Το σπήλαιο του Οσίου Κοσμά του Ζωγραφίτη βρίσκεται στη τοποθεσία Γερακοφωλιά, μισή ώρα περίπου απόσταση από την Ιερά Μονή Ζωγράφου.
Ο αναχωρητής Όσιος είναι ο μεγαλύτερος Ζωγραφίτης ασκητής. Το φοβερό κελλί του έγινε ο τόπος πάλης με τους δαίμονες.
Εκεί ετάφη και από εκεί αναχώρησε για τη χαρά του Κυρίου του.
Η μνήμη του τιμάται στις 22 Σεπτεμβρίου.
Σαράντα ημέρες μετά την ταφή αναζήτησαν το λείψανό του και δεν το βρήκαν.
Το απόγευμα της 29ης Σεπτεμβρίου 2009, μια ομάδα φίλων προσκυνητών από την Ολλανδία, κάνοντας τη διαδρομή Χιλιανδάρι - Ζωγράφου βρέθηκε σε ένα σημείο όπου ο δρόμος χωριζόταν σε τρεις κατευθύνσεις. Τους έκανε εντύπωση μια πινακίδα καρφωμένη σε δένδρο και αποφάσισαν να την ακολουθήσουν παρόλο που η ώρα ήταν περασμένη και αυτή η παράκαμψη δεν ήταν στο πρόγραμμά τους.
Το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν εντυπωσιακό, αφού κατέληξαν στη σπηλιά του σπουδαιότερου βούλγαρου ερημίτη, το Αγίου Κοσμά του Ζωγραφίτη.
Σύντομη βιογραφία του Αγίου
Ο Όσιος Κοσμάς ο Ζωγραφίτης καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Βουλγαρίας και έμαθε τα ελληνικά και βουλγαρικά γράμματα.
Όταν οι γονείς του θέλησαν να τον νυμφεύσουν, αναχώρησε κρυφά και ήλθε στο περιλάλητο Άγιον Όρος. Έφθασε στη μονή του Ζωγράφου και μετά από λίγο καιρό φόρεσε το μοναχικό ένδυμα και ανέλαβε το διακόνημα του εκκλησιαστικού. Σε μία πανήγυρη της μονής Βατοπαιδίου, είδε έκθαμβος τη Θεοτόκο να υπηρετεί τους εκεί μοναχούς.
Για την αρετή του, ο ηγούμενός του τον προόρισε για ιερέα και, μετά από προσευχή, του υπέδειξε η Θεοτόκος πως μπορεί να εξέλθει στην έρημο.
Εκεί εξομολογούσε τους προσερχόμενους και αξιώθηκε προορατικού χαρίσματος, θαυματουργίας, θείων οραμάτων και προγνώσεως του τέλους του. Κατά τη νεκρώσιμο ακολουθία του «έδειξεν ο Θεός μέγα θαύμα· εμαζώχθησαν όλα τα θηρία από την έρημον και έστεκαν ολόγυρα. Και αφότου τον έθαψαν, εφώναξε καθένα κατά την φωνήν του, και τον ηυφήμησαν. Και τότε πάλιν υπήγαν εις την έρημον».
Ο αναχωρητής όσιος είναι ο μεγαλύτερος Ζωγραφίτης ασκητής.
Το φοβερό κελλί, στο πλησίον της μονής του σπήλαιο, που σώζεται μέχρι σήμερα, έγινε ο τόπος πάλης με τους δαίμονες. Εκεί ετάφη και από εκεί αναχώρησε για τη χαρά του Κυρίου του. Σαράντα ημέρες μετά την ταφή αναζήτησαν το λείψανο του και δεν το βρήκαν.
Η μνήμη του τιμάται στις 22 Σεπτεμβρίου, που είναι και ημερομηνία της εκδημίας του.
Μοναχού Μωυσέως, Αγιορείτου)
http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου