Θα γνωρίζαμε τον Χριστό αν δεν υπήρχανε Εκκλησίες και παπάδες;...

Αν δεν υπήρχε η Εκκλησία, οι παπάδες, το Ευαγγέλιο, οι Άγιοι Απόστολοι και Ευαγγελιστές, πως θα γνωρίζαμε τον Χριστό;

Μήπως η πραγματική ερώτηση, της κρυφής και ριζωμένης στην καρδιά, απιστία μας, είναι...

Μήπως ο Χριστός είναι εφεύρεση των παπάδων;

Μήπως ο Χριστιανισμός είναι άλλη μία τάση, στάση, άποψη για αυτή την ζωή;

Μήπως είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα ο Χριστός, προς τέρψη, όπως τόσα "αγαθά" στην σημερινή κοινωνία μας;

Η απάντηση βρίσκεται στον χρόνο, που ο άνθρωπος έζησε σε αυτόν τον μικρό κόσμο, του αφιλόξενου σύμπαντος και δημιούργησε ιστορική εμπειρία Θεού, μέσα από την έμφυτη αναζήτησή Του. Η απάντηση βρίσκεται και στον ίδιο τον υλικό κόσμο, που αντιλαμβάνονται τα άπιστα, αλλά καλής προαίρεσης διερευνητικά μάτια, ενός ανθρώπου, που νιώθει την ανάγκη να βρει, τον σκοπό της ζωής του. Η Τέλεια Απάντηση δίδεται από τον Ίδιο τον Χριστό, αν και όποτε θελήσει και στο μέτρο που ο κάθε άνθρωπος, πρέπει να λάβει, για να σωθεί και να μην καταστραφεί από τον εγωισμό του... Και η απάντηση δίδεται γενναιόδωρα και υπεράνω κάθε ανθρώπινης φαντασίας, και σε εκείνον που πρώτα πιστεύει, πορεύεται την Οδό Του, προγεύεται την Παρουσία Του και μετά βλέπει, δίχως να το έχει ανάγκη...

Πριν εμφανιστεί ο Χριστός με σάρκα ανθρώπινη και σταυρωθεί και αναστηθεί και φανερώσει τα μέλλοντα αγαθά, για τα οποία πρέπει να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο, για να τα αποκτήσουμε... ο άνθρωπος άρχισε να κατανοεί, πως τα ανθρώπινα κατασκευάσματα και είδωλα που ήθελε να πιστεύει, να εμπιστεύεται την ζωή του και να τιμά, δεν του ήταν αρκετά. Ακόμη και οι δώδεκα θεοί των αρχαίων Ελλήνων και οι άλλοι θεοί, ποταμοί, βουνά και ζώα των άλλων λαών, δεν είχαν κάτι το θεϊκό και υπεράνθρωπο επάνω τους, που να έκανε τον πιστό τους, να νιώσει μικρός και δημιούργημά τους. Αντιθέτως πολλοί θεοί, ακόμη και στις ημέρες μας, έχουν ελαττώματα και αδυναμίες, είτε εξοργίζονται, είτε ζηλεύουν, είτε ερωτεύονται, είτε μισούνε. Τέτοιοι διάολοι θεοί, φαίνονται με λίγη σύνεση και λογική, πιο αδύναμοι και κατώτεροι από κάποιους καλούς ανθρώπους, στην εποχή μας. Και ολοένα πολλοί άνθρωποι ακόμη, ψάχνουν για απαντήσεις και οι ψυχές τους δεν ειρηνεύουν, δεν ταπεινώνονται στην δόξα του θεού, που μάταια πιστεύουν. Πάντα υπήρχε η σκέψη της ύπαρξης ενός ανώτερου Θεού, δίχως ελαττώματα και με όλων των ψεύτικων θεών, τα προτερήματα. Και το δωδεκάθεο με τον Δία ως θεότητες αντικαταστάθηκε με την Αποστολική Εκκλησία του Χριστού και των δώδεκα μαθητών Του και έγινε αμέσως κτήμα του αρχαίου ανήσυχου Ελληνικού πνεύματος, από όπου οι φιλόσοφοι αντικαταστάθηκαν από τους Αγίους και η φιλοσοφία μεταμορφώθηκε σε Θεω-ρία, Εμπειρία Θεού!

Πριν εμφανιστεί ο Χριστός υπήρχαν άνθρωποι, που προφήτευσαν για Εκείνον. Υπήρχαν άνθρωποι που είδαν αφύσικα Σημεία και άκουσαν Φωνή πιστοποίησης από τον Ουρανό Του. Υπήρχαν προτυπώσεις του Σταυρού, που δεν υπήρχε ακόμη και αγάλματα αφιερωμένα σε Εκείνον, που ενώ δεν Τον γνώριζαν, αναγνώριζαν την Ύπαρξή Του και την Δύναμή Του, πιο πάνω από τα προσκυνούμενα είδωλα. Η Παλαιά Διαθήκη και η Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, "δείχνουν" τον Χριστό και την πρώτη Έλευσή Του, μέσα από πολλές αρχαίες αγιογραφίες, προφητικές περγαμηνές και σπερματικούς λόγους. Και η γέννηση του Χριστού ως Τέλειος Άνθρωπος από Παρθένα Κόρη είναι αναμφισβήτητο Ιστορικό γεγονός, που μάλιστα αντιγράφηκε και διαστρεβλώθηκε από νέες θρησκείες και λαοπλάνους ανθρώπους. Όποιος επιθυμεί μπορεί να διαβάσει και να ξεκινήσει από τόσο παλιά, κοπιαστικά, να φθάσει τον Αληθινό Κύριο... Το μόνο που εν κατακλείδι θα συμπεράνει είναι πως, ότι προφητεύτηκε ή προεικονίστηκε ή αναμενότανε, όλα μα όλα(!), στο Πρόσωπο, στο Λόγο, στον Ένσαρκο Βίο του Χριστού μας, πραγματοποιήθηκαν, και ήταν αδύνατο όλα αυτά να τα κατορθώσει άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων! Το μόνο που με βεβαιότητα και συμπερασματικά θα διαπιστώσει κάποιος, είναι ότι κανένα ιστορικό πρόσωπο, που διαλάλησε κάποια θρησκευτική "αλήθεια", δεν είπε ότι είμαι Θεός(!), δεν συμφώνησαν και "Σημεία" μαζί Του και δεν αναστήθηκε και δεν παρουσιάστηκε μετά τον θάνατό του και πάλι στους πιστούς του, ο ίδιος ή κάποιος αναστημένος οπαδός του, όπως συμβαίνει, μέχρι και στις εποχές μας, με τα αναρίθμητα Θαύματα των Ζωντανών Αγίων του Χριστού!

...Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτὸς Σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά Σου ὀνομάζομεν...

Αν κάποιος δεν επιθυμεί να μελετά την Ιστορία και να ασχολείται με το παρελθόν, μπορεί να ψάξει να βρει τον Θεό, πιο κοντά του, στο παρόν και στην Δημιουργία Του. Η φύση από μόνη της μαρτυρά ένα μεγαλείο Αγάπης, Σοφίας, Υπομονής, Γενναιοδωρίας, Φιλανθρωπίας... Τα πλάσματα αυτού του κόσμου, υποταγμένα σε εμάς τους ανθρώπους, είτε είναι φυτά είτε ζώα, είτε ανήκουν στον μικρόκοσμο ενός μικροσκοπίου, είτε στον μακρόκοσμο, μαρτυρούν Αρετές, Αλήθειες, Ειρηνικές Ισορροπίες και Σκοπιμότητες... Αν κάποιος άνθρωπος δεν γνωρίζει τι σημαίνει αγάπη, μεταξύ των ανθρώπων, μπορεί να μάθει για αυτήν, μεταξύ των ζώων, τον τρόπο που σε προσεγγίζουν και σε ευχαριστούν για την τροφή και την προσοχή που τους έδειξες. Αν κάποιος δεν πιστεύει στην ελπίδα, μπορεί να δει δέντρα να κρέμονται με τις ρίζες τους σε βράχια και λουλούδια να ανθίζουν σε λιγοστό χώμα. Αν κάποιος δει τον πόνο μία γέννησης, από το σκοτάδι στο φως και τον τρόπο που κάποια πλάσματα μεταμορφώνονται από άσχημα σε όμορφα και με νέες ικανότητες, θα είναι σαν να μελετά την Αγία Γραφή και τα Μυστικά Της, για την Πνευματική Γέννηση του Χριστιανού, την Σταύρωση του παλαιού εαυτού του, την Μεταμόρφωσή του και την Ανάστασή του. Ένας τόσο όμορφος κόσμος Σοφίας, αποτελεί Δημιουργία Κάποιου Δημιουργού Ομορφότερου, που ο διάσπαρτος Λόγος Του περιμένει Κάτι από εσένα τον άνθρωπο και κυρίαρχο αυτού. Και η επιστήμη ολοένα κάνει μεγάλα βήματα και διαπιστώνει την ανεπάρκειά της. Ονομάζει Θαύμα κάτι που δεν μπορεί να εξηγήσει και αναγνωρίζει πως ο Σταυρός του Χριστού, αλλοιώνει ιδιότητες, λογικά και φυσικά πράγματά της! Τα Θαύματα της Ορθοδοξίας του Χριστού είναι πλέον καθημερινές, ακατανόητες πραγματικότητες, κάποιων ευσεβών Χριστιανών και της Εκκλησίας τους, που απέχουν πολύ από τα τεχνάσματα δύναμης, ισορροπίας και λοιπών δεξιοτήτων, των άλλων δοξασιών.

Όταν ένας άνθρωπος βρεθεί να μην ψάχνει τον Χριστό, που δεν γνωρίζει, στην Ιστορία του ή στην Δημιουργία Του, πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν, από τον Ίδιο τον διακαώς Φιλάνθρωπο Χριστό, όπως και έχουνε συμβεί. Κάποιοι άνθρωποι είδανε σε οράματα τον Ίδιο τον Χριστό και Τον αναγνώρισαν στην Εικόνα Του, σε κάποια Εκκλησία και δεν ήσαν ακόμη βαπτισμένοι Χριστιανοί. Κάποιοι είδαν ολοζώντανους Αγίους Του και συνομιλήσανε μαζί τους, ακούσανε τα μυστικά της καρδιάς τους και γίνανε ξανά υγιείς, ενώ η ιατρική του κόσμου, αδυνατούσε να τους το προσφέρει. Κάποιοι πεθάνανε για λίγο, φθάσανε σε Φως, ακούσανε να λέγεται το Όνομά Του και χωρίς την θέλησή τους, επιστρέψανε στον κόσμο και πάλι, που πια δεν τους αγγίζει. Κάποιοι βγήκαν από το σώμα τους, είδανε τον πόνο των οικείων τους και Έναν Φωτεινό Άγιο, Μία Πηγή Ζωής με Όνομα, Αυτό του Χριστού και επιστρέψανε μεταμορφωμένοι, να κηρύξουν το Όνομά Του, με πόθο και δάκρυα, που ίσως πριν δεν γνώριζαν ή εχθρεύονταν! Αν ο Ίδιος ο Χριστός θελήσει, η πόρνη γίνεται Αγία, ο διώκτης γίνεται Απόστολος και ο ληστής γίνεται ο πρώτος Κάτοικος της Ουράνιας Βασιλείας Του! Αν ήταν ακόμη άγνωστος ο Κύριος Ιησούς Χριστός για την ανθρωπότητα, δεν σημαίνει πως δεν θα υπήρχαν Θεωρίες και Εμπειρίες δικές Του, σε ανθρώπους που θα είχε επιλέξει και που θα δίνανε την ζωή τους για να το διαλαλήσουν και πάλι! Πάλι θα υπήρχαν άνθρωποι που θα φωνάζανε σαν τρελοί ερωτευμένοι, πως είδανε τον Κύριο και θα κλαίνε απαρηγόρητα για τον εαυτό τους και τον κόσμο...

Κάθε γνήσια αναζήτηση, με κενό τον νου, από τις μάταιες γνώσεις του κόσμου και με την καρδιά, αγαθή και με πόθο για τον Δημιουργό Της, φανερώνει πρώτα από όλα, μία διψασμένη και ατιμασμένη ψυχή, στον ίδιο τον άνθρωπο, που αν συνεχίσει να ερευνά με δάκρυα και Θείο έρωτα, την πρώτη απάντηση θα την λάβει, περνώντας την πόρτα της Εκκλησίας Του. Η αυτογνωσία είναι η πρώτη γνώση του εξερευνητή του Θεού, η ταπείνωση είναι το Φως στα τυφλά του μάτια και η μετάνοια είναι ο Δρόμος της Γνώσης του Καλού και του κακού, δρόμος ανηφορικός με γλυκά αγαθά... Εκείνος που διαβάζει τον Βίο κάποιου Ανθρώπου, που είδε τον Θεό και που έζησε και εμφανίστηκε και μετά τον σωματικό Του θάνατο, στον κόσμο μας, έχει την Γνήσια Συνταγή της Επιτυχίας, για την ποθητή συνάντηση με τον Αληθινό Κύριο, την δική του Μεταμόρφωση και την Ανάστασή του. Όποιος πιστέψει στην Καινή Διαθήκη και θελήσει έμπρακτα και διά μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας του Χριστού και με τις νουθεσίες και ευλογίες, ενός Ορθοδόξου Πνευματικού, δεν θα ντραπεί και δεν θα εξουθενωθεί η δύναμη της καρδιακής αναζήτησής του, χωρίς αποτέλεσμα. Πολλές προσευχές, νηστείες, εξομολογήσεις, ελεημοσύνες, ασκητικές πράξεις και προσπάθειες και η Ίδια η Θεία Κοινωνία, αποτελούν, πότε Μέσα με τα οποία γνωρίζεις την Δόξα του Χριστού και την αθλιότητά σου, και πότε Καρποί του Θείου Πνεύματός Του!

Ο Χριστός είναι κόσμος ολόκληρος και βρίσκεται παντού, σαν την κοιλιά της μάνας σου, που περιβάλει τα σκοτάδια σου, στον πνευματικό αμνιακό σάκο, στον οποίο ακόμη βρίσκεσαι. Ο Προαιώνιος Χριστός πασχίζει να σε κοινωνήσει, πριν γεννηθείς και σεβόμενος απόλυτα την ελευθερία της εξορίας σου, από τον Παράδεισο της πρότερης Δόξης σου, θέλει να Τον βρεις. Προγνωρίζει ο Κύριος την απώλειά σου και σταυρώνεται αιωνίως, στην Εκκλησία Του, για να Τον ακολουθήσεις, να Τον γευτείς και να σωθείς. Ακατανόητος είναι ο Αληθινός Θεός, ο Χριστός μας, και Αυτό είναι Γνώρισμα, μόνο Αληθινού Θεού! Ο πιο σύντομος δρόμος είναι να αντιγράψεις τους Ζωντανούς Αγίους Του. Η πιο σίγουρη Οδός, είναι να δεχτείς την Εκκλησία, όχι σαν ένα κτήριο ή κοσμικό θεσμό, αλλά σαν μία ακατανόητη Πύλη Γλυκόπικρης Γνώσης προς τον Ουρανό Του. Εκείνοι που διαχειρίζονται την Αλήθεια, είναι οι Ιερείς, αμαρτωλοί άνθρωποι σαν εσένα, αλλά διοριζόμενοι, πριν γεννηθούν, από Εκείνον, να σου Την μεταδώσουν και στην εποχή σου, ακατανοήτως. Και ο Λόγος Του αν εφαρμοστεί στην ζωή μας, είναι η Οδός που θα μας οδηγήσει, να προγευτούμε το Όνομά Του. Το ακατόρθωτο πρόβλημα για τον άνθρωπο, που ζει με Σκοπό, που πρέπει να ζητήσει μόνο από τον Παντοδύναμο Χριστό την λύση του, είναι η αίσθηση του Θεού που έχει μέσα του, να γίνει βιωματική εμπειρία της τωρινής εφήμερης ζωής του.

Όποιος θεωρήσει τον εαυτό του τυφλό και ανίκανο να δει Θεό, θα γνωρίσει τον Χριστό, θα γνωρίσει καλύτερα την αδυναμία του και θα οδηγηθεί στην Εκκλησία και στο Ευαγγέλιο. Και η Οδός θα είναι Οδός δακρύων και απόλαυσης, όπου ο νους θα ταπεινώνεται, δεν θα μπορεί να εξηγήσει την Διαδρομή και η ψυχή με την καρδιά θα ενώνονται, να υπερισχύσουν του νου και να απελευθερωθούν των σωματικών πλανεμένων αισθήσεων. Δεν είναι φιλοσοφία, θεολογία και στάση ζωής ο Χριστός. Ο Χριστός είναι Άρρητη Βιωματική Αλήθεια, Ζωντανή Θεωρία, και Αφάνταστη Ζωή, όχι στασιμότητα!

Όποιος αναζητήσει με κοσμικό φρόνημα, εκτός της Εκκλησίας Του, τον Θεό και πάλι θα αναγνωρίσει στο Πρόσωπο του Χριστού την Αλήθεια, αλλά δεν πρόκειται να την βιώσει. Θα εμπλουτίσει τις γνώσεις του, γνωρίζοντας πως ο Χριστός είναι ο Θεός, ομοούσιος και αδιαίρετος της Τριαδικής Θεότητας, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξει η ζωή του. Ο Ξένος Χριστός δεν ωφελεί σε τίποτε για κάποιον που Τον βλέπει σαν γνώση, αντιθέτως θα αποτελέσει Κατηγορία... Το Ευαγγέλιο δεν φανερώνει τα Μυστικά Του, αν προστεθεί στην βιβλιοθήκη μας, ως άλλο ένα βιβλίο ηθικών αξιών και όχι στην ζωή μας. Ο Δρόμος της Σταύρωσης του παλαιού εαυτού μας, διά μέσω των Ακατανόητων Φοβερών Μυστηρίων της Εκκλησίας Του, είναι μονόδρομος βίωσης της Αλήθειας. Η Αλήθεια δεν μπορεί να εξεταστεί, να ταξινομηθεί, να εκτιμηθεί, να κατανοηθεί, από τον ανθρώπινο νου. Αν ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει από μόνος του τον θεό, που βρήκε, τότε σίγουρα δεν θα είναι ο Αληθινός Θεός και Δημιουργός του. Ο Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός που γίνεται βίωμα και ενώ αγκαλιάζει όλο τον ορατό και αόρατο σε μας κόσμο, μπορεί να ζήσει και στην καρδιά μας και να μας αναδείξει Αλήθειες, υπεράνω της επιστήμης που μας δώρισε. Ο Χριστός είναι ο ορατός και αόρατος μικρόκοσμος και μακρόκοσμος και κάτι πολύ περισσότερο, από ότι μπορεί να φανταστεί Άγγελος ή άνθρωπος! Και η Ζωή κοντά Του, είναι μία ταπεινή εξερεύνηση του Ατελείωτου Μεγαλείο Του, με κραυγές δακρύων και αλαλαγμούς ευτυχίας...

Το Θαύμα της Αληθινής Ζωής γίνεται όταν δεν είναι επιθυμία του ανθρώπου, η απόδειξη της Ύπαρξης του Θεού. Όταν ο άνθρωπος ζει τον Χριστό σύμφωνα με τον Λόγο Του, τότε ζει στον κόσμο των Θαυμάτων Του και τα πρότερα λογικά του, μεταμορφώνονται σε παράλογα, τα φυσικά σε αφύσικα και τα Υπέρλογα σε καθημερινή Πραγματικότητα και Λογική. Όταν ο άνθρωπος έχει την συνείδησή του καθαρή, στο μέτρο της πνευματικής οράσεώς του, μπορεί να παραπονεθεί δικαίως στον Χριστό και να δει περισσότερα πράγματα, για τον εαυτό του, τον κόσμο που ζει και εκείνα που δεν αντιλαμβάνεται. 'Όταν ξανακερδίσει την συνείδησή του, με την βοήθεια του Θεού, και από κατήγορος γίνει υπερασπιστής του, τότε και πάλι θα βιώσει πιο πλούσια την Γνώση, στο μέτρο που αντέχει και πάλι για να ασκηθεί, να σταυρώσει τα νέα ορατά πάθη του, για να κατακτήσει ανώτερες Αλήθειες. Και δεν έχει τέλος η Δόξα και το Έλεος του Χριστού, που δίδεται σε ταπεινούς δικαίους ή μετανοημένους αμαρτωλούς. Όπως δεν χορταίνεις να ταξιδεύεις σε αυτόν τον κόσμο που βλέπεις, η δίψα και η πείνα για τον Αληθινό Κόσμο φουντώνει και πληρώνεται με τον Χριστό της Μεταμόρφωσης και της Ανάστασης. Η ηδονή της αναζήτησης του Θεού μέσω του Λόγου του, είναι μία ακατάπαυστη ηδονή, μία Ζωή που δεν έχει πέρας, χρονικούς, τοπικούς ή άλλους περιορισμούς.

Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι τα άσχημα, οι αδυναμίες, τα πάθη και τα λάθη μας, είναι δικά μας κατορθώματα, μακριά από τον Χριστό, τότε θα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε και της Αγάπη Του τα Αγαθά, μεγάλα ή μικρά. Θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι τα καλά, όσο απλά και καθημερινά μας φαίνονται, είναι Δωρεές δικές Του. Θα μπορέσουμε ταπεινά, μέσω της προσευχής, να δούμε πως όλα μπορούν να αγιαστούν, να καλυτερεύσουν και να γίνουν γνήσια καλά, για την ζωή μας. Και όπως η τροφή είναι μία αναγκαστική συνήθεια, για την σωματική μας ανάπτυξη και επιβίωση σε αυτόν τον κόσμο, θα πειστούμε ότι και η προσευχή, τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και η προσοχή στην ζωή μας, συντελούν ακατανοήτως στην πνευματική μας ενηλικίωση και στην ενεργό συμμετοχή μας στην Αιώνια Ζωή, από αυτή την νηπιακή προσπάθειά μας.

Τα μάτια μας ολοένα θα γεμίζουν δάκρυα και θα βλέπουν πιο μεγάλη ταπείνωση, πλησιάζοντας την Δόξα του Χριστού μας. Η ζωή του Χριστιανού είναι μία μυστική από τους ανθρώπους, προσωπική σχέση με τον Θεό, διά μέσω των πρεσβειών της Παναγίας Μητέρας του Χριστού και της Θελήσεως του Ίδιου. Η Παναγία, Ουράνια Μήτρα Θεού και Ανθρώπου, αναγεννά σταυρωμένες ψυχές και οδηγεί στην Ανάσταση του Υιού Της και τα άλλα παιδιά Της. Είναι η Μάνα της μάνας μας, το Γάλα του ανθρώπου που θέλει να κοινωνήσει τον Άγιο και άγιος να γίνει. Είναι το Χέρι Εκείνο που οδηγεί γονείς και παιδιά στον Προαιώνιο πατέρα, τον Χριστό και που θέλουν οι οικογένειες αυτές, να ζήσουν για πάντα, με όλα τα μέλη τους, μαζί και αιώνια.

Τα μάτια βρέχονται και ανοιχτά, θολά μεν βλέπουνε, όσο καταδύεται ο εγωισμός του νου, στον σκοτεινό νοητό Άδη και η καρδιά ανέρχεται στους Ουρανούς Του. Η Πορεία προς την Αλήθεια είναι μία επίπονη διαδικασία καθάρσεως που δεν μπορεί να γίνει μόνο με τις ανθρώπινες δυνάμεις μας. Είναι μία Πορεία που παραγκωνίζεται το θέλημά μας και που ενώ δεν κατανοούμε το Θέλημά Του, όλα όσα μας συμβαίνουν, μας κάνουν να δοξάζουμε τον Χριστό και υπομονετικά να καρτερούμε την Ανάστασή κοντά Του. Η Ανάσταση είναι η Υπόσχεση ενός Θεού που ταπεινώθηκε και σταυρώθηκε, γιατί μας αγαπά και η υπακοή μας, να Τον ακολουθούμε και να Τον συμβουλευόμαστε για τον δρόμο μας, είναι η μόνη Σωτηρία μας. Πιστεύοντας τον Χριστό, όπως Εκείνος μας αποκαλύφθηκε, όταν ήρθε στην γη σωματικώς, μπορούμε να Τον γνωρίσουμε και στο παρόν μας, να Τον αναγνωρίσουμε στο παρελθόν και να Τον βιώσουμε στο αιώνιο μέλλον μας, μαζί Του.

Απλά θέλει Πίστη. Και ακόμη και Αυτό, είναι μεγάλο Πράμα, είναι Δωρεά Του, που πρέπει να αναζητήσουμε δικαιωμένοι από τον Λόγο Του και με μετάνοια. Και η Μετάνοια είναι δικό Του αγαθό και Αυτό, που πρέπει να του το ζητήσουμε... Αν προσπαθήσουμε να βιώσουμε τον Άδη στον οποίο πορευόμαστε και αισθανθούμε την εξορία τούτου του κόσμου, που φαντάζει όμορφη επιφάνεια αυτού. Αν αγαπήσουμε την Εικόνα του Θεού, τον αδερφό μας, στο πρόσωπο και εκείνου που μας εχθρεύεται και αγκαλιάσουμε νοερώς κάθε άνθρωπο και πόνο... Αν ζητήσουμε όλα αυτά από τον Χριστό και να μας δείξει τα κρύφια της αθλιότητάς μας, να διορθωθούμε, για να Τον κοινωνήσουμε... Τότε η Θεία Κοινωνία, η Θεία Λειτουργία, ο κόσμος μας όλος, θα μεταμορφωθεί στα μάτια μας...

Η Εκκλησία θα παραμένει ένα δημόσιο κτήριο για όσους βασίζονται στις γνώσεις τους, μα για εμάς θα είναι ο Τόπος της Αναγέννησής μας, της Σπουδής του Κυρίου Ιησού Χριστού, Θεού και Λόγου του Τριαδικού Θεού και του άθλιου εαυτού μας, η επίπονη μεταμόρφωσή μας.

Η συνεχής Σταύρωση των αμαρτιών μας, που θα αναζητούμε να μας φανερώσει ο Κύριος, θα είναι η Οδός της Αλήθειας κοντά Του και η Ανάσταση η ελπίδα μας, μετά την τελευταία πνοή του σώματος, που καταδικαστήκαμε μέσα σε αυτό, να κερδίσουμε την Ζωή που χάσαμε...

Είθε ο σαρκικός νους να σταματήσει να υπερισχύει της καρδιάς, που θέλει η ψυχή μας να χρησιμοποιήσει και να πλησιάσει και πάλι, ασώματη όπως ήταν, δίχως ντροπή τότε, το Πνεύμα το Άγιο. Ο Σταυρωμένος Χριστός της Ιστορίας μας, ο Ελεήμονας Χριστός της ζωής μας, ο Παντοδύναμος Χριστός των μελλόντων αγαθών, διά μέσω των Πρεσβειών της Παναγίας Μήτρας των Ζωντανών Αγίων της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας Του, ας μας λυπηθεί και ας μας δώσει καθαρό αγώνα, για την Γνώση και την Ζωή, κοντά Του.

Άσωτος Υιός