Ζητείται εισαγγελέας...

ας μιλησουμε επιτελους

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος

Στην δημοκρατία των μειοψηφιών, όπου πρώτη θέση κατέχει η σημερινή κυβέρνηση, έχει γίνει καθεστώς (με την υποστήριξη νεοφανών νομικών - κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων) και πάντα στο όνομα της πολιτικής ορθότητας η άσκηση επιβολής πίεσης στην πλειονότητα των πληθυσμών προκειμένου να γίνουν αποδεκτές ιδεοληπτικές ή άλλες ονειρώξεις.

Φυσικά, στο όνομα της δημοκρατίας, της υποστήριξης της διαφορετικότητας και της ανοχής σε ιδεολογικές θέσεις ή τρόπους ζωής που όχι μόνο δεν συνάδουν με ελληνική κοινωνία, αλλά σε πλείστες όσες των περιπτώσεων προσβάλλουν βάναυσα ή και παραποιούν την πραγματικότητα ώστε να καταστεί δυνατή η υλοποίηση της όποιας ιδεοληψίας.

Πρόσφατο παράδειγμα η γνωστή πλέον παρέλαση των διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού ατόμων, που είναι και γνωστή ως gay parade. Αξίζει να σταθούμε σε αυτήν, για να μεταφέρουμε μια λογική καταγγελία συμπολίτη μας, η οποία ζητάει την παρέμβαση των αρμοδίων αρχών και δη της Δικαιοσύνης...

Θέλω να παρέμβει άμεσα εισαγγελέας...
Δεν ανέχομαι σαν ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ να χλευάζονται τα ιερά μου σύμβολα...
Δεν μ΄ ενδιαφέρει πως εκθέτει ο καθένας το σώμα του και το τι φοράει, τι πιστεύει, πως την βρίσκει, κλπ. αρκεί να μην υποτιμά την πίστη μου...
Το πλάσμα που φορούσε σαν μπροστέλα τον Σταυρό και ΄Αγιο της Εκκλησίας μας θέλω να τιμωρηθεί αυστηρά...
Αν τολμούσε να το κάνει στις μωαμεθανικές χώρες δεν θα υπήρχε τώρα... Αλλά δεν μ΄ενδιαφέρει αυτό...
θέλω να τιμωρηθεί όπως ορίζει ο νόμος και το Σύνταγμα της πατρίδος μου και όπως θα έπρεπε να τιμωρηθώ και εγώ, αν προσέβαλα οποιαδήποτε μειονότητα με οποιονδήποτε τρόπο...Και τι μπορεί άραγε να αντιτάξει κανείς στο αίτημα ενός πολίτη, ο οποίος ζητά την παρέμβαση εισαγγελέα για να προστατευθεί από την άσκηση ψυχολογικής βίας αλλά και την προσβολή του θρησκευτικού του φρονήματος, την οποία στηρίζει αναφανδόν η παρούσα (ίσως και η επόμενη) κυβέρνηση, είτε προς άγραν ψήφων είτε για άλλους σκοπούς.

Και εάν δεν υπάρχει κάποιος εισαγγελέας που να διαπιστώνει παράβαση του νόμου περί προσβολής του θρησκευτικού φρονήματος των πολιτών, τότε ίσως θα πρέπει να υπάρχει κάποιος δικαστικός που να αναγνωρίσει την προσβολή του εθνικού συμβόλου, όπως αυτή έγινε δημοσίως και επί ώρες στο περυσινό gay parade (μέχρι τώρα δεν υπήρξε κάποιος ευαίσθητος δικαστικός...!).
Πρόσφατα η κυβέρνηση -δια των οργάνων της- για την περίπτωση της τοποθέτησης της Ελληνικής Σημαίας σε ελληνικό ακριτικό νησί του Αιγαίου (κοντά στους Φούρνους και 55 χιλιόμετρα μακριά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα) δήλωσε πως η τοποθέτηση του Εθνικού Συμβόλου αποτελούσε πράξη εξωτερικής πολιτικής, ενώ ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της παρούσας κυβέρνησης δήλωσε πως όποιος τοποθετεί μια σημαία την υπερασπίζεται...
Το ερώτημα που τίθεται, όμως, είναι: Μπορεί κάποιος να παραποιεί ή να καταστρέφει το Εθνικό Σύμβολο και να μην τιμωρείται από το νόμο; Γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρξε ανοχή (από τις αρμόδιες αρχές); Στην δημοκρατία της πολιτικής ορθότητας που ζούμε σήμερα υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά; Και αν ναι, μπορεί η παρούσα κυβέρνηση ή εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης να ανακοινώσουν αυτά τα "μέτρα" και τα "σταθμά"; Αν δεν μπορούν να υπερασπιστούν τα όσα ορίζει ο νόμος, μήπως θα έπρεπε να παραιτηθούν;


Και ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει ασκηθεί καμία εισαγγελική παρέμβαση (προανάκριση ή δίωξη) για τις δύο (μόνο) αυτές περιπτώσεις (προσβολή της δημοσίας αιδούς, προσβολή εθνικού συμβόλου, προσβολή θρησκευτικού συναισθήματος κ.α.) και με δεδομένη την γενική κυβερνητική αρχή (και σταθερή πολιτική γραμμή) όχι μόνο να προσβάλλεται το εθνικό και το θρησκευτικό φρόνημα του πληθυσμού της Ελλάδας, αλλά μέσα στα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης να εφευρίσκονται συνεχώς διάφοροι τρόποι επίθεσης προς στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό και όσους θρησκεύουν ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, θεωρούμε σωστό να αποσαφηνίσουμε πως ο κύριος στόχος της παρούσας κυβέρνησης, των άθεων και εθνομηδενιστών (πέρα από την μετατροπή της Ελλάδας σε μια αποικία αέναου χρέους), είναι και ένας σιωπηλός (αλλά ορατός) πόλεμος κατά της θρησκευτικής πίστης των Ελλήνων, η οποία αποτελεί δομικό στοιχείο του Ελληνισμού και ισχυρότατο ιστορικό παράγοντα που (όποτε οι συνθήκες το απαίτησαν) λειτούργησε στον μέγιστο βαθμό υπέρ του Ελληνικού Έθνους.

Με απλά λόγια, την πίστη μας πολεμάνε και καλούμαστε να την υπερασπιστούμε. Οι πράξεις μας θα αποτελέσουν ομολογία πίστεως ή η ανοχή, η αδιαφορία και η απραξία μας την άρνησή της.
Και οι μόνοι που θα αποφασίσουμε γι αυτό, είμαστε εμείς και όχι η πολιτική ορθότητα με την οποία βιάζουν όχι μόνο την λογική, αλλά και την ίδια την φύση...
Ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, αν πραγματικά θέλουμε, μπορούμε...