Από Καλλιόπη Σουφλή
HALLOWEEN & SAMHAIN:αποκρυφιστικές γιορτές, χρονική σύμπτωση (Συγχρονικότητα) με την μυστηριώδη φονική ταραχή στη Σεούλ?
Αυτή η νύχτα λέγεται ότι είναι γεμάτη από τρόμους και μαγεία, στην οποία περιπλανώνται οι ψυχές των νεκρών. Την ημερομηνία αυτή, σύμφωνα με τη σατανική πεποίθηση, πρέπει να θυσιάζονται και άνθρωποι. 
Νομίζω πως άμεση σχέση με τον σατανισμό, έχει ένας συγκεκριμένος λαός…
πηγη
Το ότι εμπλέκονται Κέλτες και Δρυίδες, μόνον ως παραπληροφόρηση μπορεί να σταθεί…
Μην ξεχνάτε πως ο συγκεκριμένος σατανικός λαός, υφίσταται χιλιάδες χρόνια και έχει εξαπλωθεί παντού…οι αγγλοσάξωνες, είναι ΧΑΖΑΡΟΙ…
Κέλτες και Δρυίδες έχουν άμεση σχέση με την Αρχαία Ελλάδα και ο Δρυιδισμός, είναι φιλοσοφία ζωής…
Η επαφή τους με τους ΑΓΓΛΟΣΑΞΩΝΕΣ, δηλαδή με τους ΧΑΖΑΡΟΥΣ, σίγουρα επηρεάστηκε αλλά όχι σε σημείο ανθρωποθυσιών και σατανισμού, όπως θέλουν να τους προσάψουν…
Καλλιόπη Σουφλή
HALLOWEEN & SAMHAIN:”ΘΥΣΙΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ στον Σατανά”
HALLOWEEN & SAMHAIN:
ΔΥΟ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ!
Σε αυτές τις ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ απαιτούνται και ανθρωποθυσίες!
ΠΗΓΗ: PublicDomain/guidograndt.de
Στις 31 Οκτωβρίου εκατομμύρια άνθρωποι γιορτάζουν το «Halloween» εντελώς αθώα.
Σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει για το παγανιστικό-αποκρυφιστικό υπόβαθρο αυτού του «Φεστιβάλ του θηρίου».
Οι αποκρυφιστές σατανιστές, όμως, τόσο περισσότερο…το “Halloween” είναι το κατάλοιπο της παγανιστικής σεληνιακής γιορτής “All Hallows Eve” ή της βρετανικής γιορτής της φωτιάς την εποχή των Δρυίδων, οι οποίοι γιόρταζαν με αυτό το τέλος του καλοκαιριού, το αγγλικό όνομα της γιορτής “All Saints’ Day”, συγκεκριμένα της νύχτας πριν από τους “Αγίους Πάντες”.
Στην Αμερική, οι ενήλικες και κυρίως τα παιδιά γιορτάζουν ένα φεστιβάλ μεταμφιέσεων κατά το οποίο πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για να πιάσουν μικρά πράγματα που υποτίθεται ότι φέρνουν καλή τύχη.
Συχνά μεταφέρεται μια κολοκύθα που θυμίζει ανθρώπινο κρανίο. Τα πυροτεχνήματα και τα παρόμοια προορίζονται για να κρατήσουν μακριά τα κακά πνεύματα.
Η 31η Οκτωβρίου είναι εξαιρετικά σημαντική για τους ειδωλολάτρες, τις μάγισσες, τους αποκρυφιστές και τους σατανιστές.
Την ημέρα αυτή, οι σατανιστές γιορτάζουν τελετουργίες αίματος και σεξ, επιφέροντας σεξουαλική ένωση Σατανά ή δαιμόνων και μελών και εκτελώντας θυσίες ανθρώπων και ζώων.
Το «Halloween» συνδέεται συχνά με τη μεταμφίεση και την απεικόνιση των νεκρών στα λαϊκά έθιμα. Οι εορτάζοντες αντιμετωπίζουν τις δυνάμεις του χάους όπου η γονιμότητα και η ζωή θα θριαμβεύσει.
Η νύχτα της 31ης Οκτωβρίου δίνει τη θέση της στην ημέρα της 1ης Νοεμβρίου, στην «Γιορτή των Αγίων Πάντων», τη χριστιανική γιορτή όλων των αγίων μαρτύρων.
Αυτή η ημερομηνία ήταν πιθανότατα και η αρχή της κελτικής χρονιάς, όταν άναβαν μεγάλες φωτιές.
Σύμφωνα με το λαϊκό έθιμο, όσοι γεννιούνται την ημέρα των Αγίων Πάντων μπορούν να δουν πνεύματα. (στον καθολικό κόσμο η 2η Νοεμβρίου έγινε Ημέρα όλων των Ψυχών)
Στον καθολικό κόσμο, το φεστιβάλ συνδέεται στενά με την ακόλουθη ημέρα μνήμης των νεκρών, την «Ημέρα όλων των Ψυχών» (στην προτεσταντική «Κυριακή των Νεκρών»), κατά την οποία ανάβουν κεριά στους τάφους που είναι διακοσμημένοι για το σκοπό αυτό. οι νεκροί.
Αυτή η νύχτα λέγεται ότι είναι γεμάτη από τρόμους και μαγεία, στην οποία περιπλανώνται οι ψυχές των νεκρών. Την ημερομηνία αυτή, σύμφωνα με τη σατανική πεποίθηση, πρέπει να θυσιάζονται και άνθρωποι.
Η 1η Νοεμβρίου ονομάζεται επίσης «Samuin/Samhain» (Κελτικά) ή «Nos Calan gaef» (Ουαλικά), η «νύχτα της αρχής του χειμώνα» ή «teir nos ysbryd» (ουαλικά), η «νύχτα φάντασμα», η αρχή του χρόνου, αρχή του «καιρός του σκότους», στην οποία η προηγούμενη νύχτα είναι «άχρονη» και ο χωρισμός του ανθρώπου από τον «άλλο κόσμο» καταργείται.
Αυτή τη νύχτα η είσοδος στον «Κάτω και Άλλο Κόσμο» λέγεται ότι είναι ανοιχτή, όπου τα πνεύματα βοηθούν με προφητείες. Το «πέπλο μεταξύ των κόσμων» είναι πλέον στο πιο λεπτό του ή ανοίγει το «κενό μεταξύ των κόσμων», ώστε ο αποθανών να μπορεί να επισκεφτεί τους ζωντανούς ή ακόμα και να τους αποκτήσει στην κατοχή του.
Αλλά αυτή η ημερομηνία είναι επίσης η λεγόμενη «Πρωτοχρονιά των Μαγισσών» ή «Ετήσια Γιορτή των Μαγισσών», όταν επιτυγχάνεται η κορύφωση της φθινοπωρινής ισημερίας και του χειμερινού ηλιοστασίου, όταν γίνονται σκοτεινές, μαγικές τελετές.
Στο «Σαμχάιν» έγινε και το αιματηρό «Θυσία στο είδωλο του βασιλιά».
Στους σατανικούς κύκλους, η 29η Οκτωβρίου έως την 1η Νοεμβρίου λογίζεται ως «Σατανικές Γιορτές».
[Στους αποκρυφιστικούς κύκλους, η 29η Οκτωβρίου έως την 1η Νοεμβρίου λογίζεται ως «αποκρυφιστικές Γιορτές».]
Οι εορτασμοί αυτοί, που γίνονται την 1η και 2η Νοεμβρίου, και έχουν γηγενείς μορφές που αφομοίωσε η εκκλησία, μας κάνουν περίεργους. Φαίνεται ότι αυτό που είναι σημαντικό είναι να ακολουθήσουν αμέσως μετά τις 31 Οκτωβρίου .
Αναγκάζεται κανείς να ρωτήσει γιατί. Τι συνέβη στις 31 Οκτωβρίου που μετέτρεψε την επόμενη μέρα σε Ημέρα των Νεκρών;
Η Παραμονή των Αγίων Πάντων πέφτει στις 31 Οκτωβρίου κάθε έτους και είναι η ημέρα πριν από την Ημέρα των Αγίων Πάντων στο χριστιανικό ημερολόγιο.
Φεστιβάλ που σηματοδοτεί το τέλος της εποχής της συγκομιδής και την αρχή του χειμώνα ή το « σκοτεινό μισό » του χρόνου.
Πραγματοποιείται την 1η Νοεμβρίου, αλλά με εορτασμούς που ξεκινούν το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου, αφού η κελτική ημέρα άρχιζε και τελείωνε στο ηλιοβασίλεμα.
Το Samhain πιστεύεται ότι έχει κελτική παγανιστική προέλευση και ορισμένοι νεολιθικοί τάφοι διέλευσης στην Ιρλανδία ευθυγραμμίζονται με την ανατολή του ηλίου την εποχή του Samhain.
Οι ψυχές των νεκρών συγγενών πίστευαν επίσης ότι επισκέπτονταν ξανά τα σπίτια τους αναζητώντας φιλοξενία, και ένα μέρος στο τραπέζι τους στρώθηκε κατά τη διάρκεια ενός γεύματο.
Η μαντεία ήταν επίσης μεγάλο μέρος του φεστιβάλ και συχνά περιλάμβανε ξηρούς καρπούς και μήλα.
Τον 9ο αιώνα η Δυτική Εκκλησία ενέκρινε την 1η Νοεμβρίου ως την Ημέρα των Αγίων Πάντων , πιθανώς λόγω της επιρροής του Αλκουίν , και η 2η Νοεμβρίου αργότερα έγινε Ημέρα όλων των Ψυχών .]
Σεούλ: Μετά από τρελό αποκριάτικο πάρτι – Τουλάχιστον 151 νεκροί, 150 τραυματίες
Οι πρώτες εικόνες απελπισμένων παραϊατρικών που αναζωογονούν ανθρώπους που βρίσκονται στο έδαφος θυμίζουν τρομακτικά τις εικόνες του Brueghel: (Ο Πίτερ Μπρίγκελ ή Μπρέγκελ ο πρεσβύτερος ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, σχεδιαστής και χαράκτης γνωστός για τα τοπία του και τις αγροτικές σκηνές.)
Ένα τραγικό Σαββατοκύριακο αποκριών Halloween στη Σεούλ.
Τουλάχιστον 154 άνθρωποι σκοτώνονται και δεκάδες άλλοι τραυματίζονται σε μια τεράστια «συντριβή πλήθους» κατά τη διάρκεια εορτασμών στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας.
Τουλάχιστον 151 άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν σε μια μαζική συντριβή πλήθους κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για το Halloween στη Νότια Κορέα.
——————————
Πάνω από 150 νεκροί μετά το ξέσπασμα του Halloween στη Νότια Κορέα
Οι θεατές του πάρτι καταπλακώθηκαν στη διεθνή συνοικία του κέντρου της Σεούλ, γνωστή ως «Δυτική πόλη» στους ντόπιους
Πάνω από 150 νεκροί μετά το ξέσπασμα του Halloween στη Νότια Κορέα
Τα πτώματα των θυμάτων, που πιστεύεται ότι υπέστησαν καρδιακή ανακοπή, καλύπτονται στη δημοφιλή περιοχή της νυχτερινής διασκέδασης Itaewon (ίτεϊγουάν) στη Σεούλ.
RT 29-10-22 Τουλάχιστον 151 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 82 τραυματίστηκαν σε ταραχή πλήθους στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας, Σεούλ, το βράδυ του Σαββάτου κατά τη διάρκεια των εορτασμών για το Halloween, ανακοίνωσε η τοπική πυροσβεστική υπηρεσία.
Το περιστατικό συνέβη σε ένα στενό δρομάκι κοντά στο ξενοδοχείο Hamilton στην περιοχή Itaewon, (ίτεϊγουάν) την πιο διεθνή περιοχή της πόλης, κοντά στη στρατιωτική βάση Yongsan Garrison των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την Korea Herald, περίπου 100.000 άνθρωποι συνέρρευσαν στην περιοχή όλη την ημέρα για να γιορτάσουν το πρώτο Σαββατοκύριακο του Halloween χωρίς την εντολή μάσκας και τα μέτρα κοινωνικής απόστασης που ίσχυαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19.
Δεν είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς προκάλεσε την ταραχή. Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι η περιοχή είχε γεμίσει τόσο πολύ που οι διασώστες δεν μπορούσαν να φτάσουν αμέσως στα θύματα και να επιχειρήσουν ανάνηψη.
Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, τουλάχιστον 19 από τους νεκρούς ήταν αλλοδαποί, μεταξύ των οποίων πολίτες του Ιράν, του Ουζμπεκιστάν, της Κίνας και της Νορβηγίας. Η πρεσβεία της Μόσχας στη Σεούλ επιβεβαίωσε τον θάνατο δύο Ρώσων πολιτών.
Η πλειονότητα των θυμάτων ήταν στα τέλη της εφηβείας και στα 20, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Yonhap. Δεκάδες από τους τραυματίες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία της πρωτεύουσας, ενώ τουλάχιστον 19 τραυματίστηκαν σοβαρά.
Ο Πρόεδρος Yoon Suk-yeol προήδρευσε σε συνεδρίαση έκτακτης ανάγκης λίγο μετά την τραγωδία. «Η κορυφαία προτεραιότητα είναι η μεταφορά και η διάσωση των ασθενών και η παροχή άμεσης ιατρικής περίθαλψης στους πληγέντες» , είπε, σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο.
Ο δήμαρχος της Σεούλ, Oh Se-hoon, διέκοψε το ταξίδι του στην Ευρώπη και αποφάσισε να επιστρέψει στην πόλη, δήλωσαν αξιωματούχοι.
===============
RT 30-10-22 Συνεχίζει να αυξάνεται ο αριθμός των αλλοδαπών που αναφέρθηκαν νεκροί στη ταραχή της Σεούλ
Πολίτες της Ρωσίας, της Κίνας, του Ιράν, του Ουζμπεκιστάν και της Νορβηγίας φέρονται μεταξύ των νεκρών μετά από συντριβή στη Νότια Κορέα
Συνεχίζει να αυξάνεται ο αριθμός των αλλοδαπών που αναφέρθηκαν νεκροί στη ταραχή της Σεούλ
Ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας κήρυξε μια εβδομάδα πανεθνικού πένθους μετά τη φονική ταραχή κατά τη διάρκεια των εορτασμών για το Halloween στη Σεούλ το βράδυ του Σαββάτου στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 150 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 19 αλλοδαπών από πολλές πολιτείες.
Τουλάχιστον τέσσερις πολίτες της Ρωσίας, όλοι γυναίκες, σκοτώθηκαν στη συντριβή του πλήθους, επιβεβαίωσε την Κυριακή η πρεσβεία της Μόσχας στη Σεούλ.
Η Κίνα είπε επίσης ότι τρεις από τους υπηκόους της έχασαν τη ζωή τους στην τραγωδία. Η κινεζική πρεσβεία δήλωσε ότι «έχει ενεργοποιήσει έναν μηχανισμό αντίδρασης έκτακτης ανάγκης» για την παροχή βοήθειας σε κάθε Κινέζο υπήκοο που τραυματίστηκε ή μπορεί να ζητήσει βοήθεια.
Η πρεσβεία των ΗΠΑ στη Σεούλ είπε στο CNN ότι τουλάχιστον δύο Αμερικανοί υπήκοοι ήταν μεταξύ των θυμάτων.
Μερικοί Αμερικανοί τραυματίστηκαν επίσης, καθώς η πρεσβεία είπε ότι «συνεργάζεται στενά με τις τοπικές αρχές και άλλους συνεργαζόμενους οργανισμούς για να βοηθήσει τους πολίτες των ΗΠΑ που επηρεάστηκαν».
Οι αρχές της Σεούλ ταυτοποίησαν επίσης πολλά θύματα από το Ιράν, το Ουζμπεκιστάν και τη Νορβηγία. Σύμφωνα με το Κεντρικό Αρχηγείο Αντιμετώπισης Καταστροφών και Ασφάλειας της Νότιας Κορέας, ξένοι υπήκοοι από δέκα χώρες σκοτώθηκαν στον τζόγο.
Μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής, ο αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 153 και άλλοι 133 τραυματίστηκαν. Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν στα τέλη της εφηβείας ή στα 20 τους. Ο αριθμός των θυμάτων ενδέχεται να αυξηθεί περαιτέρω καθώς 37 άνθρωποι τραυματίστηκαν σοβαρά από την ταραχή, προειδοποίησαν οι αξιωματούχοι.
«Είναι πραγματικά φρικτό», είπε ο Πρόεδρος Γιουν Σουκ-γιόλ την Κυριακή, αποκαλώντας το τζάμπα μια «τραγωδία και καταστροφή που δεν έπρεπε να είχε συμβεί ποτέ».
Η τραγωδία εκτυλίχθηκε στην κύρια περιοχή της νυχτερινής ζωής της Σεούλ το Σάββατο, καθώς έως και 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην περιοχή για αργά το βράδυ εορτασμούς του Halloween.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η ταραχή συνέβη αφού το πλήθος σπρώχτηκε σε ένα στενό δρομάκι, αλλά οι αρχές δεν έχουν ακόμη καθορίσει την ακριβή σειρά των γεγονότων.
Ο Πρόεδρος Γιουν υποσχέθηκε ότι οι αρχές θα «διερευνήσουν την αιτία του ατυχήματος και θα κάνουν θεμελιώδεις βελτιώσεις ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια ατυχήματα στο μέλλον».
——–
Αυτόπτης μάρτυρας αναφέρει:
«Φτάσαμε εδώ γύρω στις 10 το βράδυ και ήταν μια σκηνή ταινίας. Έμοιαζε με εποχή πολέμου».
Έγιναν προσπάθειες παντού για να αναζωογονηθούν οι άνθρωποι – την ίδια στιγμή προστέθηκαν όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Η κατάσταση ήταν εντελώς εκτός ελέγχου, αναφέρει.Πηγές: PublicDomain/ guidograndt.de στις 31.10.2022
https://www.pravda-tv.com/2022/10/halloween-und-samhain-blutopfer-fuer-satan-2/
Πηγή
Δρυίδες και η σχέση τους με τους αρχαίους Έλληνες
Οι Δρυίδες δεν ήταν απλά ιερείς, βάρβαροι ιερείς (αν και οι αρχαίοι συνήθιζαν να τους αποκαλούν «φιλοσόφους») ενός απομακρυσμένου λαού, δεν ήταν απλά μια κλειστή ομάδα ανθρώπων που μοιράζονταν μυστικά και κρυφές γνώσεις μεταξύ τους, αλλά μια ομάδα ανθρώπων διαφόρων επαγγελματικών και κοινωνικών τάξεων που έχουν μια συγκεκριμένη πρακτική και στάση ζωής. Οι πηγές μας γι’ αυτούς προέρχονται από Έλληνες και Ρωμαίους.
Μύθοι και ηρωικές ιστορίες, παραμυθένιες περιπλανήσεις στον κόσμο του φανταστικού μα και της ιστορίας, εδώ συναντάμε “ιερατικές” μορφές με ιδιαίτερα φυσιολατρικά “πιστεύω” και αντιμετώπιση του κόσμου και όλα αυτά σε έναν κόσμο που είτε βρίσκεται στην αρχαία Γαλατία (νυν Γαλλία), είτε στις Βρετανικές νήσους, είτε στην αρχαία Ιέρνη (νυν Ιρλανδία)…
Ποιοι όμως ήταν οι Δρυίδες; Η ετυμολογία έχει να μας πει πολλά, όχι όμως όλα! Η λέξη Δρυίδης (Druid) προέρχεται από την ελληνική δρυς (=βελανιδιά).
Η ίδια λέξη υπάρχει και σε άλλες αρχαίες γλώσσες, όπως πχ. στη σανσκριτική druma = βελανιδιά (δρυς), το ιερότερο δέντρο των Δρυίδων.
Στη Γαλλική γλώσσα η ομόρριζη λέξη druiah σημαίνει “σοφός άνθρωπος”.
Στην δε Περσική το πνεύμα της νύχτας ή του σκότους ονομάζεται Druh.
Στα Ουαλικά, drud σημαίνει “αυτός που εξαγνίζει”. Γενικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι Δρυίδης σύμφωνα με την κελτική παράδοση σήμαινε “ο σοφός των δέντρων” ή και “σοφός της Βελανιδιάς”.
Άρα, η λέξη έχει να κάνει πάντως με την σοφία και έχει ως κεντρικό σημείο αναφοράς την (ιερή) βελανιδιά.
Η φιλοσοφία του Δρυιδισμού
Οι Δρυίδες, όπως προείπαμε, δεν είναι μια κλειστή ομάδα ανθρώπων απλά, αλλά μια πρακτική, είναι τρόπος ζωής, πνευματικό μονοπάτι και φιλοσοφία.
Ανάγεται στις ρίζες της Κέλτικης Θρησκείας και παραδόσεις, μα η ίδια ουδεμία σχέση έχει με,θρησκεία, καθώς δεν εμπεριέχει ή εξαρτάται από κάποιο δόγμα.
Οι διδασκαλίες του Δρυιδισμού δεν μένουν μέσα στο χρόνο πάντα ίδιες, αλλά εξελίσσονται και μέσα από αυτές τις διδασκαλίες μπορούμε να βρούμε έναν ενδότερο τρόπο κατανόησης της ίδιας μας της ζωής σε σχέση με τον Κόσμο, και με την Ροή της Ζωής που κυλάει και δίνει πνοή σε ό,τι υπάρχει.
Οι Δρυίδες στην αρχαιότητα
Τα λίγα στοιχεία που ξέρουμε σχετικά με αυτούς προέρχονται από Έλληνες αρχαίους συγγραφείς (Διογένης Λαέρτιος, Στράβων, Διόδωρος Σικελός κ.ά.) και Ρωμαίους (Καίσαρας, Λουκανός κ.ά.), από αρχαία γραπτά χρονολογημένα μεταξύ 2ου αιώνα π.Χ. και 4ου αιώνα μ.Χ.
Αν παρατηρήσει κανείς το κελτικό πάνθεο από κοντά δε θα παραβλέψει να δει τις ομοιότητες με το ελληνικό.
Οι ομοιότητες αυτές οφείλονται είτε στο ότι υπήρξαν μέρος της ινδοευρωπαϊκής ομοεθνίας είτε στην επαφή που είχαν σε πανάρχαια χρόνια οι Έλληνες μαζί τους Ένας πολύ σημαντικός Θεός ήταν ο Λούγκ, με το όνομα Σαμιλνταχάν («αυτός που κατέχει πολλά μέσα και τρόπους») επόπτευε τις τέχνες, προστάτευε τους ταξιδιώτες/τισες εν ζωήι και θανάτωι μπορεί εύκολα να παραλληλιστεί με τον Θεό Ερμή.
Ο Κέλτης Ήφαιστος ήταν ο Γκοϊβνιου στην Ιρλανδία. Κυβερνήτη των θαλασσών βρίσκουμε τον Λιρ, με τα χαρακτηριστικά του δικού μας Ποσειδώνα.
Στην θέση του πολεμοχαρή Θεού Άρη βρίσκουμε τον Όγκμα, ενώ στην θέση της Αθηνάς την Μόριγκαν.
Προστάτιδα της οικογένειας και της εστίας μεταξύ άλλων ήταν η Μπρίγκιτ, σαν την αντίστοιχη ελληνική Θεά Εστία.
Η ύπαρξη, όπως προαναφέρθηκε, επαφών με ανθρώπους του Αιγαίου δεν μπορεί να αποκλειστεί, καθότι σάγκες κελτικές αναφέρουν ιστορίες αποικισμού από ανθρώπους του Αιγαιακού κόσμου (Κρήτες, Μυκηναίοι).
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Δρυιδισμός δεν άφησε την δική του ξεχωριστή «σφραγίδα» ή ότι δεν αποτέλεσε (και αποτελεί ακόμα) μια αξιολάτρευτη φιλοσοφία και κουλτούρα.
Οι Δρυίδες άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία ως ένα τάγμα σοφών ανθρώπων και αξιοσέβαστων ιερέων.
Ένα λαμπερό παράδειγμα αυτού, βλέπουμε στον θρύλο του Αρθούρου, όπου ο μάγος Μέρλιν είναι πάρα πολύ πιθανό να υπήρξε Δρυίδης.
Οι Πρακτικές των Δρυίδων κατά τα αρχαία χρόνια
Ολίγα είναι τα στοιχεία, όπως επισημάνθηκε, σχετικά με τις πρακτικές του δρυιδισμού.
Η εσωτερική – μυστικιστική χροιά της φιλοσοφίας τους ήταν φανερή και από το ότι τα ενδότερα μυστικά του δόγματος γίνονταν γνωστά μονάχα στους μυημένους οι οποίοι λάμβαναν το χρίσμα μετά από είκοσι χρόνια εκπαίδευσης και μελέτης.
Πριν καλά – καλά αρχίσουν την εκπαίδευσή τους, ορκίζονταν να σιωπούν (βλέπε παρόμοιες πρακτικές στους πυθαγορείους) και όσα εγνώριζαν θα μεταφέρονταν προφορικά από στόμα Δρυίδη σε αυτί Δρυίδη.
Οι γραπτές μαρτυρίες που μας σώθηκαν δεν προέρχονται από Δρυίδες, αφού απαγορεύονταν η γραπτή καταγραφή της γνώσης, αλλά από μελετητές και από ανθρώπους που απλά συνεκέντρωναν τα λέγονταν γι αυτούς.
Λέγεται μάλιστα – όπως μας πληροφορεί ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ – ότι προσπαθούσαν να αποστηθίσουν μεγάλα μέρη από ποιήματα και πως θεωρούσαν απρέπεια να μεταφέρουν σε γραπτό λόγο όσα σπούδαζαν προφορικά, αν και χρησιμοποιούσαν το ελληνικό αλφάβητο για να γράψουν.
Οι δε ιρλανδοί Δρυίδες χρησιμοποιούσαν ένα δικό τους αλφάβητο, το Όγκαμ.
Όλες οι τελετές ετελούντο στα δάση όπου οι Δρυίδες λέγονταν ότι εξασκούσαν τις μαγικές τους δυνάμεις: αλλαγή του καιρού (πβ. Τελχίνες), θηριομορφισμό, ικανότητα να γίνονται αόρατοι, μαντική τέχνη.
Επίσης, λέγεται γι’ αυτούς ότι χρησιμοποιώντας το «αυγό του ερπετού», δηλαδή μια σφαίρα από κρύσταλλο, μπορούσαν να εξορκίζουν θανατηφόρες κατάρες.
Ίσως, αν εξαλείψουμε τις κάποιες υπερβολές στις λαϊκές δοξασίες, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι Δρυίδες υπήρξαν θεραπευτές (όπως άλλωστε όλοι οι ιερατικές τάξεις της αρχαιότητας, όλων των θρησκειών γνώριζαν τα θεραπευτικά μυστικά της φύσης), ότι μπορούσαν να κινούνται αθόρυβα και απαρατήρητοι χρησιμοποιώντας το φυσικό περιβάλλον για κάλυψη και ότι γνώριζαν την τέχνη παρατήρησης των φυσικών φαινομένων ώστε να μπορούν να προβλέψουν τον καιρό.
Εκτός του ότι είχαν αξιοθαύμαστες και σπάνιες γνώσεις για την φύση, για τα καιρικά φαινόμενα, για τα ουράνια κοκ είχαν και άριστες γνώστες των απόκρυφων (μαντικές ικανότητες, θηριομορφισμός, πιθανότατα γνώση ενεργειακής προβολής και εκμετάλλευσης αυτής κλπ).
Για την ψυχή πίστευαν πως ήταν άφθαρτη, όπως επίσης και το σύμπαν, αλλά κάποια στιγμή το νερό και η φωτιά θα επικρατήσουν. Είχαν έντονο, όπως φαίνεται, το αίσθημα του δικαίου και θεωρούντο «οι δικαιότεροι των ανθρώπων» (Στράβων).
Έτσι δικαιολογείται και η φήμη ότι αποτελούσαν ένα διεθνές δικαστήριο («διεθνείς δικαστές» τους αποκαλεί ο Διόδωρος ο Σικελιώτης) που εκδίκαζε νομικές υποθέσεις ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου μεταξύ των διαφόρων κελτικών φύλων της Γαλατίας.
Η θέση, γενικά, ενός Δρυίδη ήταν πολύ ανεβασμένη και υπήρξε και ανώτερη ακόμα και του ίδιου του βασιλιά.
Μια άλλη καταγραφή που έχουμε για τα τελετουργικά δρώμενα των Δρυίδων προέρχεται από τον Ρωμαίο συγγραφέα Πλίνιο ο Πρεσβύτερος (23/24 – 79 μ.Χ.) που κατέγραψε την Δρυιδική τελετή θερισμού γκυ της Βελανιδιάς (ιερό δέντρο των Δρυίδων).
Αναφέρεται ότι την έκτη μέρα της νέας Σελήνης, ένας ιερέας ντυμένος στα λευκά σκαρφάλωνε στην Βελανιδιά και έκοβε γκυ χρησιμοποιώντας ένα χρυσό δρεπάνι.
Το γκυ δεν έπρεπε να αγγίξει την γη και χρησίμευε σε τελετή γονιμότητας.
Ακόμα και σήμερα επιβιώνει σε όλες τις αγγλόφωνες χώρες η πρακτική αυτή, όπου κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων υπάρχει το έθιμο να φιλιούνται τα ζευγάρια κάτω από ένα κρεμασμένο γκυ, για να εξασφαλίσουν την γονιμότητα.
Άλλη καταγραφή αναφέρει την Δρυιδική εορτή για το καλωσόρισμα του νέου έτους. Τα δρώμενα αυτής παραμένουν ζωντανά μέχρι σήμερα μέσω της Γουικανής αντίστοιχης εορτής Σαμέιν.
Κατά την ημέρα αυτήν πιστεύεται ότι τα πνεύματα και οι ψυχές των νεκρών ζωντανεύουν στην γη. Η πασίγνωστη σύγχρονη εορτή των αγγλόφωνων λαών Halloween είναι σίγουρα απόηχος του Δρυιδικού Σαμέιν.
Ένα άλλο στοιχείο που θρυλείται για τους Δρυίδες ήταν ότι προέβαιναν σε ανθρωποθυσίες.
Αυτό μάλλον αποτελεί ισχυρισμό των Ρωμαίων παρά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι Ρωμαίοι έβλεπαν ανθρωποθυσίες εκεί που δεν υπήρχαν, ιδίως αν αυτοκράτορες ήταν κανένας Νέρων ή κανένας Καλιγούλας.
Οι ίδιοι, προκειμένου να αποκτήσουν πιθανότατα ερείσματα για τον επεκτατισμό τους και την δική τους εγκληματική δράση (ο αρχηγός της κελτικής αντίστασης κατά της Ρώμης Vercigetorix αλυσοδεμένος εσύρθη και στραγγαλίστηκε τελετουργικά στο Τουλιάνουμ, στη βάση του Καπιτωλίου, όπως και πολλοί άλλοι), ευαισθητοποιούντο σχεδόν για τελετουργικές ανθρωποθυσίες.
Γιατί χάθηκε η γνώση;
Πραγματικά οι γνώσεις μας για την δρυιδική σοφία είναι χαμένες, ωστόσο, όμως, παραμένει ζει μέχρι σήμερα. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως χάθηκαν οι γνώσεις αυτές αφού δεν υπήρξε κάποια διακοπή στη συνέχεια;
Για την απώλεια των βαθύτερων απόκρυφων γνώσεων του Δρυιδισμού ευθύνονται κατά κύριο λόγο οι Ρωμαίοι.
Αυτήν τουλάχιστον την απορία εξέφρασε ο Πλίνιος Πρεσβύτερος. Όταν οι Ρωμαϊκές λεγεώνες κατέκτησαν το θρησκευτικό κέντρο των Δρυίδων στο κέλτικο νησί-κάστρο Μόνα (το σημερινό Άνγκλεσεϋ, έξω από την Ουαλία), κατέσφαξαν όλους τους Δρυίδες ιερείς που βρήκαν εκεί και κατέστρεψαν εκ θεμελίων το κάστρο, μαζί με τις ελάχιστες καταγραφές της γνώσης.
Οι μόνοι επιβιώσαντες εκ των Δρυίδων ήταν εκείνοι που απλά δεν βρίσκονταν εκεί εκείνη τη στιγμή, οι οποίοι και ήταν οι γνώστες της χαμένης για μας σήμερα σοφίας.
Με αυτόν τον βίαιο τρόπο εξαφανίστηκε η «καρδιά» της θρησκείας. Όσοι εναπέμειναν προσπάθησαν να συνεχίσουν την παράδοση διδάσκοντας στους απογόνους τους όλα όσα τους είχαν παραδοθεί από τους προγόνους, όπως επίσης επεχείρησαν και να αποκαταστήσουν την χαμένη γνώση μελετώντας και αναζητώντας.
Βαρύτατο πλήγμα για τον Δρυιδισμό – αλλά κι όχι μόνο – ήλθε αρκετά μεταγενέστερα με το λεγόμενο «κυνήγι των Μαγισσών» κατά τον Μεσαίωνα.
Έτσι κλονίστηκε περισσότερο η ήδη κλονισμένη διαιώνιση της Δρυιδικής παράδοσης. Ελάχιστοι κατάφεραν να μεταφέρουν την παράδοση στους νεότερους και -όπως ήταν φυσικό- η γνώση εκφυλίστηκε και «συρρικνώθηκε» σημαντικά.
Ο Δρυιδισμός στη σύγχρονη εποχή
Ο Δρυιδισμός υπήρξε παράδοση που ως αξίες της είχε τον σεβασμό και την λατρεία της Φύσης.
Οι σύγχρονοι Δρυίδες απέχουν πολύ από τους αρχαίους Κέλτες Δρυίδες λόγω έλλειψης της αρχαίας γνώσης.
Οπότε δικαιούμαστε να μιλάμε όχι πια Δρυιδισμό αλλά για νεο-δρυδισμό.
Καθώς η αυθεντική παράδοση έχει κατά πολύ χαθεί, ο νεο-Δρυιδισμός καλύπτει όλα αυτά τα κενά σημεία με τελετουργικά άλλων Παγανιστικών θρησκειών, κυρίως της ελληνικής και λιγότερο της σαμανικής, που όμως τα συνταιριάζει με τέτοιο τρόπο που να φαίνονται σαν να ανήκουν στην αυθεντική Δρυδική φιλοσοφία.
Ωστόσο ο νεο-Δρυιδισμός είναι μία παράδοση που ζει ακόμα και ενεργοποιείται παγκοσμίως, κυρίως δε στις αγγλόφωνες χώρες.
Μεγάλος αντιπρόσωπος του κινήματος αποτελεί το Δρυιδικό Τάγμα Order of Bards Ovates and Druids (OBOD).
Η σχέση των Δρυΐδων με τους Έλληνες
Με τον όρο Δρυΐδες (Druids) αναφέρεται η ευγενής ιερατική τάξη των αρχαίων Κελτικών κοινωνιών, οι οποίες έζησαν στην Δυτική Ευρώπη, βόρεια και εντεύθεν των Άλπεων και αργότερα στα Βρετανικά Νησιά. Τα έθιμα των Δρυΐδων αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών ομάδων που ονομάζονταν ‘Κέλτοι’ και ‘Γαλάται’ από τους Έλληνες και ‘Celtae’ and ‘Galli’ από τους Ρωμαίους, ονομασίες οι οποίες εξελίχθηκαν σήμερα σε ‘Celtic’ και ‘Gaulish’. Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από την Βελανιδιά (Δρυς) και ήταν ιερείς και φιλόσοφοι ενώ νομοθετούσαν και απένεμαν δικαιοσύνη.
Η βελανιδιά υπήρξε επίσης το “ιερό” δέντρο των ελληνικών βασιλικών οίκων της Μακεδονίας, πράγμα που είναι ιστορικά και αρχαιολογικά αποδεδειγμένο με το πλήθος ευρημάτων τα οποία βρέθηκαν στους βασιλικούς μακεδονικούς τάφους με τα περίφημα βασιλικά διαδήματα.
Δεν είναι ίσως τυχαίο που οι Δρυίδες πήραν το όνομα τους από το δέντρο δρυς, (βελανιδιά), μια που το δέντρο αυτό ήταν ιερό για τους Έλληνες από τα βάθη της αρχαιότητας. Ας μην ξεχνάμε την προφητική ιερή βελανιδιά στο μαντείο της Δωδώνης, το αρχαιότερο μαντείο στον κόσμο, το ιερό δέντρο της Γαίας και αργότερα του Δία.Οι σημαντικότερες αναφορές στους Δρυΐδες περιγράφονται σε αρχαία έγγραφα, κυρίως της λατινικής γλώσσας.
Τα σπουδαιότερα βιβλία, λόγω και του προσωπικού κύρους του συγγραφέως αλλά και της πρόσβασης του τελευταίου στη γνώση καθώς και στην ιδία αντίληψη των γεγονότων, είναι τα συγγράματα του Ιουλίου Καίσαρος που έχουν ως τίτλο “De Bello Gallico”.
Μία σειρά βιβλίων στα οποία γράφει για την γεωγραφία και την κοινωνία των γαλατών ή κελτών, ο ίδιος ο αυτοκράτωρ της Ρώμης. (Gaius Julius Caesar, 13 Ιουλίου 100 π.Χ. – 15 Μαρτίου 44 π.Χ.)
Οι δρυΐδες έχουν γίνει αρκετά γνωστοί στο ευρύ κοινό μέσα από το κόμικς Αστερίξ των Γκοσινί και Ουντερζό, στο οποίο ένας από τους κύριους χαρακτήρες είναι ο δρυΐδης Πανοραμίξ.
Το απόσπασμα κειμένου σε μορφή εικόνας προέρχεται από το βιβλίο “De Bello Gallico, Liber VI, εδαφιο XIII και XIV”, του Ιουλίου Καίσαρα όταν αυτός ως στρατηγός της Ρώμης στην περιοχή της σημερινής Γαλλίας, περιέγραφε:
Μετάφραση απο την λατινική: “Υπάρχουν σε όλη την Γαλατία δύο τάξεις προσώπων καθορισμένης σπουδαιότητας και τιμής. Σ΄αυτές τις τάξεις, η μία αποτελείται από τους Δρυΐδες, η άλλη από τους Ιππότες.”
Και συνεχίζει.. “Αναφέρεται ότι στα σχολεία των Δρυϊδών, διδασκεται από στήθους μεγάλος αριθμός στίχων. Γι΄ αυτό μερικοί μένουν για είκοσι χρόνια υπό εκπαίδευση (πειθαρχία). Και δεν θεωρούν πρέπον να καταγράψουν αυτές τις ομιλίες, αν και σχεδόν για όλες τις υποθέσεις και στις δημόσιες και μυστικές εκθέσεις αυτοί χρησιμοποιούν την Ελληνική γλώσσα (ελληνικά γράμματα)”.
Στο ίδιο βιβλίο αναφέρει: “το βασικο σημείο της ιδεολογίας τους είναι ότι η ψυχή δεν πεθαίνει και ότι μετά το θάνατο περνάει από το ένα σώμα στο άλλο” (μεταμόρφωσις).
Αυτή η παρατήρηση του οδήγησε πολλούς αρχαίους συγγραφείς στο συμπέρασμα ότι οι Δρυϊδες ίσως είχαν επιρρεαστεί από τις διδασκαλίες του Πυθαγόρα. Ο Καίσαρας επίσης σημειώνει τη δρυϊδική έννοια του πνεύματος φύλακα της φυλής, την οποία μεταφράζει ως Dispater (Δισπατερ-> Δίας – Πατέρας).
Η Ελληνική καταγωγή των ΔρυΐδωνΣτο βιβλίο μυθιστορίας Lebor Gabála Érenn [Book of Invasions-Βιβλίο των Εισβολών] διαβάζουμε για τον Έλληνα Παρθολώνα ο οποίος ήρθε στην Ιρλανδία μετά τον κατακλυσμό.
Λέγεται ότι ξεκίνησε από τη Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα, με τη γυναίκα του, τους τρεις γιους του με τις γυναίκες τους και τρεις Δρυίδες, αδέλφια μεταξύ τους, τους Φίο, Αίολο και Φομόρη, (Fios, Eólas, Fochmarc), ονόματα που ετυμολογικά σημαίνουν, “Νόηση, Γνώση και Έρευνα”.
Κάτοχοι αυτής της σοφίας ήταν οι Δρυίδες, Έλληνες μύστες όπως συμπεραίνουμε από τα αρχαία κείμενα.
Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε πως ο Παρθολών ήταν Έλληνας πρίγκηπας ο οποίος σκότωσε τους γονείς του ελπίζοντας να κληρονομήσει το βασίλειο.
Το επεισόδιο αυτό του κοστίζει το ένα του μάτι και τον σημαδεύει με κακή τύχη. Ήταν παρόλα αυτά κύριος κάθε τέχνης. Απέκτησε συνολικά 7 γιους. Μετά από 30 χρόνια παραμονής στην Ιρλανδία πέθανε κοντά στην πόλη που σήμερα ονομάζεται Tallaght, όπου 120 χρόνια μετά οι απόγονοι του χάθηκαν από πανώλη.
Πηγή: schizas.com
Α. Σ. Περδικάρης, Δ. Η. Σπυρίδου
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου