μιά ἐντελῶς ἀνούσια ἐθιμοτυπική διαδικασία πού ἁπλά θά μᾶς... ἀνακοινώνονται οἱ κυβερνήσεις;
Θά ἀπαιτήσει ὁ κόσμος τή ριζική κάθαρση τοῦ πολιτικοῦ συστήματος καί τή λογοδοσία ὅσων μᾶς ἔφεραν ὡς ἐδῶ; Θά στραφεῖ σέ νέα, ἀδιάφθορα πρόσωπα καί νέους σχηματισμούς πού δέν φέρουν εὐθύνες γι' αὐτό τό διαχρονικό ἔκτρωμα πού λέγεται ἑλληνικό κράτος; Ἡ θά ἀρκεστοῦμε νά ἐπιλέγουμε ποιός ἔχει τήν τάση νά μᾶς σκοτώνει... λιγότερο;
Μετά ἀπό αὐτήν τήν ἐθνική τραγωδία, οἱ νέοι θά κατανοήσουν ἐπιτέλους τί διακυβεύεται μέ τήν ψῆφο τους ἤ θά γυρίσουν ἀκόμα περισσότερο τήν πλάτη σέ ἕνα κράτος πού καταποντίζεται στήν ἄβυσσο τῆς διαφθορᾶς καί παρασέρνει ζωές μαζί του;
sportime
Ἀναρτήθηκε ἀπὸ Στοχαστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου