"Ο γέροντας Παϊσιος ρώτησε κάποτε έναν νεαρό για το αν γνωρίζει ποιός είναι ο Επίσκοπος στην περιοχή του. Ο νεαρός τότε απάντησε: «Είναι ο Μητροπολίτης.....»πηγη
Ο γέροντας τον ρώτησε πάλι:
«Είσαι σίγουρος πως είναι αυτός που ανέφερες ο Επίσκοπος στην περιοχή σου;» Μα γέροντα αυτός είναι και μάλιστα δεν έχει πολύ καιρό που εξελέγη, επέμενε ο νεαρός. Και τότε ο γέροντας του είπε: «Ο Θεός παλικάρι μου έχει ορίσει τον τάδε ... (όνομα ενός μπακάλη γνώριμου του νεαρού) ως Επίσκοπο στην περιοχή σου. Και ξέρεις γιατί; Γιατί ο τάδε με την άδολη αγάπη του, με τη δυνατή πίστη και την αδιάλειπτη προσευχή του που αναδύεται ως συνεχές λιβανωτό δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Ιησού Χριστό. Χαροποιεί τον Κύριό μας με την όλη άγια ζωή του και ο καλός Θεός ως ανταμοιβή για το άξιο αυτό παιδί του εισακούει τις προσευχές του, εκπληρώνει τα αιτήματά του και θωρακίζει την περιοχή του με την Χάρη του, εκδιώκοντας μακρυά απ’ αυτή τα δαιμόνια. Με λίγα λόγια τον έχει χρίσει Επίσκοπό του!» Με την αφήγηση αυτή ο σεμνός και ταπεινός γέροντας εξέφρασε εμμέσως την πικρία του για την κατάντια των κατά κόσμο Επισκόπων -Αρχιερέων και ταυτόχρονα επεσήμανε το πως κατά την παράδοση οφείλουν να λειτουργούν όσοι «επισκοπήν ορέγονται...»"
Ο γέροντας τον ρώτησε πάλι:
«Είσαι σίγουρος πως είναι αυτός που ανέφερες ο Επίσκοπος στην περιοχή σου;» Μα γέροντα αυτός είναι και μάλιστα δεν έχει πολύ καιρό που εξελέγη, επέμενε ο νεαρός. Και τότε ο γέροντας του είπε: «Ο Θεός παλικάρι μου έχει ορίσει τον τάδε ... (όνομα ενός μπακάλη γνώριμου του νεαρού) ως Επίσκοπο στην περιοχή σου. Και ξέρεις γιατί; Γιατί ο τάδε με την άδολη αγάπη του, με τη δυνατή πίστη και την αδιάλειπτη προσευχή του που αναδύεται ως συνεχές λιβανωτό δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Ιησού Χριστό. Χαροποιεί τον Κύριό μας με την όλη άγια ζωή του και ο καλός Θεός ως ανταμοιβή για το άξιο αυτό παιδί του εισακούει τις προσευχές του, εκπληρώνει τα αιτήματά του και θωρακίζει την περιοχή του με την Χάρη του, εκδιώκοντας μακρυά απ’ αυτή τα δαιμόνια. Με λίγα λόγια τον έχει χρίσει Επίσκοπό του!» Με την αφήγηση αυτή ο σεμνός και ταπεινός γέροντας εξέφρασε εμμέσως την πικρία του για την κατάντια των κατά κόσμο Επισκόπων -Αρχιερέων και ταυτόχρονα επεσήμανε το πως κατά την παράδοση οφείλουν να λειτουργούν όσοι «επισκοπήν ορέγονται...»"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου