Εδώ η λέξη «άγιος» νομίζω πως ταιριάζει με κάθε έννοιά της. Και με την κοινή έννοια, του πολύ καλού ανθρώπου, και με τη χριστιανική έννοια, του ανθρώπου που, από την έντονη πνευματική (εκκλησιαστική) ζωή και την αγάπη στο Θεό και τον πλησίον, γέμισε από τη θεία χάρη (την αγαθή ενέργεια του Θεού), καθαρίστηκε η καρδιά του και μεταμορφώθηκε σε ένα ον «άλλου είδους», ενωμένο με το Θεό.
 |
| Η Κυρία των Αγγέλων |
Ο π. Ιωάννης Κυριακάκης, ο γηραιός παπάς της Κυρίας των Αγγέλων ("Μικρής Παναγίας") του Ρεθύμνου, απογειώθηκε για τη βασιλεία του Θεού το πρωί που γιόρταζε η Παναγία, που τόσο αγάπησε και τόσο πιστά υπηρέτησε στο ναό της. Ξημερώματα της Κοιμήσεως, 15 Αυγούστου 2014, η ψυχή του πέταξε ήρεμα προς τον ουρανό. «Έφυγε τη μέρα που έπρεπε και με τον τρόπο που έπρεπε σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο» μου είπε χαρακτηριστικά ένας καλός κοινός μας φίλος.
Τον παπά Γιάννη τον γνώριζα από παιδί, όπως και αμέτρητοι άλλοι Ρεθεμνιώτες. Είχα εξομολογηθεί σ’ αυτόν, όπως και τόσοι άλλοι και είχα διαπιστώσει κι εγώ την καλοσύνη και τη σοφία του, που είχε γιατρέψει την κουρασμένη ψυχή μου.
Τον παπά Γιάννη τον γνώριζα από παιδί, όπως και αμέτρητοι άλλοι Ρεθεμνιώτες. Είχα εξομολογηθεί σ’ αυτόν, όπως και τόσοι άλλοι και είχα διαπιστώσει κι εγώ την καλοσύνη και τη σοφία του, που είχε γιατρέψει την κουρασμένη ψυχή μου.
Ήταν ένας αληθινός πνευματικός ηγέτης του κάπως παλιού Ρεθύμνου. Υπηρετούσε το λαό του Θεού με σύνεση και πραότητα και στήριξε για δεκαετίες τα γνωστά παιδικά συσσίτια της ενορίας (την Παιδική Εστία), που είχε ιδρύσει κάποτε ο δικός του προκάτοχος. Αυτά τα συσσίτια στήριξαν τη φτωχολογιά αθόρυβα (πολλοί Ρεθεμνιώτες ασφαλώς δεν θα ξέρουν την ύπαρξή τους) και τις παλιές εποχές της φτώχιας αλλά και τις «χρυσές εποχές» που καμιά οικονομική κρίση δε φαινόταν στον ορίζοντα κι όμως υπήρχαν οικογένειες που στερούνταν τον άρτο τον επιούσιο.
Τώρα θα αποκαλύψω κάτι που έμαθα πριν χρόνια από έγκυρη πηγή. Ο παπά Γιάννης κάποτε πήγαινε τη νύχτα στο Νοσοκομείο και, αν έβρισκε μόνους και ανήμπορους ασθενείς, έμενε και τους περιποιούνταν. Εκπλήρωσε δηλαδή και με αυτό τον τρόπο την εντολή του Χριστού για αγάπη στον πλησίον και μάλιστα το λόγο που ο ίδιος ο Ιησούς λέει ότι θα πει κάποτε (μεταξύ άλλων) σ’ εκείνους που θα σωθούν: «ήμουν άρρωστος και ήρθατε κοντά μου… γιατί, εφόσον το κάνατε σ’ έναν από τους αδελφούς μου τους ελαχίστους, σε μένα το κάνατε» (βλ. Ματθ. Κεφ. 25, 31-46).
Εύχομαι ο Κύριος να τον κατατάξει ανάμεσα στους αγίους Του και μακάρι το δικό μας τέλος να μοιάζει κάπως με το δικό του.
Το Ρέθυμνο έχει αρκετούς καλούς και αγωνιστές κληρικούς. Τώρα, μας έφυγε ένας από τους «παλιούς». Υπήρξαν κι άλλοι αντάξιοί του εξαίρετοι Ρεθεμνιώτες παλιοί κληρικοί, άλλοι περισσότεροι κι άλλοι λιγότερο γνωστοί – ορισμένοι είναι ακόμα σ’ αυτή τη ζωή και η παρουσία τους παρηγορεί την καρδιά μας.
Υπάρχουν όμως ευτυχώς και νεότεροι που υπηρετούν το Θεό και το λαό με αυταπάρνηση, ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια. Οι παλιοί αποτελούν στήριγμα, παρηγοριά και παράδειγμα για τους νεότερους. Και μέσα σ’ έναν κόσμο γερασμένο και δυστυχισμένο, όπου η κακία και η αδικία φαίνεται να βασιλεύουν, σε κάποιες καρδιές βασιλεύει μυστικά ο Χριστός – και οι καρδιές αυτές κάνουν τον κόσμο να ζει.
Θεόδ. Ι. Ρηγινιώτης
ΥΓ. Στα 40 του παπά Γιάννη (21 Σεπτ.) νιώσαμε αβίαστα και φυσικά πως ήρθαμε στο μνημόσυνο ενός αγίου. Ακόμη και (θεωρούμενοι ως) "άθεοι" ήρθαν και άναψαν κερί στη μνήμη του. Γηραιός ιερέας που μίλησε, ομολόγησε ότι κάποτε, σε δύσκολη στιγμή της ζωής του, εξομολογήθηκε στον ταπεινό παπά Γιάννη και διαπίστωσε "ότι είχε φτάσει στην πνευματικότητα αγιορειτών πατέρων".
Στον παπα-Γιάννη 28/08/2014 γράφει ο Κώστας Πετρίδης (Ρεθεμνιώτικα Νέα)
Από τις στήλες των «Ρ.Ν.» του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε, έμαθα την αποδήμηση από τη ζωή και τα ιερά του καθήκοντα του παπα-Γιάννη Κυριακάκη. Τα παιδικά συσσίτια και γενικά η διαδρομή του σεπτού ιερέα στην περιοχή της παλιάς πόλης και της «Μικρής Παναγίας», της ιστορικής εκκλησίας που συνδέεται με το Ρέθυμνο και τους αγώνες για την ελευθερία και την πίστη του λαού μας.
Από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τον παπα-Γιάννη, στην πρόθεσή μου να συμβάλλω στην ενίσχυση των συσσιτίων για παιδιά κατάλαβα ότι είχα απέναντί μου έναν ιερέα που τιμούσε την ιδιότητά του και ως ιερέα και ως ανθρώπου.
Άλλωστε οι πολίτες και οι πολίτισσες που εκκλησιάζονται στη «Μικρή Παναγία» δεν έπαυαν να εκφράζουν την εκτίμηση και το σεβασμό τους για τον παπα-Γιάννη που πάντα ήτανε φίλος και δάσκαλος και αρωγός σε κάθε ενορίτη και ενορίτισσα που είχε την ανάγκη της ιερής του σκέπης.
Ποτέ δεν άφηνε άρρωστο και ανήμπορο ή γέρο να πάει στην εκκλησία για να δεχθεί την ευλογία του ή την εξομολόγησή του, πήγαινε ο ίδιος στο σπίτι του.
Και τέλος πάντων πολλοί φίλοι κάτοικοι της παλιάς πόλης και ενορίτες της Μικρής Παναγίας μιλούσαν με σεβασμό και εκτίμηση για τον ιερέα τους.
Η όλη λειτουργία των παιδικών συσσιτίων που οφείλεται κύρια σ' αυτόν γινόταν με οργάνωση και εργασία, που ο ίδιος επέβλεπε και ασκούσε το λογιστικό μέρος της με αποδείξεις και της τελευταίας δεκάρας που σ’ έψαχνε ακόμα και στο δρόμο ή όπου αλλού σύχναζες για να σου τις δώσει.
Ο Ιησούς ήταν πάντα πρότυπο για τον παπα-Γιάννη χωρίς καμιά από εκείνες τις εκδηλώσεις που πολλοί κάνουν επιδεικτικά από τους κοσμικούς και ιερείς.
Του έλεγα ότι το πρόσωπό του ήταν η πιο πειστική απόδειξη για τις συναλλαγές των παιδικών συσσιτίων, αυτός με ευχαριστούσε αλλά επέμενε στην τυπικότητα φορτικά.
Ας είναι το ταξίδι του όπως η καλή ζωή του με τιμή, ταπεινότητα και ουσιαστική χριστιανικότητα συμπεριφοράς.
Παπά μου πάντα μένεις στην καρδιά μου και θα μείνεις και μετά την φυγή σου από τη ζωή.
Δε φτάνουν τα λόγια για σένα.
Μπορείς να δεις και: Άγιοι ασκητές & Γεροντάδες στην Κρήτη
Τρεις σύγχρονες Γερόντισσες στην Κρήτη Γέροντας Τιμόθεος Τζανής, ο σύγχρονος άγιος του Ηρακλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου