Αχ ρε Λευτέρη... πως τα καταφέρνεις και μας φέρνεις πρόσωπο με πρόσωπο, με τις συνειδήσεις μας... και ανακαλύπτουμε πόσο μικροί, πόσο λίγοι.. πόσο ανάξιοι είμαστε, για να λεγόμαστε... ΕΛΛΗΝΕΣ!
Καλλιόπη Σουφλή
Ακούω και λενε γύρω μου, κάποιοι από τους ελάχιστους εναπομείναντες Έλληνες...
Και γιατί να τα σώσουμε;
Τη συλλογική μας μνήμη, τα μνημεία μας, την ιστορία μας, το Γένος μας, τη γλώσσα μας - τον Ελληνισμό ολόκληρο, που αργοπεθαίνει; Γιατί να ρισκαρουμε εμείς τις ζωές μας, τις δουλειές μας, τη βολή μας;
Προς τί, ο λόγος;
Ενώ το ξέρεις...
Αν βγεις τωρα να ρωτησεις τους ινδογραικύλους, οι 9 στους 10 θα σου πουν, πόσο καλοί είναι οι πρόσφυγες, πόσο σπουδαία είναι η "αλληλεγγύη" μεταξύ των λαών, πόσο αγαθές είναι οι προθέσεις όλων όσων πασχίζουν να εξαφανίσουν τα έθνη, τις φυλές, τις ράτσες, τα σύνορα, τα φύλα, ακόμα-ακόμα κι αυτή την περηφάνεια του Έλληνα, που τονε κράτησε ζωντανό μέσα σε τόσους αιώνες σκλαβιάς.
Λοιπόν;
Αφού δεν θέλουν ούτε και να λέγονται Έλληνες.
Αφού βάνουν πιο πάνω από την απελπισία του Ελληνα, τις βολές του λαθρέποικου. Αφου σχεδόν όλοι, οι παπάδες τους, οι στρατηγοί τους, οι δασκαλοι τους, οι καλλιτέχνες τους, οι διανοούμενοι τους, σπεύδουν καταχαρούμενοι να εξ-υπηρετήσουν τους λαθροεισβολείς, εσύ γιατί να αγωνίζεσαι να σώσεις, όσα οι άλλοι αρνούνται;
Αδερφε μου Έλληνα, απάντηση σ' αυτό δεν έχω.
Θέλω όμως να σου πω μια ιστορία.
Μια ιστορία από τα παλιά, σαν εκείνες τις αρχαϊκές, όπου ευωδιάζουνε ήλιο κι αρμύρα
Στήσε αυτι να την ακούσεις και μετά έλα να μου πεις, γιατι να τα σώσουμε...
Τελευταία φορά λοιπόν και φαρμακερή, όπου καταστράφηκε η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, από έναν πολέμαρχο του χαλίφη Ομαρ, πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων [ανάμεσα τους και Αραβες μουσουλμάνοι] προσπάθησαν με κίνδυνο της ζωής τους, να σώσουν όσα αρχαία χειρόγραφα μπορούσαν.
Κάποιος Σύρος έμπορος από τη Δαμασκό, ονόματι Ιμπραήμ Ιμπν Ελιά διακινδύνευσε προσωπικά, κλέβοντας καμιά δεκαριά παπύρους και περγαμηνές από τα λουτρά της Αλεξάνδρειας. όπου ο γαζής πολέμαρχος είχε δώσει διαταγή να στοιβαχτούν τα βιβλία, και να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμη ύλη, για να ζεσταίνεται το νερό των λουομένων!
Να σκεφτείς μόνον οτι η Αλεξάνδρεια τότε είχε 400 λουτρά κι ότι επί μηνες, δεν χρησιμοποιούσανε άλλο καύσιμο, εξόν από την Γνώση της ανθρωπότητας... ΄
Ο Ιμπραήμ όμως ήταν αγράμματος άνθρωπος, αν και του άρεσε να κάθεται και να ακούει τους σοφούς στις στοές της Αλεξάνδρειας ή της Δαμασκού, που μιλούσαν για τα μεγάλα νοήματα της ζωής, όπως οι σούφι δάσκαλοι του Ισλάμ και οι Έλληνες λόγιοι της Ανατολής.
Φόρτωσε λοιπον τα σωσμένα χειρογραφα στις καμήλες του, χώνοντας τα σε δύο πιθάρια, που από πάνω τους σκόρπισε χουρμάδες του Νείλου και ξεκίνησε για τη Δαμασκό.
Όταν με το καλό επέστρεψε στο σπίτι του, αναζήτησε έναν από τους Ελληνομαθείς άραβες λόγιους, που αφθονούσαν τότε στη Συρία, για να του πει τι έργα ήσαν αυτά που είχε σώσει.
Τελικά εμπιστεύθηκε κάποιον Ισκεντέρ Ιμπν Κουστά [Αλέξανδρος γιος του Κώνστα] που κατάγονταν από Αραβα πατέρα και Ελληνίδα μάνα.
Ο λόγιος αυτός ήταν κι ο ίδιος λάτρης της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας και όλοι στην Αλεξάνδρεια γνωριζαν πως είχε προσπαθήσει να πείσει τον χαλίφη Ομαρ, να μην καταστρεψει τον ναό της αρχαίας Γνώσης, τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Ωστόσο ο χαλίφης Ομαρ του είχε δώσει λέγουν την εξης αποστομωτικη απαντηση...
- Ακου δω σοφε ανθρωπε... Αν αυτα τα βιβλια γραφουν οτι γραφει και το Κορανι, ειναι περιττα. Αν γραφουν αλλα, ειναι επιζημια. Γι αυτο θα τα καψω ολα, να ξεμπερδευουμε!
Ο Ισκεντερ Ιμπν Κουστα δεν τολμησε να καμει αλλη κουβεντα, διοτι δεν ηταν κι οτι καλυτερο να αντιμιλησεις στον πανισχυρο χαλιφη της Δαμασκου - αρχηγο τοτε ολου του ισλαμ εφοσον φυσικα ηθελες το κεφαλακι σου να παραμενει στους ωμους σου....
Ο Ισκεντερ Ιμπν Κουστα εδειξε μεγαλον ενθουσιασμο για τα σωσμενα χειρογραφα, τα οποια του τα εφερε κρυφα ο Ιμπραημ σε έναν σταυλο με αγελαδες, για να τα δει και να τα εκτιμησει.
Αφου λοιπον τα εξετασε ολα προσεκτικα ο λογιος, ξεχωρισε δυο απο αυτα [δύο περγαμηνές] και μετά γύρισε και είπε στον Ιμπραημ...
- Αυτό εδώ φίλε μου, είναι ένα αντίγραφο των "Στοιχείων" του Ευκλείδη. Ξέρεις μπρε ποιος ήταν ο Ευκλείδης και τι αξία έχεις αυτό που έσωσες; - Όχι, μουρμουρισε ο Συρος έμπορος.
Μετά ο σοφός του έδειξε την δευτερη περγαμηνη
- Κι αυτο ειναι ενα αντιγραφο απο τα "Μετα τα Φυσικα" του Αριστοτελους. Μηπως γνωριζεις τιποτα για ετουτο;
- Οχι, απαντησε ο εμπορος, με σκυμενο το κεφαλι... - Και καλα, βρε ανθρωπε... Αφου δεν ηξευρεις την αξια των, γιατι εβανες το κεφαλι σου σε κινδυνο για να τα σωσεις;
Ο αγράμματος έμπορος κοντοστάθηκε για μια στιγμή και μετά χαμογέλασε... - Γιατί εγώ μπορεί να μην ξέρω, σοφέ άνθρωπε, τι είναι αυτά τα βιβλία που έσωσα, θα ξέρουν όμως οι επόμενοι από μένα, που θα τα διαβάσουν, χάρη σε μένα...
Να σας πω κι εγώ, τώρα εδώ, ότι απο τέτοια σωσμένα χειρόγραφα, ξεκίνησε λίγον καιρό αργότερα το μεγάλο κίνημα των αραβικών μεταφράσεων από τα Ελληνικά στα Αραβικά, που δημιούργησε την μέγιστη ακμή του ισλάμ στην περίοδο των αββασιδών χαλιφών και κατόπιν - όταν αυτές οι μεταφράσεις μεταφέρθηκαν στην Ευρωπη απο τους σταυροφορους - γκρέμισε τον μεσαίωνα και άνοιξε τον δρομο για την μεγάλη ακμή του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, από την Αναγέννηση, ίσαμε τον υπαρξιακό στοχασμό του 20ου μας αιώνα...
Χαρη σε ανθρώπους σαν τον Ιμπραήμ Ιμπν Ελιά, που ενίοτε ακόμα και εν αγνοία τους, διέσωσαν με κίνδυνο της ζωής τους, την Γνωση του Ελληνισμού, άνοιξαν οι δρόμοι για διαδοχικές αναγεννήσεις του πολιτισμού, είτε στην εποχή του χαλίφη Χαρούν Αλ Ρασιντ, είτε στον καιρό του Μικελάντζελο και του Γαλιλαίου, είτε και στις μέρες μας, με έναν Νίτσε και έναν Χαϊντεγκερ.
Γι αυτό σου λεω αδερφε μου Ελληνα.\
Εμεις μπορει να μην ξερουμε γιατι πρεπει να τα σωσουμε ολα αυτα, αλλα θα ξερουν εκεινοι που ερχονται μετα απο μας, ποια ειναι αξια τους, που θα εχουν την ευκαιρια να τη μαθουν, χαρη σε εμας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου