Γιατί ο φύλαρχος είναι υπερήφανος;

Αχ τώρα ησύχασα!
 Και πώς να μην είμαι -πια- ήρεμη και θα τολμούσα να πω και ευτυχής, όταν διαβάζω τα τελευταία νέα από τη Σύνοδο Κορυφής...
Διαβάζω λοιπόν ότι ο Σαμαράς δήλωσε ότι κατανοεί το δράμα του ελληνικού λαού, ότι κι'αυτοί οι ...Συνοδικοί αναγνωρίζουν τις θυσίες του ελληνικού λαού, πως η χώρα μας μπαίνει σε τροχιά αξιοπιστίας και άλλα τέτοια συγκινητικά!
Ανάβω τσιγάρο και αναρωτιέμαι:

Τίνι τρόπο, ένας πρωθυπουργός από "τζάκι" που μένει στο οικογενειακό αρχοντικό της Κηφισιάς, που δεν πείνασε ποτέ, που ούτε τώρα με την κρίση δεν του έκοψαν το τηλέφωνο, που πάντα οι λογαριασμοί του ήταν πληρωμένοι, που δεν έχει  παρά να διαλέξει μεταξύ ροζ και μαύρου χαβιαρίου, που τον φυλάνε μην κακοπάθει, πώς λοιπόν αυτός ο άνθρωπος κατανοεί την πείνα, την ανέχεια, το να μην έχεις να πληρώσεις το νοίκι, τις δόσεις της Τράπεζας (για να μην πλατιάζουμε, να μην έχεις να πληρώσεις τίποτε);
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν είχατε χρήματα για ένα πακέτο τσιγάρα, κύριε πρωθυπουργέ, για να κατανοήσετε τί σημαίνει;
Δεν καπνίζετε, είπατε; Ωραία.
Τότε, πότε ήταν η τελευταία φορά που πεθυμήσατε μία τυρόπιτα αλλά δεν είχατε ...ψιλά (παρεπιπτόντως ούτε και χοντρά!).
Για να μην σας ρωτήσω πότε σας έκοψαν το κινητό γιατί το αφήσατε απλήρωτο, πότε φορέσατε πουκάμισο με τριμμένο γιακά (καθώς κόψε-κόψε, τα 60 ευρώ της αξίας ενός αξιοπρεπούς υποκαμίσου είναι υπέρογκο ποσόν), πότε αυτό, πότε εκείνο, όλα τα "πότε" της δικής μας απελπισίας.
Κι' εμείς πάλι καλά είμαστε. 
Άντε να σας άρχιζε τις ερωτήσεις ένας άστεγος του πάρκου, ένας πεινασμένος των συσσιτίων...
Και τώρα που το λέω, αλήθεια έχετε φάει ποτέ σε συσσίτιο; Δηλαδή να περιμένετε στην σειρά, να απλώνετε το χέρι να πάρετε το πλαστικό με την φακή και να κοιτάζετε και γύρω μην σας δει κάποιος γνωστός;
Όχι βέβαια! Ε, τότε πώς κατανοείτε; Δηλαδή, για άλλη μία φορά μας δουλεύετε ψιλό γαζί! 
Ακριβώς όπως και οι Συνοδικοί που αναγνωρίζουν, λένε, τις θυσίες μας. Λες και αυτός ήταν ο καημός μας. 
Χορτασμένοι κι' αυτοί, άνετοι, χρυσοκάνθαροι, πληρώνονται για να ετοιμάζουν και μετά να.. αναγνωρίζουν θυσίες ανθρώπων και λαών, μέχρι να αναφωνήσουν πανηγυρικώς "δεν υπάρχει άλλος λαός να θυσιαστεί, τους φάγαμε όλους, άρα επικρατήσαμε"!
Εγώ αυτά καταλαβαίνω. Τα απλά, καθημερινά και οδυνηρά. 
Τώρα εκείνο το περί τροχιάς αξιοπιστίας της χώρας και τα λοιπά κουλά είναι "ανώτερες" σκέψεις ανθρώπων, που το χνώτο τους μυρίζει ακριβό πούρο Αβάνας, κι'εγώ με το σέρτικό μου πώς να αναχθώ σε τέτοια "υψηλά" διανοήματα;
Ωστόσο, λέω: Δηλαδή γίναμε αξιόπιστοι επειδή καταντήσαμε να πεθαίνουμε της πείνας ή να αυτοκτονούμε, επειδή όταν φωνάζουμε στους δρόμους την κατάντια μας (σας) μας ψεκάζει η "δημοκρατία" χημικά, επειδή, επειδή, επειδή....(ων ουκ έστι αριθμός "επειδή"....);
Δηλαδή σε μιαν έρημη και καθημαγμένη αποικία, για ποιόν ακριβώς λόγο δικαιούται ο φύλαρχος είναι περήφανος;