Τὸ εἰκονιζόμενο πρόσωπο ὀνομάζεται Φίλιπ ἤ Πίππα Μπάουνς (Philip/Pippa Bounce). Εἶναι μεγαλοστέλεχος, καὶ πιὸ συγκεκριμένα ἐπικεφαλῆς γιὰ τὴν παγκόσμια ἀγορὰ (head of global markets), τῆς -διαβόητης καὶ παραπαίουσας πλέον- τράπεζας Κρέντιτ Σουὶς (Credit Suisse).
Μπορεῖ σήμερα νὰ θεωρεῖται ὑπεύθυνος/η/ο γιὰ τὶς μοιραῖες ἀποφάσεις ποὺ ἔκαναν σήμερα τὴν μεγάλη ἐλβετικὴ τράπεζα νὰ παραπαίει μέσα στὸν ὀρυμαγδὸ τοῦ νέου τραπεζικοῦ κράχ, ἀλλὰ τὸ 2018 κέρδισε τὸ βραβεῖο ποὺ ἀπονεμήθηκε στὶς σημαντικότερες γυναῖκες στελέχη τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ κλάδου (100 Female Executives of the Year) καὶ περιλαμβάνεται ἀνάμεσα στὰ 10 μεγαλύτερα ὀνόματα τῶν ἐμπνευσμένων ἡγετῶν (inspiring leaders) στὰ βρετανικὰ βραβεῖα ΛΟΑΤΚΙ.
Τὸ χρηματοπιστωτικὸ κεφάλαιο ἔχει ἀναδειχθεῖ σὲ ἰδεῶδες περιβάλλον γιὰ τὶς προβεβλημένες σεξουαλικὲς μειονότητες σπάζοντας τὰ ταμποῦ τῆς «ἑτεροπατριαρχίας» καὶ ἀποτελεῖ πραγματικὴ πρωτοπορία στὴν προώθηση τῶν ἐμφύλων ταυτοτήτων, τοῦ δικαιωματισμοῦ καὶ τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας.
Ὑποκλιθεῖτε στὸν προοδευτισμὸ τοῦ Φιλελεύθερου ἐλευθερισμοῦ καὶ τῆς μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς!
Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Ἀδριανὸς Ἐριγκέλ στὸ ἔργο τοῦ «Κόκκινοι ἤ Φιλελεύθεροι: Ἡ ἀποδόμηση τῆς μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς»:
«Ὁ νεοφιλελευθερισμὸς δὲν ἔχει πρόβλημα νὰ ἀνατροφοδοτήσει αὐτὴν τὴν 'ριζοσπαστικοποίηση τῆς δημοκρατίας' διαμέσου τῆς ἄκρας Ἀριστερᾶς. Ἐπὶ τοῦ πρακτέου αὐτὴ ἡ πολιτικοποίηση τῆς καθημερινῆς ζωῆς -ἡ μαχητικὴ δράση στὸ πεδίο τῶν συνηθειῶν καὶ τῶν ἀτομικῶν ταυτοτήτων- ἀποφέρει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο ἀποτέλεσμα: τὴν ἀποπολιτικοποίηση τοῦ κοινωνικοῦ σώματος. Διότι, ἐάν ὅλα εἶναι πολιτικὴ, τότε τίποτα δὲν εἶναι πολιτική. Ἡ πολιτική, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς γενικῆς βουλήσεως καὶ ἡ ὑποστήριξη συλλογικῶν προταγμάτων, ξεθωριάζει καὶ διαλύεται σὲ μία μυριάδα ἀτομικῶν αἰτημάτων καὶ μικροαφηγήσεων.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἰδιαιτέρως ὁρατὰ στὸν δημόσιο διαξιφισμὸ περὶ φεμινισμοῦ καὶ σεξουαλικῶν ταυτοτήτων -θέματα τὰ ὁποῖα σήμερα ἀποτελοῦν «τὸν ἄρτο καὶ τὰ θεάματα» τοῦ μεταμοντερνισμοῦ.
(...) Ἡ μεταμοντέρνα Ἀριστερὰ διαδραματίζει προεξάρχοντα ρόλο σὲ αὐτὴν τὴν διαδικασία γαρνίροντας τὴν ἀντινεοφιλελεύθερη ρητορεία της μὲ μία ἀγοραλογία (marketing) ζητημάτων φύλου, τὰ ὁποῖα παρουσιάζει δῆθεν ὡς «ἐπαναστατικὰ». Πρόκειται γιὰ ἕνα συνονθύλευμα, τὸ ὁποῖο, γιὰ τοὺς διανοητικοὺς ἀταβισμοὺς τῆς Ἀριστερᾶς, εἶναι πλῆρες νοήματος. Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ φιλόσοφος Σαμουῆλ Τριγκανὸ [Shmuel Trigano] 'ἐὰν τὸ φύλο εἶναι ἕνα κοινωνικὸ γεγονός, τότε ὁ ‘σεξουαλικὸς ἀγῶνας’ ἀντικαθιστᾶ τὴν πάλαι ποτὲ πάλη τῶν τάξεων καὶ ἡ πολιτικὴ ἐπεκτείνεται στὸ σῶμα καὶ στὶς σεξουαλικὲς σχέσεις'.
Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ φιλόσοφος τῆς ἄκρας Ἀριστερᾶς Ἀλαῖν Μπαντιοῦ [Alain Badiou] ἐπισημαίνει ὅτι 'στὸν δημοκρατικὸ ὑλισμὸ ἡ σεξουαλικὴ ἐλευθερία εἶναι τὸ ὑπόδειγμα κάθε ἐλευθερίας'. Ἔτσι τὸ ἀνθρώπινο σῶμα -ἡ δυνατότητα νὰ ἀναδιαμορφώνεται, νὰ προσαρμόζεται καὶ νὰ ἀναβαθμίζεται κατὰ βούληση- μετατρέπεται στὰ ἔσχατα 'Χειμερινὰ Ἀνάκτορα' ποὺ ἔμειναν γιὰ νὰ τοὺς ἐπιτεθοῦμε».
( Ἀδριανὸς Ἐριγκέλ στὸ ἔργο τοῦ «Κόκκινοι ἤ Φιλελεύθεροι: Ἡ ἀποδόμηση τῆς μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς», ἐκδόσεις «Ἔξοδος», Ἀθήνα 2020)
Μία μεταμοντέρνα Ἀριστερά, ὄχι μονάχα ἀβλαβὴς καὶ ἀκίνδυνη, ἀλλὰ ἐξαιρετικὰ χρήσιμη, καθὼς ἀναπαράγει τὰ δεσπόζοντα ἰδεολογήματα τοῦ Συστήματος προσδίδοντάς τους «ἀντισυμβατικὸ» χαρακτήρα, ἐνῶ ἀποτελοῦν συστατικὰ στοιχεῖα τῆς κοσμοθεωρίας τοῦ κατεστημένου τῶν σύγχρονων δυτικῶν ἐλίτ.
Ὅταν τὰ λαϊκὰ κοινωνικὰ στρώματα γίνονται πολτὸς στὴν μηχανὴ τῆς ἀσυδοσίας τῶν ἀπελευθερωμένων ἀγορῶν κι ὅταν ὁλόκληρες χῶρες -μὲ κορυφαῖο εὐρωπαϊκὸ παράδειγμα τὴν Ἑλλάδα- ἰσοπεδώνονται ἀπὸ τὰ πακέτα λιτότητας ἀπὸ τὶς οἰκονομικὲς ἀποφάσεις τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ κεφαλαίου, στὸ ὁποῖο περίοπτη θέση καταλαμβάνουν «πρωτοπόροι» τῆς «ἔμφυλης ἐπανάστασης» ὅπως ὁ Φίλιπ ἤ Πίππα Μπάουνς, τὸ ἀπάγαυσμα τῆς ἐλευθερίας ποὺ ὑπόσχεται ὁ νεοφιλελευθερισμὸς εἶναι νὰ μπορεῖ καθεμία «ἀτομικότητα» νὰ φοράει ἀνέτως τὸ στριγκάκι της καὶ νὰ πηγαίνει νὰ διαδηλώνει στὸ ἐτήσιο γκέϊ πράϊντ τηρώντας παράλληλα καὶ τὰ ἑκάστοτε ἐπιβεβλημένα ὑγειονομικὰ μέτρα.
Πηγή:Αλλιευση από το διαδίκτυο ( κείμενο από το Ένζυμο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου