Μπροστά στον τάφο του Αγίου Λαζάρου "εδάκρυσεν ο Ιησούς". Δάκρυσε ο Θεάνθρωπος βλέποντας το πλάσμα του να γεύεται το πικρό ποτήρι του θανάτου. Έπλασε τον άνθρωπο "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν" δική Του κι εκείνος λόγω της παρακοής και της αμετανοησίας του έφερε στη ζωή του τον θάνατο.
Αν ο Κύριός μας δάκρυσε μπροστά στον τάφο του φίλου του Λαζάρου, πόσο θα κλαίει σήμερα για τη δική μας κατάντια, την αμετανοησία και την αποστασία;
Πόσοι από μας -τους σημερινούς χριστιανούς- θα έχουμε την δυνατότητα να τον συναντήσουμε το βράδυ της Αναστάσεως, έστω και κάτω από τις σημερινές συνθήκες, λόγω των κυβερνητικών μέτρων;
Πόσοι θα είμασταν άξιοι να ενωθούμε μαζί Του, βέβαια, ΑΝ είχαμε τη δυνατότητα να κοινωνήσουμε του Σώματος και Αίματος Του;
Γι' αυτό ας παρακαλέσουμε τον Νυμφίο της Εκκλησίας μας, τον Χριστό, να μας χαρίσει ΔΑΚΡΥΑ για να καθαρίσουμε τη βρώμικη και ρυπαρή ψυχή μας, για να μπορέσουμεε να αντικρύσουμε το ΦΩΣ του Προσώπου Του.
«Δάκρυά μοι δος ο Θεός, ως ποτέ τη γυναικί τη αμαρτωλώ και αξίωσόν με βρέχειν τους πόδας σου….ίνα ακούσω καγώ της ευκταίας σου φωνής: η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εν ειρήνη» (Δοξαστικό Μεγάλου Αποδείπνου)
https://www.estavromenos.net/
Δημοσιεύτηκε 4 hours ago από τον χρήστη ΕΛΕΝΑ
0
Προσθέστε ένα σχόλιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου