Κάποια χρονιά, τον μήνα Φεβρουάριο, είχαν πάει στην κορυφή του Άθωνος ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής μαζί με το συνασκητή του, τον γέροντα Αρσένιο

Ηλιας Καλλιωρας
Κάποια χρονιά, τον μήνα Φεβρουάριο, είχαν πάει στην κορυφή του Άθωνος ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής μαζί με το συνασκητή του, τον γέροντα Αρσένιο να προσευχηθούν και να κάνουν πολλές μετάνοιες κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας τους.
Και ενώ προσεύχονταν, άρχισε να χιονίζει. Έτσι εισήλθαν στο ναό της Μεταμορφώσεως και συνέχισαν τον αγώνα τους. Το χιόνι άρχισε να πυκνώνει και το κρύο ήταν πολύ δυνατό.
Σε κάποια στιγμή, λέει ο Άγιος Ιωσήφ:

- Αρσένιε, πάμε να φύγουμε αμέσως, γιατί δεν θα αντέξουμε εάν αποκλειστούμε.
Με κίνδυνο της ζωής τους και μέσα από τα χιονισμένα μονοπάτια, κατέβηκαν μέχρι το Εκκλησάκι της Παναγίας και εισήλθαν μέσα.
Κάθησαν στα στασίδια, για να ξεκουραστούν και να ζεσταθούν, λέγοντας συνεχώς την ευχή: ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με''.
Ξαφνικά λέει ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής στον πατέρα Αρσένιο:
- Αρσένιε, σήκω και πήγαινε και πάρε τα μήλα από την Παναγία.
Σηκώνεται ο πατήρ Αρσένιος και έκπληκτος βλέπει ένα κλαδί με πράσινα φύλλα και δύο μήλα, να κρέμεται από την εικόνα της Παναγίας.
Τα πήρε κάνοντας τον σταυρό του και με δέος τα πρόσφερε στον Γέροντά του.
Έφαγαν τα μήλα, γεμίζοντας ολόκληροι από Θεία ευφροσύνη και παραδεισένια γλυκύτητα!
- Αρσένιε τί έφαγες;
- Μήλο έφαγα Γέροντα!
- Μα ευλογημένε, πού και πώς βρέθηκαν φρέσκα μήλα χειμώνα καιρό πάνω στην εικόνα της Παναγίας;
Δεν κατάλαβες πώς αυτά τα μήλα είναι ουράνιο δώρο, της γλυκειάς Μανούλας μας, της Παναγίας, για τους κόπους της προσευχής και τους κινδύνους που περάσαμε στα χιονισμένα μονοπάτια;
- Ευλόγησον Γέροντα, ευλόγησον! απάντησε ο πατήρ Αρσένιος. Τώρα κατάλαβα, ότι δεν ήταν συνηθισμένο μήλο, αφού η Θεϊκή του ευωδία, μου αλλοίωσε την ψυχή και μου δυνάμωσε το σώμα..