ΑΓΙΑ ΠΑΤΡΟΜΗΤΡΟΤΕΚΝΙΑ, ομαδική οικογενειακή θυσία (9 Μαρτίου)

Παιδομάρτυρες, μια ιδιαίτερη κατηγορία Αγίων Μαρτύρων, που βασανίστηκαν και θυσιάστηκαν για τον Χριστό, σε παιδική ηλικία, από τα νηπιακά χρόνια, ως τα 15, που αρχίζει η εφηβική περίοδος.

Λαμπροί παιδομάρτυρες, διάδημα ένδοξο των ουρανών, άγιες ψυχές, θρίαμβος αγάπης προς τον Κύριο, πρέπει να προσελκύουν την προσοχή των παιδιών και των γονιών τους, για να μη χάνουν το δρόμο τους και ξεστρατίζουν μέσα στην μάταιη δόξα της γης και του κόσμου τούτου.

 

Η λέξη Πατρομητροτεκνία, είναι παλαιά και αυθεντική, σωστή και ωραία και σημαίνει μονολεκτικά τον Πατέρα, την Μητέρα και τα τέκνα ή όπως λέμε σήμερα όλη την οικογένεια.

Μια ολόκληρη οικογένεια ανωνύμων πιστών, που μαρτύρησε και θυσίασε όλα τα μέλη της, για να μην αρνηθεί την αγάπη του Χριστού.

Το σημαντικό στη περίπτωση, που μας απασχολεί είναι ότι η αγία αυτή οικογένεια, η οποία "διά ξίφους ήθλησε", μας αποκαλύπτει το τρόπο με τον οποίο θυσίαζαν την ζωή τους πολλοί παιδομάρτυρες. Επεφταν ηρωϊκά μαζί με τους πιστούς γονείς τους και περνούσαν "εκ θανάτου προς ζωήν", την ζωή της αιωνιότητας. Βέβαια δεν είναι πάντοτε ο κανόνας αυτός. Πολλοί παιδόμαρτυρες ήθλησαν μόνοι τους και μέσα από πολλά βάσανα και βασανιστήρια. Αλλά και η ομαδική, η οικογενειακή θυσία μαζί με τους γονείς τους είναι και αυτός ένας άλλος κανόνας, αφού έχουμε χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις στην μαρτυρική πορεία της Εκκλησίας.

Ο "Συναξαριστής" της Αγίας Πατρομητροτεκνίας, της Αγίας Οικογένειας δηλαδή, αναφέρει:

"Τη αυτή ημέρα οι Αγιοι Μάρτυρες Πάππος, Μάμμη, Πατήρ, Μήτηρ και δύο τέκνα, ξίφη τελειούται". "Διά ξίφους ήθλησε συγγενές γένος. Η παππόμμαμος Πατρομητροτεκνία".

Και σε απλή απόδοση σε σημερινή γλώσσα: "Την ίδια μέρα οι Αγιοι Μάρτυρες ένας παππούς, μια γιαγιά, ένας πατέρας, μια μητέρα και τα δύο παιδιά τους έφθασαν στο τέλος (και την τελειότητα) με την σφαγή τους από ξίφος". "Με την σφαγή της άθλησε μια ολόκληρη οικογένεια, που την αποτελούσαν ο παππούς, η γιαγιά, ο πατέρας, η μητέρα και τα παιδιά τους".

Μια ολόκληρη οικογένεια έξι πιστών, μάλλον δύο θαυμάσιες οικογένειες δεμένες με την πίστη κάτω από την ίδια στέγη και τρεις γενιές πάπποι, γονείς, πιαδιά. Μια σωστή Εκκλησία. Γιατί το ίδιο είναι και η Εκκλησία. Ενώνει τους ανθρώπους με την Πίστη.

Στο "Συναξάρι" δεν αναφέρεται τίποτε άλλο. Ούτε ονόματα, ούτε χρονολογίες, ούτε τόπος, ούτε λόγια, ούτε διάλογοι. Μόνο το γεγονός ότι μια Αγία Οικογένεια θανατώθηκε με ξίφος αντί να αρνηθεί τον Χριστό. Τα άλλα τα παραλείπει. Οχι πως δεν είναι απαραίτητα για να τα ξέρουμε, όπως γίνεται σε άλλα "Συναξάρια" με πολλές περιγραφές και λεπτομέρειες, αλλά γιατί μέσα στην αναστάτωση και την ταραχή των διωγμών δεν ήταν εύκολο να γνωσθούν και να καταγραφούν όλα τα σχετικά με τους Αγίους Μάρτυρες.

Εδώ έχουμε το ξεκλήρισμα όλης της οικογένειας. Οι διώκτες είχαν τις εντολές των διοικητών τους και ακόμη και την τύφλωση της ειδωλολατρείας, πίσω από την οποία οι δαιμονικές δυνάμεις κατεύθυναν την ζωή των ανθρώπων μέσα στην αδικία, την αμαρτία, την αθεία. Οι στρατιώτες έπαιρναν την διαταγή να σκοτώνουν ή να αιχμαλωτίζουν κάθε Χριστιανό.Να προβαίνουν σε κάθε βιαιοπραγία εάν οι Χριστιανοί δεν αρνιούνταν τον Χριστό.

Ορμούσαν με μανία μέσα στα σπίτια και ρωτούσαν όσους εύρισκαν:

- Είστε Χριστιανοί; Δεν προσκυνάτε τον Καίσαρα;

Εάν έλεγαν ότι ήταν Χριστιανοί και δεν προσκυνούσαν τα είδωλα και τον Καίσαρα, τους έσφαζαν επί τόπου, τους λεηλατούσαν ή τους έδεναν και τους οδηγούσαν στη φυλακή. Η ακλόνητη όμως πίστη και η αγάπη των Χριστιανών για τον Κύριο, έκανε το θαύμα της καλής ομολογίας και την πρόθυμη θυσία, την οποίαν οι πιστοί αναζητούσαν ως ύψιστη τιμή και δωρεά του Θεού.

- Χριστιανός ειμί (ελληνική γλώσσα)! "Κριστιάνους σουμ" (ρωμαϊκή, δηλαδή λατινική γλώσσα).

Οι διώκτες και οι δήμιοι των Αγίων Μαρτύρων έμεναν συχνά κατάπληκτοι από τη δύναμη και την Χάρη του Θεού και τα θαύματα, που γίνονταν, κατά τους διωγμούς και τους βασανισμούς, φωτίζοντο, μετανοούσαν και γίνονταν κι αυτοί Χριστιανοί και κατά κανόνα θυσιάζονταν για το Χριστό, που τον ομολογούσαν ως το μόνο αληθινό Θεό.

"Μέγας ο Θεός των Χριστιανών", φώναζαν δυνατά και ύστερα έπεφταν στη φωτιά ή στα θηρία ή έσκυβαν το κεφάλι για αποκεφαλισμό. Η Εκκλησία μας έχει πολλούς τέτοιους Αγίους Μάρτυρες, που ήταν πρώην διώκτες και δήμιοι, όπως ο Αγιος Ειρήναρχος, ο Αγιος Αρριανός, ο Αγιος Αγλάϊος, ο Αγιος Δούκας και άλλοι πολλοί.

Την θαυμαστική προσοχή μας για την Αγία Πατρομητροτεκνία την προσέλκυσαν τα δύο παιδιά της οικογένειας και η φοβερή σκηνή της σφαγής τους. Μια σφαγή, που θα αντιμετώπισαν και πολλοί άλλοι παιδομάρτυρες, είτε μόνοι, είτε μαζί με τους πιστούς γονείς τους.

Πάνω από 14.000.000 ψυχές υπολογίζονται οι γνωστοί Αγιοι Μάρτυρες, που θυσίασαν την ζωή τους για το Χριστό στη διάρκεια των πρώτων τριών αιώνων, με τους μεγάλους διωγμούς κατά του Χριστιανισμού. Ο πραγματικός αριθμος θα είναι ακόμα πιο μεγάλος, γιατί δεν ήταν πάντα εύκολο να συγκεντρωθούν και να καταγραφούν ακριβώς όλες οι σχετικές πληροφορίες.

Αλλά και μέσα σ αυτά τα 14.000.000 των Μαρτύρων, πόσοι θα είναι και οι ανώνυμοι παιδομάρτυρες, όπως τα δύο παιδιά που γιορτάζονται μαζί με τους γονείς τους και τους προγόνους τους 9 Μαρτίου, κάθε χρόνο.

Ανώνυμοι βέβαια είναι για μας και την γήινη αδυναμία μας, αλλά γνωστοί και ένδοξοι για το Κύριο της Δόξας.