Περνούν τα χρόνια κι' εσύ Αη Φανούρη μου είσαι πάντα εδώ, κοντά μας, έτοιμος να τρέξεις όταν σε φωνάζουμε και στην άκρη της λησμοσύνης μας όταν ξεχνούμε...
Κάποτε (θα το ξαναπώ παρακάτω) ήρθες στην ζωή μας όταν στο ημερολόγιο είδα πως ήταν η γιορτή σου την μέρα μιας μου απελπισίας και σε φώναξα. Δυνατά και με κλάματα. Ήρθες αποφασιστικά και σιωπηλά. Τα άλλαξες όλα. Γίναμε φίλοι και πάνε κοντά δεκαπέντε χρόνοι τώρα.
Και μετά ξαναήρθες και ύστερα πάλι κάθε φορά που κλαίγαμε και σε παρακαλούσαμε.
Σε έμαθε και η κόρη μου και σε φωνάζει και της έρχεσαι και ευλογείς το σπιτικό της και σταυρώνεις τα παιδάκια της. Δεν πέρασε μήνας από την τελευταία σου επίσκεψη. Σου έταξε δυο πίτες για φέτος. Τρεις σου κάναμε. Όχι για την δική σου ανάγκη αλλά για την δική μας...κάπου να "ξεδώσει" η ευγνωμοσύνη μας!
Και το απόγευμα με την καταιγίδα, ετοιμαζόμαστε για τον εσπερινό σου και σου ζητήσαμε να κοπάσει ο καιρός για νάρθουμε. Και σε λίγο έγινε γαλήνη...Έτσι απλά, γιατί απλά αγαπούν οι Άγιοι, δίχως θόρυβο και φανφάρες αλλά μόνο με δύναμη στεριωμένη στο μαρτύριό και την μαρτυρία τους.
Το θαύμα του Αη Φανούρη
Χρωστούμενα στον Αη Φανούρη έχω.
Έτσι κι αλλιώς πάντα χρεώστες είμαστε και θα είμαστε στο Αφεντικό, την Μάνα και τους Αγίους Του αλλά ας λέμε τουλάχιστον, προς δόξαν, τις παρεμβάσεις της Αγάπης....
Εδώ και έναν ακριβώς χρόνο, σε μια δημόσια υπηρεσία διαπράττεται, αποδεδειγμένα, μια σοβαρότατη αδικία σε βάρος της οικογενείας μου με μεγάλη ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση για μας.
Θα μπορούσα, πολύ εύκολα, να κάνω καταγγελία αλλά σκέφτηκα πως μετά θα ήμουν στο στόχαστρο για μια ζωή. Επιπλέον οι δημόσιες υπηρεσίες, αν ο υπάλληλος είναι εμπαθής, πάντα βρίσκουν ένα "παράθυρο" νομοτυπίας κατά του πολίτη με αποτέλεσμα να μην βρεις ποτέ άκρη.
Ενα χρόνο λοιπόν πηγαινοφέρνουμε χαρτιά που μας ζητούν, μετά άλλα χαρτιά, μετά αναμονή, μετά λείπει ο υπάλληλος, μετά πάλι χαρτιά και ούτω καθεξής.
Στη διάρκεια τούτης της ταλαιπωρίας, δόξαζα τον Θεό που μας έδωσε τόσο μικρή δοκιμασία και δεν ήταν θέμα υγείας και Τον παρακαλούσα να δείξει την αλήθεια.
Παράλληλα έλεγα την εξέλιξη της περιπέτειας σε μια φίλη που, λόγω γνωριμιών, προσπαθούσε να βοηθήσει αλλά και εκείνη αντιμετώπιζε τις αδιέξοδες διαδρομές της ανθρώπινης αλαζονείας και της γραφειοκρατίας
Στις 24 του μήνα Αυγούστου τηλεφώνησα, άλλη μία φορά, στη φίλη μου η οποία μου είπε πως θα μιλήσει σε ένα δικό της πρόσωπο, στην συγκεκριμένη υπηρεσία.
Στις 25 δεν είχα νέα.
Στις 26, παραμονή του Αγίου Φανουρίου, μου τηλεφώνησε η φίλη και μου είπε πως το δικό της πρόσωπο με περίμενε στο γραφείο του. Πήγα και εξέθεσα την κατάσταση. Μου είπε πως θα μου τηλεφωνήσει την επομένη.
Στις 27, ανήμερα του Αγίου, μου τηλεφώνησε το πρόσωπο αυτό και μου είπε να πάω αμέσως στην υπηρεσία.
Είπα "Αγιε Φανούριε φανέρωσε την αλήθεια" και ξεκίνησα.
Το πρόσωπο αυτό, είχε έτοιμα όλα τα χαρτιά για την λύση της υπόθεσης χωρίς, άλλη πλην της ανθρώπινης, υποχρέωση να το κάνει και σε δέκα λεπτά τελείωσε το θέμα που αν δεν είχαμε την βοήθεια του Κυρίου θα μας έφερνε κανένα εγκεφαλικό.....
Ευχαρίστησα με κλάματα. Σηκώθηκε και με ασπάστηκε με αγάπη αυτός ο υπέροχος άνθρωπος....δημόσιος υπάλληλος....ναι με λυπήθηκε για την ταλαιπωρία και την κατάφωρη αδικία!
Έστειλα μόνο ένα λουλούδι.....Μια λευκή ορχιδέα και καρφιτσωμένο το "ευχαριστώ" μου και τις ευχές μου να έχει πάντα την συνδρομή του Αη Φανούρη.
Μου τηλεφώνησε για να μου πει πως δεν έπρεπε να το κάνω.......
Γυρνώντας σπίτι, με φώναξε μια γειτόνισσα και μου είπε: " Προχθές σε είδα που έφευγες και σκέφτηκα να γράψω το όνομά σου στα ονόματα που έδωσα σε μια γνωστή που πήγε στην Ρόδο για το πανηγύρι του Αγίου Φανουρίου, που είναι εκεί πολιούχος. Το έκανα και διαβάστηκαν τα ονόματα ανήμερα της γιορτής."
Με είχε δει την ημέρα που είχα τηλεφωνήσει στη φίλη μου και διαβάστηκαν την ώρα που λυνόταν ο πρόβλημα!
Με πήραν πάλι τα κλάματα.....
Πώς μας κυκλώνεις έτσι Κύριε, πόσο σφιχτή είναι η αγκαλιά Σου....
Κύριε συγχώρεσε την μάνα του Αη Φανούρη ....
Δημοσιεύτηκε 9 hours ago από τον χρήστη ΕΛΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου