Θεοχάρης Κόνιαρης · 12 ώρ. ·
Τρυπώνω Ξετρυπώνω
ΕΔΩ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΛΙΕΡΓΟΥΣΑΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΙΤΑΡΙ ΚΑΙ ...."ΉΤΑΝ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ ΣΑΝ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ"...! Και μετά ήρθε η πράσινη ανάπτυξη και....
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χώµα που ανεβάζει µιαν οσµή κεραυνού σαν από θειάφι του βουνού ο πυθµένας όπου θάλλουν οι νεκροί άνθη της αύριον....Ήταν ο τόπος μου βράχος και/ χώματα ήλιος και μαύρο /κρασί. Όργωνα θέριζα και με /τον Όμηρο σε τραγουδούσα, /λαέ μου. Πάνω στα κύματα /νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα.
Ήταν τα σπίτια μου άσπρα
γαρίφαλα και τα κορίτσια σεμνά.
Είχαν αρμύρα στα χείλη στα
μάτια τους καίγανε την οικουμένη
και τα παιδιά μου με μια
φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε.
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο,
όνειρο καθημερνό. Κάποιος τον
πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σαν δανεισμένη πραμάτεια.
Τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν
το θάνατο στα χαρακώματα.
Οδυσσέας Ελύτης
https://youtu.be/sTrJUYtHnS8
#Από Γιώργο Βιδάκη
Η φωτογραφία από την διαδρομή Θεσσαλονίκης – Γρεβενών.
Εδώ κάποτε καλλιεργούταν τα καλύτερο σιτάρι.
Πράσινη ανάπτυξη. Οι λόφοι γέμισαν φωτοβολταϊκά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου