του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου, Ιεροθέου
«Ήταν μια απλή γυναίκα του λαού, αλλά η
λειτουργικότητά της ήταν αρκετά μεγάλη. Λειτουργούσε στην κοινωνία σαν
τα ζωντανά καί υγιή πνευμόνια. Ανέπνεε η ίδια καί βοηθούσε καί άλλους να
αναπνέουν. Ήταν απλή γυναίκα του λαού, αλλά η σοφία της ήταν μεγάλη.
Είχε σοφία πέρα από την ανθρώπινη γνώση.
Η σοφία της ήταν καρπός της άγνωστης
γνώσης. Ο βίος της ήταν απαύγασμα της πονεμένης Ρωμηοσύνης. Η ζωή της
ήταν ένας πόνος καί μια χαρά, ένας σταυρός καί μία ανάσταση. Μπορεί να
πει κανείς ότι ήταν σάρκωση του μαρτυρικού μας Γένους…
Είχε μητρική καρδιά. Η καρδιά της
χτυπούσε για όλους, όχι απλώς για να συντήρηση την βιολογική ζωή, αλλά
για να στηρίξει τον κόσμο. Μπορεί να πει κανείς ότι ήταν μια μάνα της
ανθρωπότητας. Αγαπούσε καί την Παναγία, γιατί την καταλάβαινε. Ώρες
ολόκληρες προσευχόταν για όλο τον κόσμο. Δεν ξεχώριζε εχθρούς καί
φίλους, συγγενείς καί αγνώστους.Γι’ αυτήν
όλοι ήταν γνωστοί. Προσευχόταν για τον Πατριάρχη, για τους επισκόπους,
τους ιερείς, τους μοναχούς, τους ιεραποστόλους καί όλο τον κόσμο.
Προσευχόταν περισσότερο για τους νεκρούς. Έτσι ένοιωθε πραγματικά την
ενότητα του κόσμου, χωρίς ρομαντισμούς καί ψευδαισθήσεις. Η προσευχή της
ξεχείλιζε με κλάματα, με δάκρυα. Είχε καρδιά ευαίσθητη. Διάβαζε καί
κουβέντιαζε με την καρδιά. Είχε μια πολύ μεγάλη ευαισθησία. Καί αυτό δεν
ήταν απλώς μια γυναικεία ευαισθησία, αλλά συνδυασμένο με ανδρεία καί
γενναιότητα αποτελούσε μια αρμονία καί ισορροπία. Πίστευε στην μεγάλη
αγάπη του Θεού καί μπορούσε εύκολα να παρηγορήσει τον κάθε πονεμένο.
Αυτή που πέρασε τόσους πόνους, γνώριζε τρόπους παρηγοριάς. Καί η αγάπη
της προς την Παναγία ήταν καρπός αυτής της ευαίσθητης καί στοργικής
καρδιάς.
Δεν ήξερε τί θα πει «δικαίωμα».
Γνώριζε καλά το καθήκον, το καθήκον της αγάπης καί της αρχοντιάς. Η ζωή
της ήταν δόσιμο ολοκληρωτικό. Προσφορά. Αγαπούσε καί κουραζόταν. Ήξερε
να αγαπά καί ήξερε να το εκφράζει. Καί οι μικρές της αδυναμίες ντυνόταν
με ωραία φορεσιά. Γι’ αυτό φαινόταν καί αυτές ωραίες. Πώς να ξεχάσεις
την θυσία καί την προσφορά; Πώς να λησμονήσεις την απλόχερη αρχοντιά;
Ζούσε μέσα ατό Φως του Θεού, στο φως της αγάπης καί της ελπίδας, της
υπομονής καί της καρτερίας, του πόνου καί της χαράς. Ακατάπαυστη
προσευχή της ήταν το όνομα του Χριστού. Μέσα της κυκλοφορούσαν όλοι οι
χυμοί της Παράδοσης, της Ορθόδοξης Παράδοσης, Έπινε γάλα όχι από κουτιά,
αλλά από τον ζωντανό μαστό της Εκκλησίας».
http://stratisandriotis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3294.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου