ΤΟ ΚΌΚΚΙΝΟ ΠΕΤΡΑΧΉΛΙ

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος:

Όπως βλέπετε μπήκαμε σε δύσκολα χρόνια, αυτά που προφήτευσαν οι Άγιοι και από καιρού εις καιρόν κι εμείς ταπεινά ταπεινά τα υπενθυμίζαμε.
Γίνονται όλο και περισσότερο πιό δύσκολα. Θα γίνονται όχι γιατί θέλει ο Θεός να μας παιδεύει, αλλά επειδή εμείς δεν έχουμε αντιστάσεις είς ταις δαιμονικές ενέργειες. Γίναμε Σόδομα και Γόμορρα και με τα νομοσχέδια από ψηφίζουν οι βουλευτές που εμείς τους ψηφίζουμε όμως και με τα εκπαιδευτικά τους προγράμματα και με ταις εκτρώσεις μας που εφονοκτονήθην η γη από τα παιδιά μας τα ίδια και από τις μαγείες ταις πολλές που γίνονται συνεχώς.

πηγη

Επειδή εμείς έχουμε και το προσκύνημα του Αγίου Κυπριανού στο Μένοικο, εμείς είμαστε το θερμόμετρο, η Μητρόπολη της Μόρφου. Πόση μαγεία έχει η Κύπρος...
Ιδιαιτέρως στις πόλεις, τις μεγάλες πόλεις. Παλιά ερχόντουσαν εκεί να διαβάσουμε 1-2 δαιμονισμένους το χρόνο.
Ακούτε; Το χρόνο.
Μαζεύονταν κόσμος να δει το φαινόμενο.
“Ε, μα έχει ακόμα δαιμονισμένους;”.
Λες και σκοτώθηκε ο δαίμονας και εξόφλησε. Τώρα κάθε εβδομάδα.
Και νέοι άνθρωποι που πέφτουν στα σαρκικά αλλά έχουν και την τόλμη και το θράσος καλύτερα να πω, να πηγαίνουν να κάνουν μαγείες.
Άμα ενωθούν τα μαγικά, με τα σαρκικά ετελείωσε, ο άνθρωπος γίνεται κατοικητήριο δαιμόνων.
Αντιλαμβάνεστε τι δύσκολη δουλειά έχουμε να κάνουμε.
Σήμερα να είσαι παπάς πρέπει να μπορείς να σταθείς απέναντι στον εχθρό του ανθρώπου, τον διάβολο.
Και τι ωραία που λέει ο Ψαλμός “Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα”.
Αλλά άμα ο παπάς, άμα ο πατέρας, άμα η μητέρα, άμα η γιαγιά είναι απρόσεκτοι και εμείς οι Επίσκοποι ακόμη χειρότερα, μπορούμε να σταυρώνουμε και να μην ενεργοποιείται η δύναμις του Τιμίου Σταυρού. Ακούτε;
Έχουμε ένα πετραχήλι ενός κοντοχωριανού σας Αγίου, του πατρός Σάββα Αχιλλέως. Κόκκινο χρώμα.
Μου φέραν ένα παιδί να το διαβάσω από την Πάφο, που ασχολήθηκε με μαγικά και σαρκικά το καημένο.
Ξέρετε τι έλεγε;
“Να με πάρετε εις τον ψηλό το Δεσπότη αλλά να μη βάλει πάνω στο κεφάλι μου το κόκκινο”. Και διερωτούνταν οι φίλοι του για το κόκκινο που έχει ο Μόρφου.
Και μόλις με είδαν να φορώ το πετραχήλι του Αγίου Σάββα του Αχιλλέως, που ακόμα και οι δημοσιογράφοι επειράχτηκαν από μία εικόνα του, έτσι είναι άμα βγάζεις δαιμόνια θα φανερωθούν.
Λοιπόν μόλις με είδαν με το κόκκινο λέει:
“Α, ετούτο είναι το κόκκινο που έλεγε μες τ’ αυτοκίνητο συνεχώς το πνεύμα”
“να πάμε”, λέει, “αλλά να μη φορέσει το κόκκινο”.
Ούτε πετραχήλι δεν έλεγε...
Αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε δυνάμεις που μας βλέπουν, αγγέλους που μας προστατεύουν, Αγίους που μας αγαπούν γιατί είμαστε και εμείς όμοιοι μ’ αυτούς βαφτισμένοι, μυρωμένοι, αγωνιζόμενοι, όμως πέφτουμε-σηκωνόμαστε, πέφτουμε- μετανιώνουμε-σηκωνόμαστε. Σημασία έχει να μετανοούμε.
Ουδείς αναμάρτητος.
ΔΌΞΑ ΤΩ ΘΕΏ
Μόρφου Νεόφυτος: «Σταυρός Αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα» (14.09.23) (ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ)