Ἅγιος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης)
Μιὰ μέρα ὁ Γέροντας Πορφύριος μοῦ εἶχε πεῖ: «Πατέρα Ἀθανάσιε (μὲ πῆρε ἀπὸ τὸ χέρι ἔτσι σφικτά), ἐγὼ εἶμαι τυφλὸς τώρα, τὰ μάτια μου τὰ σωματικὰ δὲν λειτουργοῦν, γιατί ἔχω καρκίνο στὴν ὑπόφυση, ἔχω ὅμως τὰ πνευματικὰ μάτια καὶ βλέπω. Πρὶν φύγεις, θέλω νὰ μοῦ πεῖς. Τί εἶπε ὁ Γέροντας Αἰμιλιανὸς γιὰ τὸ 666 καὶ τὸν ἀντίχριστο»;
Ἦταν ἐκεῖνες τὶς μέρες μετὰ τὸ Τσερνομπίλ. Ὁ κόσμος ἦταν ἀναστατωμένος καὶ πήγαινε κατὰ δεκάδες κάθε μέρα, ἰδιαιτέρως στὸν πατέρα Πορφύριο ποὺ ἦταν κοντὰ στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀναστατωμένοι τὸν ρωτοῦσαν:
«Τί θὰ γίνει; Θὰ ἔρθει ὁ ἀντίχριστος νὰ μᾶς σφραγίσει μὲ τὸ 666»;
Καὶ μὲ ρώτησε:
«Γιὰ πές μου, παιδί μου, τί λέει ὁ Γέροντας Αἰμιλιανὸς γιὰ τὸ 666 καὶ τὸν ἀντίχριστο»;
Τοῦ λέω: “Γέροντα, μᾶς εἶπε σὲ μία σύναξη προχθὲς νὰ μὴν ἀνησυχοῦμε. Ἐμεῖς νὰ ἐνδιαφερόμαστε νὰ ἔχουμε μία ζωντανὴ σχέση μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοῦ ἀντιχρίστου νὰ μὴν τοῦ δίνουμε πολλὴ σημασία, γιατί ἐκεῖνος θὰ γίνει τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας καὶ ὄχι ὁ Χριστός».
Ἀμέσως χτύπησε τὰ χεράκια του στὸ κρεβάτι καὶ εἶπε:
«Τί λὲς παιδί μου, τί λὲς παιδί μου, δόξα σοι ὁ Θεὸς ποὺ βρῆκα κι ἕναν πνευματικὸ νὰ συμφωνεῖ μαζί μου. Ρὲ παιδί μου, αὐτοὶ οἱ πνευματικοί, ἐδῶ στὸν κόσμο, τί ἔχουν κάνει! Ἔχουν ἀναστατώσει τὶς ψυχές, δημιούργησαν ἕνα σωρὸ προβλήματα, οἰκογενειακὰ καὶ ψυχολογικὰ μὲ τὸ 666. Δὲν μπορεῖ ὁ κόσμος νὰ κοιμηθεῖ καὶ ἄρχισαν νὰ παίρνουν ψυχοφάρμακα καὶ ὑπνωτικὰ χαπάκια γιὰ νὰ μποροῦν νὰ κοιμηθοῦν. Τί εἶναι αὐτὸ τὸ πράγμα; Δὲν τὰ θέλει αὐτὰ τὰ πράγματα ὁ Χριστός, παιδί μου. Καὶ νὰ σοῦ πῶ κάτι»;
Τοῦ λέω: «Γέροντα, τί»;
Μοῦ λέει: «Γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανούς, γιὰ μᾶς ὅταν βιώνουμε τὸ Χριστὸ δὲν ὑπάρχει ἀντίχριστος. Δὲ μοῦ λές; Ἐδῶ ποὺ κάθομαι στὸ κρεβάτι μπορεῖς νὰ καθίσεις ἐσύ»;
Τοῦ λέω: «Ὄχι, Γέροντα».
Μοῦ λέει: «Γιατί»;
Τοῦ ἀπάντησα: «Διότι, ἐὰν καθίσω πάνω σας, θὰ σᾶς πλακώσω».
Μοῦ λέει: «Πότε μπορεῖς νὰ καθίσεις»;
Τοῦ λέω: «Ὅταν φύγετε ἐσεῖς, Γέροντα, μπορῶ νὰ καθίσω ἐγώ».
Μοῦ λέει: «Ἀκριβῶς, παιδί μου, ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ψυχή μας. Ὅταν ἔχουμε μέσα μας τὸν Χριστό μας, μπορεῖ νὰ ἔρθει ὁ ἀντίχριστος; Μπορεῖ νὰ μπεῖ καμιὰ ἄλλη ἀντίθετη ὕπαρξη μέσα στὴν ψυχή μας; Γι’ αὐτὸ σήμερα, παιδί μου, δὲν ἔχουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας καὶ γι’ αὐτὸ ἀνησυχοῦμε γιὰ τὸν ἀντίχριστο. Ὅταν βάλουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας, τὰ πάντα γίνονται Παράδεισος. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν κι ἔτσι πάντοτε, παιδί μου, νὰ λὲς στοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὸν ἀντίθετο δὲν τὸν φοβόμαστε. Καὶ κοίταξε νὰ σοῦ πῶ κάτι. Ἐὰν ἐρχόταν τώρα ὁ ἴδιος ὁ ἀντίχριστος μὲ μιὰ συσκευὴ μὲ ἀκτίνες Laser καὶ μὲ σφράγιζε μὲ τὸ 666 μὲ τὸ ζόρι, ἐγὼ δὲν θὰ στενοχωριόμουνα. Θὰ μοῦ πεῖς, Γέροντα, μὰ δὲν εἶναι τὸ σημεῖο τοῦ ἀντιχρίστου; Ναὶ ἀλλὰ καὶ χίλια 666 νὰ μοῦ ἔγραφε πάνω μου μὲ τὶς ἀκτίνες Laser, ἀνεξίτηλα, ἐγὼ δὲν θὰ στενοχωριόμουνα. Γιατί; Γιατί, παιδί μου, τοὺς πρώτους μάρτυρες τοὺς εἶχαν βάλει στὰ θηρία κι ἔκαναν τὸν σταυρό τους καὶ τὰ θηρία γινόντουσαν ἀρνάκια. Τοὺς εἶχαν στὴ θάλασσα, ἔκαναν τὸ σταυρό τους καὶ ἡ θάλασσα γινόταν γῆ καὶ περπατοῦσαν. Τοὺς εἶχαν μέσα στὴ φωτιά, ἔκαναν τὸ σταυρό τους καὶ ἡ φωτιὰ γινόταν δροσιά. Εὐλογημένο μου παιδί, τί εἴμαστε σήμερα ἐμεῖς; Πιστεύουμε στὸν Χριστό; Τὸ σταυρό μας; Μὰ γιατί κατέβηκε ὁ Χριστός; Δὲν κατέβηκε γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν ἀσθένειά μας; Ἔτσι παιδί μου, νὰ πεῖς καὶ στὸν Γέροντα. Καὶ σὺ νὰ πεῖς στοὺς ἀνθρώπους νὰ μὴ φοβοῦνται τὸν ἀντίχριστο. Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Χριστοῦ, εἴμαστε παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας».
Αὐτὸ τὸ πράγμα μου ἔκανε πάρα πολλὴ ἐντύπωση. Καὶ μοῦ πρόσθεσε:
«Νὰ σοῦ πῶ κάτι»;
Λέω: «Γέροντα, παρακαλῶ».
«Ὁ Πατριάρχης Δημήτριος πῶς ἦρθε στὴν Ἀθήνα»;
Τοῦ λέω: «μὲ τὸ ἀεροπλάνο».
«Ἔ, καλά, ξέρω πῶς ἦρθε μὲ τὸ ἀεροπλάνο. Κολυμπώντας ἦρθε ὁ ἄνθρωπος; Μὲ τί ντοκουμέντα ἦρθε»;
Τοῦ λέω: «Μὲ διαβατήριο, Γέροντα».
–«Ἑλληνικὸ ἢ τουρκικό»;
Τοῦ λέω: «Δὲν ξέρω».
–«Ἔ, μοῦ κάνεις καὶ τὸν σοφό. Μὲ τουρκικὸ ἦρθε. Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ ἐθνόσημο τῆς Τουρκίας, ξέρεις»;
Τοῦ λέω: «Δὲν ξέρω, Γέροντα».
– «Ἔ, τότε τὸ παράκανες, δὲν ξέρεις τὸ ἐθνόσημο τῆς Τουρκίας; Εἶναι ἡ ἡμισέληνος. Καὶ ξέρεις πῶς ὀνομάζεται ἡ ἡμισέληνος ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, μετὰ ποὺ ἐμφανίστηκε ὁ Μωάμεθ»;
Τοῦ λέω: «Ὄχι, Γέροντα».
–«Ἔ, νὰ πάρω τὸ πτυχίο σου καὶ νὰ τὸ σχίσω. Τί θεολόγος εἶσαι ἐσύ», χαριτολογώντας. «Ἡ ἡμισέληνος εἶναι σημεῖο τοῦ ἀντιχρίστου. Ἐὰν εἶναι σημεῖο τοῦ ἀντίχριστου ἡ ἡμισέληνος καὶ ὁ Πατριάρχης μας ἔχει στὸ διαβατήριό του τὸ σημεῖο τοῦ ἀντίχριστου (καὶ στὶς σφραγίδες τους, πόσες σφραγίδες βάζουν μέσα ἔξω;), πάει νὰ πεῖ ὅτι ὁ Πατριάρχης μας εἶναι ἀντίχριστος; Ὄχι, ρὲ παιδί μου, ὄχι ρὲ παιδί μου! Μὴν περιορίζουμε τόσο πολὺ τὸ Εὐαγγελικὸ μήνυμα! Δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς τόσο στενόμυαλος ὅσο εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ποὺ θέλουμε νὰ ὑπερασπιζόμαστε τὰ δικαιώματα. Ἔτσι νὰ πεῖς στὸν Γέροντα καὶ ἔτσι νὰ λὲς στοὺς ἀνθρώπους: οὔτε τὸν ἀντίχριστο νὰ φοβόμαστε οὔτε τὸ 666».
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου