Αρχιμ. Παύλος ΠαπαδόπουλοςΤο να μην έχεις αίσθηση του κακού που διαπράττεις είναι φοβερό!!!
Γι'αυτό και πιο τραγικό από την αμαρτία μας είναι η σκληρή συνείδηση που δεν αντιλαμβάνεται την αμαρτία.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνείδηση σκληρή, ρυπαρή και όχιλεπτή· γι'αυτό και δεν καταλαβαίνουμε πολλές αμαρτίες μας απέναντι στο Θεό και στον συνάνθρωπο.
Στην καλύτερη περίπτωση θα καταλάβουμε κάποια χοντρά λάθη μας, κάποιες μεγάλες πτώσεις μας.
Και πάλι ίσως δεν τις καταλάβουμε, απλά τις ομολογήσουμε στην εξομολόγηση επειδή έτσι μάθαμε, ότι είναι αμαρτίες.
Δυστυχώς όμως δεν καταλαβαίνουμε το βάθος της αμαρτίας μας.
Γι'αυτό και ενώ απ' την μία την εξομολογούμαστε απ' την άλλη λέμε "μα, γιατί είναι αυτό αμαρτία";
Ρωτάμε διότι η συνείδησή μας δεν μας ελέγχει πραγματικά λόγο της προσκόλλησής μας στην αμαρτία.
Όσο ο άνθρωπος προοδεύει πνευματικά, όσο ο άνθρωπος ελευθερώνεται από την αμαρτία και δεν πέφτει πλέον σ'αυτήν τόσο αρχίζει και καταλαβαίνει την βαρύτητα της αμαρτίας.
Κάποιος εάν ζει συνεχώς μέσα στο σκοτάδι θα μπορέσει να καταλάβει που ζούσε όταν βγει στο φως του ήλιου.
Όσο βρίσκεται μέσα στο σκοτάδι δεν μπορεί να καταλάβει πόσο υπολείπεται το σκοτάδι μπροστά στο φως της ημέρας.
Έτσι και στα πνευματικά.
Ο άνθρωπος ο οποίος ζει συνέχεια μέσα στην αμαρτία δεν μπορεί να καταλάβει το σκοτάδι της.
Η συνείδησή του διαστρέφεται, χάνει τα πνευματικά αισθητήρια του καλού και του κακού, του ηθικού και ανήθικού, του δαιμονικού και του χριστομίμητου.
Με μικρές και στιγμιαίες καταστάσεις μεταμέλειας δεν κάνουμε τίποτα.
Είναι σαν μικρά πυροτεχνήματα μέσα στο σκοτάδι μας. Θα έρθουν και θα φύγουν.
Το θέμα είναι να βγούμε από το σκοτάδι και να συναντηθούμε με το φως, να ζήσουμε μέσα στο φως του Χριστού.
Και αυτό κατορθώνεται όταν ο άνθρωπος αφήσει την μιζέρια του "δεν μπορώ" και πλέον με ανδρείο φρόνημα κάνει τον αγώνα του εναντίον των παθών του αναζητώντας την Χάρη του Θεού.
Δεν υπάρχει «δεν μπορώ»... υπάρχει δυστυχώς το «δεν θέλω».
Τουλάχιστον να έχουμε την τόλμη να το ομολογήσουμε.
Δεν θέλουμε πολλές φορές να αφήσουμε τα πάθη μας, την αμαρτωλή ζωούλα μας, δεν θέλουμε να σταυρώσουμε το εγώ μας για χάρη των άλλων, δεν θέλουμε να ταπεινωθούμε, δεν θέλουμε να συγχωρήσουμε.Δεν υπάρχει «δεν μπορώ». Υπάρχει το «δεν θέλω να σωθώ» ή το «θέλω να σωθώ» και γι'αυτό προσπαθώ ταπεινά και αγωνίζομαι…
Αναρτήθηκε από km58
Στην καλύτερη περίπτωση θα καταλάβουμε κάποια χοντρά λάθη μας, κάποιες μεγάλες πτώσεις μας.
Και πάλι ίσως δεν τις καταλάβουμε, απλά τις ομολογήσουμε στην εξομολόγηση επειδή έτσι μάθαμε, ότι είναι αμαρτίες.
Δυστυχώς όμως δεν καταλαβαίνουμε το βάθος της αμαρτίας μας.
Γι'αυτό και ενώ απ' την μία την εξομολογούμαστε απ' την άλλη λέμε "μα, γιατί είναι αυτό αμαρτία";
Ρωτάμε διότι η συνείδησή μας δεν μας ελέγχει πραγματικά λόγο της προσκόλλησής μας στην αμαρτία.
Όσο ο άνθρωπος προοδεύει πνευματικά, όσο ο άνθρωπος ελευθερώνεται από την αμαρτία και δεν πέφτει πλέον σ'αυτήν τόσο αρχίζει και καταλαβαίνει την βαρύτητα της αμαρτίας.
Κάποιος εάν ζει συνεχώς μέσα στο σκοτάδι θα μπορέσει να καταλάβει που ζούσε όταν βγει στο φως του ήλιου.
Όσο βρίσκεται μέσα στο σκοτάδι δεν μπορεί να καταλάβει πόσο υπολείπεται το σκοτάδι μπροστά στο φως της ημέρας.
Έτσι και στα πνευματικά.
Ο άνθρωπος ο οποίος ζει συνέχεια μέσα στην αμαρτία δεν μπορεί να καταλάβει το σκοτάδι της.
Η συνείδησή του διαστρέφεται, χάνει τα πνευματικά αισθητήρια του καλού και του κακού, του ηθικού και ανήθικού, του δαιμονικού και του χριστομίμητου.
Με μικρές και στιγμιαίες καταστάσεις μεταμέλειας δεν κάνουμε τίποτα.
Είναι σαν μικρά πυροτεχνήματα μέσα στο σκοτάδι μας. Θα έρθουν και θα φύγουν.
Το θέμα είναι να βγούμε από το σκοτάδι και να συναντηθούμε με το φως, να ζήσουμε μέσα στο φως του Χριστού.
Και αυτό κατορθώνεται όταν ο άνθρωπος αφήσει την μιζέρια του "δεν μπορώ" και πλέον με ανδρείο φρόνημα κάνει τον αγώνα του εναντίον των παθών του αναζητώντας την Χάρη του Θεού.
Δεν υπάρχει «δεν μπορώ»... υπάρχει δυστυχώς το «δεν θέλω».
Τουλάχιστον να έχουμε την τόλμη να το ομολογήσουμε.
Δεν θέλουμε πολλές φορές να αφήσουμε τα πάθη μας, την αμαρτωλή ζωούλα μας, δεν θέλουμε να σταυρώσουμε το εγώ μας για χάρη των άλλων, δεν θέλουμε να ταπεινωθούμε, δεν θέλουμε να συγχωρήσουμε.Δεν υπάρχει «δεν μπορώ». Υπάρχει το «δεν θέλω να σωθώ» ή το «θέλω να σωθώ» και γι'αυτό προσπαθώ ταπεινά και αγωνίζομαι…
Αναρτήθηκε από km58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου