Ἂν ἡ πολυπόθητη λευτεριὰ τῆς Κύπρου ἐξαρτώταν ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ξεπεσμένους Ἕλληνες, θὰ ἦταν χαμένη ὑπόθεση - Εὐτυχῶς ὅμως ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν Θεό.Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Συμπληρώνεται μισὸς αἰῶνας ἀπὸ τὸ μαρτυρικὸ ἔτος 1974, τότε ποὺ οἱ μιαρὲς ὀρδὲς τοῦ Ἀττίλα ξεχύθηκαν σὰν δαίμονες στὴν Ἁγιοτόκο Κύπρο μας, γιὰ νὰ σφάξουν, νὰ βιάσουν, νὰ λεηλατήσουν καὶ νὰ πυρπολήσουν ἑλληνικὲς ψυχές. Πενῆντα χρόνια μιᾶς ἀδικαίωτης κτηνωδίας, ποὺ σήμερα κάποιοι ξεφτιλισμένοι χαρτογιακάδες σὲ Ἑλλάδα καὶ Κύπρο, τὴν παρουσιάζουν σὰν ἁπλὴ «διαίρεση» ποὺ προέκυψε ἀπὸ μόνη της. Σὰν ἕνα «ὡραῖο» πρωὶ νὰ ξύπνησαν οἱ Ἑλληνοκύπριοι ἔχοντας χάσει τὸ 36% τοῦ νησιοῦ.
Τὸ αἷμα καὶ τὰ κόκκαλα τῶν ἡρώων ποὺ ἔχουν σπαρθεῖ στὴν ἱερὴ γῆ τῆς Κύπρου, σήμερα σκεπάζονται ἀπὸ τὴν φιλοτουρκικὴ «κορεκτίλα» τῶν Χατζατζάρηδων. Δὲν ἀντέχει ἡ πληγωμένη μνήμη τόσο φαρμάκι προδοσίας. Μισὸ δράμι... ἀνθρωπιὰ νὰ ἔχεις, κι ἄλλο μισὸ πατριωτικὴ συνείδηση, ἀρρωσταίνεις μὲ αὐτὰ ποὺ ἀκούγονται. Ἂν οἱ νεκροὶ εἶχαν φωνῆ, θὰ μᾶς ξεκούφαινε τὸ ἀνάθεμα. Μᾶς λένε παραμύθια ὅτι ἐξασφαλίζουν τάχα «ἤρεμα νερά», ἀλλὰ δὲν κοιτάζουν τὰ ταραγμένα μνήματα. Μᾶς κάνει ἐντύπωση ἡ βαρβαρότητα τῶν Ἄγγλων ποὺ εἶχαν φυλακισμένα τά μνήματα τοῦ Καραολή, τοῦ Δημητρίου, τοῦ Παλληκαρίδη καὶ τῶν ἄλλων ἀγωνιστῶν. Καὶ δὲν κοιτᾶμε ποὺ ἐμεῖς σήμερα φυλακίζουμε τὴ μνήμη τῶν σκοτωμένων Κυπρίων μακριὰ ἀπὸ τὴ συνείδησή μας.
Οἱ λέξεις: «εἰσβολή», «ἀπόβαση», «βομβαρδισμός», «ἐκτοπισμός», «προσφυγιά», «κατοχή», ἔχουν γίνει ἀπαγορευμένες γιὰ τὸ κυρίαρχο πολιτικὸ σύστημα. Νὰ μὴν μιλᾶμε γιὰ τὴ σφαγή, γιὰ νὰ μὴ δυσανασχετοῦν οἱ σφαγιαστές. Νὰ μὴν μιλᾶμε γιὰ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο, ἀλλὰ νὰ ξελαρυγγιάζονται οἱ ἡγέτες μας γιὰ τὴν εἰσβολὴ στὴν Οὐκρανία. Νὰ μὴν μιλᾶμε γιὰ ψευδοκράτος στὴν Κύπρο, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ ἀφήνουμε τὸ ΚΙΕΦ νὰ ἁλωνίζει καὶ νὰ ἀξιώνει τουρκο – «κράτος» στὴ Θράκη καὶ τὴ Ροδόπη. Νὰ μὴν τολμᾶμε νὰ προτείνουμε νὰ μπεῖ ἡ Κύπρος στὸ ΝΑΤΟ γιὰ νὰ μὴ βρεθοῦν σὲ δύσκολη θέση οἱ Τοῦρκοι, ἀλλὰ νὰ ξεπουλᾶμε τὴ Μακεδονία ὅσο – ὅσο, γιὰ νὰ βάλουμε στὸ ΝΑΤΟ τὰ Σκόπια.
Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ μιλᾶμε μόνο γιὰ 50 χρόνια μαύρης μνήμης γιὰ τὴν Κύπρο. Περισσότερο θὰ ἔπρεπε νὰ μιλᾶμε γιὰ 50 χρόνια ἀδιαφορίας, προδοσίας καὶ ἀμετανοησίας. Αὐτὰ δηλαδὴ ποὺ κρατοῦν τὴ μαρτυρικὴ Μεγαλόνησο σὲ καθεστὼς κατοχῆς ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Οἱ προδοσίες δὲν σταμάτησαν τὸ 1974. Συνεχίζονται στὸ διηνεκὲς καὶ μάλιστα εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερες. Τὸ ἀνθελληνικὸ σύστημα ποὺ λυμαίνεται τὴν ἐξουσία, ἔχει βαλθεῖ νὰ διαλύσει τὸν κρίκο μεταξὺ Ἑλλάδας καὶ Κύπρου, δίχως νὰ ἐνδιαφέρεται ὅτι μὲ τὴν κατάρρευση τῆς μιᾶς, δεδομένα θὰ ἐπέλθει καὶ ἡ πανωλεθρία τῆς ἄλλης. Ὅποιο γεωστρατηγικὸ πλεονέκτημα ἔχουμε στὴ Μεσόγειο, θέλουν νὰ τὸ ἐγκαταλείψουμε. Νὰ τὸ ἀπαρνηθοῦμε. Νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε ὡς βαρίδι ποὺ θὰ ταράξει τὴν ἐπιφάνεια τῶν... «ἤρεμων νερῶν».
Συμπληρώνονται 50 ἔτη ἀπὸ τὴ συμφορὰ τοῦ Ἀττίλα καὶ ἀντὶ οἱ δράσεις ἐθνικῆς μνήμης νὰ κυριαρχοῦν στὸ ἑλληνικὸ στερέωμα, οἱ προσκυνημένοι ἔχουν σπρώξει τὴν ἐπέτειο στὸ περιθώριο. Τὰ ΜΜΕ συνεχίζουν μὲ ἐνθουσιασμὸ νὰ ἀφιερώνουν ἐργατοῶρες ἐνημέρωσης γιὰ τὸ νέο ἀμόρε τῆς τάδες παρουσιάστριας, γιὰ τὸ ἀποκαλυπτικὸ μαγιὸ τῆς τάδε τραγουδίστριας καὶ τὸ «coming out» τοῦ τάδε «celebrity», ἀλλὰ γιὰ νὰ βάλουν κανένα ἄρθρο τιμῆς γιὰ τὸ δρᾶμα τῆς Κύπρου οὔτε κἂν τὸ διανοοῦνται. Τὰ συστημικὰ κόμματα μόλις καὶ μετὰ βίας ψελλίζουν 2-3 ξέπνοα λόγια, ἴσα ἴσα γιὰ νὰ μὴν ἀλλάξουν πλευρὸ οἱ ψηφοφόροι ἀπὸ τὸν βαθὺ ὕπνο τους.
Τραγικὴ ἡ ἐγκατάλειψη τῆς ἐθνικῆς συνείδησης. Ἡ συλλογικὴ μνήμη, ἔχει γίνει συλλογικὴ ἀναισθησία. Καὶ πῶς θὰ μπορούσαμε νὰ καρτεροῦμε «το φῶς κείνης τῆς μέρας» ποὺ θὰ σημάνει τὴ λευτεριὰ τῆς Κύπρου, ἂν ἔχουμε σκοτίσει ἀπὸ μόνοι μας το φῶς τῆς ἀλήθειας τούτης τῆς μέρας, τῆς σημερινῆς.
Ἐὰν ἦταν θέλημα Θεοῦ, ἡ Κύπρος θὰ εἶχε ἐλευθερωθεῖ πρὸ πολλοῦ. Ἀλλὰ ὡς τώρα οὔτε ἀξίζουμε τὴ λευτεριά, οὔτε κἂν ἔχουμε ἀπομείνει πολλοὶ ποὺ τὴ ζητᾶμε. Δὲν τὴν ἀξίζουμε γιατί ἡ Ἑλλάδα ἀντὶ γιὰ ἐγγυήτρια δύναμη τῆς Κύπρου, ἔχει γίνει ἐγγυήτρια ἀμετανοησίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Βλάσφημοι ἡγέτες σὲ βλάσφημες κυβερνήσεις, δὲν σταματοῦν νὰ παραβιάζουν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μαγαρίζουν ἅγια χώματα ποὺ μόνο μὲ γεμᾶτες ἐκκλησίες, μὲ δέηση καὶ μὲ γόνατο παίρνονται πίσω. Τὸ μόνο ποὺ μᾶς σώνει εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἀφήσει ἀδικαίωτο τὸ αἷμα τῶν ἁγίων καὶ τῶν ἡρώων ποὺ χύθηκε στὴν Κύπρο, δὲν θὰ ἀφήσει ἔρμες τὶς ἐκκλησιὲς ποὺ λειτουργήθηκαν, δὲν θὰ ἀφήσει ἀλιβάνιστο τὸν τόπο ποὺ δοξάστηκε τὸ ὄνομά Του.
Ἂν ἐξαρτάτο μόνο ἀπὸ ἐμᾶς, ἡ Κύπρος καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ ἦταν ξοφλημένες. Ὁ Θεὸς ὅμως θὰ πεῖ τὴν τελευταία κουβέντα καὶ τὸ νησὶ τοῦ Λαζάρου θὰ ἔρθει ἡ ὥρα ποὺ θὰ ἀναστηθεῖ ἀπὸ τὸ ματωμένο μνῆμα του.
sportime
Ἀναρτήθηκε ἀπὸ Διανοητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου