13 November 2018
«Όταν εγώ βρέθηκα μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί ένας πρωθυπουργός, τον Ιούλη του 2015, αυτό που με βοήθησε να πάρω δύσκολες αποφάσεις ήταν όταν με καθαρό μυαλό εκτίμησα τις συνέπειες. Και η σύγκριση ήταν τρομακτική. Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που σε κάποιους ακούγονταν εξόχως επαναστατική και αριστερή επιλογή, ήταν στην πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης προς όφελος αυτής της ελίτ. Μια βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Βιαιότερη από αυτή των Μνημονίων της λιτότητας. Προτιμήσαμε λοιπόν το δύσκολο συμβιβασμό».
Έτσι δικαιολόγησε την “κολοτούμπα” του ο Αλέξης Τσίπρας σε σχέση με το δημοψήφισμα του Ιουνίου 2015, σε ομιλία του στο συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) στο Βερολίνο.
Αλίμονο.Αυτά που είπε ο Αλέξης είναι ντροπιαστικά για τον ίδιο με δεδομένο ότι δεν στερείται ευφυίας. Δεν μπορεί να μην γνώριζε ότι, δεν ήταν σε θέση να εκβιάσει το Ευρωαϊερατείο στο σίριαλ των γελοίων “Βαρουφακικών” διαπραγματεύσεων που στοίχισαν τεράστια βάρη στη χώρα μας, ακολουθώντας μια σκληρή στάση, όταν οι απέναντι γνώριζαν ότι δεν είχε σκοπό να ακολουθήσει μια εναλλακτική πορεία.
Εγκλωβισμένος σε μια παιδαριώδη διαπραγματευτική τακτική, προκάλεσε το δημοψήφισμα με την ελπίδα ότι θα επικρατήσει το Ναι “πάση θυσία στο ευρώ”. Αλλά βγήκε το Όχι, το οποίο το αντιπαρήλθε, παραβιάζονται το Σύνταγμα, τις δημοκρατικές διαδικασίες και τους στοιχειώδεις κώδικες ηθικής, δεοντολογίας και κοινλης λογικής. Ούτε μπορούμε να δεχτούμε ότι, πραγματικά πιστεύει ότι το Grexit θα ήταν καταστροφή. Αυτά είναι πολιτικάντικες δικαιολογίες για να αιτιολογηθεί η πελώρια “kolotoumpa” του που έχει καταγραφεί στο παγκόσμιο λεξιλόγιο ως πράξη πολιτικής ανακολουθίας και ιδεολογικού αμοραλισμού.
Στην πραγματικότητα εντελώς άλλα είναι τα αίτια που υποχρέωσαν τον Αλέξη Τσίπρα στην απόφασή του για την ιστορική κολοτούμπα και την παραμονή της Ελλάδας στην κόλαση της ευρωζώνης. Της οποίας η καταστροφική πορεία αποδείχτηκε με μεγαλύτερη ένταση στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα και πολύ δύσκολα μπορεί να αιτιολογηθούν δηλώσεις όπως αυτές που ανέφερε στο συνέδριο των Σοσιαλδημοκρατών. Εκτός και αν ζει σε έναν γυάλινο κόσμο και δεν έχει επαφή με τη σύγχρονη Ελληνική Τραγωδία.
Οι λόγοι που επέβαλλαν οι ΗΠΑ την παραμονή μας στη ευρωζώνη
Ας μην γελιόμαστε. Η απόφαση για την παραμονή μας στην ευρωζώνη οφείλεται στην εμονική πίεση της τότε Αμερικάνικης κυβέρνησης υπό τον Μπαράκ Ομπάμα, με τη συνηγορία της Γαλλικής κυβέρνησης του Φρανσουά Ολάντ. Ο Αλέξης Τσίπρας και η “ροζέ αριστερά”, δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να υπακούσουν στις υπερατλαντικές αυτές εντολές των μεγάλων “αφεντικών” σε βάρος του συμφέροντος της χώρας. Υπενθυμίζουμε ότι, όπως έχει αποκαλυφθεί, τις κρίσιμες ώρες του Ιουνίου 2015, εκτός των άλλων, επιστρατεύτηκε από την τότε κυβέρνηση Ομπάμα εσπευσμένως ακόμα και ο Μπιλ Κλίντον για να πιέσει τον Τσίπρα για τον ίδιο σκοπό.
Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ και κατά δεύτερο λόγο η Γαλλία, θέλουν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι πανίσχυρη, σε βαθμό που θα αμφισβητηθεί η διεθνής πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον από το Βερολίνο. Από την άλλη μεριά, ο κύριος στόχος της σημερινής ηγεσίας της Γερμανίας είναι η δημιουργία μιας πανίσχυρης γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία και επεκτατική δυναμική του Βερολίνου.
Στα μεταμοντέρνα αυτά σχέδιά του νέο-γερμανικού ιμπεριαλισμού, δεν χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και τα σχέδιά της για τη γερμανική υπερκυριαρχία θα ανατραπούν πλήρως.
Ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε επεδίωξε το Grexit για αυτούς τους λόγους που συντάσσονται με τη Γερμανοποίηση της βορειοκεντρικής Ευρώπης, κάτι που σε τελευταία ανάλυση δεν είμαστε εμείς που μπορούμε να ανατρέψουμε. Το τραγικό είναι ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη χειρότερη επιλογή για τη χώρα μας, υπακούοντας στις βουλές της Ουάσιγκτον των Ομπάμα-Κλίντον, οι οποίοι του προσέφεραν αόριστες όσο και ανεκπλήρωτες μέχρι σήμερα υποσχέσεις υποστήριξης.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι, το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πίεζε και πιέζει τη Γερμανία για μερική ελάφρυνση και αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας μας. Φτάσαμε στο σημείο όπου το ΔΝΤ,το Πρυτανείο του νεοφιλελευθερισμού, να εγκαλεί το Βερολίνο από τα αριστερά !
Η έξοδος από την ευρωζώνη, προσωρινή ή μόνιμη, με στήριξη για το νέο εθνικό νόμισμα από τους δανειστές, όπως προτάθηκε από το Βερολίνο, μπορεί να μην αποτελεί την άριστη λύση, αλλά είναι αναμφίβολα μια πολύ καλύτερη εναλλακτική διέξοδος απ’ αυτήν που υποχρεώθηκε να επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρας, ακολουθώντας τις εντολές της Ουάσιγκτον. Να επιλεξει δηλ. το τρισχειρότερο μνημόνιο του «πάση θυσία στο ευρώ» που έχει οδηγήσει σε μια πορεία απόλυτης φτωχοποίησης και υποτέλειας της χώρας.
Το γενικό συμπέρασμα είναι θλιβερό όσο και παράδοξο. Η Ουάσιγκτον των Ομπάμα-Κλίντον και όχι το Βερολίνο των Μέρκελ-Σόϊμπλε, μας καταδίκασε στα αδιέξοδα των ευρωμνημνημονιακής κόλασης. Αλλά η Γερμανία είναι εκείνη που μαστιγώνει και οφελείται από τον εξανδραποδισμό της χώρας μας.
Βέβαια, το δράμα δεν έχει τελειώσει. Τα θεμέλια της ευρωζώνης τρίζουν συνθέμελα. Η νέα Ιταλική κυβέρνηση συγκρούεται σκληρά με το Βερολίνο και πολύ δύσκολα θα ακολουθήσει την πρακτική της κολοτούμπας των δικών μας γιαλαντζί αριστερών. Ο Μακρόν, στυλοβάτης του ευρώ και της Νέας Τάξης, καταρρέει πολιτικά και ήδη οι αντι-ευρώ δυνάμεις στην Γαλλία έχουν υπερκεράσει το φιλο-ευρωκατεστημένο, κάτι που συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τράμπ είναι και αυτή αντίθετη στο 4ο Ράϊχ της Γερμανίας.
Η οικονομία της ευρωζώνης παραπαίει και πολλαπλασιάζονται οι τραγικές επιπτώσεις της προσκόλλησης στο καταστροφικό ευρωμνημόνιο. Ελπίζουμε ότι, στο κοντινό μέλλον θα υπάρχει και στην χώρα μας εναλλακτική δημοκρατική, πατριωτική έκφραση μέρους έστω του 62% του αντιμνημονιακού όχι. Η ιστορία θα χτυπήσει και πάλι την πόρτα της χώρας μας σύντομα.
Έτσι δικαιολόγησε την “κολοτούμπα” του ο Αλέξης Τσίπρας σε σχέση με το δημοψήφισμα του Ιουνίου 2015, σε ομιλία του στο συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) στο Βερολίνο.
Αλίμονο.Αυτά που είπε ο Αλέξης είναι ντροπιαστικά για τον ίδιο με δεδομένο ότι δεν στερείται ευφυίας. Δεν μπορεί να μην γνώριζε ότι, δεν ήταν σε θέση να εκβιάσει το Ευρωαϊερατείο στο σίριαλ των γελοίων “Βαρουφακικών” διαπραγματεύσεων που στοίχισαν τεράστια βάρη στη χώρα μας, ακολουθώντας μια σκληρή στάση, όταν οι απέναντι γνώριζαν ότι δεν είχε σκοπό να ακολουθήσει μια εναλλακτική πορεία.
Εγκλωβισμένος σε μια παιδαριώδη διαπραγματευτική τακτική, προκάλεσε το δημοψήφισμα με την ελπίδα ότι θα επικρατήσει το Ναι “πάση θυσία στο ευρώ”. Αλλά βγήκε το Όχι, το οποίο το αντιπαρήλθε, παραβιάζονται το Σύνταγμα, τις δημοκρατικές διαδικασίες και τους στοιχειώδεις κώδικες ηθικής, δεοντολογίας και κοινλης λογικής. Ούτε μπορούμε να δεχτούμε ότι, πραγματικά πιστεύει ότι το Grexit θα ήταν καταστροφή. Αυτά είναι πολιτικάντικες δικαιολογίες για να αιτιολογηθεί η πελώρια “kolotoumpa” του που έχει καταγραφεί στο παγκόσμιο λεξιλόγιο ως πράξη πολιτικής ανακολουθίας και ιδεολογικού αμοραλισμού.
Στην πραγματικότητα εντελώς άλλα είναι τα αίτια που υποχρέωσαν τον Αλέξη Τσίπρα στην απόφασή του για την ιστορική κολοτούμπα και την παραμονή της Ελλάδας στην κόλαση της ευρωζώνης. Της οποίας η καταστροφική πορεία αποδείχτηκε με μεγαλύτερη ένταση στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα και πολύ δύσκολα μπορεί να αιτιολογηθούν δηλώσεις όπως αυτές που ανέφερε στο συνέδριο των Σοσιαλδημοκρατών. Εκτός και αν ζει σε έναν γυάλινο κόσμο και δεν έχει επαφή με τη σύγχρονη Ελληνική Τραγωδία.
Οι λόγοι που επέβαλλαν οι ΗΠΑ την παραμονή μας στη ευρωζώνη
Ας μην γελιόμαστε. Η απόφαση για την παραμονή μας στην ευρωζώνη οφείλεται στην εμονική πίεση της τότε Αμερικάνικης κυβέρνησης υπό τον Μπαράκ Ομπάμα, με τη συνηγορία της Γαλλικής κυβέρνησης του Φρανσουά Ολάντ. Ο Αλέξης Τσίπρας και η “ροζέ αριστερά”, δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να υπακούσουν στις υπερατλαντικές αυτές εντολές των μεγάλων “αφεντικών” σε βάρος του συμφέροντος της χώρας. Υπενθυμίζουμε ότι, όπως έχει αποκαλυφθεί, τις κρίσιμες ώρες του Ιουνίου 2015, εκτός των άλλων, επιστρατεύτηκε από την τότε κυβέρνηση Ομπάμα εσπευσμένως ακόμα και ο Μπιλ Κλίντον για να πιέσει τον Τσίπρα για τον ίδιο σκοπό.
Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ και κατά δεύτερο λόγο η Γαλλία, θέλουν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι πανίσχυρη, σε βαθμό που θα αμφισβητηθεί η διεθνής πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον από το Βερολίνο. Από την άλλη μεριά, ο κύριος στόχος της σημερινής ηγεσίας της Γερμανίας είναι η δημιουργία μιας πανίσχυρης γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία και επεκτατική δυναμική του Βερολίνου.
Στα μεταμοντέρνα αυτά σχέδιά του νέο-γερμανικού ιμπεριαλισμού, δεν χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και τα σχέδιά της για τη γερμανική υπερκυριαρχία θα ανατραπούν πλήρως.
Ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε επεδίωξε το Grexit για αυτούς τους λόγους που συντάσσονται με τη Γερμανοποίηση της βορειοκεντρικής Ευρώπης, κάτι που σε τελευταία ανάλυση δεν είμαστε εμείς που μπορούμε να ανατρέψουμε. Το τραγικό είναι ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη χειρότερη επιλογή για τη χώρα μας, υπακούοντας στις βουλές της Ουάσιγκτον των Ομπάμα-Κλίντον, οι οποίοι του προσέφεραν αόριστες όσο και ανεκπλήρωτες μέχρι σήμερα υποσχέσεις υποστήριξης.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι, το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πίεζε και πιέζει τη Γερμανία για μερική ελάφρυνση και αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας μας. Φτάσαμε στο σημείο όπου το ΔΝΤ,το Πρυτανείο του νεοφιλελευθερισμού, να εγκαλεί το Βερολίνο από τα αριστερά !
Η έξοδος από την ευρωζώνη, προσωρινή ή μόνιμη, με στήριξη για το νέο εθνικό νόμισμα από τους δανειστές, όπως προτάθηκε από το Βερολίνο, μπορεί να μην αποτελεί την άριστη λύση, αλλά είναι αναμφίβολα μια πολύ καλύτερη εναλλακτική διέξοδος απ’ αυτήν που υποχρεώθηκε να επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρας, ακολουθώντας τις εντολές της Ουάσιγκτον. Να επιλεξει δηλ. το τρισχειρότερο μνημόνιο του «πάση θυσία στο ευρώ» που έχει οδηγήσει σε μια πορεία απόλυτης φτωχοποίησης και υποτέλειας της χώρας.
Το γενικό συμπέρασμα είναι θλιβερό όσο και παράδοξο. Η Ουάσιγκτον των Ομπάμα-Κλίντον και όχι το Βερολίνο των Μέρκελ-Σόϊμπλε, μας καταδίκασε στα αδιέξοδα των ευρωμνημνημονιακής κόλασης. Αλλά η Γερμανία είναι εκείνη που μαστιγώνει και οφελείται από τον εξανδραποδισμό της χώρας μας.
Βέβαια, το δράμα δεν έχει τελειώσει. Τα θεμέλια της ευρωζώνης τρίζουν συνθέμελα. Η νέα Ιταλική κυβέρνηση συγκρούεται σκληρά με το Βερολίνο και πολύ δύσκολα θα ακολουθήσει την πρακτική της κολοτούμπας των δικών μας γιαλαντζί αριστερών. Ο Μακρόν, στυλοβάτης του ευρώ και της Νέας Τάξης, καταρρέει πολιτικά και ήδη οι αντι-ευρώ δυνάμεις στην Γαλλία έχουν υπερκεράσει το φιλο-ευρωκατεστημένο, κάτι που συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τράμπ είναι και αυτή αντίθετη στο 4ο Ράϊχ της Γερμανίας.
Η οικονομία της ευρωζώνης παραπαίει και πολλαπλασιάζονται οι τραγικές επιπτώσεις της προσκόλλησης στο καταστροφικό ευρωμνημόνιο. Ελπίζουμε ότι, στο κοντινό μέλλον θα υπάρχει και στην χώρα μας εναλλακτική δημοκρατική, πατριωτική έκφραση μέρους έστω του 62% του αντιμνημονιακού όχι. Η ιστορία θα χτυπήσει και πάλι την πόρτα της χώρας μας σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου