Κυριακή, Αυγούστου 05, 2018

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της πίστης που πρέπει να έχουμε;




(Ματθ. 17.14-23)

«Ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σι­νά­πεως, ἐρεῖ­τε τῷ ὄρει τούτῳ μετά­βηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ καί μεταβήσε­ται».
Ἕνα πολύ σημαντικό θέ­μα θίγει, ἀδελφοί μου, τό σημερινό εὐαγ­γε­λι­κό ἀνάγνωσμα· τό θέμα τῆς πίστεως. Στό θαῦμα πού ἱστορεῖ ὁ ἱε­ρός 

εὐαγγελιστής Ματ­θαῖ­ος τό θέμα θίγεται μέ διπλό τρόπο, ἀφενός μέ τό παράδειγμα τοῦ πατέρα, πού παρότι ἡ παράκλησή του πρός τούς μαθητές τοῦ Χρι­στοῦ νά θεραπεύσουν τόν σεληνιαζόμενο υἱό του ἀπέτυχε, ὁ ἴδιος ἐπιμένει καί πλησιάζει τόν Ἰησοῦ ζητῶντας τή σωτηρία του, καί ἀφε­τέ­ρου μέ τήν παρατή­ρη­ση τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές του γιά τήν ὀλιγοπιστία τους, ἐξαιτίας τῆς ὁποίας δέν μπόρεσαν νά θερα­πεύ­σουν τόν ἀσθενοῦντα νεανία.
«Ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σι­νά­πεως, ἐρεῖ­τε τῷ ὄρει τούτῳ μετά­βηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ καί μεταβήσε­ται».

῾Η πίστη, λοιπόν, εἶναι τό ζητούμενο ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἕνα ζητού­με­νο τό ὁποῖο πολύ συχνά ὁ Χριστός ὑπενθυμίζει πρός τούς μαθητές του, ἀλλά καί πρός ὅλους ἐ­μᾶς, πρός τούς ὁποίους θέτει καί σήμερα τό ἐρώ­­τημα: «ἔχουμε πί­στη;»
Ἀρκετοί θά βιαστοῦν νά ἀπαντήσουν «ναί, ἔχω», ξεχνῶντας ὅτι ἡ πίστη δέν εἶναι κάτι τό ἀόριστο καί ἀφηρη­μέ­νο, δέν σημαίνει πι­στεύω γε­νικά ὅτι ὑπάρ­χει Θε­ός, ὅτι ὑπάρχει μιά ἀνώ­­τερη δύναμη πού κυβερνᾶ τόν κό­σμο, ἀλλά δέν τόν γνω­ρίζω καί δέν ἀσχο­λοῦ­μαι μέ αὐτόν παρά μό­νον ὅταν τόν χρειάζο­μαι.
Ὁ Χριστός ζητᾶ μιά συγκεκριμένη πίστη στό πρόσωπο καί στή θεότητά του, μιά πίστη πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά διακρίνει στόν κό­σμο γύρω του καί στήν καθημερινότητά του στοι­χεῖα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καί νά μήν τά προσπερνᾶ ἀδιάφορος. Ζητᾶ μία πίστη πού προ­ϋποθέτει ἀφοσίωση στόν Χριστό καί πού ση­­μαίνει ὅτι ὁ Χριστός βρί­σκεται στό κέντρο τῆς ζωῆς του, τῆς οἰκο­γε­νείας του, τῆς ἐργα­σίας του, τῆς κάθε ἡμέ­ρας του. Ζητᾶ μία πίστη πού θά ἐκφρά­ζε­ται ὡς στενή καί οὐ­σια­στι­κή σχέσ­η τοῦ ἀν­θρώ­­­που μέ τόν Θεό. Ζη­τᾶ μία πίστη πού δέν θά κλονίζεται σάν τό κα­λά­­μι στό φύ­σημα τοῦ ἀνέ­μου, ἀλλά θά παραμένει σταθερή. Ζητᾶ μία πίστη πού μπο­ρεῖ νά ἀντι­λη­φθεῖ τά θαύματα τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Ζητᾶ μιά πί­στη πού θά αὐ­ξάνεται προοδευτικά μέ τόν ἀγώνα τοῦ ἀνθρώ­που καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός ἀντιλαμβά­νεται, βεβαίως, τήν ἀδυ­­­ναμία τῶν μαθητῶν του καί γιά νά μήν τούς φοβίσει προσδιορίζει τό μέγεθος τῆς πίστεως πού ἀπαι­τεῖ­ται: «Ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκ­κον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι ἐν­τεῦθεν ἐκεῖ καί μετα­βή­σεται».
Λίγη πίστη ζητᾶ ὁ Χρι­στός, ἀλλά πίστη δυνα­τή, οὐσιαστική, ἀλη­θι­νή, σάν τή δύναμη πού ἔχει ὁ κόκκος τοῦ σινα­πιοῦ, πού ἄν καί εἶναι μικρός, προέρχεται ἀπό αὐτόν ἕνα μεγάλο δέν­δρο, σύμφωνα μέ τή δια­­­βεβαίωση τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ: «μικρότε­ρον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δέ αὐξηθῇ μεῖζον τῶν λα­χάνων ἐστίν καί γί­νε­ται δέν­δρον».
Λίγη πίστη ζητᾶ ὁ Χρι­στός, ἡ ὁποία ὅμως θά αὐ­ξάνε­ται προοδευ­τι­κά, ὅπως συμβαίνει μέ τόν σπόρο τοῦ σινα­πι­οῦ, καί θά ἐπε­κτεί­νε­ται διαρκῶς. Καί αὐτή ἡ πί­στη εἶναι ἀρκετή γιά νά συμβεῖ αὐτό πού ὑπό­­σχεται ὁ Χριστός στούς μαθητές του: «καί οὐ­δέν ἀδυνατήσει ὑμῖν». Καί τίποτε, δη­λα­δή, δέν θά εἶναι ἀδύ­να­το γιά σᾶς.
Γιατί δέν θαυματουρ­γεῖ, ἀδελφοί μου, ἡ πί­στη μας, δέν θαυμα­τουρ­­γοῦ­με ἐμεῖς, ἀλλά θαυ­ματουργεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θε­ός στόν ὁποῖο πι­στεύ­­ου­με καί τόν ὁποῖο ἐπι­καλούμεθα. Γι᾽ αὐτό καί χρειάζεται οὐσια­στι­κή καί ἀληθινή πί­στη. Ἄν ἀμφιβάλλουμε, ἄν ἀμ­φισβητοῦμε τή δύνα­μή του, τότε δέν μπο­ροῦμε νά ἐπιτύχουμε τί­ποτε.
Αὐτή τήν πίστη, τή γνήσια καί δυ­νατή πί­στη, στό ὄνομα καί τή δύ­ναμη τοῦ Θεοῦ, ἄς προσπαθήσουμε, ἀδελ­φοί μου, νά καλλιερ­γή­σουμε καί ἐμεῖς στήν ψυ­χή μας. Αὐτή τήν πίστη, ἡ ὁποία θά εἶ­ναι τρόπος ζωῆς καί θά ἀποτελεῖ κα­θη­μερι­νό βίω­μα τῆς παρου­σίας του στή ζωή μας. Αὐτή τήν πίστη, τήν ὁποία διέθετε ἡ Πανα­γία μας, διέ­θεταν οἱ ἅγιοί μας, γι᾽ αὐτό καί τούς βλέπουμε νά ἐπι­τελοῦν καί μετά τήν κοί­­μησή τους τόσο θαύ­μα­τα. Καί γι᾽ αὐτή τήν πίστη, πρέπει νά προ­σ­πα­θή­σουμε, ὥστε νά εἴ­μαστε σέ θέση καί νά κα­τα­­νοοῦμε τά θαύ­μα­τα τοῦ Θεοῦ πού ἐπι­τελοῦνται στόν ἑαυ­τό μας καί γύρω μας, ἀλλά καί νά μποροῦμε νά τή χρησιμοποιοῦμε ὡς μέ­σο γιά τή σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας. Ἀμήν.
http://imverias.blogspot.com/2018/08/blog-post_4.html

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου