Η ανοχή έχει όρια
Είναι λογικό, όταν κάποιος μας κάνει παράπονα, να τον προσέξουμε. Αν, μάλιστα, αυτός που μας κάνει τα παράπονα δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος Χριστός, τότε πρέπει να συγκεντρώσουμε ολόκληρη την προσοχή μας.
πηγη
Ο Χριστός, στη σημερινή ευαγγελική διήγηση παραπονείται στον πατέρα του δαιμονόπληκτου παιδιού, γιατί τόσο καιρό δεν ενδιαφέρθηκε να φέρει το άρρωστο παιδί του για να το κάνει καλά.
Παραπονείται στη γενεά των ανθρώπων-« ω γενεά άπιστη…» γιατί άφησε τον εαυτό της να παρασυρθεί στην απιστία και στη διαστροφή.
Παραπονείται και στους μαθητές του, γιατί δεν χρησιμοποίησαν κανονικά το πνευματικό τους οπλοστάσιο, για να γκρεμίσουν το οχυρό του πονηρού.
Τα παράπονα του Κυρίου είναι απόλυτα δικαιολογημένα, γιατί ήταν ανάμεσά τους ολόκληρα χρόνια, έκανε τέρατα και σημεία, και αυτοί ακόμη δεν είχαν καταλάβει με ποιόν είχαν να κάνουν.
Αλλά, αν τότε ήσαν δικαιολογημένα τα παράπονα του Χριστού, σήμερα είναι ακόμη πιο δικαιολογημένα. Γιατί τότε δεν είχε συντελεσθεί ακόμη ούτε η σταύρωση, ούτε η ανάσταση, ούτε η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Σήμερα, μετά από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια, που έχει χυθεί το αίμα των μαρτύρων και έχει βιωθεί από τόσους αγίους η νέα ζωή του Χριστού, πόσο αδικαιολόγητοι είμαστε εμείς να παραμένουμε στην άπιστα και στη διαστροφή;
Γι’ αυτό φωνάζει και πάλι παραπονούμενος ο Χριστός:
Γονείς, γιατί δεν μου φέρνετε τα παιδιά σας, να τα μεταμορφώσω; Δεν ξέρετε, ότι οποιαδήποτε παιδαγωγική σας, όσο έξυπνη και αν είναι, χωρίς τη χάρη μου δεν μεταμορφώνει τα παιδιά σας; Γιατί φροντίζετε μόνο για τη διατροφή τους την υλική και παραμελείτε την πνευματική; Γιατί τα μαθαίνετε τόσες γλώσσες, χωρίς, παράλληλα, να τα μαθαίνετε και τη γλώσσα της αγάπης; Θέλετε αύριο να σας υβρίζουν εκτός από τα ελληνικά και στα γαλλικά, στα αγγλικά και στα γερμανικά;
Σύζυγοι, γιατί ζείτε με κρυφή ή φανερή διάσταση και δημιουργείτε φοβερή διάσταση στα παιδιά σας;
Κοινωνία, που καυχάσαι για το σύγχρονο δυτικό πολιτισμό σου, γιατί κυβερνάσαι με τόση αδικία, ανισότητα και διαφθορά;
Άρχοντες, γιατί θυσιάζετε το λαό για το εγώ σας και δεν θυσιάζετε το εγώ σας για το λαό σας;
Και συ, λαέ βασανισμένε και καταπροδομένε, γιατί μένεις αιχμάλωτος, των παθών σου και δεν φωτίζεσαι από το φως μου, για ν’ ακολουθήσεις τον αληθινό προορισμό σου; Δεν ξέρεις, ότι για σένα ήρθα πρώτα επάνω στη γη; Δεν ξέρεις, ότι διψάω τη λευτεριά σου;
Και τώρα ελάτε εδώ οι μαθητές μου όλων των αιώνων. Γιατί δε χρησιμοποιείτε σωστά τα δυνατά όπλα της πίστεως, της αγάπης, της ταπεινώσεως, της αλήθειας, για να εξουδετερώσετε τα κάστρα του πονηρού; Δεν ξέρετε, ότι ένα αληθινός άγιος μπορεί να μεταμορφώσει ολόκληρο τον κόσμο;
Γιατί λοιπόν μένετε άπρακτοι; Γιατί; «εις πότε ανέξωμαι υμών». Έως πότε θα σας ανέχομαι; Προσέξτε, γιατί η ανοχή μου έχει όρια. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για σας, από το να εξαντληθούν τα όρια της ανοχής μου.
ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΙΛΙΦΗ, Ιερομονάχου
Ο Χριστός, στη σημερινή ευαγγελική διήγηση παραπονείται στον πατέρα του δαιμονόπληκτου παιδιού, γιατί τόσο καιρό δεν ενδιαφέρθηκε να φέρει το άρρωστο παιδί του για να το κάνει καλά.
Παραπονείται στη γενεά των ανθρώπων-« ω γενεά άπιστη…» γιατί άφησε τον εαυτό της να παρασυρθεί στην απιστία και στη διαστροφή.
Παραπονείται και στους μαθητές του, γιατί δεν χρησιμοποίησαν κανονικά το πνευματικό τους οπλοστάσιο, για να γκρεμίσουν το οχυρό του πονηρού.
Τα παράπονα του Κυρίου είναι απόλυτα δικαιολογημένα, γιατί ήταν ανάμεσά τους ολόκληρα χρόνια, έκανε τέρατα και σημεία, και αυτοί ακόμη δεν είχαν καταλάβει με ποιόν είχαν να κάνουν.
Αλλά, αν τότε ήσαν δικαιολογημένα τα παράπονα του Χριστού, σήμερα είναι ακόμη πιο δικαιολογημένα. Γιατί τότε δεν είχε συντελεσθεί ακόμη ούτε η σταύρωση, ούτε η ανάσταση, ούτε η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Σήμερα, μετά από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια, που έχει χυθεί το αίμα των μαρτύρων και έχει βιωθεί από τόσους αγίους η νέα ζωή του Χριστού, πόσο αδικαιολόγητοι είμαστε εμείς να παραμένουμε στην άπιστα και στη διαστροφή;
Γι’ αυτό φωνάζει και πάλι παραπονούμενος ο Χριστός:
Γονείς, γιατί δεν μου φέρνετε τα παιδιά σας, να τα μεταμορφώσω; Δεν ξέρετε, ότι οποιαδήποτε παιδαγωγική σας, όσο έξυπνη και αν είναι, χωρίς τη χάρη μου δεν μεταμορφώνει τα παιδιά σας; Γιατί φροντίζετε μόνο για τη διατροφή τους την υλική και παραμελείτε την πνευματική; Γιατί τα μαθαίνετε τόσες γλώσσες, χωρίς, παράλληλα, να τα μαθαίνετε και τη γλώσσα της αγάπης; Θέλετε αύριο να σας υβρίζουν εκτός από τα ελληνικά και στα γαλλικά, στα αγγλικά και στα γερμανικά;
Σύζυγοι, γιατί ζείτε με κρυφή ή φανερή διάσταση και δημιουργείτε φοβερή διάσταση στα παιδιά σας;
Κοινωνία, που καυχάσαι για το σύγχρονο δυτικό πολιτισμό σου, γιατί κυβερνάσαι με τόση αδικία, ανισότητα και διαφθορά;
Άρχοντες, γιατί θυσιάζετε το λαό για το εγώ σας και δεν θυσιάζετε το εγώ σας για το λαό σας;
Και συ, λαέ βασανισμένε και καταπροδομένε, γιατί μένεις αιχμάλωτος, των παθών σου και δεν φωτίζεσαι από το φως μου, για ν’ ακολουθήσεις τον αληθινό προορισμό σου; Δεν ξέρεις, ότι για σένα ήρθα πρώτα επάνω στη γη; Δεν ξέρεις, ότι διψάω τη λευτεριά σου;
Και τώρα ελάτε εδώ οι μαθητές μου όλων των αιώνων. Γιατί δε χρησιμοποιείτε σωστά τα δυνατά όπλα της πίστεως, της αγάπης, της ταπεινώσεως, της αλήθειας, για να εξουδετερώσετε τα κάστρα του πονηρού; Δεν ξέρετε, ότι ένα αληθινός άγιος μπορεί να μεταμορφώσει ολόκληρο τον κόσμο;
Γιατί λοιπόν μένετε άπρακτοι; Γιατί; «εις πότε ανέξωμαι υμών». Έως πότε θα σας ανέχομαι; Προσέξτε, γιατί η ανοχή μου έχει όρια. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για σας, από το να εξαντληθούν τα όρια της ανοχής μου.
ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΙΛΙΦΗ, Ιερομονάχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου