Οἱ ἡμέτεροι «γραικύλοι τῆς σήμερον» καί οἱ Τοῦρκοι

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
«Τούτ' ἡ χώρα πού ἀνεμίζει τούς ἀμέτρητους γραικύλους»
Νίκος Καροῦζος

Διαβάζω καί παρακολουθῶ ὅσα ψελλίζει αὐτός ὁ ἀμετανόητα ἐκκλησιομάχος Π. Τατσόπουλος. Προσπαθεῖ μέ ἄνοστα καρυκεύματα καί στρεψοδικίες, νά καλύψει τήν δυσφορία του γιά τόν σεβασμό καί τήν εὐλάβεια, πού νιώθει ὁ λαός μας γιά τόν ἅγιο Γέροντα Παϊσιο. Κλασική περίπτωση «γραικύλου τῆς σήμερον», ὅπως ἀριστοτεχνικά ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης, ὁ ὁποῖος... «θέλη νά κάμη δημοσία τόν ἄθεον ἤ τόν κοσμοπολίτην», νόσημα ἀνίατο τῆς ἐγχώριας ψευτοδιανόησις, ἀπορρέον ἀπό αἴσθημα μειονεξίας ἔναντι τῆς Δύσης, συνοδευόμενο ἀπό παντελῆ ἄγνοια τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἀπροκάλυπτη ἀφιλοπατρία. Ὁμοιάζει ὁ γραικύλος, κατά τόν Παπαδιαμάντη, «μέ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ' ἄκρων ὀνύχων καί τανυόμενον νά φθάση εἰς τό ὕψος καί φανῆ καί αὐτός γίγας». («Λαμπριάτικος ψάλτης»).


Κακῶς βέβαια παίρνουμε στά σοβαρά καί ἀσχολούμαστε μέ τόν Τατσόπουλο. Εἶναι φαιδρά περίπτωση, πού ἀπολαμβάνει δημοσιότητα, γιατί ξέρουν οἱ δόλιοι τῶν καναλιῶν ὅτι θά προκαλέσει ἀντιπαλότητα, ἀνεβάζοντας τηλεθεάσεις. Ἄνθρωπος πού δηλώνει «δημοσία» ὅτι «ἔχει πάει μέ τήν μισή Ἀθήνα», πρίν ἀπό λίγα χρόνια, πόσο σοβαρός καί ἀξιόπιστος μπορεῖ νά εἶναι; «Εἶναι ΄λαφρύς» λένε στά χωριά μας στήν Πιερία καί τελειώνει ἡ συζήτηση. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πολεμήθηκε ἀπό κοσμοκράτορες, αὐτοκράτορες καί σουλτάνους καί λαμπροτέρα κατέστη. Θά πληγεῖ ἀπό ταλαίπωρες ἀνθρωποκάμπιες (Κόντογλου), τύπου Τατσόπουλου;


Ἡ συγκεκριμένη ἱστορική σειρά γιά τόν ἀγαπημένο μας ἅγιο- δέν ξέρεις ἄν πρέπει νά κάνεις τόν σταυρό σου ἤ νά χειροκροτήσεις- ἄνοιξε τό μυρογιάλι ἤ, καλύτερα, τό κελάρι τοῦ πατρογονικοῦ μας σπιτιοῦ, τό γεμᾶτο καλούδια καί μοσχοβολιές. Ἀντικρίζουμε, ἔστω καί στιγμιαία, τήν Πονεμένη Ρωμιοσύνη, τήν Ἑλλάδα πού προσκυνοῦσε τά δύο εἰκονοστάσια της. Τό Εἰκονοστάσι τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τόν Χριστό καί τήν Θεομάνα μας καί τό Εἰκονοστάσι τοῦ Γένους, μέ τόν Μάρκο Μπότσαρη καί τόν Παῦλο Μελά. Οἱ πραγματικοί Ἕλληνες πού σκύβουν τό κεφάλι μόνο μπροστά στά εἰκονίσματα καί στήν σημαία μέ τόν σταυρό. Αὐτή ἡ Ἑλλάδα, ἡ ἀρχοντική καί ἡλιόλουστη, ὅταν τήν βρίσκει τό κακό καί ἀπειλεῖται καί συκοφαντεῖται ἀπό δύση καί ἀνατολή, ἀπό Ντερνύδες καί Μπαϊμηδες, διατρανώνει «ὅτι εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσες κ' ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός πού μᾶς προστατεύει». Εἶναι ἡ μαγιά τοῦ Μακρυγιάννη...


Καί ἄν εἴχαμε κυβέρνηση, ὑπουργεῖο πού θά πρόβαλλε αὐτήν τήν Ἑλλάδα καί μές στά σχολεῖα, θά μορφώναμε μιά γενιά μέ ἰθαγένεια ἑλληνική, καί τότε κανένας Ἐρντογάν καί λοιπά μεμέτια δέν θά μᾶς φόβιζαν.


Ὅ,τι καί νά κάνουν ὅμως οἱ θρασύδειλοι γραικύλοι, ὅσα πρόστυχα καί νεοταξικά δηλητήρια καί ἄν ἐνσταλάζονται στήν Παιδεία, θά ἔρθει στιγμή πού καί αὐτά καί οἱ κακεργέτες πού τά ἐφαρμόζουν, θά λείψουν. Τό ἑλληνικό ἔθνος θά ζήσει, ἐπιστρέφοντας πάλι στά εὐλογημένα καταφύγια τῆς Πίστεως καί τῆς Φιλοπατρίας.


Θυμήθηκα κάτι εἰς ἐπίρρωσιν τῶν προηγουμένων.


Τόν Μάρτιο τοῦ 2007 εἶχε ἐπισκεφτεῖ τό Κιλκίς ἡ Ἑλένη Φωκά, ἡ ἡρωίδα Κύπρια «Δασκάλα τοῦ Γένους», ἡ ὁποία δίδασκε, ἀπό τήν εἰσβολή τοῦ 1974 ὡς τό 1997, στά λίγα ἐγκλωβισμένα Ἑλληνόπουλα τοῦ Ριζοκάρπασου. Βρῆκα τότε τήν εὐκαιρία καί τῆς πῆρα μιά μικρή συνέντευξη, πού δημοσιεύτηκε σέ τοπική ἐφημερίδα τοῦ Κιλκίς. Ἀποσπῶ ἀπό ἐκείνη τήν ἐξομολόγηση τῆς Δασκάλας, λίγα «σπαράγματα». (Μιλοῦσε ἡ γερόντισσα καί δάκρυζε μέ σπαραγμό. Περίλυπη ἱστοροῦσε τά μαρτύριά της, ὅμως... περήφανη καί ἀγέρωχη, ὡραία σάν Ἑλληνίδα τοῦ '21, πού «τῆς ἐλευθεριᾶς ὁ ἔρως/τές ἔμπνευσε χορό»). Ἡ Κύπρος συνιστᾶ τό τελευταῖο ὅριο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀπώλεια τῆς Κύπρου, θά σημάνει καί τό ὁριστικό τέλος τῆς μείζονος παρουσίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τόν ὁριστικό ἐγκλεισμό του στό συρρικνωμένο μνημονιοκρατίδιο.


Ἄς παραθέσω κάποια ἀπό τά λόγια τῆς Δασκάλας τοῦ Γένους:


-«Κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες γινόταν τό μάθημά σας;


«Ἔκανα μάθημα σέ συνθῆκες Κρυφοῦ Σχολειοῦ. Τοῦρκοι τσαούσηδες (=λοχίας), ἔστηναν αὐτί γιά νά ἀκοῦν τί λέμε. Πολλές φορές τά βράδια, βρόμιζαν τό σχολεῖο καί ἐμεῖς τό καθαρίζαμε τό πρωί. Ὅσο γιά τά βιβλία, αὐτά ἔφθαναν στά χέρια μᾶς ἀπό τίς ἐλεύθερες περιοχές τόν Μάρτιο».


-Τί κάνατε γιά νά διατηρήσετε τό ἐθνικό φρόνημα τῶν μαθητῶν σας;


«Ἤμουν μαθήτρια τῶν μαθητῶν μου. Κάθε πρωί ζωγραφίζαμε στόν πίνακα τήν ἑλληνική σημαία γιά νά μήν ξεχνοῦν. Ζητοῦσαν πολύ νά κάνουμε ἱστορία, νά μιλᾶμε γιά ἥρωες καί Συναξάρια ἁγίων. Δέν ἔσκυψαν ποτέ τό κεφάλι οὔτε φοβήθηκαν».


-Ποιές ἦταν οἱ συνθῆκες ζωῆς τῶν ἐγκλωβισμένων;


«Ζούσαμε μία νέα Τουρκοκρατία. Τό μεγαλύτερο κακό μᾶς τό ἔκαναν οἱ ἔποικοι. Βίαζαν, δολοφονοῦσαν καί οἱ οἰκογένειες πού εἶχαν κορίτσια ἀναγκάστηκαν νά καταφύγουν στίς ἐλεύθερες περιοχές. Οἱ ἔποικοι ἦρθαν σέ δύο δόσεις. Οἱ πρῶτοι ἦρθαν στίς 25 Μαρτίου καί οἱ δεύτεροι τόν Δεκαπενταύγουστο, ὅταν γιορτάζει ἡ Παναγία γιά νά μᾶς ἐξευτελίσουν. Ἐπίσης, νά σᾶς ἀναφέρω ὅτι ὁ πατέρας μου ὅταν χρειάστηκε ἐγχείρηση, πῆγε σέ νοσοκομεῖο στά κατεχόμενα. Ἡ τομή ἔγινε σέ σχῆμα μισοφέγγαρου καί τόν ἔραψαν ὅπως ράβουν τσουβάλια μέ πατάτες. Ἡ κατάσταση τοῦ ἐπιδεινώθηκε καί μετά ἀπό λίγο πέθανε».


Δέν πέρασαν πολλά χρόνια ἀπό τότε. Τρεῖς δεκαετίες. Οἱ Τοῦρκοι ἀπαράλλαχτοι. Ἔθνος αἱμοβόρο καί κτηνῶδες. Νυχθημερόν ἀσυνάρτητες ἀπειλές καί εἰρωνεῖες. Ζωντόχοιροι. (Μέ ὄμικρον γιῶτα). Διηγεῖται ἡ Ἑλένη Φωκά πῶς ἐπιβίωναν ἐν,ἕν μέσῳ τῶν βάρβαρων καί νομίζεις ὅτι διαβάζεις μαρτυρία ἀπό τά χρόνια τῆς φρικτῆς Τουρκοκρατίας. «Δέν ἔσκυψαν ποτέ τό κεφάλι οὔτε φοβήθηκαν» οἱ μαθητές της, τά ἑλληνόπουλα τῆς Κύπρου, ὄχι γιατί τούς ἔδινε ἐπιδόματα τό ἐλεύθερο κράτος οὔτε κρατοῦσαν στά χέρια τους τά ἄθλια σχολικά βιβλία. Ὄχι. Ἡ σημαία καί ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ βαστοῦσαν τήν ἑλληνοσύνη τους. Καί ἡ ἄγρυπνη δασκάλα τους πού τούς δίδασκε δύο ὀνόματα: Ἑλλάς καί ἐλευθερία.


Ἐκεῖνα τά παιδιά ἦταν ἐλεύθερα, «ἐλεύθεροι πολιορκημένοι». Διαβάζεις καί ἀνασαίνεις. Τῷ καιρῷ ἐτούτω πιάνουμε τίς μύτες μᾶς ἀπό τίς ἀναθυμιάσεις. Ἀγόρια μέ φοῦστες, καταλήψεις, ἔλεγχος γιά Θεία Κοινωνία, ἐγκλήματα ἀνήκουστα, ἔποικοι τοῦ ἰσλάμ, μέ πρωτοφανῆ προνόμια, Τατσόπουλοι καί λοιποί «καντιποτένιοι», (Μακρυγιάννης), σκοτάδι χειροπιαστό καί μαυροφόρα ἀπελπισιά.


Μία μόνο φράση: Μή σκιάζεστε στά σκότη, γίνονται καί θαύματα, ἔχει μαγιά ἡ πατρίδα...


Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/02/blog-post_971.html

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ Στοχαστής