Σάββατο, Δεκεμβρίου 20, 2014

Όταν σου λέω λαχανόρυζο, να θυμώνεις


Προληπτική δεν είμαι αλλά πιστεύω πως το «αχ» του κόσμου, καλό δεν κάνει.
Πολλώ δε μάλλον που εμείς δεν έχουμε εναντίον των πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής μόνο «αχ» αλλά και «βαχ» εις την νιοστή. Και τι δεν μας έχουν κάνει, πια!
 
Και μετά τα 160 του Δήμα, ο ένας λέει «δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να παίξει με τις θυσίες του ελληνικού λαού », ο άλλος ονειρεύεται αυτοδυναμία. Αμφότερα τα παιδία παίζει….Και παίζει στις πλάτες μας! Τις καρέκλες τους και την εξουσία αυτοί και ας ψοφήσουν και χίλια αρνιά (που λέει η παροιμία) και αν είναι και άνθρωποι δεν μας πολυνοιάζει (αρκεί να μην είναι δικοί μας ψηφοφόροι!).
Την ίδια ώρα ο κοσμάκης αναστενάζει σε όλους τους ήχους και φτύνει «φτου σας, που να μην σώσετε» και άλλα τέτοια. Δεν το επικροτώ ως κίνηση αλλά λέτε να λειτούργησε και να μην έσωσαν να κάνουν τους 160 περισσότερους;
Το πρωί η φιλενάδα μου έβγαζε φωτιές καθώς τους έβριζε (συλλήβδην): « Άκου τι ζητάνε τώρα. Ο παππούς είχε ένα κτήμα και τώρα το έχω εγώ. Η ταυτότητα του παππού έγραφε στο επάγγελμα « αμπελουργός-οινοποιός». Τώρα λοιπόν, για τον παππού που πέθανε πριν 40 χρόνια, ζητούν το πτυχίο του οινοποιού, για νάναι νόμιμο το κτήμα καθώς και ληξιαρχική πράξη θανάτου. Ρε σύ, γίνεται να ζει κάποιος που γεννήθηκε το 189τόσο; Τι την θέλουν την πράξη; Και πού να ξέρω εγώ αν ήταν οινοποιός με πτυχίο; Και αν είχε πού να το βρω; Πάνε καλά; Που να μην σώσουν…μας καταστρέφουν κάθε μέρα οι άχρηστοι, οι @, οι @@@, οι μπίπ, οι καραμπίπ….»
Τάδε έφη η φιλενάδα και δεν είναι η μόνη. Καθημερινώς η ύπαρξη «δημοκρατίας» επιβεβαιώνεται σε τραγικό βαθμό και ο γογγυσμός του λαού γίνεται να μείνει μετέωρος; Όχι διότι αντίκειται και στους νόμους της Φυσικής. Κάπου θα πέσει, κάποιον θα καταπλακώσει, κάποιον θα στραπατσάρει, κάποιον θα λιώσει. (Κάποιους θα ήταν πιο σωστό, για να είμαστε πιο ήσυχοι…).
Να, εγώ είδα τον Άδωνη σε μια εκπομπή, για την υπόθεση Δήμα και έφριξα, λύσσαξα, έβγαλα αφρούς και εξηγούμαι: Είχα βάλει το τσουκάλι στην φωτιά, έφτιαχνα λαχανόρυζο και  χάζευα στην τηλεόραση. Βγαίνει λοιπόν αυτός και λέει πως η Ελλάδα θα καταστραφεί αν πάμε σε εκλογές και ότι η καταστροφή θα μπορεί να συγκριθεί μόνο με την Μικρασιατική»!!!!!
«Τι λες ρε @ » αρχίζω να φωνάζω « στην μικρασιατική καταστροφή αφανίστηκε ένας ολόκληρος κόσμος και τα όνειρά του και τώρα θα γίνει κάτι ανάλογο, επειδή θα χάσετε εσείς τον μπεζαχτά; Ρώτα και κανέναν πρόσφυγα βρε μπιπ και καραμπιπ, που τα κάνατε όλα ίσιωμα».
Και κει πάνω μου μυρίζει το λαχανόρυζο καμένο! Με άφησε και χωρίς φαγητό ο …. Άδωνης.
Ε, δεν θα τον στριμώξει πουθενά το «αχ» μου και η πείνα μου;
Και αυτά είναι σχετικώς ήπια.
Φανταστείτε τους στεναγμούς των ανθρώπων που στερούνται και τα αναγκαία, που έχουν στο περιβάλλον τους αυτοκτονημένους εξαιτίας της κρίσης, που έθαψαν δικούς τους λόγω έλλειψης χρημάτων για φάρμακα (ξέρω τέτοιους),  που συλλέγουν ανεξόφλητους λογαριασμούς, που ξυπνούν μ’ ένα βάρος στο στήθος, που φοβούνται να κοιτάξουν το γραμματοκιβώτιο, που ονειρεύονται να ξυπνήσουν ένα πρωί και να έχουν εξαφανιστεί όλοι αυτοί οι κρατικοαρμόδιοι και οι αρμοδιότητές τους μαζί.
Όλο αυτό το αγκομαχητό των ανθρώπων που μαζί δεν τα φάγαμε, των ανθρώπων που απλά ζητούν λίγο χώρο να ανασάνουν λεύτερα και λίγη απούλητη πατρίδα να σταθούν και (αν επιτρέπεται…) να ονειρευτούν, όλο αυτό το αίμα που αθέατα ξερνάμε όλοι δεν θα τους συναντήσει, δεν θα τους πνίξει, δεν θα τους καταπλακώσει το κλάμα των νηστικών παιδιών, δεν θα τους λιώσει σαν σκουλήκια το παράπονο μας;
Και να τους συμβεί εδώ, τυχεροί θα είναι γιατί απλώς θα χάσουν το φουά γκρά τους και δεν θα δουν 180 για Δήμα.
Σκεφτείτε την τρομάρα τους, αν ο Θεός το αναβάλει για την άλλη ζωή! (Φυσικά οι περισσότεροι δεν πιστεύουν στο επέκεινα αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και ότι δεν θα υποστούν τις συνέπειες…).
Κοίτα να δεις φίλε που θ’ αρχίσω να τους λυπάμαι κιόλας! Αλλά όχι. Θα θυμάμαι (σημειολογικά) το καμένο μου λαχανόρυζο και θα φουντώνω πάλι γιατί δεν πρέπει να ξεχνώ πως αυτοί φταίνε που κάποιοι δεν έχουν ούτε λαχανόρυζο, μηδέ ξεχωριστά το ρύζι ή –έστω- το λάχανο!
Και πάμε όλοι μαζί «όταν σου λέω λαχανόρυζο να θυμώνεις» γιατί δεν φταις και δεν έφταιξες ποτέ, παρά μόνο επειδή τους ανέχτηκες. Δεν είναι ωραίο το σύνθημα;

Το κείμενο το πρωτοδημοσίευσα στο volosnow.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου