Ώρα μυστική

Νύχτωσε πια για τα καλά. Έξω η υγρασία θαμπώνει τα τζάμια των αυτοκινήτων.
Θα'θελα, πόσο θα'θελα, να μπορούσα να δω πιο καθαρά τους ανθρώπους. 
Να κοιτάζω τα μάτια τους και να νιώθω την καρδιά τους. 
Θα'θελα, Χριστέ μου, να γίνω λιγότερο εγωιστής. 
Γιατί, το ξέρεις καλά, πληγώνω πολύ τους άλλους. Πολύ.
Θα'θελα να διώξω την υγρασία απ'τα παράθυρα της ψυχής μου.

Ν'αποχτήσω ελπίδα αιωνιότητας*.
Να κυλάει η ευχή μέσα στις φλέβες μου και 
να αναζωογονεί το είναι μου.
Αυτό το μουδιασμένο είναι μου.
Η νύχτα προσφέρεται....

Καληνύχτα, αδέρφια.

* φράση μιας φίλης μου