Ονομάζομε Παναγιώτα Βεντουλη-Μπόλαρη, από τις Σερρες. Γνωρίζω από νοσοκομεία, ήταν η δουλειά μου. Κόλλησα και γω και το πάλευα στο σπίτι με πυρετό και αντιβίωση, βιταμίνες κλπ. Την έβδομη μέρα του κοβιτ ξαφνικά άρχισε να κατεβαίνει το Ο2, πήγα στο 424. Εκεί βρέθηκα σαν σε άλλο πλανήτη, συνάντησα ανθρώπους να πετούν για να προλάβουν, τυλιγμένοι στις μάσκες, στις στολές τους. Μας ενθάρρυναν, μας εξυπηρετούσαν και μάλιστα γρήγορα .
Όλοι οι γιατροί, οι νοσηλευτές, τα συνεργεία, είναι όλοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ που συμπονούν και συνπάσχουν. Καμία σχέση με τα πρωτόκολλα θανάτου που τους κατηγορούν κάποιοι δικηγόροι στο διαδίκτυο και φοβίζουν τον κόσμο. Εκεί συνάντησα το Χριστό. Όλοι πιστεύουν, ελπίζουν, νοσηλευτές και νοσηλευόμενοι.
Είχα εξιτήριο δόξα τω Θεω πήγαινα καλύτερα.
Σπίτι είμαι με οξυγόνο στο 5 επί 24 ώρες. Το οξύμετρο είναι στο 85, 90, 94.
Σήμερα Σάββατο έκανα τεστ επαναληπτικό βγήκε αρνητικό, έτσι πήγα να κοινωνήσω. Από το σπίτι που έφυγα είχα δύσπνοια, θα πάω ο κόσμος να χαλάσει είπα.
Μόλις κοινώνησα, ένιωσα τα πνευμόνια μου να γεμίζουν. Φώναξα: Aναπνεω, μπορώ και μιλώ φυσιολογικά.
Το λιγότερο 15 λεπτά έκανα για να ξαναβάλω τον φορητό αναπνευστήρα. Πριν πάρω οξυγόνο μέτρησα και το οξύμετρο έδειχνε 97, ενώ ήμουν χωρίς αναπνευστήρα σίγουρα 15 λεπτά !!!
Αυτός είναι ο μπαμπάς μας ο Χριστός, ότι του ζητάμε μας το δίνει. Κατάλαβα ότι είμαστε τα παιδάκια του στην αγκαλιά Του. Τέρμα πλέον ο φόβος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου