Το στιγμιότυπο ελήφθη από γνωστό ηλεκτρονικό ΜΜΕ, ωστόσο το ερώτημα είναι πάνδημο: «Θα βρεθούν 151 ή και περισσότεροι;».
Το ερώτημα αναφέρεται σε παράμετρο του πολιτεύματος (κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο πλαίσιο κοινοβουλευτικής δημοκρατίας). Θα συμφωνήσετε, φαντάζομαι, ότι το πολίτευμα είναι υπεράνω όλων. Θα θυμάστε, υποθέτω, ότι το πολίτευμα υπάρχει επειδή υπάρχει λαός. Το πολίτευμα υπηρετεί τον λαό.
Ασφαλώς το πολίτευμά μας δεν είναι τέλειο. Η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία εμφανίζει ατέλειες, σφάλματα και παραλείψεις. Αυτό όμως είναι αναμενόμενο και δεν πρέπει να μας πτοεί.
Βεβαίως το πολίτευμά μας και οι θεσμοί του, σε συνεργασία με αλλότριους θεσμούς, υποθήκευσαν την λαϊκή περιουσία για 99 χρόνια. Επρόκειτο όμως για γενναία απόφαση, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, για το καλό όλων μας. Προτείνω να μην δώσουμε μεγάλη σημασία. Για την συμπυκνωμένη σοφία πολιτεύματος-θεσμών, ουδείς δικαιούται να αμφιβάλλει.
Βεβαίως το πολίτευμά μας και οι θεσμοί του κάλεσαν τον λαό να ψηφίσει σε δημοψήφισμα επί ασαφούς (μη τελικού) ερωτήματος και στη συνέχεια ακύρωσαν στην πράξη τη λαϊκή ετυμηγορία. Προτείνω να μην μείνουμε ούτε σ’ αυτό. Ήταν μια από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Το πολίτευμα είναι ιερό και οι θεσμοί του εξίσου.
Βεβαίως το πολίτευμά μας και οι θεσμοί του διαθέτουν εισαγγελείς (εκείνης του Αρείου Πάγου προεξαρχούσης), τμήματα όπως εκείνο της Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Υποδιεύθυνσης Κρατικής Ασφαλείας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και μονάδες όπως οι πασίγνωστες πλέον Μονάδες Αποκατάστασης της Τάξης, των οποίων όχι μόνο οι ενέργειες αλλά και η ίδια τους η ύπαρξη εκ πρώτης όψεως δεν δικαιολογούνται. Προτείνω βαθύτερη σκέψη: πρόκειται για δυνάμεις (αυτο)προστασίας ενός υπερπολύτιμου πολιτεύματος. Θα χρειαζόταν το πολίτευμα τόση προστασία αν η αξία του δεν ήταν ανεκτίμητη;
Βεβαίως το πολίτευμά μας και οι θεσμοί του επιβάλλουν απαγορεύσεις διαφόρων ειδών (των συναθροίσεων, των μετακινήσεων, της κυκλοφορίας), προσάγουν προληπτικώς, εμφανίζουν ανεξήγητη ευαισθησία στα άρθρα του Ποινικού Κώδικα περί επιβουλής της δημόσιας τάξης, λογοκρίνουν απόψεις ή και σκέψεις. Ο σκοπός όμως είναι πανάγιος. Ακούει στο όνομα «ασφάλεια». Το πολίτευμα μάς προστατεύει και δια της προστασίας μας (αυτό)προστατεύεται.
Βεβαίως το πολίτευμά μας και οι θεσμοί του συμβιώνουν δεκαετίες τώρα με ανθρώπους που καλύπτουν τα πρόσωπά τους. Εκεί όμως έγκειται η μεγαλοφυΐα του πολιτεύματος. Όχι επειδή επιτρέπει την ύπαρξη αντιεξουσιαστών, αλλά κυρίως επειδή τους επιτρέπει να εδραιώνουν το ίδιο το πολίτευμα με κάθε ευκαιρία. Οι διαρκείς επιθέσεις τους (καταστροφές λαϊκής περιουσίας, αντισυγκεντρώσεις, διάλυση άλλων συγκεντρώσεων) δεν επιβεβαιώνουν μόνο την θεωρία περί εχθρών του πολιτεύματος, αλλά υπενθυμίζουν σε όλους ότι το πολίτευμα και οι θεσμοί του θα έχουν τελικά το πάνω χέρι.
Και τώρα στο «δια ταύτα»:
Στο κρίσιμο θέμα της Συμφωνίας Κοτζιά-Δημητρόφ και γενικότερα του Σκοπιανού ζητήματος, ο λαός διαφωνεί με τους θεσμούς. Ωστόσο τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχουν το πολίτευμα και οι θεσμοί. Ο λαός μπορεί να μην ξέρει το συμφέρον του. Να μην συμμορφώνεται με την πραγματικότητα. Να μην καταλαβαίνει καν τι ψηφίζει (για ποιον λόγο νομίζετε ότι μια κυρία, προεδρεύουσα τότε του Αρείου Πάγου, ανέλαβε εθελοντικά να εξηγήσει στο εξωτερικό, τι ακριβώς σήμαινε το «όχι» στο δημοψήφισμα;). Ο λαός δικαιούται να είναι ρομαντικός. Να είναι ονειροπόλος. Μπορεί να είναι οτιδήποτε θέλει. Δημοκρατία έχουμε. Το πολίτευμα (η Δημοκρατία) έχει υποχρέωση να προστατεύσει το λαό από όλα αυτά τα συναισθηματικά. Να του επιβάλει την ορθότητα με τρόπο ρεαλιστικό. Τη σμίλευση της Ιστορίας του με τρόπο επιστημονικό. Την χειραγώγηση των πεποιθήσεών του με τρόπο πρακτικό.
Ο λαός έρχεται και παρέρχεται. Είναι φθαρτός και πεθαίνει. Το πολίτευμα και οι θεσμοί είναι έννοιες άυλες και αθάνατες. Είναι συνεπώς ανώτερες. Είναι υπηρέτες ανώτεροι του αφέντη.
Πολίτευμα και θεσμοί αξίζουν λοιπόν το χειροκρότημά μας. Τις επευφημίες μας. Επειδή προστατεύουν τον λαό. Από τα πάντα. Ακόμη κι από τον εαυτό του.
Κατά την κύρωση της Συμφωνίας από τους βουλευτές μας, πρέπει να είμαστε όλοι εκεί. Να τους χειροκροτήσουμε. Να τους ράνουμε με πέταλα. Να τους σηκώσουμε στα χέρια. Ασφαλώς εκεί θα βρεθούν και οι φρουροί του πολιτεύματος. Αυτό δεν πρέπει να μας πτοήσει. Εμάς θα προστατεύουν. Από εμάς.
Όλοι στο Σύνταγμα! Όλη η Ελλάδα, στη Μητέρα όλων των συγκεντρώσεων! Να χειροκροτήσουμε έναν θρίαμβο. Τον θρίαμβο του πολιτεύματος και των θεσμών επί του λαού.
Όλοι στο Σύνταγμα! Εφόσον ψηφίζουν για το συμφέρον μας, δεν μπορούν να αρνηθούν τις εκδηλώσεις της αγάπης μας!
Να τους ράνουμε με πέταλα! Να τους σηκώσουμε στα χέρια!
Αναρτήθηκε από Αριστείδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου