Μαμά, λάλησαν οι άνθρωποι...
Σοφία Ντρέκου
Με δύναμη του λόγου πάλευα όλη νύχτα να μην σβήσει το κερί του Θεού. Προσευχή έκανα στην Παναγιά για την δημιουργία ενός νέου μύθου. Η μάχη της ανάστασης εναντίον της σταύρωσης. Ο μύθος με την δύναμή του λόγου διασχίζει τον χρόνο.
Μαμά, έχω πυρετό... μην φύγεις... λάλησαν οι άνθρωποι και η σκέψη της αδικίας με πνίγει. Έχω έναν κόμπο στο λαιμό που δεν λέει να φύγει... πνίγομαι. Θα'ναι ο άνεμος της ερήμου που παλεύει με τις λέξεις στο βάθος του χρόνου. Είναι τόσες οι έννοιες όμως, που δεν σε αφήνουν να στοχάζεσαι... και αν στοχαστείς, σε λένε ή παράξενη ή τρελλή.
Μαμά, έχω πυρετό... μην φύγεις... λάλησαν οι άνθρωποι και η σκέψη της αδικίας με πνίγει. Έχω έναν κόμπο στο λαιμό που δεν λέει να φύγει... πνίγομαι. Θα'ναι ο άνεμος της ερήμου που παλεύει με τις λέξεις στο βάθος του χρόνου. Είναι τόσες οι έννοιες όμως, που δεν σε αφήνουν να στοχάζεσαι... και αν στοχαστείς, σε λένε ή παράξενη ή τρελλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου