Ξυπνάς και ακούς την γριούλα δίπλα σου, να απλώνει την μπουγάδα της και να τραγουδά, παλιά δημοτικά τραγούδια, να σταυρώνει τον γιο της που πάει για δουλειά και να σε καλημερίζει και εσένα, με ένα χαμόγελο και άρωμα λιβανιού στον αέρα...
Αλήθεια, λες και ξυπνάς σε εκείνη, την όμορφη εποχή της Ελλάδας μας...
Τι όμορφοι ήταν εκείνοι οι άνθρωποι, φτωχοί και πλήρεις..;
Ποιος ξυπνά από εμάς τους νέους, τραγουδώντας...;
Ποιος ανοίγει τα μάτια του να κοιτάξει τον ουρανό και να ευχαριστήσει τον Θεό, σαν πρώτη σκέψη του...;
Ποιος έχει καρδιά, που αγκαλιάζει με ευχές και αγνώστους ανθρώπους του...;
Τι όμορφη ήταν η Ελλάδα μας...;
Καλημέρα Ελλάδα...
Άσωτος Υιός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου