Ακούω όλες αυτές τις ανοησίες των πλανεμένων της εποχής μας και του παλαιού εαυτού μου, όμοιες παλαιοτέρων εποχών, για τον Θεό και για τον Χριστό και λυπούμαι πρώτα για τον εαυτό μου...
Εγώ το μόνο που προτρέπω όλους σας και τον ανυπάκουο νου μου, είναι να κάμετε πράξη την Ορθόδοξη Οδό Του. Νηστεία κακών λογισμών, νηστεία σαρκικών απολαύσεων, προσευχή να σας αποκαλύψει την αμαρτωλότητά σας και την Αλήθεια Του, μελέτη των Βίων των Αγίων μας, στενάχωρη και ντροπιαστική εξομολόγηση σε Ορθόδοξο Ιερέα και Θεία Κοινωνία μετά φόβου και αναπαύσεως.
Απλά πράματα και με επιμονή.
Μεγάλα όμως πράματα...
Αν είμαστε κοντά στην Αγάπη Του, δεν έχουμε ανάγκη την ματαιότητά μας... και γινόμαστε πιο ακατανόητοι και ανόητοι για αυτόν τον κόσμο, αλλά ακατανοήτως και από τον ίδιο τον νου μας, προγευόμαστε Άλλον Κόσμο, πιο Υπέροχο... Αν οι προσπάθειές μας είναι ταπεινές, αγαθές, ερευνητικές για την όντως Αλήθεια, τότε θα μας δοθούν απαντήσεις, θα μας φανερωθούν έως και δογματικές Αλήθειες!
Θα φανερωθούν τόσο, μερικοί Χαροποιοί Καρποί του Θεού, όσο, και οι Οδυνηροί Καρποί της Αυτογνωσίας!
Δεν σημαίνει βέβαια αυτό, ότι καταφέραμε να πλησιάσουμε τον Θεό. Απλά θα προγευτούμε τον Καρπό, του Ορθόδοξου Αγώνα και Υπομονής, που πρέπει να κάμουμε, για να τον κερδίσουμε... την Αληθινή Χαρά και Λύπη.
Θα γνωρίσουμε πως ο Χριστός, δεν ήταν ένας σταυρωμένος αγαθός άνθρωπος της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά είναι ένας πανίσχυρος ταπεινός Ζωντανός Θεός, Κόσμος ολόκληρος και Υπαρκτή Οδός προς τον Πατέρα, το Κέντρο της Ζωής, ανά τους αιώνες. Ένας Αγαπητικός Θεός που λατρεύει τους ανθρώπους, που όρισε εξουσιαστές όλων, στον κόσμο αυτόν που πέσανε, και που εμείς δεν λατρεύουμε. Ούτε καν ξέρουμε τι σημαίνει να αγαπούμε!
Είμαστε οι μόνοι τυχεροί εχθροί της Αμετάβλητης Αγαθοσύνης Του, για τους οποίους από Τέλεια Αγάπη έφτιαξε την εξορία, την οποία επιλέξαμε, όμορφη για τα τυφλά μάτια μας και σταυρώθηκε, ώστε τα μάτια μας, να μπορούν να ανοίξουν και να επιλέξουν ξανά την Αληθινή Δόξα Τους! Άφησε πνεύματα και ανθρώπους να σμιλεύουν εαυτούς τους, για την αποκατάσταση του Κάλλους τους. Και τα μεν πεσόντα πνεύματα εις γνώση της Δόξης Του, συνεχίζουν να φρίττουν και να αλλοιώνονται τα καημένα, προς το χειρότερο... Οι δε ασθενέστεροι άνθρωποι και μεταγενέστεροι της Άκτιστης Δημιουργίας, καλούνται μέσω μίας Ανεπανάληπτης Θυσίας του Χριστού του Θεού και Θεού όλων, ανά τους αιώνες, να βρούνε αβιάστα και αυτεξούσια, την Ίαση, μέσω της Θείας Κοινωνίας στην Εκκλησία Του, αρχικά διά των κτιστών αντιληπτών πραγμάτων των αδύναμων ματιών του και σαρκικών προτυπώσεων και μετέπειτα μέσω των Ακτίστων Αληθινών Προτύπων, που συντρίβουν κάθε εξορίας αγαθό...
Μέσα στην καταστροφική απιστία μας, λόγω της εμμεσότητας, της ύπαρξής μας με τον Θεό, όπως Αυτή βιώνονταν Άμεσα από τους Άγιους Αγγέλους Του, βρεθήκαμε τυχεροί του Ελέους Του και κοινωνοί ενός Σχεδίου μεγαλύτερης Τελειοποιήσεώς μας, για την Μετέπειτα Αιώνια Ζωή κοντά Του...
Θα δούμε πως ότι γνωρίζουμε, κάνουμε ή αισθανόμαστε είναι φτωχά δείγματα Αγαθών δικών Του, που προσφέρονται σε μεγαλύτερη ανεκτή δόση, όσο εμείς δεν οικειοποιούμαστε ξανά...
Θα δούμε πως η ικανότητά μας, μακριά από τον Παράδεισο στον οποίον βρισκόμασταν, είναι μόνο το κακό!
Θα δούμε πως το σώμα, η σάρκα των παθών και ψυχοφθόρων λογισμών μας, εργαλείο των πονηρών υπαρκτών πεσόντων πνευμάτων, είναι ένα προπατορικό κληρονομικό βάρος, για την ψυχή μας, την ουσία μας, που προσπαθεί να λατρεύσει τον Θεό, την Αιτία της, που σαν κυριαρχήσει στον νου και στην σαρκική καρδιά, απελευθερώνεται και βιώνει Θαύματα, την Αληθινή Ζωή που μας περιμένει.
Η ψυχή κατανοεί το Μυστήριο του Θεού, όχι όμως ο νους και το σώμα μας, που τα σέρνει με βία προς δόξα τους, στην Δόξα Του...
Ο άνθρωπος καταλαβαίνει μέσω της ταπεινώσεώς του και αν το θελήσει ο Κύριος, ότι δεν πρέπει να νοιάζεται για αυτά που βλέπει, την ομορφιά και θρέψη του σώματος και τα αγαθά του κόσμου, αλλά για αυτά που ως κυρίαρχο όν στον κόσμο αυτόν, δοκιμάζετε και ετοιμάζετε να ζήσει αιώνια.
Είμαστε σε ένα θερμοκήπιο ψυχών εν μέσω ζιζανίων, που πρέπει να αναζητήσουμε την ανάπτυξη των αρετών μας και την τελειοποίηση της ουσίας μας. Πρέπει να ξεριζωθούμε από το χώμα μας και να απλώσουμε ρίζες προς τα πάνω, πράγμα ακατόρθωτο και αφύσικο, για μία φύση συμπάσχουσα της αμαρτωλότητάς μας.
Δίχως τον Χριστό και τις εγκάρδιες προσευχές μας δεν γίνεται τίποτε, το αφύσικο. Το αφύσικο για αυτόν τον κόσμο, είναι το Λογικό του Παραδείσου που ήμασταν και είναι δύσκολο να αντιληφθούμε την πνευματική ζωή και κοινωνία μας με το Πνεύμα το Άγιο, σύμφωνα με τον Λόγο του Κυρίου, χωρίς την βοήθειά Του.
Ήμασταν Άγια Πνεύματα Αγίου και τώρα σάρκες πεσόντων πνευμάτων.
Είχαμε Σοφία Θεού και τώρα έχουμε σοφία κόσμου και εγωισμό.
Τρώγαμε Άρτο και Δόξα και τώρα με ιδρώτα αποκτούμε φαγητό ή φιλονικούμε για το χώμα, από όπου παράχθηκε και ο χιτώνας, του ντροπιασμένου πνεύματός μας.
Δίχως την Αλήθεια και το Έλεός Του, δεν μπορούμε να Θεολογήσουμε, να Θεωρήσουμε την ζωή μας, να Σωθούμε. Το μυαλό μας είναι για να εξουσιάζει το σώμα, να δουλεύει και να θρέφετε, έως ότου να πεθάνει. Η ψυχή μας όμως, παραμένει Θεού Πνοή, αθάνατη και αιώνια και είναι το Όλο, το Είναι μας. Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πως το σώμα μας είναι μία στενή φυλακή, μόνο αν θελήσει ο Κύριος και η προαίρεσή μας, μπορούμε να βιώσουμε, έστω λίγο, από τις αληθινές διαστάσεις και αισθήσεις της Δημιουργίας...
Και όποιος δοκιμάσει να "ακούσει" μόνο λίγο από την Ευχή και το Γλυκό Όνομα του Κυρίου, θα καταλάβει πόσο λάθος είναι να ονομάζουμε θρησκεία τον Αυτοσκοπό της υπάρξεώς μας! Θα καταλάβει πόσο λάθος πιστεύουμε, πως το σώμα μας, η καρδιά και ο νους μας, είναι η Ουσία μας. Ενώ η Ουσία και το όνομα, Όνομα Αθάνατου Αγίου, της Βαπτίσεώς μας, αφορά την ψυχή μας, όργανα και κατοικητήριο αποτελούν δε, τα υπόλοιπα.
Και αν οι γονυκλισίες και οι προσευχές των Αγίων φαίνονται ακατόρθωτα, που άνθρωποι ήσαν και Αυτοί σαν εμάς, μόνο ένα δάκρυ μετανοίας..., ερωτήματα όπως... γιατί Θεέ μου δεν σε αισθάνομαι(;)..., πόσο αμαρτία έχω και τα μάτια μου είναι τυφλά(;)... φθάνει να γίνει το Θαύμα...
Ο Θεός "δεν μπορεί" να μας σώσει, αν η πίστη μας σε Αυτόν δεν θελήσει... Ο Θεός τον διώκτη κάμει θαυματουργικά Άγιο Απόστολο, αλλά η πίστη είναι εκείνη, που τελικά οδηγεί σε προδοσία και αυτοκτονία τον Ιούδα!
Εμείς δεν γνωρίζουμε τον Θεό, Εκείνος μας γνωρίζει! Εμείς περιμέναμε θαύματα για να πιστεύσουμε στην Ύπαρξή Του. Εκείνος λέει, πρώτα πιστέψτε, αιτηθείτε και όταν σας δώσω δάκρυα και επιμείνετε την σταύρωση του παλιού σας εαυτού, τότε θα σας φανερωθώ, όσο αντέχετε... Και το Θαύμα συνήθως γίνετε όταν δεν το έχει ανάγκη η πίστη μας! Και το Θαύμα αυξάνετε στην τωρινή ζωή μας, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η Ανάσταση έρχεται μετά θάνατον! Θάνατο σωματικό.
Μπορεί να σας δοθεί ο Αδαμιαίος Θρήνος και να αντιληφθείτε την αμαρτία σας, την κληρονομική και αυτή που αποκτήσατε... Και να θρηνήσετε όσο ποτέ άλλοτε...
Μπορεί να σας δοθεί τριήμερος αποχή από φαγητό και νερό και να αντιληφθείτε την Αλήθεια, πως ο Άρτος Του φθάνει... και να πετάξετε σαν πουλιά, σαν αέρας... να δοξάζετε ακατάπαυστα τον Θεό και Ελευθερωτή σας...
Μπορεί να "ακούσετε" την Ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με τον αμαρτωλό" και να δείτε την Αρχή της Υπέροχης Στενής Οδού, της Σταυρώσεως, που οδηγεί στην Αναστάσιμη Χαρά, κοντά Του...
Μπορεί να δείτε φανερώς τις αιτίες κάποιας αρρώστιας του συνανθρώπου σας ή δική σας και την αιτία που σας τυφλώνει τόσο καιρό...
Μπορεί να δείτε την Αγάπη που υπάρχει, ακόμη και στην φύση της εξορίας σας και να την νιώσετε και να σας νιώσει...
Μπορεί ακόμη και να σας αποκαλυφθεί λίγο, από την αιτία κάποιων πραγμάτων, που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο...
Μπορεί να δείτε τους Θησαυρούς της Αγία Γραφής και να αντιληφθείτε, πως ούτε ένα σημείο στίξεως δεν είναι χωρίς σκοπό βαλμένο και ψεύτικο εκεί...
Μπορεί να δείτε λίγο από το Ανέσπερο Φως και να αντιληφθείτε το σκοτάδι του ήλιου και την ακαθαρσία του λευκού χρώματος, που γνωρίζατε...
Μπορεί να ακούσετε και να δείτε τα αόρατα δαιμόνια του κόσμου σας, που δεν επιθυμούν το Φως των ματιών σας και θέλουν την επιστροφή σας, στο κόσμο της απιστίας, της χλιαρότητας ή της άκαρπης ευσεβείας...
Δεν ξέρω τι θα θελήσει να κάνει για εσάς ο Κύριος. Αυτό που εγώ γνωρίζω..., είναι ότι είχα λάθος εντύπωση για τον εαυτό μου και για τον Θεό. Αυτό που γνωρίζω..., είναι πως όσο και αν δεν γίνομαι πιστευτός, ο Θεός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, παντού και πάνω από όλη την Δημιουργία Του, ορατή και αόρατη. Είναι μία αγάπη πάνω από τα δαιμόνια και τους ανθρώπους, που οι μεν πιστεύουν και φρίττουν και οι δε εμείς, προσπαθούμε πότε να γίνουμε ένα με τα δαιμόνια και πότε να σηκώσουμε το κεφάλι μας, από τον βούρκο και να αναπνεύσουμε, ζητώντας βοήθεια...
Αυτό που τώρα και το μόνο που μπορώ, να γνωρίζω μετά βεβαιότητας, είναι ότι δεν γνωρίζω τίποτε για τον Θεό, ενώ Εκείνος προγνωρίζει την καταστροφή και απώλειά μου και εύχομαι μετά δακρύων, να συναινέσω του Σχεδίου Του, έστω και διά της βίας των θλίψεών μου, μακριά Του, για την Σωτηρία μου.
Το ίδιο εύχομαι για όλο τον κόσμο.
Χριστός Ανέστη! Ζήστε!
Άσωτος Υιός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου