Επικίνδυνες οι εμμονές σε Σημεία των Καιρών μας.

Διάβασα κάπου:
Για την 31χρονη Μίσα Μπάρτον που κρέμονταν επάνω σε ένα φράχτη, σε κατάσταση αμόκ και πως ανησυχία προκάλεσε η περίεργη συμπεριφορά της ηθοποιού, η οποία το πρωί της Πέμπτης βγήκε στην αυλή του σπιτιού της και φώναζε ότι έρχεται το τέλος του κόσμου και ότι η μητέρα της είναι μάγισσα."

Και μελετώντας την είδηση αυτή, μου ήρθε ένας τρελός λογισμός:

Λέγεται Mischa Barton, δηλαδή Μίσα Μπάρτον, και ανάποδα προφέρεται:
"νο Τραμπ Ασίμ"
Στα αγγλικά μπορούμε να το γράψουμε ως: "Νο Trump Asim"...

Αρχικά θα μου πείτε ανοησίες λέω... Αλλά δείτε...



"νο Τραμπ", δηλαδή Νο Trump - Χρειάζεται ερμηνεία;
Είναι αιρετικός... Δεν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός. Και μάλιστα η "Ορθοδοξία" του, φάνηκε όταν σε αντίποινα των εκτελέσεων των χριστιανών της Συρίας, διάβασα κάπου πως θα επαναφέρει τα βασανιστήρια στους αλλόθρησκους εχθρούς, κάτι σαν το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού". Δηλαδή μυρίζει περισσότερο πόλεμο... στην εποχή του Trump!

Ασίμ, Asim, προφέρεται ah-SEEM, σημαίνει στα αραβικά: protector, guardian, defender (προστάτης) και στα σανσκριτικά: limitless, boundless (απεριόριστος).

Ενώ στα αραβικά ή ινδικά είναι ένα άλλο όνομα θεού!! Θεού;;;
(http://www.findyourlucky.com/names-meaning/asim.html)

Μπα, τι είναι τούτος ο θεός;
Δηλαδή ένας "θεός" που αναστενάζοντας λες το όνομά του: ah-SEEM!
Μάλλον έρχεται πιο γρήγορα η εποχή του αναστεναγμού...

Και φυσικά, στην εποχή του Trump, στην σημερινή εποχή, κρύβεται πίσω της, ένας διαβολικός ζυγός και όλοι αισθανόμαστε το τέλος του κόσμου να πλησιάζει και ο κόσμος γέμισε μάγους και δαιμονισμένους. Φαίνεται άλλωστε από την εκκεντρικότητα, που πασχίζουμε όλοι μας να αποκτήσουμε στην συμπεριφορά, στο σώμα μας, στο ντύσιμό μας...

Πρωί Πέμπτης λοιπόν, μία φωνή ακούγεται και πάει και στο ψυχιατρείο. Ενώ λυπάται για άλλη μια φορά ο Εσταυρωμένος Χριστός μας (Μ. Πέμπτη), να ασχολούμαστε περισσότερο με τις φωνές των διαβολεμένων, από ότι με την Φωνή Του! Να ακούμε μόνο τον εχθρό και να μην κάνουμε κάτι για την Σωτηρία μας.

Ασχολούμαστε με το πότε θα πάρουμε την πόλη... και όχι με το πως θα πάρουμε την Ουράνια Πόλη, λέει εύστοχα κάποιος αδερφός.

Μόνο ψυχιατρείο μας περιμένει, αν ασχολούμαστε με τέτοιες ειδήσεις!!!
Τι κάνουμε; Ψάχνουμε Σημεία των Καιρών, για να πιστέψουμε στον Κύριο;
Ή πρέπει να ετοιμαζόμαστε να μας βρει ο Κύριος, το δυνατότερο έτοιμους;

Εάν διαβάσουμε τη περικοπή της θεραπείας του σεληνιαζομένου νέου (Ματθ. 17,14-21), θα δούμε τον Χριστό να εκφράζει ένα παράπονο· ένα παράπονο που συγχρόνως είναι και ένας δριμύτατος έλεγχος για την κοινωνία της εποχής του.
«Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη! Έως πότε έσομαι μεθ’ υμών; Έως πότε ανέξομαι υμών;» κραύγασε με πόνο και αγανάκτηση και συγχρόνως με απορία και θαυμασμό για την κατάντια των συγχρόνων του.

Και πράγματι άπιστοι ήταν οι Φαρισαίοι, οι γραμματείς, οι αρχιερείς και ιερείς, οι Σαδδουκαίοι και ο όχλος που επηρεαζόταν απ’ αυτούς, αλλά άπιστοι ήταν, εάν διαβάσουμε τη σχετική περικοπή, και οι μαθητές του Χριστού, που λόγω της απιστίας τους δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί, αν και είχαν το χάρισμα αυτό (Ματθ. 10,8), άπιστος ήταν και ο πατέρας που προσήλθε να ζητήσει τη θεραπεία του παιδιού του (Μαρκ. 9,23). Συνεπώς όλες οι κοινωνικές τάξεις, εχθροί και φίλοι του Χριστού, είχαν μολυνθεί από το μικρόβιο της απιστίας.
Οι μεν πρώτοι είχαν συνειδητή και ξεκάθαρη απιστία, οι δε δεύτεροι ασυνείδητη και καλυπτόμενη απιστία. Είχε εισχωρήσει μέσα τους χωρίς να το καταλάβουν και χωρίς να το συνειδητοποιούν.

Θέλω να δω ένα θαύμα για να πιστεύσω. Θέλω να δω ένα εκπληκτικό γεγονός, που να μη έχω αμφιβολίες ότι συνέβη, και που να αποδεικνύει ότι υπάρχει πραγματικός Θεός, ότι υπάρχει αληθινή θρησκεία. Θέλω ντοκουμέντα και αποδείξεις για να εμπιστευθώ τον εαυτό μου κάπου. Δεν μπορώ να πιστεύω κάτι, επειδή το πίστευαν απλώς οι πρόγονοι μου, επειδή αυτό έτυχε να πιστεύει ο λαός στον οποίο γεννήθηκα. Για αυτό και περιμένω και μέχρι του διαβόλου τις ενέργειες να δω...!

Πόσο αναλισκόμαστε!!! Να προσπαθούμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να κατανοήσουμε τον Θεό και όχι να πιστεύσουμε σε Αυτόν!

Γονατίζοντας για προσευχή στον Κύριο, μπορείς να νιώσεις, τουλάχιστον ασφαλής και ελεύθερος. Μπορείς και να αποφεύγεις καλύτερα τον εχθρό. Δεν χρειάζεται μελέτη του εχθρού, για να τον μάθεις. Πρόσεχε μήπως από την πολύ μελέτη, γίνεις και οπαδός του, αφού τον διαφημίζεις τόσο! Αγάπη περισσότερη στην Αλήθεια του Χριστού χρειαζόμαστε. Όταν προσεύχεσαι θέλεις ησυχία. Πως θα βρεις ησυχία όταν όλη σου την ημέρα έχεις τέτοιες εμπειρίες και λογισμούς;

Γιατί η γνώση τέτοιων ειδήσεων φέρνει απλά αναστάτωση. Χαλά την ηρεμία. Δεν μπορείς να βρεις κατάνυξη για προσευχή, μετά από τα σκουπίδια που μελετάς.

Μπορεί να γνώριζε την περίμετρο της γης(!) ο Μέγας Βασίλειος, στην εποχή Του που οι άλλοι αγνοούσαν, αλλά δεν ασχολούνταν με αυτές τις κοσμικές γνώσεις και όπως λέει σε Έργο Του στην "Εξαήμερος" :

"...Ἐγὼ δὲ χόρτον ἀκούσας, χόρτον νοῶ, καὶ φυτόν, καὶ ἰχθὺν, καὶ θηρίον, καὶ κτῆνος, πάντα ὡς εἴρηται οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ γὰρ οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον. Οὐδὲ ἐπειδὴ οἱ τὰ περὶ κόσμου γράψαντες πολλὰ περὶ σχημάτων γῆς διελέχθησαν, εἴτε σφαῖρά ἐστιν, εἴτε κύλινδρος, εἴτε καὶ δίσκῳ ἐστὶν ἐμφερὴς ἡ γῆ, καὶ ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ λικνοειδής ἐστι, καὶ μεσόκοιλος (πρὸς πάσας γὰρ ταύτας τὰς ὑπονοίας οἱ τὰ περὶ τοῦ κόσμου γράψαντες ὑπηνέχθησαν, τὰ ἀλλήλων ἕκαστος καταλύοντες), οὐ παρὰ τοῦτο προαχθήσομαι ἀτιμοτέραν εἰπεῖν τὴν ἡμετέραν κοσμοποιίαν, ἐπειδὴ οὐδὲν περὶ σχημάτων ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων Μωϋσῆς διελέχθη, οὐδὲ εἶπε δέκα καὶ ὀκτὼ μυριάδας σταδίων τὸ περίμετρον ἔχειν τῆς γῆς· καὶ τὸ ἀπ᾿ αὐτῆς σκίασμα, ἐν τῇ ὑπὸ γῆν τοῦ ἡλίου κινήσει, ἐπὶ πόσον χωρεῖ τοῦ ἀέρος οὐ διεμέτρησε· καὶ πῶς τοῦτο τῇ σελήνῃ προσενεχθὲν τὰς ἐκλείψεις ποιεῖ. Ἐπειδὴ τὰ μηδὲν πρὸς ἡμᾶς ὡς ἄχρηστα ἡμῖν ἀπεσιώπησεν· ἆρα τούτου ἕνεκεν ἀτιμότερα ἡγήσομαι τῆς μωρανθείσης σοφίας τὰ τοῦ Πνεύματος λόγια; ἢ μᾶλλον δοξάσω τὸν μὴ ἀπασχολήσαντα τὸν νοῦν ἡμῶν ἐπὶ τὰ μάταια, ἀλλὰ πάντα εἰς οἰκοδομὴν καὶ καταρτισμὸν τῶν ψυχῶν ἡμῶν γραφῆναι οἰκονομήσαντα; Ὅ μοι δοκοῦσι μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς τισι καὶ τροπολογίαις σεμνότητά τινα ἐκ τῆς οἰκείας αὐτῶν διανοίας ἐπεχείρησαν τοῖς γεγραμμένοις ἐπιφημίσαι. Ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν ἑαυτὸν σοφώτερον ποιοῦντος τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος, καὶ ἐν προσποιήσει ἐξηγήσεως τὰ ἑαυτοῦ παρεισάγοντος. Νοείσθω τοίνυν ὡς γέγραπται."

Ίσως λοιπόν, οι πολλές γνώσεις και οι υπερβολικά έξυπνοι λογισμοί, να είναι του εχθρού μας, δωρέες και πειρασμοί, ακριβώς για να χάσουμε την απλότητα της πίστης μας στον Χριστό. Και οι Γέροντες λένε πως για να κάνεις το βράδυ προσευχή ωφέλιμη, πρέπει όλη σου η ημέρα, να είναι προσευχητική και ωφέλιμη!

Προσπαθούμε να προβάλλουμε τα έργα του διαβόλου και με ακροατήρια, σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, λέμε... λέμε... λέμε... Άραγε αναρωτηθήκαμε γιατί αγριεύουμε αντί να ειρηνεύουμε;

Ο πατήρ Δαμασκηνός είχε πει μεταξύ άλλων, μετά από πενήντα χρόνια "πάλης" με τον διάβολο και τους λογισμούς του και τα πάθη του...:

"Χρόνια τον πολεμούσα κατά μέτωπο. Κι επάνω του... και ά!! Μετά είπα: Για στάσου! Γιατί να τον πολεμώ εγώ και να τρώω και τα μούτρα μου καμία φορά, εδώ που τα λέμε; Δεν είναι καλύτερα να τον πολεμά ο Κύριος; Περιφρόνηση, λοιπόν... Γι' αυτό σε κάθε επίθεση, σε κάθε προσβολή, τρεχάλα, καταφεύγω στον Κύριο με την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ... Άφαντος γίνεται εκείνος... μπουχός... Λοιπόν, μην κάθεσαι να τον κουβεντιάζεις. Περιφρόνηση μόνο και στροφή... τρεχάλα στον Θεό. Χρειάζεται αμέσως να φεύγεις από τον παρόν και να ζεις στον ουράνιο χώρο... Εκεί, δεν έχει πρόσβαση ο διάβολος. Δεν έχει δικαίωμα να πλησίαση... Αφού ρίξεις, λοιπόν, τον βέλος... τον όνομα του Χριστού... δρόμο με τις γνωστές πτέρυγες... στον χώρο του Θεού... Πάντως είναι δύσκολο να πολεμά κανείς με τον πονηρό... είναι πολλές οι παγίδες του. Και δύσκολο... και εύκολο... Εξαρτάται από τα όπλα που έχομε και πώς από την αρχή αντιμετωπίζομαι ένα πειρασμό. Του δίνομε μία... και πέρα... ή λέμε: Για να σε δώ λιγάκι- πώς είσαι; Έτσι;., αλλιώς;.. αλλιώς; Πάντως αν είμαστε οπλισμένοι με την ευχή «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ» και την μετάνοια, τον κρατάμε πέρα τον διάβολο. Εγώ λέω και τον «Θεοτόκε Παρθένε» και εξαφανίζεται αμέσως... Να έχετε υπ' όψιν σας ότι έχει φάει και από πολλούς ξύλο ο διάβολος... Βεβαίως!.. Με τον μαστίγιο του ονόματος του Χριστού... «Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους»"

Μήπως το φρόνιμο είναι να μελετούμε ότι οι Άγιοι, μας λένε, με τους Βίους Τους;
Μήπως φρονιμότερο είναι, αντί να θαυμάζουμε τα Λόγια Τους, να προσπαθήσουμε να Τους μοιάσουμε, παρακαλώντας τον Χριστό να μας βοηθήσει;

Λένε πως η μελέτη των Βίων των Αγίων μας, είναι ωφέλιμη και προετοιμάζει την κατάστασή μας, για προσευχή.
Πείτε μου, τώρα που μελετήσατε, άλλη μία παλαβομάρα της εποχής μας, κερδίσατε αυτή την προσευχητική κατάσταση;
Είδες όμως ερμηνεία...!;
Αλήθεια πες μου, κέρδισες κάτι;  Κάτι τέτοια βεγγαλικά-λογισμοί, μας αποσπούν από την κατάνυξη, από την Ειρήνη του Χριστού μας. Και μας γεμίζουν εγωισμό και περιμένουμε likes ή έχουμε την εντύπωση ότι διαπαιδαγωγούμε αθλιοτέρους!

Προσωπικά, δημοσιεύω σκέψεις μου και βρίσκω τις λύσεις, μόνο φεύγοντας από την φασαρία του διαδικτύου, στην ησυχία του σπιτιού και στην προσευχή, στην Εκκλησία και στα Μυστήριά Της. Και μόνο όταν θεωρήσω τον εαυτό μου, ως πρόβατο που χάθηκε και φωνάζει τον Ποιμένα του, ειρηνεύω με την Ευχή:
“ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ”

Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής. Λέει ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

Ίσως και πάλι να κάνω λάθος, αλλά ο κάθε ένας μας, ας δοκιμάσει τον καλύτερο τρόπο και ο Κύριος να ελεήσει, να Τον αγαπήσουμε Ορθόδοξα.
Με αγάπη, Άσωτος Υιός.