Ἡ ἁγία Τατιανὴ καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ ἔζησε ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ αὐτοκράτορος Ἀλεξάνδρου Σεβήρου (222-235μ.Χ.). Ἦταν γόνος πλούσιας καὶ ἀριστοκρατικῆς οἰκογένειας καὶ ὁ πατέρας της εἶχε διατελέσει τρεῖς φορὲς ὕπατος ποὺ ἦταν τὸ ἀνώτατο αἱρετὸ δημόσιο ἀξίωμα τῶν Ρωμαίων. Ἡ ἀρχοντικὴ καταγωγὴ καὶ ἡ εὐμάρεια τῆς οἰκογένειάς της ἐξασφάλισαν στὴν ἐνάρετη καὶ ὄμορφη Τατιανὴ τὴν ἀπαιτούμενη ἀγωγὴ καὶ παιδεία. Τὸ γεγονὸς μάλιστα αὐτὸ τὴν κατέστησε ἀξιοπρόσεκτη καὶ περιζήτητη μέσα στὴν κοινωνία τῆς Ρώμης. Παράλληλα ὅμως ἡ πλήρης ἀφοσίωσή της στὸν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ὁ διαρκὴς πνευματικός της ἀγώνας σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὴν παρακίνησαν στὸ νὰ προσφέρει πλουσιοπάροχα...
τὶς ὑπηρεσίες της ὡς διακόνισσας ποὺ ἀποτελοῦσε ἄλλωστε θεσμὸ τῆς ἀρχαίας χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.
Ἔτσι ἐπιδόθηκε μὲ ὅλες τὶς φυσικὲς δυνάμεις καὶ τὰ πνευματικά της χαρίσματα στὴ διακονία τῶν συνανθρώπων καὶ κυρίως τῶν ἀναξιοπαθούντων, ἀφοῦ τὸ ἔργο τῶν διακονισσῶν ἦταν πρωτίστως τὰ ἔργα ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας. Γι’ αὐτὸ καὶ περιποιόταν τοὺς ἀσθενεῖς, ἐφοδίαζε μὲ τρόφιμα τοὺς ἐνδεεῖς καὶ τοὺς πεινασμένους, ἐπισκεπτόταν τοὺς φυλακισμένους καὶ καθοδηγοῦσε τὶς γυναῖκες στὸν δρόμο τῆς ἐναρέτου πολιτείας καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ σωτηρίας. Μάλιστα ἡ ἀριστοκρατικὴ καταγωγή της σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν ἔνθεο καὶ ἀκάματο ζῆλο, μὲ τὸν ὁποῖο ἐπιτελοῦσε τὰ διακονικά της καθήκοντα, τὴν ἔκαναν νὰ ἀποκτήσει ξεχωριστὴ θέση μεταξὺ τῶν χριστιανῶν, ἐνῶ οἱ εἰδωλολάτρες ἀποροῦσαν μὲ τὸ θυσιαστικὸ πνεῦμα καὶ τὴν αὐταπάρνηση ποὺ ἐπιδείκνυε στὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο καὶ τὴ διακονία τῶν ἀναξιοπαθούντων. Ἀξιομνημόνευτος ἦταν ὁ ἐνθουσιασμὸς ποὺ εἶχε, ὅταν βοηθοῦσε τοὺς ἱερεῖς στὶς βαπτίσεις τῶν γυναικῶν, ἀλλὰ καὶ ὅταν τηροῦσε τὴν τάξη στὶς γυναῖκες κατὰ τὴν τέλεση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἀπέναντι σὲ κάθε ἀναξιοπαθοῦντα ἀδελφὸ ἐπιδείκνυε ἀξιοθαύμαστη στοργὴ καὶ εὐαισθησία.
Τὸ θεάρεστο ὅμως ἔργο τῆς θεομακαρίστου νύμφης τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Τατιανῆς προκάλεσε, ὅπως ἦταν φυσικό, τὸ μίσος τῶν εἰδωλολατρῶν τῆς Ρώμης. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν κηρύχθηκε διωγμὸς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ αὐτοκράτορος Ἀλεξάνδρου Σεβήρου, βρῆκαν τὴν εὐκαιρία οἱ φανατικοὶ εἰδωλολάτρες νὰ καταγγείλουν στὶς ρωμαϊκὲς ἀρχὲς τὴν πάνσεμνο Τατιανὴ ὡς χριστιανή. Ἔτσι συνελήφθη γιὰ τὴν πίστη της καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τῶν ἀρχόντων γιὰ νὰ ἀπολογηθεῖ. Κατὰ τὴν ἀνάκριση ποὺ διατάχθηκε, ἡ ἐνάρετος καὶ εὐσεβὴς Τατιανὴ ὁμολόγησε μὲ ξεχωριστὴ παρρησία καὶ ἀξιοθαύμαστο θάρρος τὴν πίστη της στὸν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ Ἀναστάντα.
Ὅμως παρὰ τὶς προσπάθειες ποὺ καταβλήθηκαν εἴτε μὲ ὑποσχέσεις γιὰ πλούσια δῶρα εἴτε μὲ κολακεῖες ἢ ἀκόμα καὶ μὲ ἀπειλὲς γιὰ φρικτὰ μαρτύρια, δὲν κατόρθωσαν οἱ εἰδωλολάτρες ἄρχοντες νὰ τὴ μεταπείσουν νὰ ἀρνηθεῖ τὴ χριστιανική της πίστη καὶ νὰ προσκυνήσει τὰ ψεύτικα εἴδωλα. Μάλιστα κατ’ ἐντολὴν τοῦ ἴδιου τοῦ αὐτοκράτορος ὁδηγήθηκε μετὰ βίας στὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ τοῦ Ἀπόλλωνα γιὰ νὰ προσφέρει θυσία στὰ ἄψυχα εἴδωλα. Ἐκεῖ ἀφοῦ προσευχήθηκε μὲ ὅλη της τὴ δύναμη στὸν Κύριο, συνταράχθηκαν τὰ εἰδωλολατρικὰ ἀγάλματα ποὺ βρίσκονταν μέσα στὸ ναὸ καὶ μάλιστα μὲ τέτοια ἔνταση, ὥστε ὅλα κατέπεσαν καὶ συνετρίβησαν. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐξαγρίωσε τὸν αὐτοκράτορα καὶ τοὺς παρισταμένους στρατιῶτες σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε μετὰ καὶ τὴ θαρραλέα ὁμολογία της στὸν Ἰησοῦ Χριστό, δόθηκε ἡ ἐντολὴ νὰ τὴν ὑποβάλουν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια.
Ἀρχικὰ τὴ χτύπησαν ἀνελέητα στὸ πρόσωπο, ἐνῶ μὲ σιδερένια νύχια τῆς ἔσχισαν τὰ βλέφαρα καὶ τὰ μάγουλα. Ἡ Τατιανὴ παρέμεινε ὅμως σταθερὴ καὶ ἀλύγιστη στὴ χριστιανική της πίστη, ἐνῶ προσευχόταν γιὰ τὴ σωτηρία τῶν βασανιστῶν της, ὥστε νὰ γνωρίσουν καὶ ἐκεῖνοι τὸν ἀληθινὸ Θεό. Ἔτσι ἡ προσευχὴ τῆς ἀθληφόρου μάρτυρος ἦταν τόσο δυνατή, ὥστε ὀκτὼ στρατιῶτες πίστεψαν στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ τῆς ζήτησαν νὰ τοὺς συγχωρήσει. Ἡ μεταστροφὴ ὅμως τῶν βασανιστῶν τῆς Ἁγίας ἐξόργισε τὸν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος ἔδωσε ἀμέσως τὴ διαταγὴ νὰ τοὺς κρεμάσουν καὶ νὰ τρυπήσουν τὰ σώματά τους μὲ κοφτερὰ σπαθιά, ἐνῶ κατόπιν τοὺς ἀποκεφάλισαν.
Μετὰ τὴ μαρτυρικὴ τελείωση τῶν ὀκτὼ βασανιστῶν ὁδηγήθηκε καὶ πάλι ἡ ἀθληφόρος μάρτυς ἐνώπιον τῶν ἀρχόντων γιὰ νὰ τὴν πείσουν νὰ θυσιάσει στοὺς ψεύτικους εἰδωλολατρικοὺς θεούς. Μάλιστα προσπάθησαν νὰ τὴ δελεάσουν μὲ διάφορες ὑποσχέσεις καὶ κολακεῖες. Ὅμως ἡ πλήρης ἀφοσίωσή της στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἐξαγρίωσε καὶ πάλι τοὺς φανατικοὺς εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ τὴ γύμνωσαν, ἄρχισαν νὰ τὴ χτυποῦν μὲ σιδερένια ραβδιά. Κατόπιν τὴν κρέμασαν καὶ τῆς κατέσχισαν τὸ ἁγνό της σῶμα μὲ σιδερένια ἄγκιστρα καὶ χτένια, ἐνῶ στὴ συνέχεια τὴν ἔκλεισαν στὴ φυλακή. Ὅμως κανένα ἀπὸ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια δὲν ἔκαμψε τὸ σθεναρὸ ἀγωνιστικό της φρόνημα καὶ τὴν ἀκλόνητη πίστη της στὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό.
Προκειμένου μάλιστα νὰ τὴν ταπεινώσουν καὶ νὰ τὴ διασύρουν, τῆς ἔκοψαν ὅλες τὶς τρίχες τῆς κεφαλῆς της, ξυρίζοντάς την. Μ’ αὐτὸν τὸν ἀναίσχυντο τρόπο ἐξευτελισμοῦ πίστευε ὁ εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας ὅτι θὰ λύγιζε καὶ θὰ ἀναγκαζόταν ντροπιασμένη νὰ προσκυνήσει τὰ ἄψυχα καὶ ψευδῆ εἴδωλα. Ἐκείνη ὅμως θεωροῦσε τὸν ὀνειδισμὸ γιὰ τὸν Χριστὸ τιμή, ἡ ὁποία θὰ προστίθετο στὶς πολλαπλὲς εὐλογίες ποὺ εἶχε ἤδη δεχθεῖ πλουσιοπάροχα ἀπὸ τὸν Θεό.
Ὅμως τὰ φρικτὰ βασανιστήρια τῆς παρθενομάρτυρος Τατιανῆς, τὰ ὁποία ὑπέμεινε μὲ ἀνείπωτη ἀγαλλίαση καὶ ὑπομονή, συνεχίστηκαν μὲ ἀμείωτη ἔνταση, ἀφοῦ διατάχθηκε νὰ τὴ ρίξουν καὶ σὲ πυρακτωμένο καμίνι. Ἀλλὰ καὶ μέσα στὴ φωτιὰ ἡ ἀθληφόρος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ διαφυλάχθηκε σώα καὶ ἀβλαβὴς χάρη στὴν πανσθενουργὸ δύναμη τοῦ Κυρίου, ὅπως εἶχε συμβεῖ καὶ μὲ τοὺς ἐν Καμίνω Ἁγίους Τρεῖς Παῖδες Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ. Κατόπιν τὴν ἔριξαν σὲ πεινασμένα ἄγρια θηρία γιὰ νὰ τὴν κατασπαράξουν, ἀλλὰ ἐκεῖνα δὲν τῆς ἐπιτέθηκαν καθόλου καὶ ἔτσι δὲν τῆς προξένησαν ἀπολύτως καμία βλάβη.
Βλέποντας ὁ αὐτοκράτορας Ἀλέξανδρος Σεβῆρος τὸ συνεχιζόμενο ἀκμαῖο ἀγωνιστικὸ φρόνημα καὶ τὴν ἀκλόνητη χριστιανικὴ πίστη τῆς πολυάθλου μάρτυρος παρὰ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια, στὰ ὁποῖα ὑποβλήθηκε, διέταξε νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη. Τότε ἡ πάνσεμνος νύμφη τοῦ Χριστοῦ ὁδηγήθηκε στὸν χῶρο τῆς θανατικῆς της ἐκτέλεσης καὶ ἀφοῦ προσευχήθηκε στὸν Οὐράνιο Νυμφίο ποὺ τὴν ἀξίωσε νὰ μείνει μέχρι τέλους ἀφοσιωμένη καὶ πιστὴ σ’ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, δέχθηκε μὲ ἀγαλλίαση τὸ ἐπίγειο τέλος της.
Ἔτσι μὲ τὴ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ μαρτυρική της τελείωση ἔλαβε ἐπάξια ἀπὸ τὸν ἀθλοθέτη Κύριο τὸν καλλίνικο καὶ ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου γιὰ νὰ συνευφραίνεται αἰώνια μαζὶ μὲ τὸν Νυμφίο Χριστό. Ἔκτοτε ἡ θεομακάριστος διάκονος καὶ πάνσεμνος νύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἁγία Τατιανή, ἡ ὁποία ἀναδείχθηκε «κλέος καὶ σεπτὸ ἐγκαλλώπισμα τῶν χριστομαρτύρων», τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στὶς 12 Ἰανουαρίου. Ἀπὸ τὰ ἱερά της λείψανα ἡ τιμία κάρα της φυλάσσεται στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Κραϊόβας Ρουμανίας.
Ἡ Ἁγία παρθενομάρτυς Τατιανὴ τιμᾶται ἰδιαιτέρως στὴν Αἴγινα, ἀφοῦ στὴ θέση Λάκκα τῆς πόλεως Αἰγίνης ὑπάρχει ὁμώνυμος ἱερὸς ναός.
Ἀπολυτίκιο
Ἦχος δ'. "Ταχὺ προκατάλαβε"
Ἰσχύι τῆς πίστεως, κραταιωθεῖσα σεμνή, νομίμως ἐνήθλησας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Τατιανὴ ἔνδοξε πάσας γὰρ τὰς ἰδέας, τῶν δεινῶν ἐνεγκοῦσα, ἤσχυνας τὸν Βελίαρ, τῇ ἀτρέπτῳ σου στάσει ἐξ οὐ τῆς κακοτροπίας πάντας ἀπάλλαξαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου