ΕΚΕΊ ΜΈΣΑ ΣΤΟΝ ΠΌΝΟ
ΤΗΣ ΦΟΒΕΡΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ
ΤΗΣ ΛΕΠΡΑΣ
ΘΑ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕΙ.
Με απέραντη υπομονή, ταπείνωση, πνεύμα θυσιαστικό και αγαπητικό συνέτρωγε σε κοινές τράπεζες με τους λεπρούς, τους κατηχούσε, τους εξομολογούσε, τους μετέδιδε τη θεία κοινωνία και μετά κατέλυε, χωρίς τον παραμικρό φόβο ότι θα νοσήσει από την μεταδοτική ασθένεια.
Ώρες ατέλειωτες παρηγορητικα συνοδοιπορούσε μαζί τους με το λόγο και την πνευματική του παρουσία, τους στήριζε, Επικοινωνούσε με τον Χριστό και την Παναγία μέσω του πόνου αυτών των βασανισμενων αδελφών μας.
Οι λεπροί βρήκαν τον πιο στοργικό πατέρα στο πρόσωπό του. Ή λειτουργία του ιδρύματος βασιζόταν στο κοινοβιακό σύστημα και όλα τα φρόντιζε ο ίδιος. Με
στοργή και αγάπη αγκάλιασε όλους τους αρρώστους, μάλιστα πάρα πολλοί ασθενείς ενδύθηκαν το μοναχικό σχήμα. Ειδικά οι περισσότερες γυναίκες ασθενείς του Λεπροκομείου, έγιναν μοναχές, οι οποίες τώρα πια τον αποκαλούσαν Γέροντά τους. Η Υπεραγία Θεοτόκος συμπαραστεκόταν στον Άνθιμο και έτρεχε αρωγός στην δύσκολη πάλη του με τον ανθρώπινο πόνο. Η θαυματουργή δύναμη της Παναγίας της Βοήθειας , με την προσευχή και την μεσιτεία του Γέροντα Άνθιμου επιτέλεσε αναρίθμητα θαύματα.
Έχοντας ως μεσίτρια την Παναγία, απευθύνθηκε πολλές φορές στον Κύριο, με δάκρυα στα μάτια, για τη θεραπεία λεπρών και θαυματουργούσε, αφού οι πληγές στα σώματα, αλλά και στις ψυχές των ασθενών έκλειναν ξαφνικά, μετά τις δικές του παρακλήσεις.Και αυτό γινόταν μ’ έναν φυσικό για τον ίδιο τρόπο, αφού το θέλημά του ήταν υποταγμένο στο θέλημα του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου