Τι είναι Χριστούγεννα.

Ο Konstantinos Konstantinidis κοινοποίησε 

παναγιωτης βαρδουνιωτης
Τι είναι Χριστούγεννα.
" ... ός εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ' εαυτόν εκένωσε μορφή δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν..." (Φιλιπ. 2,6-8).
Τα κείμενο αυτό Φιλιππησίους 2,6-11, είναι ένας προ-παύλειος βαπτισματικός ύμνος ο οποίος χρησιμοποιείτο, πολύ πριν τον Παύλο, στην πρώτη Εκκλησία στην ακολουθία του Βαπτίσματος. 

Γεγονός που μας δείχνει πως η Εκκλησία από την ίδρυσή της, έχει την εμπειρία της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Ο Θεός Λόγος δηλ. το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο μονογενής Υιός του Θεού Πατρός, ακριβώς επειδή είναι Θεός κατά Πάντα ομοούσιος με τον Πατέρα, λόγω της άπειρης αγάπης Του κένωσε, άδειασε τον εαυτό του από τη θεία δόξα του και έλαβε μορφή δούλου, ανθρώπου. Ο Λόγος είναι ο κατ' εξοχήν δημιουργός του παντός. Αυτό μας λέει ο Ιωάννης στην αρχή του ευαγγελίου του: "..Τα πάντα έγιναν δι' αυτού και χωρίς αυτόν δεν έλαβε ύπαρξη κανένα, από όσα έχουν γίνει" (Ιω. 1,3). Αυτό το ίδιο ομολογούμε και στο Σύμβολο της Πίστεως: "...ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο..". Κατά τους Πατέρες ο Πατήρ Θεός δημιουργεί τα πάντα δια του Υιού εν Αγίω Πνεύματι. Ο Λόγος λοιπόν, ο δημιουργός, η Αιτιώδης Αιτία των πάντων, κένωσε, άδειασε τον εαυτό του από την θεία δόξα Του, για να γίνει άνθρωπος. Γιατί αδειάζει τον εαυτό του από την θεία δόξα του; Έχει ανάγκη να το κάνει; Όχι!!! Λόγω της άπειρης αγάπης του αδειάζει τον εαυτό του από το μεγαλείο της δόξης του, για να μην συντρίψει τον άνθρωπο, αλλά για να χωρέσει στον άνθρωπο. Από την αγάπη του για τον άνθρωπο και τον κόσμο, κενώνει τον εαυτό του. Γιατί αν δεν κένωνε τον εαυτό του, θα συνέτριβε την ελευθερία του ανθρώπου. Δεν θα ερχόταν ως ένα ταπεινό μωρό που γεννιέται σε μια φάτνη αλόγων ζώων, αλλά θα ερχόταν σαν εισβολέας στην ανθρώπινη φύση. Κενώνει τον εαυτό του και λαμβάνει δούλου, ανθρώπου δηλ. μορφή. Ο άνθρωπος είναι δούλος της κτιστής αναγκαιότητας, δεν μπορεί να υπερβεί την κτιστότητά του, τους νόμους της κτιστότητάς του, όπως είναι η φθορά και ο θάνατος. Γι' αυτό ο άνθρωπος λέγεται δούλος της αναγκαιότητας της φύσης του. Ο Θεός Λόγος είναι ο "Ών" (Εξ. 3,14). Αυτός που υπάρχει γιατί ο ίδιος θέλει να υπάρχει. Έτσι ο Λόγος είναι πέρα και οντολογικά ελεύθερος από κάθε αναγκαιότητα, καθότι δεν είναι κτιστός, δημιούργημα, αλλά Αυτός είναι ο δημιουργός της κτίσης. Έτσι ο όντως ελεύθερος γίνεται δούλος, ο Άκτιστος γίνεται κτίσμα, ο άμορφος γίνεται μορφή. Κενώνει τον εαυτό του γιατί αγαπάει. Κενώνει, ταπεινώνει ον εαυτό του γιατί είναι εραστής της κτίσης. Έτσι ο Λόγος γίνεται αυτό που δεν ήταν. Ο Θεός Λόγος γίνεται άνθρωπος, γίνεται δημιουργία γίνεται κτίση. Αυτή την κίνηση οι Πατέρες την ονόμασαν συγκατάβαση. "Όλος ήν εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος, συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε.." (Από τους Χαιρετισμούς της Παναγίας). Αυτή την κίνηση του Θεού, την ενανθρώπηση του Λόγου, την ονομάζουν οι Πατέρες συγκατάβαση. Ο Θεός συγκαταβαίνει στο ανθρώπινο. Κενώνει, ταπεινώνει τον εαυτό του για να χωρέσει στον άνθρωπο, για να υψώσει τον άνθρωπο στον Θεό. Δηλαδή για να ελευθερώσει τον άνθρωπο και όλη την κτίση από την δουλεία στην κτιστότητα, στην αναγκαιότητά του. Γι' αυτό η ενανθρώπηση του Λόγου, τα Χριστούγεννα όπως την αποκαλούμε, είναι κίνηση κένωσης και συγκατάβασης. Ακριβώς όμως επειδή είναι κένωση-συγκατάβαση και δεν είναι επιβολή, χρειάζεται ελεύθερα να κενώσω τον εαυτό μου για να χωρέσω τον Λόγο. Γιατί η κένωση του Θεού Λόγου, πραγματοποιείται ταυτόχρονα οριζόντια και κάθετα. Έγινε δηλαδή πριν από 2000 χρόνια περίπου, αλλά ταυτόχρονα γίνεται και εντός της καρδιάς-φάτνης του κάθε ανθρώπου. Τί σημαίνει κένωση στον άνθρωπο;
Ο άγιος Ιερώνυμος, χριστιανός του 3ου αιώνα, ένα τέτοιο βράδυ παραμονής Χριστουγέννων, βρισκόταν στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός και προσευχόταν όλη νύχτα. Εκεί λίγο πριν το ξημέρωμα ακούει εντός της καρδιάς του μια φωνή να του λέει: "Ιερώνυμε τι δώρο θα μου κάνεις σήμερα που γιορτάζω; Στην αρχή σάστισε ο άγιος και αναρωτήθηκε: Ποιός είναι; Δεν με γνώρισες Ιερώνυμε; Σε μένα προσεύχεσαι, του λέει η φωνή. Κύριέ μου, λέει ο άγιος. Τι δώρο να σου κάνω εγώ; Όλα σου τα έδωσα, όλα τα εγκατέλειψα. Τι μένει να σου δώσω; Τις αμαρτίες σου Ιερώνυμε, τις αμαρτίες σου."
Ας κενώσω τον εαυτό μου από τις αμαρτίες μου για να χωρέσω τον Λόγο. Η αμαρτία είναι η άστοχη χρήση του εγώ μου. Μια άστοχη χρήση του εγώ μου, καθέτως ως προς τον Θεό, αλλά και οριζοντίως προς τον συνάνθρωπό μου. Ο Λόγος με την ενανθρώπησή του μου δείχνει τον τρόπο κοινωνίας. Για να κοινωνήσω με τον συνάνθρωπό μου, χρειάζεται να κενώσω, να ταπεινώσω το εγώ μου για να χωρέσω στον άλλο, αλλά για να χωρέσει και ο άλλος εντός μου. Αυτή η αλληλο-περιχώρηση είναι η κίνηση της συγκαταβάσεώς μου προς τους άλλους.
Τα Χριστούγεννα λοιπόν είναι μια συνεχής κίνηση κένωσης και συγκατάβασης.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους σας. Εύχομαι να είστε υγιείς, δυνατοί αι γεμάτοι από αγάπη Χριστού. Αγάπη κένωσης και συγκατάβασης.