Ένα σπίτι με...καμπαναριό

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε αλλά δεν ξεχνώ εκείνη την βραδιά...

Καλοκαιράκι και έχουμε μαζευτεί στο σπίτι ενός φίλου στην Πορταριά και συγκεκριμένα σε απόσταση αναπνοής από το ναό των Αγ. Αναργύρων. Δεν ήταν η παρέα ή τα εδέσματα που έκαναν αξέχαστο εκείνο το βράδυ καθώς οι περισσότερες νύχτες μας στο χωριό είχαν την γλύκα αυτών των γνωρισμάτων.

Ήταν εκείνη η κραυγή που πήρε άλλες διαστάσεις μέσα μου, λόγω του σκότους. Από ένα σπίτι απέναντι που το έκρυβε το σκοτάδι, ακουγόταν τα ουρλιαχτά μιας γυναίκας. Αναστατωθήκαμε και οι οικοδεσπότες μας είπαν πως πρόκειται για μια δύστυχη γειτόνισσα που "φωνάζει τις νύχτες καθώς δεν είναι και πολύ καλά στα μυαλά της". Το έκανε κάθε βράδυ και κανείς δεν μπορούσε να την βοηθήσει καθώς δεν υπήρχαν συγγενείς να απευθυνθούν. Η ενορία είχε ενδιαφερθεί αλλά ελλείψει συγγενών δεν μπορούσε να κάνει κάτι ουσιαστικό, πέραν της περιστασιακής βοήθειας που προσέφερε. Λίγα χρόνια αργότερα, ο τότε Δήμος Πορταριάς παρενέβη και η γυναίκα μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική όπου και πέθανε.






Ξαναθυμήθηκα την ιστορία και την κραυγή καθώς τώρα φαίνεται να κραυγάζει η ενορία για τα δίκαιά της, σε σχέση με το αθέατο σπιτάκι εκείνης της νύχτας που από ετοιμόρροπο έγινε πια σπουδαίο εξοχικό και μάλιστα με καμπαναριό στην αυλή του! Ίσως και να είναι το μοναδικό σπίτι στην χώρα που διαθέτει ....κωδωνοστάσιο. Κλεμμένο βέβαια, από τον όμορο ναό των Αγίων Αναργύρων...


Αυτό που συνέβη είναι το εξής (εν περιλήψει): Η γυναίκα που φώναζε την νύχτα, ήταν η κόρη του Αλέκου Φέκα που είχε το μικρό σπιτάκι, απέναντι από το ναό. Όλοι στο χωριό θυμούνται την φτωχική οικία που δεν είχε χώρο ούτε για την κατσίκα της οικογένειας, που βέλαζε μέσα στο μικρό κατώι και δεν έβλεπε το φως του ήλιου και επίσης δεν υπήρχε χώρος ούτε για τα λίγα κηπευτικά που όλοι καλλιεργούσαν στο χωριό. Από φιλεύσπλαχνη μέριμνα η Εκκλησία διέθεσε τον πέριξ του καμπαναριού χώρο για να βάλουν λίγα κηπευτικά οι άνθρωποι και επίσης να αυλίζεται και η κατσίκα τους. Μάλιστα.... για να μην εγείρει μελλοντικά κάποιος θέμα ιδιοκτησίας, η ενορία έπαιρνε ένα συμβολικό ενοίκιο 30 δραχμών το χρόνο. Αυτά συνέβαιναν έως την δεκαετία του '70, περίπου. Έκτοτε το μικρό σπίτι γνώρισε την τέλεια παρακμή, ιδιαίτερα στα χρόνια της άρρωστης και μοναχικής κόρης του ιδιοκτήτη. Μετά τον θάνατό της, προσπάθησαν να βρουν τους κληρονόμους αλλά εις μάτην. Δεν υπήρχε κάποιος.

Τον Απρίλο του 2021, ωστόσο, εμφανίστηκε ένας δικηγόρος ο οποίος ενημέρωσε τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Εκκλησίας ότι οι πελάτες του επιθυμούν να αγοράσουν τον χώρο που βρίσκεται πάνω από το σπίτι τους (πρόκειται για την πρώην οικία Φέκα) στον οποίον χώρο βρίσκεται και το καμπαναριό!

Προφανώς επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμη φτάσει στην κατάντια να πουλάμε και τους ναούς, το εκκλησιαστικό συμβούλιο αρνήθηκε την πώληση. Αυτό όμως δεν πτόησε τους επίδοξους αγοραστές καθώς την Μ. Δευτέρα του ιδίου έτους συνεργείο επιχείρησε να γκρεμίσει μέρος της πεζούλας του οικοπέδου όπου βρίσκεται το καμπαναριό, προκειμένου να μεταφερθεί εκεί ο μετρητής της Δ.Ε.Η. Η αντίδραση των επιτρόπων του ναού ήταν άμεση, με αποτέλεσμα να αποτραπεί -προσωρινά- η κατεδάφιση.

Η ιστορία όμως δεν τελείωσε εδώ αλλά, αντίθετα, μόλις άρχισε. Η ιδιοκτήτρια της πάλαι ποτέ οικίας Φέκα κατέθεσε αρνητική αγωγή κατά των υπευθύνων του ναού, ισχυριζόμενη ότι το οικόπεδο του κωδωνοστασίου... της ανήκει και μάλιστα υπάρχει ρήτρα 1000 ευρώ σε κάθε ενδεχόμενη παρέμβαση τους σ' αυτό το οικόπεδο! Είναι προφανές ότι προέβησαν στις ενέργειες αυτές καθώς το αρχικό εμβαδόν της οικίας Φέκα δεν ήταν αρκετό για να κτίσουν το σπίτι που σχεδίαζαν. Έτσι έκαναν τοπογραφικό, όπου συμπεριέλαβαν και τον περιβάλλοντα χώρο του καμπαναριού. Απλά πράγματα....

Βέβαια προκύπτουν ερωτηματικά και υπάρχουν κενά, μερικά εκ των οποίων θα αναφέρουμε:

* To 1967 περιέρχεται στον Αλέξανδρο Φέκα και την Ελένη χήρα Δημητρίου Φέκα ιδιοκτησία 100 τετραγωνικών μέτρων.

Πώς η ίδια ιδιοκτησία σε αποδοχή κληρονομιάς του 2019 γίνεται 166,75 τ.μ., όταν η επιτρεπτή απόκλιση είναι μόλις 10% ;

* Στοιχεία που υπάρχουν σε παλαιά τοπογραφικά, εξαφανίζονται σε μεταγενέστερα (των τωρινών ιδιοκτητών) ή επινοούνται μη υπάρχοντα στα παλαιά.

* Ο ναός έχει αναγερθεί το 1801 και στην ίδια περίοδο (με απόκλιση ως το 1890) το κωδωνοστάσιο. Πώς γίνεται λοιπόν να... ανήκει στην οικογένεια Φέκα που ούτε χώρο για την κατσίκα της δεν διέθετε;

Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο Αλ. Φέκας ήταν χτίστης για πεζούλες και φούρνους. Πώς λοιπόν, αν το οικόπεδο πέριξ του κωδωνοστασίου ήταν δικό του, δεν έχτισε έναν μικρό στάβλο για την ...άστεγη και ταλαίπωρη κατσίκα του;

* Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του εκκλησιαστικού συμβουλίου για την διαταγή διακοπής των οικοδομικών εργασιών απορρίφθηκε γιατί, λέει, δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος....(τί συνιστά άμεσο κίνδυνο, εν προκειμένω;). Επιπλέον ο δικαστής έκρινε ότι οι αντίδικοι είναι ο νομέας του χώρου του καμπαναριού, χωρίς να έχει προηγηθεί προφορική διαδικασία και να έχει προσκομίσει ο Ναός τα έγγραφά του καθώς είναι γνωστό ότι στη διαδικασία της προσωρινής διακοπής ελέγχεται μόνο το επείγον του θέματος και όχι η ουσία της υποθέσεως. Μάλιστα αγνοήθηκε το γεγονός ότι γκρεμιζόταν η πεζούλα του περιβάλλοντος χώρου του καμπαναριού.

Επιπλέον η απόφαση εκδόθηκε δίχως πραγματογνωμοσύνη, στον πρωτοφανή για τα δικαστικά δεδομένα χρόνο των 4 μηνών και βέβαια υπέρ των αντιδίκων της εκκλησίας.

Αυτά δεν είναι τα μοναδικά ερωτήματα και οι άνθρωποι του εκκλησιαστικού συμβουλίου είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν, με κάθε νόμιμο μέσο, την υπεράσπιση των δικαίων του Ναού, έχοντας στο πλευρό τους όλη την ενορία.

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι ο αγώνας τους βρίσκεται υπό την σκέπη του Θεού και την προστασία των θαυματουργών Αγίων Αναργύρων. Επίσης οι αντίδικοι ας έχουν υπόψιν ότι δεν αντιδικούν με τους ανθρώπους του συμβουλίου αλλά με τους Αγίους και "σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν".
Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη ΕΛΕΝΑ