Σχόλιο Χρήστου Βλαμάκη για το orthopraxia.gr:
Προσέξτε διαφορά αντιμετώπισης των ποiκίλων συμφορών, μέχρι πρόσφατα, από τους μοναχούς! Δηλαδή, επιθυμία θανάτου ακόμα και από πανδημία (περίπτωση αγίου Παχωμίου). Όνειδος το να ζήσουν ενώ άλλοι “έφευγαν” από αρρώστιες και πολέμους. Και οι σημερινοί μοναχοί (όχι όλοι προφανώς) βάζουνε τα φίμωτρα στα πρόσωπα τους και φοβούνται μήπως τους κολλήσουνε κανένα
κορονοϊό οι λαϊκοί. Ιερείς τραβάνε τα χέρια τους να μην τους τα φιλήσουνε, ψεκάζουνε τις εικόνες και πόσα άλλα! Βγαίνουνε και λένε ότι εταπεινώθη η εκκλησία από ένα μικρόβιο! Ποια εκκλησία εταπεινώθη; Η εκκλησία των μαρτύρων, που δεν φοβήθηκε φωτιές, τσεκούρια και μαχαίρια; Η μόνη “εκκλησία” (προφανώς σε εισαγωγικά) που ταπεινώθηκε (ή καλύτερα εξευτελίστηκε) είναι αυτή των σημερνών οικουμενιστών και θλιβερών Ιεραρχών, Ιερέων και μοναχών. Η πραγματική εκκλησία δεν φοβήθηκε ούτε τον πραγματικό αόρατο εχθρό, ούτε τα όργανα του. Τα μικρόβια θα φοβόταν;
Ο άγιος δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση. Προσέξτε, όχι ένας άγιος του 3ου αιώνα. Ένας άγιος των ημερών μας.
——————
Απόσπασμα από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου – Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας, Τόμος Α’, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ, 2014, σελ. 349-352
Θα σας πω κάτι φοβερό. Όταν ζούμε ως χριστιανοί στον κόσμο αυτό, πειθόμαστε ότι η σκέψη του κόσμου δεν συμπίπτει πουθενά με τον Χριστό. Και η πορεία της δικής μας σκέψεως δεν συμπίπτει καθόλου με τη σκέψη του κόσμου. Πρόσφατα διαβάσαμε στον Βίο του Μεγάλου Παχωμίου ότι, όταν η μία ή η άλλη επιδημία αφαιρούσε πολλές ζωές μοναχών, αυτοί το θεωρούσαν ως συγκομιδή αγίων. Ενώ για άλλους αυτό αποτελεί συμφορά…
Στην αρχή του πολέμου, όταν ήδη υπήρχε απειλή της εισβολής των Γερμανών και των Βουλγάρων στην Ελλάδα, ήρθε στη μνήμη μας κάποια προφητεία, ότι θα έρθουν εχθροί και θα εξολοθρεύσουν όλους τους αγιορείτες μοναχούς. Και τις αντιδράσεις προκλήθηκαν! Ήμουν ακόμη στο μοναστήρι. Όλοι φοβούνταν τον καιρό εκείνο.
Ο πνευματικός μου όμως αρχιμανδρίτης Κήρυκος είπε:
– Ω! Με μας δεν θα γίνει αυτό! Αυτό συνέβη με τον Παχώμιο, με άλλους μοναχούς, με άλλους Πατέρες χάρη στην αγία ζωή τους. Εμείς όμως, έτσι όπως ζούμε, μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως ο Κύριος δεν θα επιτρέψει να συμβεί αυτό σε μας!
Βγήκα στην έρημο και εκεί κάποιος Καρουλιώτης είπε:
– Όταν έρθουν να με σκοτώσουν, θα πω: «Δώστε μου το όπλο σας να το φιλήσω, πριν αυτό με φονεύσει!».
Είχα μαζί μου έναν μοναχό, υποτακτικό κάποιου σπουδαίου ασκητή, του Καλλινίκου, και συνομιλούσαμε γι’ αυτό το θέμα. Τότε είπε:
– Να τι σκέφτομαι: Αν αυτοί έρθουν, πρέπει να μας εξολοθρεύσουν όλους. Να άφηναν όμως μόνο τα σπίτια και τα βιβλία.
– Και γιατί αυτό; ρωτώ.
– Διότι, όταν δουν τα σπίτια και τα βιβλία, θα πουν:
«Εδώ ζούσαν άγιοι άνθρωποι…Αν όμως μείνει ζωντανός έστω και ένας από εμάς, θα τους κάνει όλους να περιφρονούν όλα αυτά τα βιβλία, όλα αυτά τα άγια…»
Αλλά για μας δεν υπάρχει ανάγκη να υπερασπιστούμε τον Χριστό, γιατί, όπως είπε στο Ευαγγέλιο, «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ. 28,18). Κατά τη διάρκεια εβδομήντα χρόνων οι ουμανιστές-κομμουνιστές καταδίωκαν την Εκκλησία και τον Χριστό, έχοντας τη συνείδηση ότι ενεργούν δίκαια. Τελικά όμως συνετρίβησαν αυτοί και όχι ο Χριστός. Έτσι θα γίνει με κάθε λαό, με κάθε άνθρωπο που πολεμά τον Χριστό. Όλος ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια Του, στην εξουσία Του:
«Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης».
Το να μας διώκουν και να μας φονεύουν, ως γεγονότα της ιστορίας μπορούμε να τα ζούμε με τραγικότητα. Από την άλλη όμως πλευρά, ο Κύριος συνάθροισε περίπου σαράντα εκατομμύρια μάρτυρες μέσα στα εβδομήντα αυτά χρόνια. Αν λοιπόν μας δινόταν αυτή η θέα των σωζομένων, τότε θα μεταφερόμασταν πέρα από τον χρόνο και θα ξεχνούσαμε τα παθήματα. Κατά τους τρεις πρώτους αιώνες δόθηκε η χάρη να πάσχουν οι άνθρωποι για τον Χριστό, για την ομολογία της θεότητός Του. Όταν ήμουν μικρό παιδί στο σχολείο, άκουσαν έναν ιερέα που διηγούνταν σε μας τα παιδιά για τα μαρτύρια των πρώτων αιώνων. Ήταν νέος και υπέροχος ιερέας με ακαδημαϊκή μόρφωση. Ακούοντάς τον συλλογίστηκα: «Τι κρίμα που τώρα δεν είναι δυνατοί οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών και δεν μπορούμε να γίνουμε μάρτυρες για τον Χριστό!»
Δείτε και: Το χέρι του Ιερέα και τα μικρόβια
Ο άγιος δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση. Προσέξτε, όχι ένας άγιος του 3ου αιώνα. Ένας άγιος των ημερών μας.
——————
Απόσπασμα από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου – Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας, Τόμος Α’, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ, 2014, σελ. 349-352
Θα σας πω κάτι φοβερό. Όταν ζούμε ως χριστιανοί στον κόσμο αυτό, πειθόμαστε ότι η σκέψη του κόσμου δεν συμπίπτει πουθενά με τον Χριστό. Και η πορεία της δικής μας σκέψεως δεν συμπίπτει καθόλου με τη σκέψη του κόσμου. Πρόσφατα διαβάσαμε στον Βίο του Μεγάλου Παχωμίου ότι, όταν η μία ή η άλλη επιδημία αφαιρούσε πολλές ζωές μοναχών, αυτοί το θεωρούσαν ως συγκομιδή αγίων. Ενώ για άλλους αυτό αποτελεί συμφορά…
Στην αρχή του πολέμου, όταν ήδη υπήρχε απειλή της εισβολής των Γερμανών και των Βουλγάρων στην Ελλάδα, ήρθε στη μνήμη μας κάποια προφητεία, ότι θα έρθουν εχθροί και θα εξολοθρεύσουν όλους τους αγιορείτες μοναχούς. Και τις αντιδράσεις προκλήθηκαν! Ήμουν ακόμη στο μοναστήρι. Όλοι φοβούνταν τον καιρό εκείνο.
Ο πνευματικός μου όμως αρχιμανδρίτης Κήρυκος είπε:
– Ω! Με μας δεν θα γίνει αυτό! Αυτό συνέβη με τον Παχώμιο, με άλλους μοναχούς, με άλλους Πατέρες χάρη στην αγία ζωή τους. Εμείς όμως, έτσι όπως ζούμε, μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως ο Κύριος δεν θα επιτρέψει να συμβεί αυτό σε μας!
Βγήκα στην έρημο και εκεί κάποιος Καρουλιώτης είπε:
– Όταν έρθουν να με σκοτώσουν, θα πω: «Δώστε μου το όπλο σας να το φιλήσω, πριν αυτό με φονεύσει!».
Είχα μαζί μου έναν μοναχό, υποτακτικό κάποιου σπουδαίου ασκητή, του Καλλινίκου, και συνομιλούσαμε γι’ αυτό το θέμα. Τότε είπε:
– Να τι σκέφτομαι: Αν αυτοί έρθουν, πρέπει να μας εξολοθρεύσουν όλους. Να άφηναν όμως μόνο τα σπίτια και τα βιβλία.
– Και γιατί αυτό; ρωτώ.
– Διότι, όταν δουν τα σπίτια και τα βιβλία, θα πουν:
«Εδώ ζούσαν άγιοι άνθρωποι…Αν όμως μείνει ζωντανός έστω και ένας από εμάς, θα τους κάνει όλους να περιφρονούν όλα αυτά τα βιβλία, όλα αυτά τα άγια…»
Αλλά για μας δεν υπάρχει ανάγκη να υπερασπιστούμε τον Χριστό, γιατί, όπως είπε στο Ευαγγέλιο, «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ. 28,18). Κατά τη διάρκεια εβδομήντα χρόνων οι ουμανιστές-κομμουνιστές καταδίωκαν την Εκκλησία και τον Χριστό, έχοντας τη συνείδηση ότι ενεργούν δίκαια. Τελικά όμως συνετρίβησαν αυτοί και όχι ο Χριστός. Έτσι θα γίνει με κάθε λαό, με κάθε άνθρωπο που πολεμά τον Χριστό. Όλος ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια Του, στην εξουσία Του:
«Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης».
Το να μας διώκουν και να μας φονεύουν, ως γεγονότα της ιστορίας μπορούμε να τα ζούμε με τραγικότητα. Από την άλλη όμως πλευρά, ο Κύριος συνάθροισε περίπου σαράντα εκατομμύρια μάρτυρες μέσα στα εβδομήντα αυτά χρόνια. Αν λοιπόν μας δινόταν αυτή η θέα των σωζομένων, τότε θα μεταφερόμασταν πέρα από τον χρόνο και θα ξεχνούσαμε τα παθήματα. Κατά τους τρεις πρώτους αιώνες δόθηκε η χάρη να πάσχουν οι άνθρωποι για τον Χριστό, για την ομολογία της θεότητός Του. Όταν ήμουν μικρό παιδί στο σχολείο, άκουσαν έναν ιερέα που διηγούνταν σε μας τα παιδιά για τα μαρτύρια των πρώτων αιώνων. Ήταν νέος και υπέροχος ιερέας με ακαδημαϊκή μόρφωση. Ακούοντάς τον συλλογίστηκα: «Τι κρίμα που τώρα δεν είναι δυνατοί οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών και δεν μπορούμε να γίνουμε μάρτυρες για τον Χριστό!»
Δείτε και: Το χέρι του Ιερέα και τα μικρόβια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου