Είμαστε ό,τι τρώμε... (Αξίζει να το διαβάσετε μέχρι τέλους, γιατί δεν είναι δικό μου!)

Ένα ζώο, όταν πάνε να το σφάξουνε ή να το σκοτώσουνε υποφέρει, βασανίζεται, έχει Θεό τον Δημιουργό Του, παρακαλεί... και δηλητηριάζει το κρέας του και τρώμε δηλητήριο. Αυτό είναι το δεύτερο πράμα που συμβαίνει στην σύγχρονη μορφωμένη εποχή μας... Το Πρώτο και πιο σπουδαίο γεγονός, που έχει αιώνιο αντίκτυπο, είναι ότι... μέσα από Κείμενα Αγίων Πατέρων, ο κάθε ένας μας μπορεί να διαπιστώσει, για τον εαυτό του...:

"Άνθρωποι που αποκλείουν οποιοδήποτε πλάσμα του Θεού από προστασία, συμπόνια και έλεος, θα συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο και στους συνανθρώπους τους... και το μαχαίρι που κόβει ψωμί, μπορεί να γίνει και φονικό όπλο, εναντίον αδερφού ή εναντίον εαυτού..."


Ένταση, άγχος, στρές και καθημερινότητα: Καταστάσεις που ζούμε όλοι μας και έχουν την ιδιότητα να μας αποδυναμώνουν σωματικά και πνευματικά, είναι από όλους μας αντιληπτές. Κάτι όμως μας διαφεύγει... «Είμαστε ό,τι τρώμε»!.. Εχθροί ή φίλοι...

Τρώνε κρέας τα δόντια μας, τρώμε όμως κρέας και με τον νου μας και με τα μάτια μας!

«Δεν υπήρχε στον παράδεισο οίνος· όχι ακόμη ζωοθυσίες· όχι ακόμη κρεοφαγίες. Μετά τον κατακλυσμό ο οίνος· μετά τον κατακλυσμό, «να τρώγετε από όλα, σαν χλωρά χορτάρια» (Γεν. 9, 3). Όταν απορρίφθηκε η τελείωση, τότε επιτράπηκε η απόλαυση…»

«Ποιος εζημίωσε το σπίτι του με τη νηστεία; Υπολόγισε σήμερα τα πράγματα του σπιτιού και υπολόγισε τα και μετά· δεν θα λείψει τίποτε με τη νηστεία από τα υπάρχοντα στο σπίτι. Κανένα ζώο δεν βγάζει κραυγές θανάτου, πουθενά αίμα, πουθενά απόφαση, που υπαγορεύεται κατά των ζώων από την άκαμπτη κοιλιά. Έχει σταματήσει το μαχαίρι των μαγείρων· το τραπέζι αρκείται στα πρόχειρα…»

...«όχι ακόμη οινοποσίες, όχι ακόμη ζωοθυσίες· ούτε όσα θολώνουν τον ανθρώπινο νου. Με τη νηστεία επανερχόμαστε στον Παράδεισο… Και όμως στους ασθενείς όχι ποικιλία φαγητών, αλλά ασιτία και δίαιτα γνωρίζω ότι επιβάλλουν οι ιατροί… Η πολυτέλεια και η ποικιλία των φαγητών εδημιούργησε τα διάφορα είδη των ασθενειών….» (Μ. Βασίλειος)

«Συμπεριφερόμαστε όπως οι λύκοι, όπως οι τίγρεις… (όταν τρώμε κρέας) κι ακόμη χειρότερα, γιατί η φύση κανόνισε για τα ζώα να τρέφονται με αυτόν τον τρόπο, μα εμείς που με την χάρη Του, έχουμε την ικανότητα του λόγου και την αίσθηση της δικαιοσύνης, γίναμε χειρότεροι από άγρια θηρία. Οφείλουμε να δείξουμε στα ζώα μεγάλη καλοσύνη και ευγένεια για πολλούς λόγους. Αλλά πάνω απ’ όλα επειδή έχουμε την ίδια καταγωγή» (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Όποιος σκοτώσει μια αγελάδα, αμαρτάνει σα να έχει σκοτώσει έναν άνθρωπο» (Ησαΐα (66.3))
«Σου δίνω χόρτα και καρπούς για τροφή…………….» (Γένεση (1:29))
«Να μην φας κρέας με τη ζωή μέσα του, με το αίμα του… , γιατί θα ζητήσω το αίμα της δικής σου ζωή». (Γένεση ( 9.4))

«(Λέει ο Κύριος): «Προσφέρατε σε θυσία τόσα πρόβατα και βοοειδή, μα δεν Μου δίνει ευχαρίστηση το αίμα των δαμαλιών, των προβάτων και των κατσικιών. Όταν εσείς σηκώνετε τα χέρια, Εγώ παίρνω τα μάτια από πάνω σας και όταν προσεύχεστε δεν σας ακούω, γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα αίματα» (Ησαΐας (1.5))

«Ου φονεύσεις» Μια από τις Δέκα Εντολές!

«Πορευθέντες δε μάθετε τι εστίν έλεον θέλω και ου θυσία» (Κ.Δ. Ματθαίος κεφ 9,13. & 12,7) (Η πίστη μας προς τον Θεό πρέπει να εκδηλώνεται με πράξη αγάπης και όχι με θυσίες.)...

«Δεν πρέπουν σε χριστιανούς θυσίες μετά τη Θυσία του Χριστού» (Απ. Παύλος στην προς Εβραίους Επιστολή 10: 1-18)

«Αγάπη θέλω και όχι θυσίες, γνώση του Θεού και όχι ολοκαυτώματα» (Π.Δ. Ωσηέ κεφ 6,6)....

Γέννεσις, Κεφ. 2: " ΠΡΟΣΕΤΑΞΕ ΔΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΛΕΓΩΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΣ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΤΡΩΓΕΙ"...

«Μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις» και «Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις»....

"Η νηστεία είναι βία φύσεως και περιτομή των ηδονών του λάρυγγος, εκτομή της σαρκικής πυρώσεως, εκκοπή των πονηρών λογισμών, απελευθέρωσις από μολυσμούς ονείρων, καθαρότης προσευχής, φωτισμός της ψυχής, διαφύλαξις του νου, διάλυσις της πωρώσεως, θύρα της κατανύξεως, ταπεινός στεναγμός, χαρούμενη συντριβή, σταμάτημα της πολυλογίας, αφορμή ησυχίας, φρουρός της υπακοής, ελαφρότης του ύπνου, υγεία του σώματος, πρόξενος της απαθείας, άφεσις των αμαρτημάτων, θύρα και απόλαυσις του παραδείσου".

Η Ορθόδοξη Εκκλησία προβλέπει συνολικά 215 ημέρες νηστείας εντός του έτους!

Μεταξύ αυτών είναι:
-οι 40 ημέρες νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής πριν το Πάσχα
-Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων (Από την Κυριακή των Αγίων Πάντων – την 29η Ιουνίου)
-Η Νηστεία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (1-15 Αυγούστου)
-Η νηστεία 29ης Αυγούστου (1 ημέρα)
-Η νηστεία της 14ης Σεπτεμβρίου (1 ημέρα)
-Η Τεσσαρακοστή (40 ημέρες) πριν τα Χριστούγεννα
-Η νηστεία της προτεραίας των Θεοφανείων (1 ημέρα)
-Η νηστεία Τετάρτης και Παρασκευής...

Αυτό σημαίνει πως ακόμη και για τη σημερινή επίσημη θρησκεία είναι σημαντική η νηστεία για περισσότερες από τις μισές ημέρες του έτους ή η αποχή μας από ζωικά λευκώματα. Και αυτό μόνο του είναι αρκετό για την πρόληψη μεγάλης σειράς παθήσεων, όπως αναφέρει ο γιατρός Γ. Καράβης....

"Ακόμα και στις γιορτές, όπως το Πάσχα, δεν τρώμε κρέας. Τρώμε ψάρι. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλο τον χρόνο, Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή νηστεύουμε και τρώμε αλάδωτα τα γεύματα. Καθόλου κρέας όλο τον χρόνο, συνταγές με πολλά χορταρικά και φρούτα. Τηρούμε αυστηρά τη νηστεία. Είναι μια λιτή, υγιεινή διατροφή, με νηστίσιμες και μη συνταγές χωρίς λιπαρά». Αυτό είναι το μυστικό που προστατεύει τους αγιορείτες μοναχούς από τον καρκίνο καθώς και από άλλες ασθένειες και τους προσφέρει μακροζωία", λέει ο μοναχός της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, πατήρ Μωυσής.

Περί κοιλίας ο λόγος... Διότι είναι αξιοθαύμαστο εάν "απηλλάγη κανείς από αυτήν, πριν κατοικήση τον τάφο".
"Γαστριμαργία είναι μια απάτη των οφθαλμών. Καθ΄ ήν στιγμήν κάποιος τρώγει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να καταβροχθίση διά μιας τα σύμπαντα"!

"Ο χορτασμός από φαγητά είναι πατήρ της πορνείας η θλίψις δε της κοιλίας είναι πρόξενος της αγνότητος. Εκείνος πού εκολάκευσε τον λέοντα, πολλές φορές τον ημέρωσε. Εκείνος όμως πού περιποιήθηκε την σάρκα, περισσότερο την εξαγρίωσε."

"Ο δούλος της κοιλίας σκέπτεται με τι είδους φαγητά θα εορτάση, ο δε δούλος του Θεού με τι χαρίσματα θα πλουτήση".

"Ο κοιλιόδουλος, όταν έλθη κάποιος ξένος, συνέχεται ολόκληρος από την αγάπη -αγάπη πού προέρχεται από την γαστριμαργία- και θεωρεί ως αναψυχή του αδελφού την ιδική του κατάλυσι! Επί παρουσία ωρισμένων άλλων απεφάσισε την κατάλυσι οίνου, και νομίζοντας πώς κρύβει την αρετή του, υποδουλώθηκε στο πάθος του".

"Εχθρεύεται πολλές φορές η κενοδοξία προς την γαστριμαργία και αντιμάχονται για την κατοχή του αθλίου μοναχού σαν να πρόκειται για αγοραστό δούλο. Η μέν γαστριμαργία τον ωθεί στην κατάλυσι, η δε κενοδοξία του συνιστά την επίδειξι της αρετής του, αλλά ο σοφός μοναχός θα τις αποφύγη και τις δύο διώχνοντας στην κατάλληλη ώρα την μία με την βοήθεια της άλλης".

«Οσάκις η ψυχή επιθυμεί ποικίλα φαγητά, ας θλίβεται με άρτον μόνο και ύδωρ».
Είναι δε η προσταγή αυτή σαν να προτρέπεις ένα παιδί ν΄ ανεβή με ένα βήμα όλη την σκάλα. Εμείς όμως, αντικρούοντες τον ορισμό του, ως εξής ορίζουμε:
Όταν επιθυμούμε τα διάφορα φαγητά, ζητούμε κάτι πού είναι μέσα στην φύση μας. Γι΄ αυτόν τον λόγο ας χρησιμοποιήσωμε ένα τέχνασμα προς την πολυμήχανη κοιλία, και μάλιστα αν δεν μας απειλεί βαρύτατος πόλεμος ή δεν υπάρχει πένθος ή κανών για προηγούμενες σοβαρές πτώσεις. Ας κόψωμε πρώτα τα λιπαρά, έπειτα τα ερεθιστικά και έπειτα τα εύγευστα.

"Αν σου είναι εύκολο, δίδε στην κοιλία σου τροφή χορταστική και ευκολοχώνευτη, ώστε με τον χορτασμό να ικανοποιήσουμε την αχόρταστη όρεξί της, ενώ με την σύντομη χώνευσι να σωθούμε από την σαρκική πύρωσι σαν από μάστιγα. Ας εξετάσωμε, και θα βρούμε πώς τα περισσότερα από τα φαγητά πού «φουσκώνουν» ερεθίζουν την σάρκα".

"Να γελάς με τον δαίμονα πού σου υποβάλλει μετά το δείπνο να αφήσης για την επόμενη ημέρα τους κανόνες των προσευχών σου, διότι θα έλθη η ενάτη ώρα της επομένης, και δεν θα έχη τηρηθή η συμφωνία της προηγουμένης".

"Άλλη είναι η εγκράτεια πού αρμόζει σε όσους δεν έχουν δοκιμάσει μεγάλες πτώσεις και άλλη σε όσους έχουν υποπέσει σ΄ αυτές. Οι μέν πρώτοι έχουν ως γνώμονα την σαρκική κίνησι, οι δε δεύτεροι αντιμετωπίζουν το θέμα με σκληρότητα και αδιαλλαξία μέχρι θανάτου. Και οι μέν προσπαθούν να διαφυλάττουν πάντοτε την σωφροσύνη του νου, ενώ οι δε εξευμενίζουν τον Θεόν με την σκυθρωπότητα της ψυχής και με την θλίψι της σαρκός".

"Ο καιρός της ευφροσύνης και της «παρακλήσεως» στον τέλειο μοναχό είναι καιρός αμεριμνίας, στον αγωνιστή καιρός πάλης και στον εμπαθή «εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων»
Όνειρα γύρω από τροφές και φαγητά συναντώνται στην καρδία των γαστριμάργων, και όνειρα γύρω από την κόλασι και την Κρίσι συναντώνται στην καρδία των μετανοούντων".

"Κυριάρχησε στην κοιλία σου, πρίν κυριαρχήση αυτή πάνω σου"!

"Ο νούς του νηστευτού προσεύχεται καθαρά και προσεκτικά, του δε ακρατούς είναι γεμάτος από ακάθαρτες εικόνες. Ο χορτασμός της κοιλίας εξήρανε τις πηγές των δακρύων".

"Εκείνος που περιποιείται την κοιλία του και αγωνίζεται να νικήση το πνεύμα της πορνείας, ομοιάζει με εκείνον πού προσπαθεί να σβήση μεγάλη φωτιά με λάδι. Όταν θλίβεται η κοιλία ταπεινούται η καρδία. Όταν όμως δέχεται περιποιήσεις, θεριεύουν και αλαζονεύονται οι λογισμοί".

Γνώριζε ότι πολλές φορές ο δαίμων της γαστριμαργίας έρχεται και κάθεται επάνω στο στομάχι, και κάνει ώστε να μη χορταίνει ο άνθρωπος, έστω και αν φάγη ολόκληρη την Αίγυπτο και πιή ολόκληρο τον Νείλο. Μετά το φαγητό φεύγει ο ανόσιος και μας στέλνει τον δαίμονα της πορνείας, αφού του περιέγραψε το συμβάν. «Να τον συλλάβης, του λέγει, να τον συλλάβης, να τον ζαλίσης. Καθώς η κοιλία του είναι παραφορτωμένη, δεν θα κουρασθής πολύ». Και εκείνος μόλις ήλθε χαμογέλασε. Και αφού μας έδεσε «χειροπόδαρα» με τον ύπνο, έπραξε όλα όσα θέλησε καταλερώνοντας σώμα και ψυχή με μολυσμούς και φαντασίες και εκκρίσεις. Θαυμαστό πράγμα! Να βλέπης ασώματο νού να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα και πάλι διά μέσου του πηλίνου σώματος τον άϋλο νού να καθαρίζεται και να λεπτύνεται!

"Εξέταζε τον εαυτόν σου την πρώτη ώρα της ημέρας και το μεσημέρι και την τελευταία πρό του φαγητού, και θα κατανοήσης έτσι την ωφέλεια της νηστείας. Το πρωί (πού δεν πεινάς) οι λογισμοί σκιρτούν και περιπλανώνται εδώ κι εκεί, κατά την έκτη ώρα ατονούν κάπως, και κατά το ηλιοβασίλεμα έχουν εντελώς ταπεινωθή".

"Θλίβε την κοιλία και οπωσδήποτε θα κλείσης και το στόμα διότι η γλώσσα ισχυροποιείται από τα πολλά φαγητά. Να πυγμαχής συνεχώς εναντίον της και να επαγρυπνής συνεχώς επάνω της. Εάν εσύ κοπιάσης ολίγο, αμέσως και ο Κύριος σε βοηθεί".

"Όταν σε νικήση η κοιλία, δάμαζέ την με σωματικούς κόπους. Και αν αυτό σου είναι αδύνατο διά λόγους ασθενείας, πάλαιψε εναντίον της με την αγρυπνία".

Ας ενωθή με την αναπνοή σου ο λόγος του Ψαλμωδού: «Όταν με ενωχλούσαν οι δαίμονες, εφορούσα πένθιμο ένδυμα και εταπείνωνα με νηστεία την ψυχή μου και η προσευχή μου είχε κολληθή στους κόλπους της ψυχής μου».

Όταν λάβης θέση σε πλούσιο τραπέζι, φέρε εμπρός σου την μνήμη του θανάτου και της Κρίσεως ίσως έτσι να συγκρατήσεις ολίγο το πάθος. Και ενώ πίνεις, μη παύσης να θυμάσαι το όξεος και την χολή του Δεσπότου σου. Έτσι ή θα εγκρατευθείς ή τουλάχιστον, αν δεν εγκρατευθείς, θα ταπεινωθείς αναστενάζοντας (συγκρίνοντας την πολυφαγία σου με το πάθος του Χριστού).
Σύνελθε! Και θα ακούσης τον Χριστόν να λέγη: «Πλατεία και ευρύχωρος η οδός της κοιλίας, η απάγουσα είς την απώλειαν της πορνείας και πολλοί εισίν οι εισπορευόμενοι εν αυτή. Τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός της νηστείας, η εισάγουσα είς την ζωήν της αγνείας και ολίγοι εισίν οι εισερχόμενοι δι΄αυτής»

"Όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν συμφέρουν όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να εξουσιασθεί από τίποτα. Τα φαγητά είναι για την κοιλιά, και η κοιλιά για τα φαγητά• ο Θεός θα καταργήσει και αυτήν και εκείνα. Αλλά το σώμα δεν είναι για την πορνεία• είναι για τον Κύριο και ο Κύριος για το σώμα. Ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε και εμάς θα αναστήσει δια της δυνάμεως Του. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη πόρνης; Μη γένοιτο. Δεν ξέρετε ότι εκείνος που προσκολλάται στην πόρνη είναι ένα σώμα μ' αυτήν; Γιατί θα γίνουν, λέγει, οι δύο μία σάρκα. Εκείνος δε που προσκολλάται στον Κύριο είναι ένα πνεύμα μ' Αυτόν. Αποφεύγετε την πορνεία. Κάθε άλλο αμάρτημα που κάνει ο άνθρωπος είναι έξω από το σώμα, εκείνος όμως που πορνεύει, αμαρτάνει προς το ίδιο του το σώμα. Ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα σας και το οποίο έχετε από το Θεό, κι ότι δεν ανήκετε στους εαυτούς σας; Έχετε αγορασθεί αντί τιμήματος. Δοξάστε λοιπόν το Θεό με το σώμα σας και το πνεύμα  σας, τα οποία ανήκουν στο Θεό". (Α' Κορ. 6:12-20)

Λέγε μας και συ, ώ τύραννε όλων των ανθρώπων...
...από πού εισέρχεσαι μέσα μας;
... Και τι εν συνεχεία συνηθίζεις να γεννάς εκεί;
... Και πώς μπορούμε να επιτύχωμε την έξοδό σου και απομάκρυνσι από εμάς;

-"Γιατί με ονειδίζετε σείς πού είσθε υπόλογοι απέναντί μου; Και πώς φροντίζετε να με αποχωρισθήτε, ενώ εγώ είμαι εκ φύσεως συνδεδεμένη μαζί σας; Θύρα για μένα είναι η φύσις των φαγητών. Αιτίας της απληστίας μου είναι η συνεχής χρήσις. Αφορμή δε της επικρατήσεως του πάθους μου είναι η προϋπάρχουσα συνήθεια, η αναισθησία της ψυχής και η λησμοσύνη του θανάτου."
- "Και πώς ζητείτε να μάθετε τα ονόματα των απογόνων μου; Θα τους απαριθμήσω και θα πληθυνθούν περισσότερο από την άμμο. Ακούστε όμως ποιοι θεωρούνται ως υιοί μου πρωτότοκοι και αγαπητοί: Πρωτότοκός μου υιός είναι ο υπηρέτης της πορνείας. Δεύτερος η σκληροκαρδία. Τρίτος ο ύπνος. Από εμένα επίσης γεννώνται η θάλασσα των λογισμών, τα κύματα των μολυσμών, ο βυθός των κρυπτών και ανεκφράστων ακαθαρσιών."
- "Ιδικές μου θυγατέρες είναι η οκνηρία, η πολυλογία, η «παρρησία», τα γέλια, τα αστεία και τα ευτράπελα, η αντιλογία, η σκληροτράχηλη διαγωγή και συμπεριφορά, η ανυπακοή, η αναισθησία, η αιχμαλωσία και υποδούλωσις (στα πάθη), η καύχησις, η θρασύτης. Επίσης και η αγάπη του καλλωπισμού, την οποία διαδέχονται η ρυπαρά προσευχή, ο ρεμβασμός των λογισμών και πολλές φορές συμφορές ανέλπιστες και απροσδόκητες, στις οποίες μάλιστα ακολουθεί η απελπισία πού είναι η πιο φοβερή από όλες."
- "Εμένα με πολεμεί, αλλά δεν με νικά, η μνήμη των αμαρτημάτων. Υπερβολικά με εχθρεύεται η σκέψις του θανάτου. Εκείνο δε πού με καταστρέφει τελειωτικά δεν υπάρχει στους ανθρώπους. Όποιος απέκτησε μέσα του Τον Παράκλητο, Τον παρακαλεί εναντίον μου. Και Εκείνος καμφθείς από τις ικεσίες δεν με αφίνει να ενεργώ με εμπάθεια. Αυτοί πού δεν εγεύθηκαν την χάρι του Παρακλήτου, επιζητούν οπωσδήποτε να γλυκαίνωνται από την ιδική μου ηδονή."

Πρόκειται για ανδρεία νίκη!
Να γιατί και ο λαός στην έρημο έγινε άξιος μομφής, όχι γιατί θέλησε να φάει κρέας, αλλ’ επειδή , έχοντας απόλυτη ανάγκη από τροφή, γόγγυσε κατά του Κυρίου.
Ας τρώμε λοιπόν, όσο πρέπει, για να γογγύζουμε λιγότερο...

Όταν άνθρωπος προσπαθεί να πικρίσει την τροφή του, ρίχνοντας λίγο ξύδι, πικράδι... και κάνει τέτοιο αγώνα, δεν προλαμβάνει να σηκώσει τα χέρια του για προσευχή και αμέσως κατεβαίνει η Χάρις Του και κάθεται επάνω του, έλεγε ο Γέρων Πορφύριος.

Και πάλι λέει ο Αββάς Ποιμήν πως, "αν νηστεύεται κανονικά μην υπερηφανεύεσθε, διαφορετικά καλύτερα να τρώτε κρέας. Γιατί περισσότερο συμφέρει τον άνθρωπο να τρώει κρέας παρά να είναι υπερήφανος και αλλαζόνας".

"Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο θεό... Αυτός, χριστιανοί μου, ήταν ο σκοπός του ανθρώπου, για τον οποίο δημιουργήθηκε. Να ενωθεί με τον Θεό. Αλλά είναι δυνατόν η δική μας ανθρώπινη φύση να ενωθεί με την θεία φύση και να θεωθεί; Πως και με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει αυτό; Γι᾽ αυτό ακριβώς, χριστιανοί μου, ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για να δείξει στον άνθρωπο τον τρόπο προς την θέωση... Αυτή την διδασκαλία του Ιησού Χριστού, του γεννηθέντος Μεσσία, πρέπει να μελετάμε συνεχώς και με βάση αυτή την διδασκαλία να ρυθμίζουμε την ζωή μας... Στην Εκκλησία μας λεγόμαστε και είμαστε όλοι «αδέλφια», γιορτάζουμε όλοι μαζί και τρώμε όλοι μαζί! Η τροφή μας είναι θεϊκή. Τρώμε τον Ίδιο τον Θεό! Ο Ιώβ κάποτε είχε πει από παλαιά, προτού ακόμη να γεννηθεί ο Χριστός. Είχε πει: «Ποιος θα μου δώσει την σάρκα (του Θεού) να του την φάω;» (Ιώβ 31,31)... Με την σάρκωση του Υιού του Θεού, και με την εντολή που μας έδωσε «να τρώτε το Σώμα Μου» και «να πίνετε το Αίμα Μου», έχουμε πραγματικά ένα Θείο Δείπνο, στο Οποίο γευόμαστε ουσιαστικά τον Θεό μας..." (Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας)

-Και υπάρχει, Κύριε, άνθρωπος, που να μη συμπαρασύρεται λιγάκι πέρα από τα όρια της ανάγκης; Εάν υπάρχει, είναι μεγάλος, και ας δοξάσει το όνομά Σου. Αλλ’ εγώ δεν είμαι τέτοιος, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός. Αλλά και εγώ δοξάζω το όνομά Σου και «εντυγχάνει», μεσιτεύει για τις αμαρτίες μου Εκείνος, ο οποίος «νενίκηκε τον κόσμον» , συγκαταλέγοντάς με μεταξύ των ασθενών μελών του σώματός του, γιατί «το ακατέργαστον αυτού είδοσαν οι οφθαλμοί Σου και επί το βιβλίον Σου πάντες γραφήσονται»...

("Κλίμαξ Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου", "Ιερού Αυγουστίνου - Οι Εξομολογήσεις" και άλλα Πατερικά κείμενα, "http://www.orthodoxfathers.com" κ.α.)

Με αγάπη,
Άσωτος Υιός (1,87 ύψος και 100 κιλά βάρος)...