«Φερετζές» τοῦ Ἐρντογάν ὁ Ράμα

Ἐσεῖς οἱ στρατιωτικοί, τὴν Ἀλβανία νὰ προσέχετε!

Μὲ τὴν «καλημέρα» τῆς Τουρκίας στὰ νησιά μας, θὰ ἔχουμε ἐπιπροσθέτως καὶ τὰ «χαιρετίσματα» τῆς Ἀλβανίας στὰ βόρεια σύνορά μας καὶ φυσικὰ ὄχι μόνον.
«Ἐσεῖς οἱ στρατιωτικοί, τὴν Ἀλβανία νὰ προσέχετε. Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ ἔρθει ἡ ἀπειλὴ» εἶχε πεῖ στὸν ὑποστράτηγο ἐ.ἀ., Τσιαλίκη Χρῆστο ὁ Ἅγιος Παΐσιος. «Γέροντα, ἅμα φτύσουμε, οἱ Ἀλβανοὶ θὰ πνιγοῦν στὸ σάλιο μας, καὶ σεῖς λέτε ὅτι θὰ ἔρθει ἀπειλὴ ἀπὸ τὴν Ἀλβανία; Δὲν μπορῶ νὰ τὸ πιστέψω». «Ἄκου τὸν Γέροντα!», τοῦ ἀπάντησε (Νικολάου Ζουρνατζόγλου: «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν, Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», τόμος Β’, σελ. 373).

Ἡ Ἀλβανία ἔχει πληθυσμὸ περίπου 2,8 ἐκ. κατοίκους καὶ ἔκταση 28.748 τ.χλμ. Εἶναι μέλος τοῦ ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΠΟΕ, ΟΑΣΕ καὶ ἔλαβε καθεστὼς ἐπίσημης ὑποψήφιας χώρας στὴν ΕΕ ἀπὸ τὸν Ἰούνιο τοῦ 2014. Μὲ πρωτεύουσα τὰ Τίρανα (557.000 κατοίκους) καὶ πολιτικὸ σύστημα προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικῆς Δημοκρατίας, ἡ σημερινὴ ἐπικράτεια τῆς Ἀλβανίας πέρασε ἀπὸ πολλὲς ἱστορικὲς φάσεις, κατοχές, ἀλλαγὲς καὶ ἐποχές. Οἱ Ἀλβανοὶ εἶναι στὴν πλειονότητά τους σουνίτες μουσουλμάνοι (περίπου 55 %).

Τὸ ὄνομα «Ἀλβανία» προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη «Ἀλβανὸς» (Ἀλβανόπολις) ποὺ φέρεται νὰ ὑποδεικνύεται γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὸν Πτολεμαῖο τὸν Γεωγράφο. Οἱ Ρωμηοὶ συγγραφεῖς τῆς Ρωμανίας-Βυζαντίου ὀνομάζουν τοὺς κατοίκους Ἀλβανοὺς καὶ Ἀρβανίτες ἀπὸ τὸν 11ο αἰώνα. Οἱ Ἀλβανοὶ ὀνομάζουν τοὺς ἑαυτοὺς τους «Σκιπτὰρ» (Shqiptar) καὶ τὴ χώρα τους «Σκιπερία» (Shqiperia), δηλαδὴ χώρα τῶν ἀετῶν. Οἱ Τοῦρκοι τοὺς ὀνομάζουν «Ἀρναούτ».

Προϊστορικά, οἱ ἀρχαιολόγοι ἐπιβεβαίωσαν ὅτι στὰ μέσα τῆς 3ης χιλιετίας π.Χ. στὴν περιοχὴ τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας μιλοῦσαν τὴν πρωτοελληνκὴ Γλώσσα. Στὴν ἀρχαιότητα κατοικοῦσαν στὴν περιοχὴ πρῶτο-ἑλληνικοὶ πληθυσμοὶ ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους ὑπῆρχαν Ἰλλυρικὲς φυλές, ἀρχαῖοι Ἕλληνες, Θράκες, κλπ. Τὸ ὄνομα «Ἰλλυριοὶ» πιθανότατα προέρχεται ἀπὸ κάποια φυλὴ ποὺ ἦρθε πρώτη σὲ ἐπαφὴ μὲ τοὺς Ἕλληνες καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὀνομάστηκαν Ἰλλυριοὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι λαοὶ-ἐθνότητες μὲ παρόμοια γλώσσα καὶ ἔθιμα.

Ο Γ΄ Ἰλλυρικὸς Πόλεμος (177 π.Χ.) μὲ τοὺς Ρωμαίους κατέληξε στὴν ἥττα τῶν Ἰλλυριῶν. Ἡ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία κατέκτησε ὅλη τὴν περιοχὴ ποὺ ὀργανώθηκε ὡς ρωμαϊκὴ ἐπαρχία μὲ τὸ ὄνομα «Ἰλλυρικόν». Γιὰ αἰῶνες, ἡ σημερινὴ Ἀλβανία παρέμεινε ὑπὸ Ρωμαϊκὴ-Δυτικὴ καὶ στὴ συνέχεια ὑπὸ Ρωμαίικη-Βυζαντινὴ κυριαρχία.

Ἀπὸ τὸ 1415 μέχρι τὸ 1479, οἱ Ὀθωμανοὶ Τοῦρκοι πολεμοῦν καὶ στὸ τέλος κατέλαβαν τὴν Ἀλβανία. Ἡ κατάκτηση τῆς περιοχῆς ἄργησε νὰ ἐπιτευχθεῖ γιὰ πάνω ἀπὸ μισὸ αἰώνα χάρη στὰ σπουδαῖα χαρίσματα, τὴν στρατηγικὴ ἡγεσία καὶ τὴν ἀντίσταση τοῦ Ἀλβανοῦ ἐθνικοῦ ἥρωα, Ἑλληνικῆς καταγωγῆς καὶ Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ Γεώργιο Καστριώτη ἢ Σκεντέρμπεη.

Μὲ τὴν κυριαρχία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας εἰσήχθη ὡς θρησκεία τὸ Ἰσλὰμ στὴν περιοχή. Ἡ Ἀλβανία παρέμεινε ὑπὸ τὴν ὀθωμανικὴ ἐξουσία ὡς τμῆμα τῆς «ἐπαρχίας τῆς Ρούμελης» ἀπὸ τὸ 1479 μέχρι τὸ 1912, ὅταν ἀνακηρύχθηκε ἡ ἀνεξάρτητη Ἀλβανία. Ἡ ἀνεξαρτησία τῆς Ἀλβανίας ἀναγνωρίσθηκε ἀπὸ τὴ Διάσκεψη τοῦ Λονδίνου στὶς 29 Ἰουλίου 1913.

Ἱστορικά, βρισκόμαστε μέσα στὸν Α΄ Βαλκανικὸ Πόλεμο, ποὺ διήρκεσε ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 ἕως τὸν Μάιο τοῦ 1913, μεταξὺ τῶν συνασπισμένων χωρῶν Ἑλλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας καὶ Μαυροβουνίου, ἐναντίον τῆς τότε Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ποὺ ἔληξε μὲ τὴν ὑπογραφὴ τῆς Συνθήκης τοῦ Λονδίνου, στὶς 30 Μαΐου 1913, γνωστὴ καὶ ὠς Βαλκανο-Τουρκικὴ Συνθήκη.

Παρενθετικά, ἀξίζει νὰ δοῦμε, ἔστω καὶ λακωνικά, τὴν δεκάχρονη ἱστορικὴ διαδρομὴ καὶ περίπτωση τῆς Ἑλληνικῆς «Αὐτόνομης Δημοκρατίας τῆς Βορείου Ἠπείρου», ποὺ δημιουργήθηκε ὕστερα ἀπὸ πρωτοβουλία τῆς ὁμώνυμης Προσωρινῆς Κυβέρνησης, ποὺ συγκροτήθηκε ἀπὸ ἐκπροσώπους τῶν Βορειοηπειρωτῶν τὸν Φεβρουάριο 1914, στὸ Ἀργυροκάστρο, μὲ προσωρινὸ πρόεδρο τὸν Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο.ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ

Καὶ ἐνῶ εἶχε ἤδη ξεσπάσει ὀ Α΄ ΠΠ, μετὰ τὴν ἐξέχουσας σημασίας νίκη τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν Ὀθωμανῶν Τούρκων στὴ μάχη στὸ Μπιζάνι, στὶς 4-6 Μαρτίου 1913, ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς ἀπελευθέρωσε τὴν ἑπόμενη ἡμέρα τὰ Ἰωάννινα καὶ στὴ συνέχεια προέλασε βόρεια. Ἐπίσης, στὰ τέλη Ὀκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς εἰσῆλθε γιὰ δεύτερη φορὰ στὴν περιοχὴ τῆς Βόρειας Ἠπείρου ὡς παράγοντας σταθεροποίησης καὶ προστασίας τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ.

Τὸν Μάιο τοῦ 1914, ὑπογράφτηκε τὸ «Πρωτόκολλο τῆς Κέρκυρας». Ἡ Βόρεια Ἤπειρος ἀποκτοῦσε ἐπίσημα τὴν αὐτονομία της, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ πρίγκηπα Βὴντ τῆς Ἀλβανίας, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν εἶχε οὐσιαστικὲς ἁρμοδιότητες. Μάλιστα δέ, στὶς ἀρχὲς τοῦ 1916, ἡ περιοχὴ τῆς Βορείου Ἠπείρου συμμετεῖχε στὶς ἐθνικὲς βουλευτικὲς ἐκλογὲς ἐκλέγοντας 16 ἐκπροσώπους στὸ Ἑλληνικὸ κοινοβούλιο.

Μετὰ τὴ λήξη τοῦ παγκοσμίου πολέμου καὶ τὶς πολεμικὲς περιπέτειες τὶς Ἑλλάδας μέχρι τὸ 1922, τὸ διπλωματικὸ παρασκήνιο τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ἐπιδίκασε ὁριστικὰ τὴν Βόρεια Ἤπειρο στὴν Ἀλβανία τὸ 1924. Ἡ ἐνσωμάτωση ὅμως τῶν βορειοηπειρωτῶν στὴν Ἀλβανία, συνοδεύτηκε, μὲ πολὺ πιὸ περιορισμένα δικαιώματα γιὰ τὸν ἑλληνικὸ πληθυσμὸ τῆς περιοχῆς καὶ χωρὶς τὴν ἀναγνώριση ἑνὸς αὐτόνομου κράτους ἢ ἔθνους, σύμφωνα μὲ τοὺς ὅρους τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κέρκυρας ὅσο ἐπίσης καὶ τὶς ἐγγυήσεις ποὺ δόθηκαν ἀπὸ τὴν Ἀλβανία πρὸς τὴν Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν.

Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες, ἡ Βόρεια Ἤπειρος εἶναι καὶ συνεχίζει νὰ παραμένει ἕνα αἰώνιο, ἔνδοξο, περίλαμπρο καὶ ἀνεκτίμητο ἐθνικὸ στολίδι: Τῶν Ἑλλήνων καμάρι! Ἡ Βόρεια Ἤπειρος εἶναι στὰ ἀπόκρυφα τῆς καρδιᾶς τῆς γνήσιας Ὀρθόδοξη καὶ Ἑλληνική. Εἶναι πατρίδα ἡρώων, μαρτύρων, ὁμολογητῶν καὶ εὐεργετῶν. Εἶναι γενέτειρα, μάνα καὶ τροφὸς σπουδαίων καὶ ἀγέρωχων Ἑλλήνων. Ὁ σύγχρονος ἐθνομάρτυς Κατσίφας, γιὰ παράδειγμα, εἶχε ὄνειρο νὰ χτιστεῖ μία μεγάλη ἐκκλησία στὸ χωριό του, ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε φτιάξει Σταυρὸ μὲ τὴν Ἑλληνικὴ σημαία καὶ τὴν εἶχε τοποθετήσει στὸν λόφο τοῦ χωριοῦ του.

