Σάββατο, Ιουνίου 11, 2016

Το βράδυ στην πόλη μου γίνεται γιορτή Μυστήρια...


Ότι γράφω, είναι προς Δόξα Κυρίου και αφύπνιση των καρδιών μας... γιατί η τηλεόραση δεν λέει τι συμβαίνει τα βράδια στη πόλη μου...



Χθες, πήγα από τις 11 έως 2 και μισή τα μεσάνυχτα στην αγρυπνία του Αγίου Λουκά του Ιατρού. Καθόμουνα δίπλα στην εικόνα με την καρδιά Του, (έχει μικρό κομματάκι)!

Προσπαθούσα σκυμμένος, ώστε με τον νου στην καρδιά μου, όπως λένε οι νηπτικοί πατέρες, να πω για εσάς, για όλους και τελευταία για εμένα... Βέβαια εγώ είμαι ο άρρωστος και εγώ δεν έχω δάκρυα και δεν βλέπω, αλλά ήθελα αν ακούγεται η προσευχή μου, να πω και για εσάς και για όλους...

...κουράστηκα στις δύο ώρες όρθιος, αλλά είδα γριούλα που γονάτιζε και πήρα ντροπή και θάρρος και με την ευχή συνέχισα, πήρα δύναμη και ξανά έλεγα τις αιτήσεις μου... και πάλι έλεγα, τι λέω, τι ζητώ, όλο ζητάω... ζητούσα συγχώρεση και έλεγα ευχαριστώ... Προσπαθούσα τα μάτια μου να τα καρφώνω στο Ιερό, όχι μέσα, γιατί διαμελιζότανε ο Κύριος... γινόντουσαν φοβερά πράγματα και εγώ αμαρτωλός, δεν τα καταλάβαινα... Κοιτούσα τα σκαλοπάτια του Ιερού και τα πόδια της Παναγίας και πότε του Χριστού και πότε του Αγίου Λουκά... ένιωθα πως η ματιά μου λερώνει...

Το είχα υποσχεθεί και σε άλλους κρυφά και φανερά και μου έκανε καλό αυτό... ότι θα ανάψω ένα κεράκι για φίλους... γιατί είμαι εγωιστής και θέλω τις υποσχέσεις μου στους ανθρώπους που βλέπω να τις κρατώ... Ενώ στον αόρατο Θεό τις ξεχνώ... Στο τέλος είδα, κοινώνησαν μικρά μογγολικά παιδιά... Όχι ανάπηρα παιδιά. Ανάπηρος εγώ είμαι που δεν ήμουν έτοιμος να κοινωνήσω... Πόσο άθλιος είμαι Θεέ μου, που έχω δύναμη και υγεία και όμως αυτά τα παιδιά Σε κοινωνούνε, είπα.... Στεγνά ήταν τα μάτια μου, τρεις ώρες τότε, και ήξερα ότι δεν με άκουγε Εκείνος, ούτε ο Άγιός Του, δίπλα μου... Ήρθα από εγωισμό να ανάψω κερί στον Ιατρό των φίλων μου και τον δικό μου, αλλά η καρδιά μου ήταν σβηστή...

...μέχρι που στο τέλος, βούρκωσα, βλέποντας μία χαρούμενη μάνα με το μογγολικό παιδί της να λάμπει από την Θεία Κοινωνία! Και δεν ήταν μόνο αυτή η εικόνα, αλλά βούρκωσα για την δική μου αμαρτία και αισθάνθηκα τον Άγιο, να μου δείχνει ότι κάτι άκουσε και από εμένα... Τα δάκρυα λένε είναι δωρεά... Τελικά όλους, μας ακούει ο Κύριος και οι Αγίοι Του... είπα... αρκεί να μην κουραζόμαστε και το βάζουμε κάτω... Δεν είναι κάποιο μαγικό το Έλεος του Κυρίου, σηκώστε την πέτρα είπε στους συγγενείς του Λαζάρου και μετά τον ανασταίνω! Γιατί ο Θεός δεν μπορεί να σηκώσει μία πέτρα; Αυτή την μικρή ανάσταση ένιωσα αδερφοί μου... και η δική μου πέτρα, δεν ήταν και μεγάλη και εκεί με βοήθησε, εκμεταλλεύοντας τον εγωισμό μου, ο Κύριος...

Αποφάσισα αυτή την εβδομάδα να νηστεύσω... Δεν μπορεί να πηγαίνω σε πάρτυ και να μην διασκεδάζω, από την αρχή του χορού, αυτών των επίγειων αγγέλων, των ιδιαίτερων παιδιών που είδα και Αυτών που δεν βλέπουν τα μάτια μου...

Η αγρυπνία ήταν στο εκκλησάκι του Αγίου Παύλου στο πεζόδρομο, της Τρίπολης και στις 2.30 ήταν όλα τα γύρω μπαράκια κλειστά, ενώ στην Εκκλησούλα έβγαιναν οι "μεθυσμένοι" θαμώνες της, παίρναμε μύρο, φιλούσαμε το χέρι του ιερέα, παίρναμε αντίδωρο, φιλούσαμε το χέρι του Αρχιμανδρίτη και μας έδιναν και άρτο... Καλύτερα και από μπαράκι και νέοι και νέες πολλές και χαρούμενα πρόσωπα... Μεγάλη η ευλογία γύρω μας...

Γιορτή φίλοι μου μεγάλη, που η κούραση είχε φύγει και ένιωθα ότι πέρασε και πολύ γρήγορα η ώρα... Γύρισα στο σπίτι, ακούμπησα το λαδωμένο μέτωπό μου, στα παιδιά και στην γυναίκα μου, που κοιμόντουσαν, έριξαν κάτι γελάκια στον ύπνο τους, τα μωρά μου και κατάλαβα, ότι κάτι έφερα στο σπίτι μου...


...Κάποιοι φιλούν τα παιδιά τους και λένε αντίο, εγώ που τόσα έχω Θεέ μου, σε ευχαριστώ και ακουμπώ το μέτωπό μου, με το Έλεος του Αγίου Σου, στα μετωπάκια της οικογένειάς μου, είθε η ανάγκη να με βρει έτοιμο και μετανοημένο...

Αυτά συμβαίνουν τα βράδια στην πόλη μου την Τρίπολη...

Εύχομαι να ζήσετε και εσείς αυτή την γιορτή των δακρύων...

Με αγάπη για τον Νοητό Κύριο...

Άσωτος Υιός και πατέρας.

10/6/2016

1 σχόλιο:

  1. Χαιρετίζω τους συντάκτες και τους φίλους του ιστολογίου. Δεν σας ξεχνώ, μπορεί να κάνω καιρώ να γράψω κανένα άρθρο και εγώ, αλλά προσπαθώ να σας έχω περισσότερο στις προσευχές μου. Να είστε όλοι καλά και ο στην Αγκαλιά του υπέροχου κόσμου, που γνωρίσαμε, με το όνομα Αυτού, Χριστός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή