ΓΕΡΟΝΤΑ, τό αφεντικό μου είναι στριμμένο, τί λέτε, νά φύγω άπό τή δουλειά;
Δικαίωμά σου είναι νά κάνεις ό,τι νομίζεις, ωστόσο, κάθε επιλογή έχει και τις επιπτώσεις τα. Εύκολα είναι να φεύγουμε από μία κατάσταση, αλλά δύσκολο είναι να ξαναβάλουμε τον εαυτό μας σε σειρά. Ό Χριστός μας πολλές φορές με θαυμαστό τρόπο ξέφυγε από τα φονικά χέρια των Ιουδαίων, μα στο τέλος ήρθε στα χέρια τους και Τον σταυρώσανε. Άλλα και να φύγεις από έναν πειρασμό, γνώριζε ότι παρακάτω θά βρεις σίγουρα κάποιον
άλλον και πάλι θά χρειαστείς να κάνεις υπομονή, ή, γιά να το πω ορθότερα, υπομονές, πολλές υπομονές... Δεν υπάρχει μέρος της θάλασσας χωρίς αλάτι και ούτε μέρος του κόσμου μας χωρίς πειρασμό. Ακόμη και μέσα στο ιερό της εκκλησίας ό διάβολος πολεμά τον ιερέα με διαφόρους πειρασμούς και λογισμούς.
Μία φορά ένας καλόγηρος αγανάκτησε από διαφόρους πειρασμούς στο κελί, πού ασκήτευε και αποφάσισε να πάει αλλού. Και στο άλλο, όμως, κελί πάλι πειρασμούς συνάντησε. ’Έτσι έβαλε μπροστά να πάει και σε τρίτο. Όμως, όπως μάζευε τα πράγματά του, βλέπει απέναντι του τον έξαποδώ να βάζει τα εργαλεία του σε ένα σακί. «Έ, ποιος είσαι εσύ και και τί κάνεις έδώ; τον ρωτά. Και αύτός τού άπαντά:
«Είμαι ό διάβολος, αύτός, πού σε έδιωξε από το πρώτο κελί αύτός, πού σε διώχνει από το δεύτερο και αύτός πού θά σε διώξει και από το τρίτο».
Και, μιά πού μιλάμε γιά την υπομονή, να σάς άναφέρω τί μου διηγήθηκε ένα καλογέρι από τη Ρουμανία, πού ασκητεύει εδώ πιο κάτω, σε ένα κελί. Στα γεράματά του ό αγιασμένος Γέροντας Κλεόπας από τη Ρουμανία παρέμενε ολημερίς έγκλειστος και προσευχόμενος. Μόνο γιά μισή ώρα τήν ημέρα έβγαινε έξω, σε μία Αλάτσα, όπου και συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος γιά να ακούσει τις διδαχές του. Εκείνη τήν ημέρα, αφού έκατσε στη μέση της αυλής επάνω σε ένα κούτσουρο, έλεγε στους χριστιανούς: «Στη ζωή σας πάντοτε και παντού να κάνετε υπομονή, υπομονή και υπομονή. Και όταν τελειώσει ή υπομονή, να κάνετε πάλι υπομονή και υπομονή. Και όταν τελειώσει και αύτή ή υπομονή, να κάνετε πάλι και ξανά υπομονή και υπομονή»...
Και έτσι, με τα λόγια αυτά, αφού πέρασε το μισάωρο κηρύττοντας αποκλειστικά και μόνο τήν άγια υπομονή, άφησε τον κόσμο και ξαναγύρισε στο κελί του.
ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ
Αναρτήθηκε από PROSKINITIS
Μία φορά ένας καλόγηρος αγανάκτησε από διαφόρους πειρασμούς στο κελί, πού ασκήτευε και αποφάσισε να πάει αλλού. Και στο άλλο, όμως, κελί πάλι πειρασμούς συνάντησε. ’Έτσι έβαλε μπροστά να πάει και σε τρίτο. Όμως, όπως μάζευε τα πράγματά του, βλέπει απέναντι του τον έξαποδώ να βάζει τα εργαλεία του σε ένα σακί. «Έ, ποιος είσαι εσύ και και τί κάνεις έδώ; τον ρωτά. Και αύτός τού άπαντά:
«Είμαι ό διάβολος, αύτός, πού σε έδιωξε από το πρώτο κελί αύτός, πού σε διώχνει από το δεύτερο και αύτός πού θά σε διώξει και από το τρίτο».
Και, μιά πού μιλάμε γιά την υπομονή, να σάς άναφέρω τί μου διηγήθηκε ένα καλογέρι από τη Ρουμανία, πού ασκητεύει εδώ πιο κάτω, σε ένα κελί. Στα γεράματά του ό αγιασμένος Γέροντας Κλεόπας από τη Ρουμανία παρέμενε ολημερίς έγκλειστος και προσευχόμενος. Μόνο γιά μισή ώρα τήν ημέρα έβγαινε έξω, σε μία Αλάτσα, όπου και συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος γιά να ακούσει τις διδαχές του. Εκείνη τήν ημέρα, αφού έκατσε στη μέση της αυλής επάνω σε ένα κούτσουρο, έλεγε στους χριστιανούς: «Στη ζωή σας πάντοτε και παντού να κάνετε υπομονή, υπομονή και υπομονή. Και όταν τελειώσει ή υπομονή, να κάνετε πάλι υπομονή και υπομονή. Και όταν τελειώσει και αύτή ή υπομονή, να κάνετε πάλι και ξανά υπομονή και υπομονή»...
Και έτσι, με τα λόγια αυτά, αφού πέρασε το μισάωρο κηρύττοντας αποκλειστικά και μόνο τήν άγια υπομονή, άφησε τον κόσμο και ξαναγύρισε στο κελί του.
ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ
Αναρτήθηκε από PROSKINITIS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου