Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Δίψα Θεού
Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=383964
Η ψυχή μου πλήττει στη γη και ποθεί τα ουράνια.
Ο Κύριος ήρθε στη γη για να μας πάρη εκεί που μένει Αυτός, η Πανάχραντη Μητέρα Του, η Όποια Τον υπηρέτησε στη γη για τη δική μας σωτηρία, και οι μαθητές και ακόλουθοι του Κυρίου.
Εκεί μας καλεί ο Κύριος, παρ’ όλες τις αμαρτίες μας.
Εκεί θα δούμε τους αγίους Αποστόλους, που δοξάζονται ως κήρυκες του Ευαγγελίου.
Εκεί θα δούμε τους αγίους προφήτες και ιεράρχες, τους διδασκάλους της Εκκλησίας.
Εκεί θα δούμε τους οσίους, που αγωνίστηκαν να ταπεινώσουν με τη νηστεία την ψυχή τους.
Εκεί δοξάζονται οι διά Χριστόν σαλοί, που νίκησαν τον κόσμο.
Εκεί θα δοξάζωνται όλοι, όσοι νίκησαν τον εαυτό τους όσοι προσεύχονται για όλο τον κόσμο και σήκωσαν πάνω τους τη θλίψη όλου του κόσμου, γιατί είχαν την αγάπη του Χριστού -κι η αγάπη δεν μπορεί να υποφέρη την απώλεια έστω και μιας ψυχής.
Εκεί θέλει να κατασκηνώση η ψυχή μου.
Εκεί όμως δεν θα μπη τίποτε ακάθαρτο, γιατί μπαίνουν με μεγάλες θλίψεις, με πολλά δάκρυα, με συντριβή πνεύματος. Μονάχα τα παιδιά που φύλαξαν τη χάρη του αγίου βαπτίσματος, περνούν εκεί χωρίς θλίψεις και γνωρίζουν εν πνεύματι Αγίω τον Κύριο.
Νοσταλγεί η ψυχή μου τον Θεό και προσεύχεται μέρα και νύχτα, γιατί το όνομα του Κυρίου είναι γλυκό και πολυπόθητο για την προσευχόμενη ψυχή και την ελκύει στην αγάπη του Θεού.
Έζησα πολύ καιρό στη γη και άκουσα και είδα πολλά.
Άκουσα πολλή μουσική που εγλύκαινε την ψυχή μου. Και σκεφτόμουν πως, αν αυτή η μουσική είναι τόσο γλυκειά, τότε πολύ περισσότερο πρέπει να ευχαριστή την ψυχή η ουράνια μελωδία, εκεί που δοξάζουν εν Πνεύματι Αγίω τον Κύριο για τα πάθη Του.
Η ψυχή ζη πολύ στη γη και αγαπά τα γήινα κάλλη. Αγαπά τον ουρανό και τον ήλιο, αγαπά τους όμορφους κήπους, τη θάλασσα και τα ποτάμια, τα δάση και τα λειβάδια. Αγαπά, ακόμη, και τη μουσική η ψυχή, κι όλα αυτά τα επίγεια την ευφραίνουν.
Όταν όμως γνωρίση τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τότε δεν θέλει πια να βλέπη τα επίγεια.
Είδα επίγειους Βασιλείς στη δόξα τους και πολύ το εκτιμούσα.
Όταν όμως η ψυχή γνωρίση τον Κύριο, λίγο θα νοιάζεται για όλη τη δόξα των βασιλέων.
Η ψυχή διψά τότε τον Κύριο και ποθεί αχόρταγα νύχτα και μέρα να δη τον Αόρατο, να ψηλαφήση τον Αψηλάφητο.
Όταν η ψυχή σου γνωρίση το Άγιο Πνεύμα, Αυτό θα σου δώση να καταλάβης εκ πείρας πως Αυτό αποκαλύπτει στην ψυχή τον Κύριο και πόσο γλυκειά είναι αυτή η εμπειρία.
Ω, ελεήμων Κύριε, φώτισε τους λαούς σου να σε γνωρίσουν, να γνωρίσουν το μεγαλείο της αγάπης σου!
Θαυμαστά τα έργα του Κυρίου. Έπλασε τον άνθρωπο από τη γη κι έδωσε στον πήλινο τη χάρη να Τον γνωρίση εν Πνεύματι Αγίω.
Και έτσι ο άνθρωπος λέγοντας «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου», το λέγει μέσα από την πίστη και την αγάπη που τον γεμίζουν».
Τι πιο μεγάλο μπορεί να ζητά η ψυχή πάνω στη γη;
Μέγα θαύμα! Η ψυχή γνωρίζει ξαφνικά τον Δημιουργό της και την αγάπη Του.
Όταν η ψυχή δη τον Κύριο, πόσο πράος και ταπεινός είναι, τότε και εκείνη ταπεινώνεται «έως τέλους» και μετά δεν ποθεί τίποτε άλλο, όσο την ταπείνωση του Χριστού.
Κι όσο και να ζούσε η ψυχή στη γη θα ποθούσε και θα ζητούσε αυτή την ακατάληπτη ταπείνωση του Χριστού, που αδυνατεί να λησμονήση.
Κύριε πόσο πολύ αγαπάς τον άνθρωπο!
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου ο «Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», έκδοση της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου