ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΔΕΣ ΨΥΧΩΝ»;

Ποίοι θα σώσουν την «ρεζιλεμένη Πατρίδα»;

Τα ασύστολα ψεύδη της κατοχικής κυβερνήσεως του Παπαδήμου (μάλλον… Παπαδημίου, θα έπρεπε να πούμε!) έχουν προκαλέσει πανελλήνιον αγανάκτησιν.

 Ψυχρός, ανελέητος μπροστά στην καθολική συμφορά που επροκάλεσαν οι προσκυνημένοι στο Δ’ Ράιχ μνημονιακοί, απηύθυνε και… «διάγγελμα» την περασμένη εβδομάδα. Κι αυτό το «διάγγελμα» ήταν δύο φράσεις όλες κι όλες: «Τα κόμματα με στηρίζουν», γι’ αυτό, έχουμε «πολύ καλό… κλίμα»!

Και μ’ αυτές τις λακωνικές δηλώσεις, εννοούσε ότι στην αποστολή που του εμπιστεύθηκαν οι ξένοι πάτρωνες, να εξαθλιώσουν τους Έλληνες πολίτες, είναι σύμφωνοι ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και Μπακογιάννη. Επιβεβαίωσε δηλαδή, την πλήρη χρεοκοπία του αστικού πολιτικού κόσμου.

Πραξικοπηματικά οι μνημονιακοί απομακρύνουν τις εκλογές όσο μπορούν, και λαμβάνουν αποφάσεις για την εξουθένωσιν των πολιτών, χωρίς να έχουν καμμίαν λαϊκήν εντολήν. Το Σύνταγμα καταστρατηγείται, αλλά ο «ρυθμιστής του πολιτεύματος» στηρίζει τον Παπαδήμο, ως γνήσιον τέκνον του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που τον ενδιαφέρει, είναι κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, να δημιουργηθεί ένα «φιλικόν τείχος» γύρω του, προκειμένου να μην φθάσουν σ’ αυτόν οι αποδοκιμασίες των αγανακτισμένων πολιτών.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, συνεχιστής των παραδόσεων των παλαιών υπαιθρίων ρητόρων, με δραματικούς τόνους ικέτευσε από το βήμα του κοινοβουλίου άπαντας, να «δείξουν σοβαρότητα», διότι από το πολυνομοσχέδιο που θα βυθίσει τους πολίτες στην ουσιαστική εξόντωση, «κρίνεται η σωτηρία της χώρας»!

Και ότι η ψήφισις του αισχρού πολυνομοσχεδίου, αποτελεί ψήφον εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Την ίδια ώρα, οι εσωτερικές διχόνοιες στο κόμμα του ψεύδους, των σκανδάλων και της κατεδαφίσεως των πάντων, δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ, επήραν νέα τροπή.

Ο αρχιτέκτων της πραξικοπηματικής εισόδου μας στην απάτη του ευρώ, ο Κώστας Σημίτης, ο ήρως της σκοτεινής ιστορίας του χρηματιστηρίου, ρίχνει τις ευθύνες για την καταστροφή, στον συνεργάτη και συνένοχό του, τον Γιώργο Παπανδρέου.

Και οι δύο θα έπρεπε να λογοδοτήσουν για τις πολιτικές τους αθλιότητες στον Ελληνικό Λαό, κι όχι να εξακολουθούν να φιγουράρουν σαν παράγοντες του δημοσίου βίου. Την περασμένη Παρασκευή, ο Τσαρλς Νταλάρα και η Τρόικα, ήλθαν να… «αξιολογήσουν την κυβέρνηση» των δωσίλογων.

Διότι σ’ αυτό το κατάντημα εφθάσαμε με τον κατοχικό νεοναζιστικό άξονα Γερμανίας – Γαλλίας του νέου Πεταίν. Την Ελλάδα κυβερνούν η Καγκελάριος Μέρκελ και ο αναιδής Σόιμπλε. Και οι μνημονιακοί πολιτικοί μας, δέχονται τον πρωτόγνωρο ξεπεσμό της χώρας μας.

Η εθνική ανεξαρτησία, ο εθνικός πλούτος, η εθνική αξιοπρέπεια, όλα στα πόδια αυτού του αισχρού άξονα. Οι γραικύλοι ξαναζούνε. Ξεπουλάμε ό,τι έχουμε στους προτέκτορες. Και πρώτα απ’ όλα ξεπουλάμε την εθνική μας τιμή.

Ασύδοτοι κι ανεύθυνοι οι κυβερνώντες διαθέτουν στους ξένους την Ελληνική Γη. Οι Κατοχικοί Χιτλερικοί Γερμανοί ξανάρθανε και εξετάζουν, αλλά και βαθμολογούν τις δυνατότητες της διαλυμένης οικονομίας μας. Μας ψαχουλεύουν, όπως οι ζωέμποροι τ’ αρνιά, πόσο τάχα βαραίνουν ακόμα τα ψαχνά μας.
Κι όλα αυτά, διότι οι οσφυοκάμπτες πολιτικοί μας, δεν έχουν το σθένος να αποτινάξουν τον ξένο ζυγό. Δεν έχουν το θάρρος να πραγματοποιήσουν ηρωικήν έξοδον από την συμμορίαν της ευρωπαϊκής ενώσεως, της ευρωζώνης, και το ευρώ της απάτης.
Εάν έδιναν βήμα σε διακεκριμένους οικονομολόγους και εθνικά σκεπτόμενους, όπως οι κ.κ. Καζάκης, Κόλμερ, Βαρουφάκης κ.ά. θα εξηγούσαν με αδιάσειστα στοιχεία γιατί μας συμφέρει η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, και η σύναψις συμμαχιών με χώρες εκτός ευρωζώνης.

Δεν θέλουν όμως ο Παπαδήμος και τα πολιτικά δεκανίκια του ν’ ακούγονται τέτοιες φωνές, διότι αφυπνίζουν τον υποδουλωμένο λαό μας και ξεγυμνώνουν τους υπηρέτες των κατακτητών. Ο Παπαδήμος ενδιαφέρεται για την κερδοφορία του κεφαλαίου, και όχι για την ανακούφιση των αγρίως φορολογουμένων πολιτών, που τους έβαλαν θηλειά στο λαιμό με τα παρανοϊκά χαράτσια.
Οι μνημονιακοί δουλόφρονες, ετοιμάζουν το χαλί για τα παγκοσμιοποιημένα σχέδια, για τα οποία έκανε λόγο ο αρχιραδιούργος Κίσσιγκερ: Μπροστά στην οικονομική καταστροφή των λαών, ετοιμάζουν τη χειρότερη μορφή δικτατορίας, από γενέσεως κόσμου: Την παγκοσμιοποιημένη υπερκυβέρνηση, με κατάργηση των εθνών…

Κι ενώ μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους, με έξοδον από την αμαρτωλή και κάλπικη ευρωπαϊκή ένωση, παίζουμε το παιχνίδι τους… Όσοι συναινέσουν σ’ αυτές τις βλέψεις, θα διαπράξουν την μεγαλύτερη εθνική προδοσία…
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Βεστερβέλε, βλέποντας ότι ο Σαμαράς θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός, τον ρωτά ανήσυχος εάν ο αρχηγός της Ν.Δ. είναι… αντιευρωπαϊστής! Τρέμει το Δ’ Ράιχ, μη τυχόν και ανέλθουν στην εξουσία, αντιμνημονιακοί και τους χαλάσουν τα σχέδια…

«Σημαντική και ουσιαστική» εχαρακτήρισε τη συνάντησή του ο κατοχικός Παπαδήμος με τους τρεις αρχηγούς την περασμένη εβδομάδα. Αλλά γιατί βιάστηκε να προεξοφλήσει το εάν ήταν «σημαντική» εκείνη η σύναξις; Αυτό δεν μπορεί να το κρίνει ο Έλληνας πρωθυπουργός, αλλά ο γκαουλάιτερ Ράιχενμπαχ. Και θα είναι «ουσιαστική» εάν εκτελεσθούν οι διαταγές της Καγκελαρίας, οι οποίες μόνο το συμφέρον της Ελλάδος δεν εξυπηρετούν.

Η… «ΜΑΝΤΑΜ ΟΡΤΑΝΣ»!
Στην καταχνιά των καιρών που ζούμε, οι «μνημονολάγνοι» πολιτικοί μας, μετέβαλαν την «δημοκρατία» του Παπα-δημίου, σε… «Μαντάμ Ορτάνς», που σύρεται στα κρεβάτια και στις ορέξεις των «ναυάρχων» της ευρωζώνης.

Κανένα ίχνος εθνικής αξιοπρεπείας. Οι πασοκικοί άνθρωποι της ρεμούλας, της καταχρήσεως, των δανείων και κάθε είδους λοβιτούρας, έκαμαν ένα κράτος οπερέττα και οι πολίτες σε κάθε εμφάνιση πολιτικών, φωνάζουν με όλη την δύναμιν των πνευμόνων των: «Κάτω οι κλέφτες»!

Συμβαίνει όμως, και κάτι άλλο, πρωτοφανές στην Ιστορία μας: Τα λεγόμενα «δεξιά» κόμματα, κατέστησαν οι καλύτεροι τροφοδότες της Αριστεράς. Διότι, η πολιτική την οποίαν ακολουθούν τα «δεξιά» κόμματα, δεν εκφράζει τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες των ψηφοφόρων τους.

Τα κόμματα αυτά, εκλήθησαν από τους ξένους δυνάστες, να δώσουν εξετάσεις πίστεως στην πολιτική του Βερολίνου. Αλλά η μεγάλη σιωπηλή (δυστυχώς) πλειοψηφία των εθνικώς σκεπτομένων πολιτών, δεν συμφωνεί με αυτήν την πολιτικήν.

Την στιγμήν που θα μπορούσε η Ελλάς με επαναστατικήν πολιτικήν να πει «ΟΧΙ» στα παρανοϊκά και άδικα χαράτσια, στην εξοντωτική φορολογία και να βγει έξω από το ναζιστικό «γκέτο» της ευρωζώνης, τα «δεξιά» κόμματα παίζουν ρόλον απολογητού των κατακτητών και συμπλέουν με το ΠΑΣΟΚ της εθνικής μειοδοσίας και της ρεμούλας.

Έτσι, οι εθνικόφρονες πολίτες, βαθειά απογοητευμένοι και προδομένοι, στρέφονται προς τα αριστερά. Δεν πρόκειται να χαρισθούν οι «δεξιοί» σ’ αυτούς που τους περιφρόνησαν και τους γύρισαν την πλάτη.

Εάν οι πολιτικοί που ισχυρίζονται ότι εκφράζουν αυτόν τον χώρον, ελησμόνησαν την Ιστορίαν και τις αρχές της παρατάξεως, οι ψηφοφόροι δεν έπαθαν αμνησία. Οι σφυγμομετρήσεις μαρτυρούν αυτήν την μετατόπισιν των ψηφοφόρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πάνω από τον ΛΑ.Ο.Σ. Τα ποσοστά ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Κουβέλη, συνεχώς ανεβαίνουν.

Η αντιμνημονιακή φωνή της Αριστεράς ακούγεται ευχάριστα. Οι μάζες συρρέουν προς τα εκεί, και αδιαφορούν ποια είναι η γραμμή των Κομμουνιστών για άλλα σοβαρά θέματα. Εάν μάλιστα, το ΚΚΕ δεν είχε την αλαζονεία να μην δέχεται συνεργασία με τα «αδελφά» κόμματα, η Αριστερά θα έφθανε να γίνει Αξιωματική Αντιπολίτευσις, αλλάζοντας το πολιτικό σκηνικό.
Αλλά οι Δεξιοί και Κεντροδεξιοί πολίτες νοιώθουν βαθειά απογοήτευση, διότι δεν υπάρχει ένας δικός τους πολιτικός φορέας που να υπερασπίζεται την αντιμνημονιακή πολιτική. Έτσι, η Αριστερά έχει το δικαίωμα να λέει, ότι η Δεξιά εκφράζει τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, τους τοκογλύφους και τραπεζίτες, και ότι είναι ξενόδουλη! Τι ντροπή… Χάθηκε η εθνική υπερηφάνεια και η εθνική συνείδηση…

Ο ιστορικός του μέλλοντος, σίγουρα θα ερευνήσει και θα επισημάνει από πότε, πώς και γιατί άρχισε αυτή η εξασθένησις της εθνικής παρατάξεως, η οποία δεν ήταν τυχαία. Έπρεπε να πριονίσουν τα θεμέλιά της, για να κατεδαφίσουν την Ελλάδα.
Και δυστυχώς, το επέτυχαν, διότι έχουμε ανάξιους πολιτικούς. Από το βάθος των ερειπίων, τώρα, με την συνείδησίν μας βοηθόν, ατενίζοντες στο «χθες», θα αντικρύσουμε την παλαιάν εθνικήν παράταξιν, που έδινε το προβάδισμα στην επιβίωσιν της φυλής μας.

Γι’ αυτήν την παράταξιν τότε, τα άλλα στην ιεράρχησιν των ηθικών αξιών, έρχονταν μετά και έπρεπε να προστατεύουν και να μην εκθέτουν σε κίνδυνον την αυτοσυντήρησιν του Έθνους, και την ύπαρξιν του λαού μας.

Κατά το ιδικόν μας δόγμα, κοινωνικά καθεστώτα, πολιτικά οικοδομήματα και ιδεολογικά συστήματα, πρέπει σε κάθε δεδομένη ιστορικήν στιγμήν, να προσαρμόζονται στην ανάγκην να ζήσει το Έθνος. Μία ιδέα είναι απόλυτος και ένα κριτήριον αμετάβλητον: Η επιβίωσις της φυλής μας. Τα υπόλοιπα έχουν σχετικήν αξίαν…

Τα σύγχρονα κόμματα περιφρόνησαν αυτές τις αρχές και μας οδήγησαν στην συμφορά και στην καταισχύνη…

ΡΕΖΙΛΕΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ…
Όταν κινδυνεύει το Έθνος, ο στρατός δεν μπορεί να σιωπά. Αυτό καταγράφεται στην Ελληνική Ιστορία. Είναι μία πραγματικότητα, την οποία κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει… Λίγο μετά το 1909, όταν ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» του Ζορμπά, είδε να κινδυνεύει η επαναστατική του πρωτοβουλία, από μερικούς φιλόδοξους καιροσκόπους, αντέδρασε.

Στην εφημερίδα «ΧΡΟΝΟΣ» εδημοσιεύθη ένα φλογερόν άρθρον του στρατιωτικού γιατρού και μεγάλου λογοτέχνη Ανδρέα Καρκαβίτσα, που αποκτά σήμερα απίστευτη επικαιρότητα.

Έγραφε με παλμό, απευθυνόμενος στους αξιωματικούς: «Άντρες με γερά κορμιά, νέοι με τα γελαστά πρόσωπα, και την αστραπή στο μάτι, πού είσθε; Άνδρες με την ορμή, με την ψυχή και με το αίσθημα, ευπατρίδες αληθινοί μιας ρεζιλεμένης πατρίδας, γιατί δεν φαίνεσθε; Σας καρτερώ και μαζί μου ο λαός. Βάνω το αυτί μου και ακροάζομαι τον ερχομό σας.

Για τον ερχομό σας ακροάζεται το Έθνος. Το ρυθμικό βηματισμό σας προσμένει ονειροπλέχτρα η φυλή. Σας είδε μιαν αυγή σαν όνειρο τερπνό στον βαρύ τον ύπνο της και πήδηξε ξαφνιασμένη. Εκεί, στον κάμπο του Γουδί, σάλεψαν ίσκιοι στο σκοτάδι το βαθύ, άστραψαν θυμοί, έτριξαν προγονικά κόκαλα.

Και την αυγή, την ώρα που ο ήλιος έβγαινεν αντίκρυ, αψύς και θυμωμένος, αποφασισμένος να φτάσει στο βασίλεμά του, χαλώντας κάθε εμπόδιο, σας είδε με το ντουφέκι στο πλευρό, ορκισμένους να κάμετε πατρίδα ή να χαθείτε… Α, πώς είσαστε τόσο ορμητικοί βλαστοί απάνω στο στείρο άπλωμα!

Σας είδε και στέναξε: Σώθηκα! Μα, από τότε δεν σας βλέπει πουθενά. Τι γινήκατε; Θυμούμαι έναν καιρό, που άκουγα να φεύγετε για τη σκλαβωμένη γη μας, σας έβλεπα να γυρίζετε από τη σκλαβωμένη γη μας.

Μάθαινα, θυμούμαι τα άθλα και τους κόπους, το αίμα και τον ιδρώτα, την θύελλα της ψυχής σας, του χεριού σας τον κεραυνό, των όπλων σας την απονιά. Άκουγα το χιόνι, πώς σας σκέπαζε, σας έδερνε το χαλαζοβρόχι, η μοναξιά σας σαβάνωνε. Τα ποτάμια και τα βουνά πώς έκφραζαν το δρόμο σας, τις απιστίες των φίλων, τους δούλους των εχθρών και το μολύβι, που σας άνοιγε – λαμπροί μου – τα Ηλύσια…».

Και ο Καρκαβίτσας, συνέχιζε: «Τα μάθαινα και σας ζήλευα. Και θλιβόμουνα μαζί για την άκαρπη θυσία σας. Και ήθελα να μιλήσω και να ειπώ: Σταθείτε παλικάρια! Νέοι με την ορμή, άντρες με την ψυχή, ευπατρίδες αμόλυντοι μιας μολυσμένης πατρίδας, πού πάτε να χαθείτε άδικα των αδίκων; Πώς φεύγετε, αφήνοντας πίσω σας, κυρίαρχους, τους φαύλους και τους κακούς, τους πενταρολόγους και τους απατεώνες;

Γιατί πάτε να δώσετε τα δώρα σας εκεί; Διψά η αυλή σας για νερό, γυρίστε πίσω. Γυρίστε πίσω. Χύστε τους θυμούς σας εδώ. Να, ο εχθρός, και χτυπάτε!». Η φωνή του φλογερού λογοτέχνη, φτάνει από το βάθος του χρόνου, για να αφυπνίσει συνειδήσεις: «Άντρες με τα στήθια – εσάς κράζω, του Συνδέσμου τους λεβέντες.

Νέοι με τα όνειρα, λύστε τα μάγια. Δώστε κλωτσιά στη φρόνηση, γροθιά στη λογική και ριχθείτε στο αίσθημα. Είναι τα μέτρα της κακά, είναι τα μέτρα της νεκρά, στείρα η σκέψη, και δεν σας πρέπει. Το αίσθημα ας οδηγεί τα βήματά σας, το αίσθημα ας μαγνητίζει την ψυχή σας, το αίσθημα ας προκαλεί τα βλέμματά σας, το αίσθημα το φαυλοκτόνο χέρι σας!
Προβάλλετε πόδι, ρίχτε ματιά, σηκώστε το σπαθί, χτυπάτε τους θεομπαίχτες! Αυτοί τα ιερά μας εμόλυναν, το θυσιαστήριο της πατρίδας εχάλασαν, τα άγια της ψυχής μας εσκόρπισαν, τους θησαυρούς της φυλής μας εκούρσεψαν. Χτυπάτε, χτυπάτε δυνατά! Μη τη λυπάστε την καταστροφή, μη σας δειλιάσουν τα δάκρυα.
Δεν είναι χρυσάφι η ζωή. Δεν είναι το δάκρυ διαμάντι. Η γη μας, η γη μας, το παν! Και όλα για τη γη μας. Πόνος και κόπος, θρήνος και κλάμα – συντρίμμια και σεισμός – γαία πυρί μιχθήτω…». Ποτέ άλλοτε άρθρον που εγράφη κατά το παρελθόν, δεν αποκτά τόση επικαιρότητα, κατά το παρόν.

Διότι, οι θεομπαίχτες, οι φαύλοι, αυτοί που κουρσεύουν τα όσια και τα ιερά μας, αυτοί που έκλεψαν, και τυραννούν τώρα τον λαόν, αυτοί που εκχωρούν την εθνικήν κυριαρχίαν μας, σήμερα διαφεντεύουν στον δύσμοιρον αυτόν τόπον.

Αναζητούμε ένα «φαυλοκτόνο χέρι», όπως έλεγε ο Καρκαβίτσας. Η οργή του προδομένου λαού, φουντώνει και ξεχειλίζει. Είναι η ώρα που πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, και ν’ αφουγκραστούν από το βάθος των αιώνων την φωνή της Ιστορίας, και της φυλής μας το κάλεσμα…

Όταν οι πολιτικοί είναι ανεπαρκείς, συμβιβασμένοι και οσφυοκάμπτες απέναντι στους εχθρούς του Έθνους  μας, όταν προδίδουν τον λαόν, τότε αναζητούμε τους άξιους, τους μπουρλοτιέρηδες ψυχών…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