Τὴν βραχύβια μοναρχία τοῦ «Πριγκιπάτου τῆς Ἀλβανίας» τοῦ πρίγκιπα Γουλιέλμου τῆς Ἀλβανίας (1914-1925) τὴν διαδέχθηκε ἡ ἀκόμη πιὸ βραχύβια πρώτη «Ἀλβανικὴ Δημοκρατία» (1925-1928), ποὺ ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὴν νέα μοναρχία τοῦ «Βασιλείου τῆς Ἀλβανίας» (1928-1939), ποὺ κυβερνήθηκε ἀπὸ τὸ βασιλιὰ Ἀχμὲτ Ζόγου, μέχρι τὴν Ἰταλικὴ κατοχή. Ἡ Ἀλβανία καταλαμβάνεται καὶ γίνεται de facto προτεκτοράτο τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ἀπὸ τὸ 1939 ὡς τὸ 1943. Μετὰ τὴ συνθηκολόγηση τῆς Ἰταλίας, τὸ 1943, τὴν Ἀλβανία κατέλαβε ἡ Ναζιστικὴ Γερμανία.

Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἀλβανίας ἀπὸ τὴ Ναζιστικὴ μπότα, ἄλλαξαν πάρα πολλὰ καὶ τὸ 1976 ἡ χώρα ἔγινε Κουμουνιστικὸ κράτος μὲ ὄνομα: «Λαϊκὴ Σοσιαλιστικὴ Δημοκρατία τῆς Ἀλβανίας» ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Ἐνβὲρ Χότζα τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας. Ἤδη ἀπὸ τὸ ἔτος 1967, ὁ Χότζα κήρυξε τὴν Ἀλβανία ὡς τὸ πρῶτο «ἀθεϊστικὸ κράτος» στὸν κόσμο. Τότε, ἑκατοντάδες ἐκκλησίες καὶ τζαμιὰ μετατράπηκαν σὲ πολιτιστικὰ κέντρα γιὰ τοὺς νέους καὶ πολλὰ ἄλλα ἀκόμη καὶ τραγικὰ καὶ πρωτόγνωρα γεγονότα ἔλαβαν χώρα.

Τὸ 1985, ὁ Χότζα πέθανε καὶ ἀνέλαβε στὴ θέση του ὁ Ραμὶζ Ἀλία. Στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση βρίσκεται τότε ὁ Μ. Γκορμπατσὸφ ποὺ προώθησε τὶς γνωστὲς πολιτικοκοινωνικὲς ἀλλαγὲς «περεστρόικα» καὶ «γκλάσνοστ». Τὸ 1989, ὁ Ἀλία ὑπέγραψε τὴ Συμφωνία τοῦ Ἐλσίνκι γιὰ τὸ σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὸ 1991, τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα Ἀλβανίας πῆρε τὴν ἐξουσία μὲ δημοκρατικὲς ἐκλογές. Τὸ 1992, σὲ νέες ἐκλογὲς κερδίζει τὸ Δημοκρατικὸ Κόμμα Ἀλβανίας. Ὁ Ἀλία παραιτήθηκε καὶ ὁ Σαλὶ Μπερίσα ἔγινε ὁ πρῶτος πρόεδρος τῆς μετακομμουνιστικῆς περιόδου.

Ἀπὸ τὸ 1990 καὶ τὴν ἔναρξη τῆς νέας σιωνιστικῆς «Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου ἡ Ἑωσφόρου», ἡ Ἀλβανία εἶναι προσανατολισμένη πολιτικὰ καὶ διπλωματικὰ πρὸς τὴ Δύση. Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2009, ἡ Ἀλβανία ὑπέβαλε αἴτηση γιὰ ἔνταξη στὴν ΕΕ καὶ ἔγινε μέλος τοῦ ΝΑΤΟ. Ἀπὸ τὸ 1991, μεγάλος ἀριθμὸς Ἀλβανῶν, ποὺ ἀντιστοιχεῖ συνολικὰ στὸ πάνω τοῦ 20% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ, μετανάστευσε στὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἰταλία, τὴ Γερμανία, κλπ.

Κάνοντας μία ἀκόμη μικρὴ καὶ σύντομη συγγραφικὴ παρένθεση, ἀξίζει νὰ δοῦμε τὴν πορεία, τὰ ἔργα καὶ τὸν γενικότερο βίο τοῦ Ἕλληνα Γεωργίου Ἰωάννη Καστριώτη, γνωστὸ ὡς «Σκεντέρμπεη». Ὁ Γεώργιος Καστριώτης ἀποτελεῖ τὸν ἐθνικὸ ἥρωα τῶν Ἀλβανῶν, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ εἶναι σχεδὸν ἄγνωστος ἢ παρουσιάζεται σκοπίμως καὶ παντελῶς λανθασμένα ὡς Ἀλβανικῆς καταγωγῆς στὴν Ἑλλάδα.

Ὁ παπποὺς του Κωνσταντῖνος Καστριώτης ἦταν ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς τῆς Καστοριᾶς καὶ τῆς Ἠμαθίας. Ὁ πατέρας του Ἰωάννης Καστριώτης ἦταν ἡγεμόνας τῆς Κρόιας (Κρούγια). Ἡ μητέρα του καταγόταν ἀπὸ τὴ Σερβία (Βοϊσάβα). Ὁ «Σκεντέρμπεης» εἶχε νυμφευθεῖ τὴν Ἀνδρονίκη Κομνηνή. Παρὰ τὴν ὀθωμανικὴ ἀνατροφή του, ὁ Γεώργιος ποτὲ μὰ ποτὲ δὲν ξεχνοῦσε τὶς Ἑλληνορθόδοξες ρίζες του.

Ὁ σουλτάνος Μουρὰτ εἶναι αὐτὸς προσέδωσε στὸν Γεώργιο τὴν τουρκικὴ ὀνομασία ἢ ψευδώνυμο «Ἰσκεντὲρ μπέη» (Σκεντέρμπεης), ποὺ σημαίνει «Ἀλέξανδρος ἡγεμών». Τὸ ἔμβλημα ποὺ χρησιμοποίησε ὁ Σκεντέρμπεης ἦταν ὁ δικέφαλος ἀετὸς τῆς Ρωμανίας-Βυζαντίου σὲ κόκκινο φόντο ἤ, δηλαδή: Ἡ σημερινὴ σημαία τῆς Ἀλβανίας! Ὁ Γεώργιος ἔφερε τὸ μακεδονικὸ κράνος μὲ τὸ διπλὸ κέρας ἐνῶ, ἐπίσης, χρησιμοποιοῦσε ὁ ἴδιος τὸ ὄνομα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, φανερὸ δεῖγμα συνείδησης ἐθνικῆς ὅσο καὶ σταθερῆς ἑλληνικῆς συνέχειας.

Ὁ Καστριώτης πέθανε στὶς 17 Ἰανουαρίου 1467, σὲ ἡλικία 63 ἐτῶν. Ἀπὸ ἐλονοσία. Θάφτηκε μὲ πολὺ μεγάλες τιμὲς σὰν καὶ αὐτὲς ποὺ ἁρμόζουν σὲ ἕναν θρύλο, στὸ Ὀρθόδοξο Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸ Ἀλέσσιο (ἀρχαία Λισσός, σημερινὴ Λέζα Δυρραχίου). Ὁ Καστριώτης ἦταν ἑλληνομαθὴς καὶ ὅτι ὅλες του οἱ ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς ἡγεμόνες τῆς Δύσης καὶ τὸν Σουλτάνο γράφονταν στὰ ἑλληνικά. Ὁ Καστριώτης αὐτο-παρουσιαζόταν μάλιστα ὡς ἀπόγονος τῶν Ἠπειρωτῶν καὶ ὄχι τῶν Ἰλλυριῶν (ὑπάρχει σχετικὴ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἰταλὸ Ursini, 1460).Turkey’s President Recep Tayyip Erdogan, left, and Albania’s Prime Minister Edi Rama speak to the media after their talks at the presidential palace, in Ankara, Turkey, Wednesday, Jan. 6, 2021.(Turkish Presidency via AP, Pool)

Σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὴν παροῦσα συγκυρία καὶ κατάσταση, θὰ σᾶς παραθέσω μία σειρὰ ἐπιλεγμένους τίτλους καὶ ὑπότιτλους ποὺ δημοσιεύθηκαν τὰ δύο τελευταία χρόνια: «Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ σχέδιο τοῦ Ἐρντογὰν γιὰ τὴν Ἀλβανία. Χτυπᾶ καὶ βόρεια τῆς Ἑλλάδας ὁ Ἐρντογὰν! Ἐγκρίθηκε μεγάλη στρατιωτικὴ συμφωνία στὴν Ἀλβανία», «Μᾶς περικυκλώνει μὲ βάσεις ἡ Τουρκία! Ἀποκτᾶ ναύσταθμο στὴν Ἀλβανία καὶ ἀεροπορικὴ βάση στὴ Λιβύη: Ὁ κίνδυνος ἐξ Ἀνατολῶν διευρύνεται», «Ἐκτουρκισμός: Πῶς τὸ μακρὺ χέρι τῆς Ἄγκυρας σφιχταγκαλιάζει τὴν Ἀλβανία: Ἡ ἀμηχανία τῆς Ἑλλάδας». «Πλατεία Ἐρντογάν καὶ ὑπογραφὴ 7 νέων συμφωνιῶν μεταξὺ Ἀλβανίας καὶ Τουρκίας». «Δορυφόρος τοῦ Ἐρντογὰν ἡ Ἀλβανία μὲ μεγάλες ποσότητες τουρκικοῦ ὁπλισμοῦ. Ἡ Ἀλβανία ἀγοράζει drones ἀπὸ τὴν Τουρκία», «Στὴν Ἀλβανία καὶ πάλι τουρκικὸ ὑποβρύχιο, στὸ Δυρράχιο: Ἡ τουρκικὴ βάση στὸν Αὐλώνα», «Ἡ Τουρκία κατακτᾶ τὴν Ἀλβανία! Τὴ μετατρέπει σὲ ἐχθρό τῆς Ἑλλάδας», «Τουρκία καὶ Ἀλβανία προετοιμάζουν τὴν Μεγάλη Ἀλβανία μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν Νατοϊκῶν», «Ἀλβανία: Ἡ Τουρκία εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἰσχυρότερες χῶρες τοῦ ΝΑΤΟ», «Ἡ Ἀλβανία πιόνι στὸ “παιχνίδι” τῆς Τουρκίας: Καθυστερεῖ τὴ διευθέτηση τῆς ΑΟΖ μὲ τὴν Ἑλλάδα». «Μπαρουταποθήκη τῆς Τουρκίας ἡ Ἀλβανία: Ἡ ὑπηρέτρια τοῦ Ἐρντογὰν προκαλεῖ τὴν Ἑλλάδα!», «Ἡ Ἑλλάδα ἐν μέσω τῶν μεγαλοϊδεατικῶν συμπληγάδων Τουρκίας-Ἀλβανίας: Ἡ Τουρκία κτίζει μεθοδικὰ τὸ μουσουλμανικὸ τόξο στὰ Βαλκάνια: Νέα περιοδεία Ἐρντογὰν», «Ἀλβανία: Οἱ μαθητὲς διδάσκονται τὴν τουρκική», «Ἀνθελληνικὴ ἐκδήλωση γιὰ τὴ “γενοκτονία τῶν τσάμηδων” στὸ Ἀλβανικὸ κοινοβούλιο», «Μυστικὴ συμφωνία Τιράνων-Ἄγκυρας: Σὲ περίπτωση ἑλληνοτουρκικοῦ πολέμου οἱ Ἀλβανοὶ θὰ εἰσβάλουν στὴν Ἑλλάδα», «Ἀντιπρόεδρος ἀλβανικῆς κυβέρνησης: Ἕνα ἑκατομμύριο πολίτες τῆς Ἀλβανίας διαμένουν στὴν Ἑλλάδα».κ.ἄ.

Μετὰ τὰ ἀνωτέρω καὶ φυσικὰ ὄχι μόνον, μποροῦμε νὰ βγάλουμε κάποια σημαντικὰ ὅσο καὶ μὲ ἀσφάλεια συμπεράσματα. Κὰτ΄ ἀρχήν, ναί, βεβαίως, ἡ Ἀλβανία εἶναι καὶ παραμένει ἄφωνο ὑποτακτικὸ θρησκευτικὸ ψυχοπαίδι, γεωστρατιωτικὸς δορυφόρος, σταθμισμένος νατοϊκὸς παίκτης καὶ χαρούμενη ὑπηρέτρια τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων καὶ στόχων τῆς μουσουλμανικῆς Τουρκίας. Μεταξὺ τῶν πολλῶν ἄλλων, οἱ δύο χῶρες ἔχουν καὶ ἕναν κοινὸ ἱστορικὸ ἐχθρό: Τὴν Ἑλλάδα.

Ὅπως ἔχω ἐπανειλημμένα ἀναφέρει, ὁ Ἐρντογὰν ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς τρεῖς κύριους περιφερειακοὺς «πυροκροτητὲς» τοῦ ἐν ἐξελίξει Γ ΠΠ, μαζὶ μὲ τὴν χώρα του Τουρκία καὶ τὸ Ἰρὰν. Ὁ ὑπερφίαλος πρόεδρος τῆς Τουρκίας ἀποτελεῖ ἕνα εὔκολα ἀναλώσιμο, ὑπερχρήσιμο καὶ γιὰ τὴν ὥρα διάσημο πιόνι τῶν ἐωσφοριστῶν κοσμοκρατόρων Ρότσιλντ. Ὁ Ἀγαρηνὸς πρόεδρος εἶναι ἕνας ἀκόμη ἀναλώσιμος δεκανέας τῶν σιωνιστῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς πού, ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοία του, ἐργάζεται γιὰ τὴν σὲ ἐξέλιξη παγκόσμια βιολογικὴ γενοκτονία καὶ νέα τάξη πραγμάτων.

Ἀπὸ τὸ 2018, ὁ Τοῦρκος Σουλτάνος καὶ μέγας ὑπηρέτης τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης δὲν ἔχει ἀφήσει καμία μὰ καμία χώρα ἢ ἔθνος ποὺ συνορεύει μὲ τὴν Τουρκία καὶ νὰ μὴν ἔχει ἔρθει εἴτε σὲ σύγκρουση εἴτε σὲ διένεξη εἴτε καὶ σὲ πόλεμο μαζί του. Καμία! Αὐτὰ τοῦ λέει καὶ ἄμεσα ἢ ἔμμεσά του ὑποδεικνύει ἡ σιωνιστικὴ Πενταρχία τοῦ σκότους, αὐτὰ πράττει καὶ μὲ «εὐλάβεια» ὁ ψευτο-Σουλτάνος. Εἶναι τόσο ὀφθαλμοφανές.

Εἰδικὰ μετὰ τὸ 2014, ὅπου ὁ Ἐρντογὰν ἀναλαμβάνει πρόεδρος τῆς Τουρκίας, ἔχει σφικτᾶ ἀγκαζὲ τὸν ἀπὸ τὸ 2013 πρωθυπουργὸ τῆς Ἀλβανίας Ἔντι Ράμα, ὡς δικό του ὑπηρετικὸ πρόσωπο καὶ μουσουλμανικὸ «φερετζὲ» στὴν Ἀλβανία. Χωρὶς ἄλλη συζήτηση, Τουρκία καὶ Ἀλβανία ἀποτελοῦν τὸ κύριο γεωστρατιωτικὸ δίδυμο-ἀπειλὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ὅταν ἡ Τουρκία κινηθεῖ πολεμικὰ πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἡ Ἀλβανία θὰ τὸ γνωρίζει ἐνωρίτερα καὶ θὰ ὑπάρξει συγχορδία καὶ συντονισμὸς φανερῶν καὶ ἀθέατων τακτικῶν καὶ κινήσεων.

Ἡ ἡγεσία τῆς Ἀλβανίας εἶναι μονοσήμαντα προσκυνημένη στὴν Ἀμερικὴ καὶ γενικότερα στὴν «Συλλογικὴ Δύση», ποὺ μέσα ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς στοὲς καὶ τὶς ἑωσφορικὲς ἀδελφότητες ὅλοι μαζὶ ὑπηρετοῦν αὐστηρὰ καὶ μόνον τὰ συμφέροντα, τὶς ἐπιδιώξεις καὶ τοὺς στόχους τῶν ἀόρατων ἐπικυρίαρχων: Τῶν διεθνῶν σιωνιστῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς! Μὲ τὴν «καλημέρα» τῆς Τουρκίας στὰ νησιά μας, θὰ ἔχουμε ἐπιπροσθέτως καὶ τὰ «χαιρετίσματα» τῆς Ἀλβανίας στὰ βόρεια σύνορά μας καὶ φυσικὰ ὄχι μόνον.

ΠΗΓΗ orthodoxia.gr