Το παρακάτω περιστατικό μου το είχε διηγηθεί ασθενής μου και αξίζει

Anna Pagrath
Το παρακάτω περιστατικό μου το είχε διηγηθεί ασθενής μου και αξίζει, νομίζω, να διαβαστεί:
Ο γιος της εργαζόταν σε νυχτερινή δουλειά και πηγαινοερχόταν με μηχανή. Εκείνο το βράδυ της λέει:
-Μάνα, φεύγω.
-Να πας στην ευχή του Θεού, του απαντά εκείνη.
Πηγαίνει το παιδί στη δουλειά του και γύριζε σπίτι ξημερώματα με τη μηχανή του με νορμάλ ταχύτητα και χωρίς να κάνει τρέλες.

Την ίδια ώρα γύριζε και ένας γιατρός γνωστός στην περιοχή από διασκέδαση και τρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα με τη Μερσεντές του παρέσυρε τη μηχανή με το παιδί, που σύρθηκε για καμιά τριανταριά μέτρα στην άσφαλτο.
Ο γιατρός δεν έκανε τον κόπο καν να σταματήσει.
Ως εκ θαύματος το παιδί σηκώθηκε σώο και αβλαβές έχοντας μόνο αρκετά εγκαύματα στο σώμα του από το σύρσιμο στην άσφαλτο.
Η μητέρα θεώρησε, ότι το γεγονός αυτό ήταν ένα θαύμα, που συνέβη, επειδή εκείνη είχε ξεπροβοδίσει το παιδί της λέγοντάς του, να πάει στην ευχή του Θεού.
Έκτοτε απέκτησε τη συνήθεια, να νηστεύει χωρίς λάδι όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές του έτους από ευγνωμοσύνη για τη σωτηρία του γιου της.
Όσο για το γιατρό, ο οποίος σημειωτέον ούτε στην πορεία έδειξε κάποιο ενδιαφέρον ούτε καν επισκέφτηκε στο νοσοκομείο το νεαρό, λίγο αργότερα τον επισκέφθηκε ο καρκίνος με καλπάζουσα μάλιστα μορφή και έφυγε από τη ζωή.
Αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω, είναι πόσο σημαντικό είναι να σταυρώνουμε τα παιδιά μας ανά πάσα ώρα και στιγμή, να τα στέλνουμε στην ευχή του Χριστού και της Παναγίας, όταν φεύγουν από το σπίτι, να προσευχόμαστε να τους χαρίζει ο Θεός φώτιση, υγεία και ευτυχία και να τα καθοδηγεί σωστά στη ζωή τους.
Προσωπικά το κάνω πάντα, όπως κάνω βέβαια και κομποσκοίνι κάθε βράδυ για την οικογένεια αναφέροντας ένα ένα τα ονόματα.
Όσο για σταύρωμα, δε φεύγει κανείς ασταύρωτος από το σπίτι μου είτε ανήκει στην οικογένεια είτε έρθει ως επισκέπτης είτε ακόμα και ως υδραυλικός.
Το περιστατικό το θυμήθηκα λίγο πιο πριν που είχε κατεβεί ο μικρός μου γιος στο σπίτι μου και καθώς ανέβαινε τη σκάλα, για να πάει στο δικό του από συνήθεια και από κεκτημένη ταχύτητα τον σταύρωσα. Γιατί; Επειδή θα ανέβαινε μια σκάλα. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος...