Όσιος Δαβίδ ο εν Θεσσαλονίκη

Βίος Οσίου Δαβίδ του εν Θεσσαλονίκη

τιμάται στις 26 Ιουνίου

Επιμέλεια-Αφιέρωμα Σοφία Ντρέκου

Ενότητες

1. Ακολουθεί την μοναχική οδό
2. Ασκητεύει πάνω στην αμυγδαλιά
3. Οι μαθητές του τον παρακαλούν να κατέβει από την αμυγδαλιά
4. Άγγελος Κυρίου τον επισκέπτεται
5. Όλους τους γιάτρευε
6. Όλοι ψηφίζουν τον Όσιο να τους εκπροσωπήσει στον Βασιλέα
7. Ο Όσιος τους προλέγει για την επιτυχία καθώς και για το τέλος του.
8. Τον υποδέχονται με μεγάλες τιμές
9. Ο βασιλεύς δέχθηκε αυτά που του ζήτησε ο Όσιος
10. Το τέλος του Οσίου
11. Δεν επέτρεψε να πάρουν από το άγιο λείψανο του
12. Υμνολογικά
13. Βίντεο: «Όσιος Δαβίδ /Οsios David Monastery of Latomou 5th century»
14. Βίντεο: Η Αγία Λάρνακα του Οσίου Δαυίδ του εν Θεσσαλονίκη
15. Βίντεο: Οσ. Δαβίδ του εν Θεσσαλονίκη. π. Θεόδωρος Ζήσης
16. Βίντεο: Υμνολόγιο, με τον Γ. Πορφύριο Προδρομίτη Ραδιοφωνική εκπομπή

1. Ακολουθεί την μοναχική οδό

Ο Όσιος πατέρας μας Δαβίδ, ο επίγειος Άγγελος και επουράνιος άνθρωπος, γεννήθηκε και ανατράφηκε στην λαμπρή και μεγάλη πόλη της Θεσσαλονίκης.
Από μικρός σήκωσε τον Σταυρό με πλημμυρισμένη την καρδιά του από θείο έρωτα. Περιφρόνησε κάθε σωματική ανάπαυση, εγκατέλειψε φίλους και συγγενείς, τιμή και πρόσκαιρη δόξα.

Εκάρη λοιπόν Μοναχός και έμεινε στο Μοναστήρι των Μαρτύρων Θεοδώρου και Μερκουρίου που ονομάζεται των Κουκουλιατών. Σε αυτό ησύχαζε, αγωνιζόταν υπεράνθρωπα και τηρούσε με κάθε επιμέλεια όλες τις αρετές. Περισσότερο μάλιστα από όλες τις αρετές ασκείτο στην εγκράτεια και στην ταπείνωση, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο χορτασμός της κοιλίας διώχνει την αγρυπνία και την σωφροσύνη και η κενοδοξία πάλι εξαφανίζει τελείως όλες τις αρετές. Γι αυτό φρόντιζε να αποκτήσει σαν συνετός που ήταν την ταπεινοφροσύνη.

Διαβάζοντας ο Όσιος μέρα και νύκτα τις θείες Γραφές, θαύμαζε τις αρετές των Αγίων, των προ του νόμου, και μετά τον νόμο, πώς τους δόξασε ο Θεός, διότι υπάκουγαν στις εντολές Του και τον ευχαριστούσαν όπως έπρεπε.

2. Ασκητεύει πάνω στην αμυγδαλιά

Μια μέρα λοιπόν κατανύχθηκε πολύ η καρδιά του. Έτσι αφού ανέβηκε σε μια αμυγδαλιά, που βρισκόταν στο δεξιό μέρος της Εκκλησίας, έμεινε πάνω σε ένα κλαδί του δένδρου, στο οποίο έκανε όπως μπόρεσε ένα μικρό κρεβάτι. Εκεί ασκήτευε καρτερικά με θαυμάσια υπομονή, βασανιζόμενος από τους ανέμους, τις βροχές και τα χιόνια, καταφλεγόμενος από το κάψιμο του ηλίου το καλοκαίρι, θλιβόμενος φοβερά και από άλλες στενοχώριες. της καρτερίας και της θαυμάσιας πολυάθλου και καθημερινής υπομονής του Μάρτυρος! 

Και πώς υπέφερε ο αείμνηστος τόση κακοπάθεια; 

Διαβάστε την συνέχεια του αφιερώματος
Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση