Ενώ η προσοχή όλου του κόσμου έχει στραφεί στα όσα διαδραματίζονται στην Αμερική και στα του κόβιντ, η Αριστερά συνεχίζει να στοχεύει τα παιδιά με την επιθετική ατζέντα των LGBTQ. Τίποτα δεν θα μείνει εκτός ορίων: παιδικά κινούμενα σχέδια, διαφημίσεις, παιχνίδια και εμφανή μηνύματα στα διαδικτυακά προγράμματα σπουδών. Ενώ οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν ιδέα για την έκταση της προπαγάνδας, η Nicole Russell εξηγεί με μεγάλη λεπτομέρεια πόσο αδιάκοπα είναι τα μηνύματα και γιατί οι γονείς πρέπει να αντιδράσουν μαζικά.
Το 2020 ήταν δύσκολο για όλους, παιδιά και ενήλικες. Τα περισσότερα παιδιά σχολικής ηλικίας αναγκάστηκαν να παρακολουθήσουν σχεδόν το σχολείο, τουλάχιστον για ένα μέρος του έτους. Αυτό, σε συνδυασμό με τα lockdown, προκάλεσε αύξηση του χρόνου που τα παιδιά κάθονται μπροστά από μία οθόνη.
Αυτό έκανε τους γονείς να ανησυχούν ότι τα παιδιά δεν μαθαίνουν καλά ή εκτίθενται σε πράγματα που δεν είναι αρκετά ώριμα για να τα χειριστούν. Σχετικά με αυτό, η διαίσθηση τους μπορεί να είναι σωστή: το 2020 σημειώθηκε αύξηση στο φιλικό προς το LGBTQ μάρκετινγκ που απευθύνεται σε παιδιά.
Το Cartoon Network –το κύριο κοινό του οποίου είναι παιδιά– έστειλε πρόσφατα αυτό το tweet:
"Εδώ είναι όχι μόνο η ομαλοποίηση των αντωνυμιών φύλου, αλλά και ο σεβασμός τους," λέει το tweet του Cartoon Network. «Ανεξάρτητα από το εάν τον χρησιμοποιείτε αυτός/αυτή/εμείς ή κάτι άλλο, σας αναγνωρίζουμε και σας αγαπάμε!»
Τον Νοέμβριο, υπήρχαν προσπάθειες από δύο άλλες μάρκες κάπως φιλικές προς τα παιδιά, την Oreo και την Tampax.
Νωρίτερα φέτος, το τηλεοπτικό κανάλι Nickelodeon ενθάρρυνε το νεαρό κοινό του να δεχτεί τρανσέξουαλ άτομα.
Μάρκες που παρέχουν προϊόντα ή ψυχαγωγία που προορίζονται συνήθως για νεανικό κοινό θέλουν κατά τρόπο ξεκάθαρο να δείξουν ότι χρησιμοποιούν την επωνυμία τους για να φαίνονται «προοδευτικές» και να προβάλουν θέματα LGBTQ, ιδίως ιδέες που σχετίζονται με τα φύλα.
Η αλλαγή στην γλώσσα για την μετάδοση της ιδέας μιας πολιτικής ομάδας δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά υπήρξε χαρακτηριστικό για την αξιοποίηση του πρωταρχικού στόχου του LGBTQ κινήματος: το να αναγκάζεις τους άλλους να δεχτούν αυτά τα άτομα όχι μόνο ως ίσους με τους άλλους αλλά όπως θέλουν να αποκαλούνται.
Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, αλλά είναι επίσης η πρώτη φορά που έχω δει πραγματικά τα παιδιά να αποτελούν στόχο όσο και οι ενήλικες, αν όχι περισσότερο.
Δεν είναι μόνο μάρκες που το κάνουν αυτό ανοιχτά. Τα στούντιο παραγωγής το κάνουν επίσης. Κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια, η ομάδα LGBTQ δικαιωμάτων και παρακολούθησης μέσων, GLAAD δημοσιεύει τον λεγόμενο Δείκτη Ευθύνης των Studio, ο οποίος «χαρτογραφεί την ποσότητα, την ποιότητα και την ποικιλομορφία των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων, των τρανσέξουαλ και των queer (LGBTQ) χαρακτήρων σε ταινίες που κυκλοφόρησαν από οκτώ μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο κατά τη διάρκεια του ημερολογιακού έτους 2019».
Οι ταινίες κυκλοφόρησαν από μεγάλα στούντιο όπως οι Lionsgate, Paramount Pictures, Sony Pictures, Walt Disney Studios και Warner Bros.
Η GLAAD λέει ότι η έκθεσή της «προορίζεται να χρησιμεύσει ως οδικός χάρτης προς την αύξηση της δίκαιης, ακριβούς και χωρίς αποκλεισμούς εκπροσώπησης των LGBTQ στις ταινίες».
Από τις ταινίες που κυκλοφόρησαν από μεγάλα στούντιο το 2019, σύμφωνα με το GLAAD, συνολικά 22 ή ποσοστό 18,6% «περιείχε χαρακτήρες που αναγνωρίστηκαν ως LGBTQ», τις οποίες η ομάδα θεωρεί ως «ελαφρά βελτίωση».
Οι αριθμοί για το 2020 δεν είναι ακόμη διαθέσιμοι, αλλά βάσει παρατηρήσεων και ανεπίσημων στοιχείων, η χρονιά δεν ήταν και τόσο χάλια για την εκπροσώπηση των LGBTQ στα μέσα και το μάρκετινγκ.
Είναι ασφαλές να πούμε ότι η αναπαράσταση των LGBTQ στα πολυμέσα –από τα κοινωνικά μέσα και την τηλεόραση έως το μάρκετινγκ και τις ταινίες– έχει δείξει μια αργή αλλά σταθερή ανοχή σε αυτές τις ιδέες που διεισδύουν, μερικές φορές χτυπάνε στα παιδιά μας. Αυτό είναι απογοητευτικό σε πολλά μέτωπα.
Για τους αρχάριους, όταν άλλα πράγματα διατίθενται στο εμπόριο σε παιδιά, όπως η θρησκεία ή η πολιτική, αναπόφευκτα προκύπτει οργή. Οι woke μάζες αρχίζουν να φωνάζουν ότι ο Χριστιανισμός ή ο συντηρητισμός προσπαθεί να «κατηχήσει» τα παιδιά τους.
Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά είναι προφανή εδώ και δεν χρειάζεται να είστε συντηρητικός ή θρησκευόμενος για να το αντιληφθείτε.
Όλη αυτή η εκπροσώπηση LGBTQ, μέσω του μάρκετινγκ γνωστών επωνυμιών ή ψυχαγωγίας, θα μπορούσε να κάνει ένα παιδί να σκεφτεί ότι αυτές οι ιδέες είναι φυσιολογικές, υγιείς και υπάρχουν ευτυχώς παντού. Αλλά είναι αυτό αλήθεια;
Ο transgender πληθυσμός των νέων είναι σχετικά μικρός, αν και αυξάνεται ραγδαία. Τον Ιούνιο του 2019, μια δημοσκόπηση της Gallup ανέφερε ότι οι Αμερικανοί υπερεκτιμούν πολύ το μέγεθος του πληθυσμού των ομοφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ.
Αυτή η τάση ενισχύει τη θέση της αρθογράφου της Wall Street Journal, Abigail Shrier, συγγραφέα του «Irreversible Damage: The Transgender Craze Seducing Our Daughter», ότι η ιδεολογία των τρανσέξουαλ ενεργεί περισσότερο ως κάτι που είναι μεταδοτικό παρά μια κλειστή κοινωνική νόρμα που περιμένει να απελευθερωθεί.
Ο τρανς νεανικός πληθυσμός διατρέχει επίσης αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης και αυτοκτονίας, παρά την ικανότητά του να ζει ελεύθερα εξαιτίας νόμων περί μη διάκρισης, σε κοινωνικές ή ιατρικές «μεταβάσεις» και εξαναγκασμού των άλλων να χρησιμοποιούν τις «σωστές» αντωνυμίες τους.
Όταν είσαι δυστυχισμένος σε μια ελεύθερη χώρα υποδηλώνει ότι ίσως το ζήτημα να μην είναι η μισαλλοδοξία αλλά η εφαρμογή μιας αποτυχημένης θεραπείας, επειδή υπήρξε εσφαλμένη διάγνωση για την ασθένεια.
Σε μια χρονιά που περισσότεροι νέοι ήταν συνδεδεμένοι, κολλημένοι σε οθόνες περισσότερο από ποτέ, είναι αποθαρρυντικό να βλέπουμε την επιμονή και τη συνέπεια των εμπορικών επωνυμιών και της ψυχαγωγίας που στοχεύουν παιδιά και νέους και ενθαρρύνουν την ομαλοποίηση των LGBTQ εννοιών.
Θα μπορούσαν όλες αυτές οι βιομηχανίες μάρκετινγκ και ψυχαγωγίας για παιδιά να τα ενθαρρύνουν να διαβάσουν, να παίξουν, να είναι ευγενικά, να σέβονται τους ηλικιωμένους, να απορρίπτουν την άσχημη γλώσσα ή να απέχουν από το σεξ – αντίθετα όμως, τα ενθαρρύνουν στην συστροφή της γλώσσας, την αποδοχή μιας «νόρμας» που βλάπτει τους νέους και τη διαιώνιση ενός μύθου ότι η κοινότητα LGBTQ περιθωριοποιείται.
Ήρθε η ώρα για αυτές τις βιομηχανίες να αφηγηθούν ιστορίες, να συσκευάσουν μπισκότα ή να κάνουν τους ανθρώπους να γελούν - και να αφήσουν τα παιδιά μας μόνα τους - leave our kids alone.
ΚΟ / από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου