Πολυξένη Ρέρρα
Στον καιρό του πολέμου έστειλαν κάποιον φοβητσιάρη στρατιώτη για ανίχνευση.
Όλοι τον ήξεραν σαν φοβητσιάρη.
Και όλοι γέλασαν όταν άκουσαν που τον στέλνει ο διοικητής.
Μόνο ένας στρατιώτης δεν γέλασε.
Εκείνος πλησίασε τον σύντροφό του για να τον ενθαρρύνει.
- Θα σκοτωθώ σίγουρα, ο εχθρός είναι πολύ κοντά!
- Μη φοβάσαι, αδελφέ, ο Θεός είναι πιο κοντά! τον ενθάρρυνε εκείνος ο καλός φίλος.
Αυτά τα λόγια ήχησαν σαν μεγάλη καμπάνα στην ψυχή αυτού του φοβητσιάρη.
Και ηχούσαν μέχρι το τέλος του πολέμου. Και τούτος ο κάποτε φοβητσιάρης γύρισε από τον πόλεμο στολισμένος με τα παράσημα για το θάρρος του!
Έτσι τον μεταμόρφωσε και τον ενδυνάμωσε εκείνος ο καλός λόγος:
«Μη φοβάσαι, ο Θεός είναι πιο κοντά»!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
«Μια φορά – διηγείται ο παππούς – ανεβαίνοντας κατά τον χειμώνα το χιονισμένο μονοπάτι,
όταν κοντέψαμε στην Παναγία, είτε από δαιμονικήν ενέργειαν,
είτε για να μας δοκιμάσει η Παναγία μας,
έπιασε μια τόσο πυκνή ομίχλη, ώστε δεν βλέπαμε ούτε βήμα μπροστά μας.
Μου λέει ο Γέροντας :
-“π. Αρσένιε, εδώ πάνω οι τόποι είναι επικίνδυνοι.
Μπορεί να πέσουμε σε κανέναν γκρεμό.
Καλύτερα ας διανυκτερεύσουμεν εδώ και το ίδιον είναι”.
Tί να σας πω, βγάλαμε τόσο ωραίαν αγρυπνίαν, που δεν θα την ξεχάσω !
Το πρωί, μόλις έφεξε, τί να δούμε ;
Ήμασταν έξω από την Παναγίαν.
Ήταν κι αυτό δώρο της Παναγίας μας.
Ναι, αλλά μιάν άλλη φορά που ανεβήκαμε βράδυ εξαντλημένοι, παϊλντισμένοι, τί οικονόμησε η καλή Μητέρα μας ;
Μπαίνοντας μέσα στον ναόν, μοσχοβολούσε η εκκλησία από δύο ολόφρεσκα μήλα, κολλημένα μπροστά από την εικόνα της.
Ο Γέροντας πιο τολμηρός μου λέει
: - “π. Αρσένιε, αυτά τα μήλα θα τα φάμε. και θα τραβήξουμε κομποσχοίνι σ΄ αυτόν που τα αφιέρωσε.
Για μας τ΄ άφησε, επειδή έχουμε ανάγκη”.
Μόλις όμως τα φάγαμε – και ήταν τόσο γλυκά, ώστε λέγαμε ότι είναι σαν παραδεισένια – τότε άνοιξε ο νους μας
και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον
. “Tί καιρός είναι τώρα π. Αρσένιε ;”
Ήταν περίπου τέλη Φεβρουαρίου
. “Πού βρεθήκαν τέτοια εποχή τόσο φρέσκα μήλα ;”
Αμέσως τότε πέσαμε με δάκρυα μπροστά στην εικόνα κι ευχαριστούσαμε, για το ουράνιο αυτό δώρο, την Παναγία μας, που μας εφρόντιζε σαν σπλαχνική μανούλα.
Την εποχήν εκείνην ούτε ψυχεία υπήρχαν.
Γι΄ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ήταν δώρο της Παναγίας μας».
Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης
Η ΙΚΕΣΊΑ ΤΩΝ ΧΑΜΈΝΩΝ
(προσευχή προς την Παναγία μας).
"Τρυφερή Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων
ικέτευσε για μας, τους χαμένους στα πάθη μας.
Οι διψασμένες φτωχές μας ψυχές, σε σένα κραυγάζουνε.
Σπλαχνίσου τους χαμένους της γης.
Είσαι ανάμεσά μας, δίπλα εδώ πάντα, Κόρη του Ευαγγελισμού.
Σε έχουμε ανάγκη αγνή μας ΜΗΤΕΡΑ.
Εσύ ακούς την κάθε αγωνιώδη και πονεμένη φωνή.
Εσύ μας γνωρίζεις με τη Χάρη Του Υιού σου.
Μας αγαπάς!
Σπλαχνίσου τους αγνοούμενους στα κρύφια της γης.
Σπλαχνίσου τους χαμένους στην απόγνωση.
Ικέτευσε,
για τους ξεχασμένους στα μνήματα,
για τις αβάπτιστες αθώες ψυχές των παιδιών,
για τις αιχμάλωτες ψυχές πίσω από τα σίδερα,
για τους αρρώστους στο κρεβάτι του πόνου.
Εσύ είσαι η θεϊκή περίθαλψη κάθε πάσχοντος.
Μεσίτευσε, Παρθένα μου, στον Υιόν σου και Θεό μας,
για τα ορφανά των πολέμων
και για τα χαμένα παιδιά των ουσιών.
Μετανιωμένοι, εμείς οι Ιούδες, σε ικετεύουμε.
Δακρύζεις, που διεφθαρμένοι κι άσωτοι είμαστε,
χαμένοι μέσ΄την ύλη.
Δώσε μας τα νικητήρια στην καθημερινή πάλη.
Ξέρεις πολύ καλά ότι όποιος θέλει βοήθεια, εσένα ποθεί, γιατί είσαι η βοήθεια του κόσμου όλου!
Έχουμε μόνιμα την ανάγκη σου, ακόμα κι αυτοί που δεν το νιώθουν.
Εσύ η αγία γλυκύτητα της Αγάπης, η βέβαιη ελπίδα!
Ρίξε μας μια ματιά, με το δακρυσμένο βλέμμα σου.
Χωρίς Χριστόν χαμένοι είμαστε.
Ουράνιε Ναέ, Ειρήνη της Ιερουσαλήμ!
Γίνε η αιώνια οδηγός μας προς την Ανω πατρίδα μας.
Σώσε μας. Είμαστε προσκυνητές της Χάρης του Χριστού μας.
Ικέτευσε για τις χαμένες ψυχές της άγνοιας των άθεων,
των βλάσφημων, από τις φυλακές του θανάτου.
Μητέρα Θεού ολοφώτεινη, ουράνια, παγκόσμια!
Αστείρευτη χαρά και ευτυχία των Αγγέλων είναι η δόξα σου!
Πρέσβευε για όλους εμάς.
Εκείνον θέλουμε, τον Ιησούν τον Αναστάντα.
Η καρδιά μας είναι ανήσυχη έως ότου αναπαυθεί κοντά Του!
Μη μας εγκαταλείψεις ποτέ, Θεοτόκε,
εσύ που είσαι η Ικεσία των Χαμένων από το δρόμο τον θεικό!
Μείνε εδώ, μη φύγεις ποτέ!"
ΑΜΗΝ!
Αρχιμ. π. Ιγνάτιος Καζάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου