Ἡ ΣΦΕΒΑ μὲ σεβασμὸ καὶ συγκίνηση ἀποτίει φόρο τιμῆς στὴν μνήμη τοῦ Ἡρακλῆ Σύρμου, τοῦ ζωντανοῦ θρύλου τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀπὸ τὴ Δερβιτσάνη της Δρόπολης, ποὺ ἔφυγε χθὲς στὶς 1 Αὐγούστου 2024 μετὰ ἀπὸ πολύμηνη ἀσθένεια σὲ ἡλικία 82 ἐτῶν.
Ὁ Ἡρακλῆς ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταίους ἐν ζωῇ μάρτυρες τῆς βαρβαρότητας τοῦ καθεστῶτος τοῦ Χότζα καθὼς πέρασε τὰ νειάτα του καὶ τὰ καλύτερά του χρόνια φυλακισμένος στὶς πιὸ σκληρὲς φυλακὲς τοῦ καθεστῶτος τοῦ Ἐνβὲρ Χότζα, στὸ φρικτὸ Σπὰτς τῆς βόρειας Ἀλβανίας, κατηγορούμενος γιὰ προπαγάνδα ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐναντίον τοῦ καθεστῶτος. Στὴ διάρκεια τῆς φυλάκισής του ἀντιμετώπισε μὲ θάρρος καὶ ἀξιοπρέπεια τοὺς διῶκτες του, κρατῶντας... ψηλὰ τὸ φρόνημά του καὶ μὴ δεχόμενος νὰ συνεργαστεῖ μὲ τὸ καθεστώς. Μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους συγκρατούμενούς του ἀπὸ τὸ χωριὸ τοῦ (ὅπως τὸν ἀείμνηστο Σταῦρο Γκούτζιο, τὸν Κώστα Κυριακοῦ κ.α. ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλα χωριά, στήριξαν ἠθικὰ καὶ ψυχολογικὰ τοὺς ὑπόλοιπους κρατούμενους, ὄχι μόνο τοὺς Ἕλληνες ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἀλβανοὺς ἀντιφρονοῦντες, οἱ ὁποῖοι τον σέβονταν καὶ τὸν ἐκτιμοῦσαν ἰδιαίτερα λόγῳ τοῦ ἤθους του καὶ τοῦ χαρακτῆρα του.
Ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσή του στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1980 παρέμεινε στὸ στόχαστρο τῶν ἀρχῶν ὡς ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν δημόσια ἀσφάλεια καὶ ὕποπτος φυγῆς στὴν Ἑλλάδα.
Μετὰ τὴν πτώση τοῦ καθεστῶτος τὸ 1990 καὶ ἀφοῦ πέρασε γιὰ 2 χρόνια στὴν Ἑλλάδα, καὶ εἶχε ἐπαφὴ μὲ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, πρωτεργάτη τότε τοῦ ἀγῶνα, (ὁ ὁποῖος τὸν ἐκτιμοῦσε ἰδιαίτερα) ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα τοῦ μὲ σκοπὸ νὰ ἀγωνισθεῖ γιὰ ἕνα καλύτερο μέλλον γιὰ τὸν τόπο του μέσα ἀπὸ τὶς τάξεις τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ καὶ ὡς δημογέροντας τοῦ χωριοῦ του. Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1994 μὲ τὴν σύλληψη ὅλων τῶν ἡγετῶν τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς συλληφθέντες καθὼς τo τότε καθεστὼς Μπερίσα δὲν τοῦ συγχώρησε τὸ ἀγωνιστικὸ καὶ ἀνυπότακτο φρόνημά του.
Παρέμεινε σὲ κράτηση ὡς τὸν Αὔγουστο καὶ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς 5 ἡγέτες τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ, (μαζὶ μὲ τοὺς ἤδη ἀείμνηστους Παναγιώτη Μάρτο καὶ Θεόδωρο Βεζιάνη, καθὼς καὶ τοὺς Βαγγέλη Παπαχρήστου καὶ Κώστα Κυριακοῦ) οἱ ὁποῖοι μετὰ ἀπὸ πολλὴ ταλαιπωρία καὶ βασανιστήρια ὁδηγήθηκαν σὲ δίκη ἀνήμερα τῆς 15ης Αὐγούστου 1994 καὶ καταδικάστηκαν ὡς ἔνοχοι ἐσχάτης προδοσίας σὲ βαρύτατες ποινές. Ὡστόσο ἡ προφανὴς ἀδικία τῆς δίωξής του συνεκίνησε καὶ συνένωσε τὸν ὅπου γῆς ἑλληνισμὸ σὲ μία ἐκστρατεία γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσή τους. ἡ ὁποία ὁδηγήθηκε σὲ αἴσιο τέλος τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1995 μὲ τὴν παρέμβαση μεταξὺ ἄλλων, ἀκόμη καὶ τοῦ τότε προέδρου τῶν ΗΠΑ κ. Κλίντον.
Ἡ ταλαιπωρία τῆς ὑγείας του ἀπὸ τὴν πολύχρονη ἐργασία στὰ ὀρυχεῖα ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς ἐπὶ δεκαετίες διώξεις ποὺ ὑπέφερε, τὸν ὁδήγησαν στὴ συνέχεια ἐκτὸς τῆς πρώτης γραμμῆς τῆς πολιτικῆς. Ἔμεινε ὡστόσο στὸ χωριὸ τοῦ ὅπου συνέχισε μέχρι τέλους νὰ μάχεται γιὰ τὰ ἰδανικὰ καὶ τὶς ἀρχές του!
Ἡ ΣΦΕΒΑ εἶχε τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ συμμετάσχει μαζὶ μὲ τὸν Ἡρακλῆ Σύρμο τὸν Ἰούλιο τοῦ 2011 σὲ ἕνα ταξίδι - προσκύνημα στὰ ματωμένα χώματα τοῦ ὀρυχείου τοῦ Σπάτς, στὴν πρώτη του ἐπίσκεψη ἐκεῖ μετὰ τὴν ἀποφυλάκισή του τὸ 1982. Τὰ ὅσα μας διηγήθηκε κλαίγοντας γιὰ τὰ μαρτύρια ποὺ ὑπέφεραν ἐκεῖ καὶ γιὰ τοὺς ἀνώνυμους ἥρωες ποὺ ἔδωσαν τὴ ζωή τους στὰ ἀλβανικὰ γκουλάγκ, ἐνῷ τὰ σώματά τους δὲν ἔχουν βρεθεῖ ἀκόμη, ἔχουν μείνει χαραγμένα ἀνεξίτηλα στὴν μνήμη μας. Πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ἔχει καταγράψει ὁ γιός του Ἀχιλλέας Σύρμος στὸ περισπούδαστο πόνημά του ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΑΤΣ.
Εὐδόκησε ὁ Θεὸς ὁ σύλλογός μας νὰ ἀπονείμει ἕναν ἐλάχιστο φόρο τιμῆς στὸν κ. Ἡρακλῆ Σύρμο ὡς ἕναν ἀπὸ τοὺς 5 ἡγέτες τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ στὴν μεγάλη ἐκδήλωση τῆς 30ης Νοεμβρίου 2014 στὴν Θεσσαλονίκη γιὰ τὰ 20χρονα ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ.
Προσευχόμαστε ὁλόψυχα στὸν Ἅγιο Θεὸ ποὺ ὁ Ἡρακλῆς σεβόταν καὶ εὐλαβεῖτο (τὸν θυμόμαστε πάντοτε, ἀνελλιπῶς παρόντα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς θείας Λειτουργίας στὸ στασίδι του στὸν Ναὸ τῆς Κοίμησης τῆς Θεοτόκου στὴ Δερβιτσάνη) νὰ τὸν ἀναπαύσει ἀπὸ τοὺς κόπους του καὶ νὰ τὸν ἀξιώσει τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου!
Στὴν ἀγαπητὴ σύζυγο καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἡρακλῆ Σύρμου εὐχόμαστε κάθε ἐξ ὕψους παρηγορία γιὰ τὴν ἀπώλεια τοῦ συζύγου καὶ πατέρα τους.
Ἡ μνήμη τοῦ Ἡρακλῆ θὰ εἶναι ὄντως ΑΓΗΡΩΣ καὶ θὰ μένει ζωντανὴ στὴν καρδιὰ κάθε Ἕλληνα ποὺ πονᾶ γιὰ τὴν πατρίδα καὶ τὸ ὕψιστο ἀγαθὸ τῆς ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!
Εὐχὴ καὶ προτροπή μας τὸ ἑλλαδικὸ κράτος, ποὺ δὲν τὸν τίμησε ὅσο ζοῦσε νὰ τὸ πράξει ἔστω καὶ μετὰ θάνατον προβάλλοντας τὴν γενναία, ἠρωϊκὴ καὶ μαρτυρικὴ μορφή του ὡς ἕνα ἁπτὸ παράδειγμα τῆς αἱματηρῆς συνεισφορᾶς τῆς Βορείου Ἠπείρου στὸν κοινὸ ἐθνικὸ ἀγῶνα γιὰ τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ἀναρτήθηκε ἀπὸ Διανοητής
Ἐτικέτες βόρειος Ἤπειρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου