Η Αχίλλειος πτέρνα, ενός προμελετημένου εγκλήματος...

Ολα τα σκεφτήκατε, μα σας ξέφυγε η αλήθεια…

 

 

Γράφει ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ - Τελικά; Το σκεφτήκατε; Δεχτήκατε πως ΑΥΤΗ είναι η αποστολή σας; Πως γι’αυτό σας στείλαμε ΕΚΕΙ; Πως γι’αυτό σας εμπιστευτήκαμε; Γι’αυτά ορκιστήκατε στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ της Πατρίδας μας; Τόσο μοιραία κι άβουλα,γονατίσατε; Τόσο εύκολα υποκύψαατε; Α Μ Α Χ Η Τ Ι  ; ; Χωρίς ούτε κάν μιά κουβέντα; Γιά τα μάτια έστω;

Τι είστε σείς ; Γνωρίζετε ; Σας πέρασε απ΄το μυαλό ; Γιατί ΕΜΕΙΣ, μ’αυτά που βλέπουμε,ακούμε και διαβάζουμε, μ’όση επιείκεια και μεγαθυμία μας έχει περισσέψει,άλλο δεν μπορούμε να σκεφτούμε-(και συμπαθάτε μας, γι αυτό)- από το ότι είστε ουτιδανοί, ασπόνδυλοι, ψοφοδεείς, μωροφιλόδοξοι, εξαγορασμένοι, δωσίλογοι, εθνοπροδότες, γεννημένοι ραγιάδες, συνειδητοί δούλοι, σαπισμένες ψυχές. Χαρτονένιες καρδιές, στεγνές από αίμα, που πάλλονται με λέμφο,πύον και χολή, ΜΟΝΟΝ. Ανδρείκελα και Γυναικείκελα, τρόφιμοι μοιραίοι και θλιβεροί,του επιβλητικού ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ κτιρίου,της Μεγάλης Πλατείας.Της Πλατείας,που ΠΟΤΕ σας, δεν αναρωτηθήκατε, τι τάχα να σημαίνει ΄τ’όνομά της. Της Μεγάλης Πλατείας,που στις στερνές σας ώρες, θα σας αποκαλύψει τ’όνομά της και θα χαράξει ανεξίτηλα στα υδαρή κι εκφυλισμένα σας τσερβέλα,το νόημά της το αληθές. Γιατί η ΙΣΤΟΡΙΑ-(όπως εξάλλου και τούτη η Πλατεία)- διδάσκει. Σαν έτοιμοι από καιρό,σαν γνήσιοι Εφιάλτες,σαν αλλοτινοί κουκουλοφόροι,σαν πόρνες ευπειθείς και πρόθυμες, σαν ανθρωπάρια τραγικά,σπεύσατε να σκαρφαλώσετε στο άρμα του ΞΕΝΟΔΟΥΛΟΥ του ΑΠΑΤΡΙΔΑ, του ΕΞΑΓΟΡΑΣΜΕΝΟΥ θλιβερού ΠΡΟΔΟΤΗ, του αποτυχημένου γόνου, μιάς μοιραίας γιά την ΕΛΛΑΔΑ μας,ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ. Κι ας γνωρίζατε. Κι ας σας το φωνάζαμε, με όλην της φωνής μας τη δύναμη.Κι άς πληροφορηθήκατε ΕΓΚΑΙΡΑ, τον του Strauss Khan χρησμό. Και πέρναγαν οι μέρες και οι μήνες κι εσείς απ’την ραστώνη σας την ευδαιμονική, από την νοσηρή σας την τρυφηλότητα, αρνηθήκατε να βγείτε. Κι ας πέφτανε γιαούρτια και αβγά. Κι ας έκραζαν τα πλήθη στις επετείους, τους άρχοντες,τους βαθμοφόρους και τους ξεχωριστούς. Εσείς, ΕΚΕΙ στον ύπνο σας, τον ΜΑΚΑΡΙΟ. Η μήπως κάνουμε λάθος και δεν είναι ΑΥΤΟ ; Μήπως ‘παίζει΄ και κάτι ΑΛΛΟ ; ; ; Εμείς -(πάντα καλοπροαίρετοι, πάντα συγκρατημένοι )-, αρνιόμαστε να πιστέψουμε, αυτά που σούρνονται στην ΑΓΟΡΑ, αρνιόμαστε να δεχτούμε πως δεν υπάρχουν τυχεροί του ΚΙΝΟ, αρνιόμαστε να δεχτούμε αβασάνιστα,τις κραυγές αγωνίας και οργής του Καμμένου,αρνιόμαστε -(ακόμη-ακόμη)- ν’αποδεχτούμε σαν ΑΛΗΘΕΙΑ, την πραγματικότητα που ΒΙΩΝΟΥΜΕ. Και θέλουμε να πιστεύουμε, πως τα πράγματα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ, πως κάπου παραπλανηθήκαμε, πως ίσως και να παραλογιζόμαστε. Φεύ όμως, σείς δεν έχετε διάθεση να μας βοηθήσετε,να πιστέψουμε πως κάποιο λάθος κάνουμε. Πως σφάλλουμε.Πως σας παρεξηγήσαμε. Αντιθέτως μάλιστα, κάθε μέρα κάνετε κι άλλο ένα βήμα πίσω, κι άλλο ένα,κι άλλο ένα,κι άλλο ένα. Μέχρι,….μέχρι που φθάσατε στο χείλος του γκρεμού. Ε, λοιπόν συμπατριώτες(;;;;;) μας, ΄σ’αυτόν τον γκρεμό, θα φουντάρετε μόνοι σας. ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ. Και ξέρετε γιατί ;;;;;; Γιατί το προμελετημένο ΕΓΚΛΗΜΑ σας, είχε Αχίλλειο πτέρνα.Γιατί όλα τα σκεφτήκατε, μα σας ξέφυγε η ΑΛΗΘΕΙΑ. Και η αλήθεια,ακούει κι αποκρίνεται σε λίγες μόνον λέξεις. ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΜΠΕΣΑ και ΦΙΛΟΤΙΜΟ.

Σέβας, ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.

ΥΓ:Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, γιά λόγους αρχής,δεν σχολιάζει ΠΟΤΕ, τα σχόλια επί των κειμένων του.

olympia